Το πρωί της 18ης Νοεμβρίου 1944 ξεκίνησε η επιχείρηση Κλίπερ, η μάχη για τη συντριβή της άμυνας στη γερμανική συνοριακή πόλη Γκαϊλενκίρχεν. Το σχέδιο είχε ως εξής: τέσσερα άρματα μάχης με τις περιστρεφόμενες αλυσίδες τους θα καθάριζαν δύο φαρδιά κανάλια μέσα από τα ναρκοπέδια και θα ακολουθούσε η βρετανική επιλαρχία τεθωρακισμένων στην εμπροσθοφυλακή της Συμμαχικής επίθεσης κατά της Γερμανίας, η οποία θα καθάριζε τα πολεμικά οχυρά. Η επιλαρχία αυτή δεν ήταν άλλη από τους ονομαζόμενους Σέργουντ Ρέιντζερ. Στη συνέχεια, θα εφορμούσε το αμερικάνικο πεζικό, το οποίο είχε φτάσει στην Ευρώπη μόλις τον Οκτώβριο και δεν είχε δοκιμαστεί ποτέ σε μάχη. Μαζί όμως με τα βρετανικά τεθωρακισμένα θα εκκαθάριζαν περαιτέρω τη γραμμή Ζίγκφριντ, το τεράστιο αμυντικό δίκτυο που προστάτευε τα δυτικά σύνορα της Γερμανίας.
Οι δύσκολες συνθήκες
Οι συνθήκες ήταν αντίξοες. Υπήρχε τσουχτερό κρύο, σκοτάδι, αλλά και βροχή, η οποία εισχωρούσε μέσα στα άρματα, καθώς οι καταπακτές ήταν ανοιχτές. Ειδικότερα, όταν έβρεχε, ο ταγματάρχης και αρχηγός του άρματος Τζων Σέμκεν, αλλά και ο οδηγός του Τζόνυ Γουέστ, έπρεπε να έχουν το κεφάλι τους έξω από τον πυργίσκο του τεθωρακισμένου Sherman. Το πρώτο άρμα που προσέγγισε τη λάσπη, βούλιαξε πριν καν ξεκινήσει. Το ίδιο συνέβη και δεύτερη φορά. Έτσι, τα κανάλια, τα οποία θα έπρεπε να έχουν πλάτος όσο τέσσερα τανκς, τελικά είχαν όσο δύο. Στη συνέχεια όμως, κόλλησε και μία τρίτη αλυσίδα, και λίγο αργότερα και μία τέταρτη περίπου 50 μέτρα πριν από μια σιδηροδρομική γραμμή, που βρισκόταν μπροστά τους. Ο Σέμκεν επικοινώνησε μέσω ασυρμάτου με την 1η Ίλη (συνολικά 19 άρματα μάχης). Το σχέδιο τώρα περιλάμβανε τα εξής: θα έπρεπε να περάσουν μέσα από το ναρκοπέδιο και να βοηθήσουν το πεζικό. Εάν κάποιο άρμα χτυπούσε νάρκη, τότε το επόμενο άρμα θα αναλάμβανε τη θέση του και ούτω καθεξής μέχρι τη στιγμή που θα διέσχιζαν τη σιδηροδρομική γραμμή και το ναρκοπέδιο. Για τους Σέργουντ Ρέιντζερ η επιχείρηση Κλίπερ δεν ήταν μια καθόλου εύκολη υπόθεση.
