Η σύφιλη είναι μία από τις σοβαρότερες ασθένειες, που έχουν εμφανιστεί στο πέρασμα των αιώνων. Δεν έχει διαπιστωθεί ακόμα επίσημα, από που προήλθε ή τι ήταν αυτό που την δημιούργησε. Υπάρχουν, όμως, δύο θεωρίες, οι οποίες είναι πιο κοντά στην ανακάλυψη της προέλευσής της.
Θεωρίες προέλευσης
Η πρώτη είναι η κολομβιανή θεωρία. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία η ασθένεια εμφανίστηκε, την περίοδο που ο Χριστόφορος Κολόμβος ταξίδεψε στην Αμερική. Όσοι γύρισαν πίσω μετέφεραν τη σύφιλη και, καθώς οι άνθρωποι της Ευρώπης δεν είχαν αναπτύξει αμυντικούς μηχανισμούς στον οργανισμό τους ή κάποια άλλη αντιμετώπιση, διότι ήταν κάτι καινούργιο γι αυτούς, αποτέλεσε μάστιγα. Το ίδιο γεγονός συνέβη και στους Ιθαγενείς Αμερικάνους, όπου μια ασθένεια καινούργια γι’ αυτούς προερχόμενη από την Ευρώπη, ήταν θανατηφόρα.
Η δεύτερη θεωρία είναι η προ-κολομβιανή. Υπάρχουν ελάχιστες πηγές, που αναφέρουν συμπτώματα και θανάτους εξαιτίας της συγκεκριμένης ασθένειας στην Κλασσική Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, δε γίνεται να θεωρηθεί επίσημη θεωρία, καθώς οι πηγές είναι πολύ λίγες και αφήνουν αρκετά ερωτήματα αναπάντητα.
Η εξάπλωση στην Ευρώπη
Την περίοδο της Αναγέννησης η Ευρώπη είχε γίνει η ισχυρότερη παγκόσμια δύναμη. Μέσα σε όλη την ανάπτυξη της η ομορφιά της φαινόταν παντού. Από τους καλλιτέχνες της που εκείνη την περίοδο δημιουργούσαν αριστουργήματα, μέχρι τους επιστήμονες που οι θεωρίες τους άλλαζαν τον κόσμο. Μέσα σε αυτή την ανάπτυξη και την ομορφιά, ξεκίνησε μια εξάπλωση, που άλλαξε τις παραστάσεις. Μέσα στους ανθρώπους με τα όμορφα ρούχα, κυκλοφορούσαν άνθρωποι παραλλαγμένοι ουσιαστικά από μια ασθένεια.
Η εξάπλωση της σύφιλης ήταν τρομακτική και καινούργια για τους Ευρωπαίους. Η πρώτη μαζική εμφάνιση της σύφιλης ήταν στη Γαλλία από τα στρατεύματά τους, όταν πολιορκούσαν την πόλη της Νάπολης στην Ιταλία.
Επειδή δεν είναι απολύτως γνωστό, από που προήλθε η ασθένεια και επειδή δεν είχε εμφανιστεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, θεωρείται πως έφτασε από Ισπανούς μισθοφόρους, οι οποίοι είχαν πάρει μέρος στην αποστολή της Αμερικής. Οι Ισπανοί μισθοφόροι υπηρέτησαν αργότερα στην υπηρεσία του Βασιλιά Κάρολου VIII για την κατάληψη της Νάπολης, με αποτέλεσμα να μεταφέρουν τη σύφιλη σε όλο το στράτευμα και κατ’ επέκταση στην Ευρώπη καθώς ταξίδευαν.
Τα συμπτώματα
Τα συμπτώματα της σύφιλης ήταν πολύ σοβαρά. Έκαναν τους ανθρώπους να μοιάζουν με τα γνωστά στον κόσμο πλέον “ζόμπι”. Ήταν μια πραγματικά σοβαρή ασθένεια, όπου μεγάλα βασίλεια όπως η Ιταλία, είχαν χτυπηθεί σοβαρά. Η αναφορά στα “ζόμπι” έγινε, καθώς αυτή η ασθένεια ήταν τόσο άσχημη, που σάπιζε μέρη από το σώμα του ασθενή.
Προκαλούσε τη σάρκα να πέσει από το πρόσωπο, ενώ παράλληλα ο ασθενής είχε τρομερούς πόνους. Η ακριβής περίοδος που ένα άτομο μπορούσε να επιβιώσει από αυτή την ασθένεια ήταν μερικοί μήνες. Την περίοδο εκείνη προκάλεσε πολλούς θανάτους. Δεν μπορεί να συγκριθεί με το «μαύρο θάνατο» ή πανούκλα που προκάλεσε τον αφανισμό του σχεδόν 50% του πληθυσμού, αλλά ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στην Ευρώπη.
Οι άνθρωποι πλέον στην ακμάζουσα Ευρώπη προχωρούσαν στους δρόμους, με τα πρόσωπα τους να σαπίζουν. Σύμφωνα με μερικές περιγραφές, η αρρώστια προκαλούσε τη μύτη, τα χείλια και σχεδόν ολόκληρο το πρόσωπο να πέσει και πολλές φορές και τα γεννητικά όργανα. Ο πανικός ήδη είχε αρχίσει να κυριαρχεί στις τάξεις των ανθρώπων και σοβαρές μέθοδοι αντιμετώπισης της σύφιλης άρχισαν να εξετάζονται.
Παρ’ όλα αυτά, στην ακμάζουσα Ευρώπη η σύφιλη πολλές φορές αντιμετωπιζόταν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Για παράδειγμα, στο άρθρο HOW SYPHILITIC “ZOMBIES” WANDERED DURING THE RENAISSANCE IN EUROPE φαίνεται πως ένας ασθενής ζωγράφισε τον εαυτό του με την ασθένεια, δίνοντας μια άλλη όψη στην όλη κατάσταση. Στο πορτραίτο απεικονίζεται ο Gerard de Lairesse από τον μεγάλο Rembrandt van Rijn.
