Στο παρελθόν και κυρίως την περίοδο του Μεσαίωνα, οι άνθρωποι πίστευαν στην ύπαρξη των μαγισσών και γενικότερα της μαγείας. Όποιος θεωρούταν, ότι κατείχε υπερφυσικές δυνάμεις, περνούσε δίκη. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι “μάγισσες” βασανίζονταν και θανατώνονταν. Μια συνηθισμένη τιμωρία ήταν ο θάνατος στην πυρά, έτσι ώστε να εξαγνιστεί το κακό τελείως. Επειδή οι άνθρωποι την εποχή εκείνη δεν μπορούσαν να εξηγήσουν κάποια φαινόμενα, ουσιαστικά έφταναν στο συμπέρασμα, πως ήταν έργο σκοτεινών δυνάμεων και το μόνο που έμενε ήταν να ρίξουν σε κάποιον την ευθύνη. Η αφέλεια αυτή του ανθρώπου, ο φόβος και η παράνοια του, οδήγησαν 200.000 ανθρώπους στο θάνατο. Στο συγκεκριμένο άρθρο παρουσιάζονται οι εφτά πιο περίφημες καταδίκες μαγισσών.
PETRONILLA DE MEATH
Η Lady Alice Kyteler και η συνεργάτιδά της Petronilla de Meath καταδικάστηκαν σε θάνατο για δαιμονισμό, φόνο και μαγεία. Ήταν το έτος 1324 στο Kilkenny της Ιρλανδίας, όπου ο επίσκοπος του Ossory τις κατηγόρησε, επειδή νόμιζε, πως έβγαζαν αρκετά χρήματα, δολοφονώντας τους συζύγους τους. Η Petronilla de Meath κάποια στιγμή μετά από ασταμάτητα βασανιστήρια, ομολόγησε, πως αν τις έβαζαν πάνω σε ένα κομμάτι ξύλο θα πετούσαν. Η Kyteler κατά κάποιο τρόπο κατάφερε να ξεφύγει, σώζοντας το γιο της συνεργάτιδάς της, αλλά η Petronilla κάηκε στην πυρά μαζί με τους υπηρέτες της. Το συμβάν αυτό ήταν από τις πρώτες κατηγορίες για μαγεία στην ιστορία.
Οι μάγισσες μικροπωλητές
H Αγγλία δεν βρισκόταν πλέον υπό την βασιλεία της Ελισάβετ. Βασιλιάς ήταν ο Ιάκωβος Ι’, μισογύνης και υποστηρικτής της ύπαρξης της μαγείας. Το κυνήγι μαγισσών και οι καταδίκες τους ήταν κοινό γνώρισμα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Έγραψε και ένα βιβλίο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, το “Daemonologie”, όπου εξέταζε με κάθε λεπτομέρεια και εμβάθυνε στο θέμα της μαγείας. Το 1602, ανάμεσα στις πολλές καταδίκες, ξεχώρισε αυτή των μικροπωλητών μαγισσών. Η Alizon κατηγορήθηκε για μαγεία, επειδή ο γιος ενός μικροπωλητή είπε, πως καταράστηκε τον πατέρα του και για τον λόγο αυτό πέθανε. Η Alizon όχι μόνο ομολόγησε, αλλά κατηγόρησε επίσης τους γείτονές, πως έκαναν το ίδιο. Παράλληλα, η μητέρα της Αλιζόν, η Ελισάβετ, έκανε συγκέντρωση την Μεγάλη Παρασκευή, όταν οι Καθολικοί έπρεπε να πάνε στην εκκλησία. Η δίκη διήρκεσε για 2 ημέρες και στη συνέχεια, κατηγορήθηκαν 9 άτομα. Ένα άτομο πέθανε πριν από το τέλος της δίκης και μόνο ένας διακηρύχθηκε αθώος. Όλοι οι άλλοι κρεμάστηκαν. Ο κύριος μάρτυρας στη δίκη ήταν η μικρή κόρη της Ελισάβετ.
