Κατά πάσα πιθανότητα, η πλειοψηφία του σύγχρονου δυτικού κόσμου ξέρει για την ύπαρξη του Θιβέτ, και συγκεκριμένα, την συνδέει αυτόματα, με μια ειρηνική ατμόσφαιρα, μια αίσθηση εκκωφαντικής ηρεμίας καθώς και την απόλυτη ελευθερία.
Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν πάντοτε έτσι. Πράγματι, λόγω και της φύσεως της θρησκείας του «πιο απομονωμένου έθνους της γης», όπως συχνά αποκαλείται το Θιβέτ, τέτοιες συνθήκες επικρατούσαν για αιώνες, όλα, όμως, έμελλε να αλλάξουν όταν το 1950 τα στρατεύματα του κομμουνιστή ηγέτη της Κίνας, Μάο Τσε Τουνγκ, αποφάσισαν να εισβάλλουν στην «κορυφή του κόσμου». Είναι από τις φορές που, εκ των πραγμάτων, κάποιος μπορεί να αντικρούσει τα θεωρήματα που υποστηρίζουν ότι οι θρησκείες κηρύττουν πόλεμο και ωθούν σε βιαιότητες, καθώς στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένα κίνημα που στήριζε την αθεΐα, προχώρησε σε μία, κατά πολλούς, γενοκτονία, εις βάρος ενός θεοσεβόμενου λαού.
Tο Θιβέτ είναι οροπέδιο και περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 5000 μέτρων κατά μέσο όρο και αποτελεί το μεγαλύτερο σε ύψος οροπέδιο της Γης, για το λόγο αυτό αναφέρεται κοινά ως «Η Στέγη του Κόσμου». Εκτείνεται ανάμεσα σε δύο χώρες με μεγάλο πολιτισμό, οι οποίες αποτελούσαν και αποτελούν υπερδυνάμεις σε ότι αφορά την οικονομία και το εμπόριο, την Ινδία και την Κίνα. Συνεπώς είναι εμφανές, ότι η γεωγραφική θέση του Θιβέτ το έκαναν πολύτιμη περιοχή και για τις δύο.
Το Θιβέτ ήταν ένα ανεξάρτητο και ισχυρό βασίλειο με πλούσια αγροτική κοινωνία από τον 7o έως τον 10o αιώνα. Την εξουσία ασκούσε ο Δαλάι Λάμα, ο οποίος θεωρείται απόγονος του Βούδα και πνευματικός ηγέτης των Βουδιστών. Τον 13o αιώνα η αυτοκρατορία κατακτήθηκε από τους Μογγόλους, οι οποίοι διατήρησαν με παύσεις την κυριαρχία τους έως τον 18o αιώνα, όταν εμφανίστηκαν οι Κινέζοι. Η περιοχή παρέμεινε υπό τον έλεγχο της Κίνας έως το 1904, όπου οι Άγγλοι κατάκτησαν το Θιβέτ και το προσάρτησαν στην σφαίρα επιρροής τους. Για τους Άγγλους αποτελούσε σημαντικό στόχο καθώς αποτελούσε ανάχωμα μεταξύ Κίνας και της τότε Βρετανικής Ινδίας. Η Κίνα μάλιστα, υποστηρίζει ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η Βρετανία είναι αυτή, που δημιούργησε την «ψευδαίσθηση» (κατά τους Κινέζους), για την ανεξαρτησία του Θιβέτ.
Το 1907, οι Βρετανοί αναγνώρισαν την κινέζικη κυριαρχία στο Θιβέτ. Όμως, λόγω της εσωτερικής αναταραχής στην Κίνα, το 1911, ο Δαλάι Λάμα εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία, εγκατέστησε την εξουσία του.
Από το 1949, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας του Μάο αρχίζει να διεκδικεί το Θιβέτ ως τμήμα της Κίνας. Μαζί με την επικράτηση των κομμουνιστών στην Κίνα, άρχισε να εμφανίζεται και πάλι το ενδιαφέρον για την περιοχή. Τελικά, το 1950, ο Λαϊκός Στρατός εισέβαλε στην πρωτεύουσα Λάσα, και ύστερα από την επακόλουθη «συμφωνία των δεκαεπτά σημείων», εγκαταστάθηκε μία μικτή εξουσία κινέζων και Θιβετιανών, ουσιαστικά, δηλαδή, η Κίνα, εδραίωσε την κυριαρχία της στην περιοχή.
Η κατά τους κινέζους «ειρηνική απελευθέρωση» του Θιβέτ, κέρδισε και την υποστήριξη μέρους των αυτοχθόνων, στην πλειοψηφία τους δυσαρεστημένοι ευγενείς, αρχηγοί μοναστηριών αλλά και πολλοί απλοί κάτοικοι που θεωρούσαν ότι θίγονται από το «φεουδαρχικό σύστημα» του Θιβέτ, στο οποίο ένιωθαν «δουλοπάροικοι» που εργάζονταν σε ξένες γαίες. Γαίες που άνηκαν στην αριστοκρατία του Θιβέτ αλλά και μοναστηριακές εκτάσεις. Είναι σημαντικό, όμως, να τονιστεί ότι η υποστήριξη αυτή, τελείωσε μετά τα τραγικά γεγονότα του 1959.
Γύρω στο 1956, με την υποστήριξη της αμερικανικής CIA, διάφορες περιοχές του Θιβέτ άρχισαν να αναζητούν την ανεξαρτησία τους και πάλι. Οι επαναστάσεις που ξέσπασαν κορυφώθηκαν το 1959 στην Λάσα, όπου η εξέγερση των Θιβετιανών μοναχών και σύσσωμου του λαού πνίγηκαν στο αίμα από τον κινέζικο λαϊκό στρατό. Ο Δαλάι Λάμα, μαζί με την κυβέρνησή του, καταφεύγει στην Ινδία, ενώ χιλιάδες Θιβετιανοί παίρνουν το δρόμο της εξορίας. Έκτοτε, από το τέλος των εξεγέρσεων γύρω στο 1962 και μέχρι σήμερα, πάνω από 1 εκατομμύριο Θιβετιανοί έχουν βρει τον θάνατο από τις μάχες με τους Κινέζους.
Τα τελευταία χρόνια αν και η Κίνα έχει αρχίσει να συναινεί στις προσπάθειες του Θιβέτ για ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης γης, την επαναλειτουργία ορισμένων μοναστηριών αλλά και γενικότερα την εξομάλυνση των σχέσεων Κίνας-Θιβέτ, οι διαφορές μεταξύ των δύο λαών παραμένουν χαοτικές. Το Θιβέτ δεν παύει να βρίσκεται υπό σκληρή κατοχή και ο Δαλάι Λάμα μακριά από την πατρίδα του. Μάλιστα πριν λίγους μήνες, έκλεισε εξόριστος, 80 χρόνια ως πνευματικός ηγέτης.
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ξεσπούν μικροσυμπλοκές και εξεγέρσεις, οι οποίες καταλήγουν να καταπνίγονται από τους Κινέζους με πολλές ανθρώπινες ζωές να χάνονται μάταια, ενώ διεθνή κινήματα υπέρ της ανεξαρτησίας του Θιβέτ, διαλαλούν τα δικαιώματα του θιβετιανού λαού και οργανώνουν κύματα υποστήριξης του. Δυστυχώς, όμως, διαφαίνεται ότι όποια και αν είναι η εξέλιξη των γεγονότων, και όποια τακτική και αν ακολουθήσει ο λαός, είτε τον δρόμο της σύγκρουσης είτε την αποδοχή της κατάστασης, ο πανάρχαιος πολιτισμός τους, απειλείται να οδηγηθεί πολύ σύντομα στο τέλος του.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο αυτό:
Στα κατεχόμενα του Θιβέτ. Ανακτήθηκε από: https://www.kathimerini.gr/opinion/708594/sta-katechomena-toy-thivet/. (Τελευταία πρόσβαση 9/11/20)
Πενήντα χρόνια από την εξέγερση στο Θιβέτ. Ανακτήθηκε από: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=24326. (Τελευταία πρόσβαση 9/11/20)
Η εκστρατεία που γονάτισε το Θιβέτ. Ανακτήθηκε από: https://www.tanea.gr/2000/10/14/world/i-ekstrateia-poy-gonatise-to-thibet/ (Τελευταία πρόσβαση 9/11/20)
Θιβέτ. Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B9%CE%B2%CE%AD%CF%84. (Τελευταία πρόσβαση 9/11/20)
Η ιστορία του Θιβέτ. Ανακτήθηκε από: https://www.sansimera.gr/articles/81. (Τελευταία πρόσβαση 9/11/20)
Θιβέτ: 50 χρόνια καταπιεσμένης αυτονομίας για τη «Στέγη του κόσμου». Ανακτήθηκε από: https://gr.euronews.com/2015/08/31/tibetan-autonomy-reaches-50-wishes-unresolved. (Τελευταία πρόσβαση 9/11/20)
Conflict Over Tibet: Core Causes and Possible Solutions. Ανακτήθηκε από: https://www.beyondintractability.org/casestudy/stokes-tibet. (Τελευταία πρόσβαση 9/11/20)