Οι Pappenheimers
Οι Pappenheimers – Paulus, 57, η γυναίκα του, Άννα, 59, και οι τρεις γιοι τους, Gumpprecht, 22, Michel, 20, και Hansel, 10, ήταν πλανόδιοι που ζούσαν στη Βαυαρία το 1600. Για να κερδίσουν χρήματα, καθάριζαν δωμάτια και τουαλέτες. Τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους συνελήφθησαν με αμφίβολες καταγγελίες. Ο δούκας της Βαυαρίας θέλησε να κάνει καλή χρήση της οικογένειας, χρησιμοποιώντας τους για μελλοντικούς εγκληματίες. Για να ενισχύσει την κατηγορία της ληστείας και της δολοφονίας, τους βασάνισε, ενώ η ανάκριση κρατούσε. Ο Hansel, δήλωσε ότι η οικογένεια ήταν μάγοι και λίγο αργότερα η υπόλοιπη οικογένεια ομολόγησε, ότι ήταν σε θέση να πετάξει σε ένα ραβδί. Η οικογένεια εκτελέστηκε στις 29 Ιουλίου. Πρώτα, βασανίστηκαν και ακρωτηριάστηκαν δημοσίως και στη συνέχεια ο Χάνσελ αναγκάστηκε να παρακολουθήσει την οικογένειά του, να καίγεται. Μετά τους θανάτους τους, κάηκε και αυτός ζωντανός. Ένα γεγονός σχετικά με αυτή τη δοκιμασία είναι, ότι όχι μόνο ήταν μακάβρια αλλά παρουσιάστηκαν και λεπτομέρειες για τους τρόπους των βασανιστηρίων, των ομολογιών και των εκτελέσεων.
Οι μάγισσες του Paisley
Μία 11χρονη, η Christian Shaw φέρεται να δαιμονίστηκε το 1696. Κατηγόρησε επτά ή οκτώ άτομα στην πόλη Paisley, ότι της έκαναν μάγια. Οι μάρτυρες δήλωσαν, ότι είδαν τη Shaw να πετάει και να βήχει παράξενα πράγματα, όπως κάρβουνα και μαλλιά. Καθώς προχωρούσε το έτος 1697, κατηγορήθηκαν περισσότερα από 30 άτομα. Μάλιστα, τέσσερις γυναίκες και τρεις άνδρες καταδικάστηκαν σε θάνατο. Από τους επτά, ένας από τους άντρες αυτοκτόνησε και δεν περίμενε την εκτέλεση του, όπως οι υπόλοιποι. Οι άλλοι σταυρώθηκαν και κάηκαν. Όσον αφορά την τέφρα τους, θα τους έβαζαν σε έναν τάφο και θα τον σφράγισαν. Πριν πεθάνει, μια γυναίκα καταράστηκε τους πάντες.Λόγω τέτοιων φαινομένων, οι άνθρωποι δημιούργησαν μύθους για μάγισσες και κατά συνέπεια ένα συνεχή φόβο για το υπερφυσικό. Αυτό θα ήταν απλώς μια άλλη καταδίκη μαγισσών, αν δεν συνέβαιναν τα ακόλουθα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, αφαιρέθηκε το πέταλο, με το οποίο είχαν σφραγίσει τους τάφους. Αμέσως μετά, η οικονομία υποχώρησε. Η πόλη του Paisley είχε πλέον άδεια καταστήματα και επικράτησε μια παρακμή, που κράτησε για λίγο. Η ρίζα του κακού, φυσικά, ήταν η κατάρα που χτυπήθηκε πάνω στην πόλη.
Καταδίκες μαγισσών στο Trier
Ανάμεσα στις μεγαλύτερες καταδίκες μαγισσών στην ιστορία της Ευρώπης ήταν αυτή που το 1581, στο Τρίερ. Ο Αρχιεπίσκοπος του Τρίερ, ο Johann von Schöneburg ήταν ο καθοδηγητής. Ο Γιόχαν ήταν γνωστός ως τύραννος. Όταν ανέλαβε την εξουσία το 1581, διέταξε τον καθαρισμό των Εβραίων, των Προτεσταντών και βεβαίως των μαγισσών. Μεταξύ της περιόδου 1581 και 1593 εκτελέστηκαν πάνω από 368 υποτιθέμενες μάγισσες. Μεταξύ των κατηγορουμένων ήταν και κανονικοί άνθρωποι, όπως καθηγητές, διευθυντές και δικαστές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, χωριά εξαλείφθηκαν και έμειναν με λίγους επιζώντες. Οι 368 εκτελέσεις καταγράφηκαν μόνο σε 22 χωριά, αλλά ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει άλλες απομακρυσμένες περιοχές, οπότε ο αριθμός των θυμάτων είναι ακόμα μεγαλύτερος.
Gilles Garnier
Ο Gilles Garnier δεν ήταν πολύ ικανός, όταν επρόκειτο για κυνήγι. Για να αντιμετωπίσει την κατωτερότητα του, άρχισε να κάνει το αδιανόητο. Ξεκίνησε το κυνήγι παιδιών. Η πρώτη δολοφονία έλαβε χώρα γύρω στις 29 Σεπτεμβρίου 1572, όταν ο Γκαρνιέρ σκότωσε ένα 10χρονο κορίτσι. Κι αυτό, επειδή σύμφωνα με αυτόν, πήρε τη μορφή λύκου και έφερε σάρκα του κοριτσιού, για να φάει η οικογένειά του. Συνέχισε αυτή την φρικιαστική συνήθεια, ώσπου οι άνθρωποι του χωριού πίστευαν, ότι ένας λυκάνθρωπος επιτέθηκε και σκοτώθηκε.
Τέλος, τον Ιανουάριο του 1573, μπόρεσαν να ανακαλύψουν, πως ο Gilles Garnier ήταν ο δολοφόνος και τον κατηγόρησαν τόσο για την λυκανθρωπία όσο και για τον εξορκισμό. Τον έκαψαν ζωντανό μαζί με τη γυναίκα του, καθώς περισσότεροι από 50 άνθρωποι κατέθεσαν μάρτυρες εναντίον του.
Καταδίκη μαγισσών στο Salem
Οι πιο περίφημες καταδίκες συνέβησαν στο χωριό Salem της Μασαχουσέτης. Η Betty και η Abigail κατηγορήθηκαν για μαγεία, καθώς εθεάθησαν να διπλώνουν το σώμα τους, βγάζοντας βίαιες κραυγές χωρίς έλεγχο. Αργότερα, τρεις ή περισσότερες γυναίκες συνελήφθησαν για δαιμονισμό, αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν τελείως τη δίκη λόγω των κραυγών και των σπασμών τους. Δύο από τις γυναίκες, η Sarah Good και η Sarah Osborn αρνήθηκαν τις κατηγορίες, αλλά η Tituba ομολόγησε. Για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, κατηγόρησε και άλλους ότι κάνουν μαγεία. Λόγω των ισχυρισμών της, τόσο η Sarah Good όσο και η Sarah Osborn διώχθηκαν και σκοτώθηκαν. Ένας άνδρας λιθοβολήθηκε και πολλοί άλλοι κρεμάστηκαν. Η Tituba στο τέλος δεν κατηγορήθηκε για μαγεία.
Το 1711, μετά από τεράστιες ζημιές και απώλειες ανθρώπινης ζωής, ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης αποφάσισε να σταματήσει την τρέλα και να συγχωρήσει όλους τους παραβατικούς. Επιπλέον, παρείχε οικονομική υποστήριξη στις οικογένειες, που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα μάταια.
Από το άρθρο: About-History«7 INFAMOUS WITCH TRIALS AND THE EXECUTION OF 200 000 “WITCHES”»