Οι συνέπειες για τους Σέργουντ Ρέιντζερ
Ένα αρκετό απίστευτο και ευχάριστο όμως γεγονός στην επιχείρηση Κλίπερ ήταν πως οι Ρέιντζερ είχαν πυροδοτήσει τέσσερις νάρκες και ταυτόχρονα κατόρθωσαν όλοι να επιζήσουν. Παρά τον βούρκο και τις δύσκολες συνθήκες, η επιχείρηση Κλίπερ στέφθηκε με επιτυχία. Η προεξοχή στο Γκαϊλενκίρχεν μειώθηκε και η γραμμή ευθυγραμμίστηκε παρέχοντας έτσι περισσότερο χώρο για τον ελιγμό των Αμερικανών. Για τους Σέργουντ Ρέιντζερ η συγκεκριμένη επιτυχία δεν σημειώθηκε χωρίς καμία απώλεια. Όταν αποσύρθηκαν έξι ημέρες αργότερα, 10 άρματα μετρούσαν την καταστροφή τους, άλλα 15 είχαν υποστεί ζημιές και άλλα 12 είχαν χαθεί στη λάσπη. Όσον αφορά στις ανθρώπινες απώλειες, αυτές ανέρχονταν σε 63 άτομα, εκ των οποίων 16 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στη μάχη και άλλοι τρεις κατέληξαν αργότερα εξαιτίας των τραυμάτων τους.
Η προσέγγιση των Βρετανών και των Αμερικανών
Οι προσδοκίες των Βρετανών και των Αμερικανών για τους νεαρούς άνδρες που βρέθηκαν στη μάχη ήταν μεγάλες. Και οι δύο χώρες ακολουθούσαν μια συγκεκριμένη προσέγγιση. Να γίνει χρήση της τεράστιας εμβέλειας των δύο χωρών, της πρόσβασής τους σε πόρους, της βιομηχανοποίησης και της τεχνολογίας τους, προκειμένου να περιοριστεί ο αριθμός των ανδρών στη γραμμή του πυρός. Έτσι, στο έδαφος δεν υπήρχαν πια μαζικές στρατιές, αλλά εκείνοι που έπαιρναν θέση στο πεδίο της μάχης είχαν μία εξαιρετική υποστήριξη από μια μακρά αλυσίδα εφοδιασμού. Σα συνέπεια, αν ένας στρατιώτης είχε την ατυχία να βρίσκεται στο πεζικό ή στα τεθωρακισμένα, διέθετε λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης συγκριτικά με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Σέργουντ Ρέιντζερ όμως κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν τον πόλεμο με τις περισσότερες τιμητικές διακρίσεις από οποιαδήποτε άλλη μονάδα του βρετανικού στρατού. Μία αξιέπαινη επιτυχία, καθώς στην πραγματικότητα ήταν απλώς μια προπολεμική εδαφική επιλαρχία ιππικού μερικής απασχόλησης, η οποία είχε ξεκινήσει για την Παλαιστίνη στις αρχές του 194ο έχοντας στην υπηρεσία της τα άλογά της.
Οι “εκκεντρικοί” Σέργουντ Ρέιντζερ
Οι Σέργουντ Ρέιντζερ ήταν μία “εκκεντρική” ομάδα. Σε αρχικό στάδιο, αποτελούνταν κυρίως από επαρχιώτες από το Νότινγχαμσαϊρ και το Λίνκολνσαϊρ, στη συνέχεια όμως τα μέλη της προέρχονταν από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Είχαν στις τάξεις τους ποιητές, τυπογράφους, αλλά και σοβατζήδες. Άνδρες όπως ο Κριστόφερσον και ο Σέμκεν ίσως να μην είχαν φορέσει ποτέ στρατιωτική στολή, αν δεν μαινόταν ο πόλεμος. Πολύ γρήγορα όμως συνειδητοποίησαν πως όσο καλύτεροι γινόταν στον πόλεμο τόσες περισσότερες πιθανότητες είχαν να επιβιώσουν. Αυτό συνέβαινε μέχρι να ξεχωρίσουν ως ομάδα και όλοι να διαπιστώσουν πως ήταν μια ομάδα άξια για μεγαλύτερα πράγματα. Μέχρι την ημέρα της απόβασης στις 6 Ιουνίου 1944, ήταν μία από τις τρεις επιλαρχίες της 8ης Ανεξάρτητης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας, γεγονός που σήμαινε πως θα βρισκόταν στην γραμμή του πυρός χέρι χέρι με το πεζικό. Τα όσα υπέφεραν, αλλά και τα όσα κατόρθωσαν οι Σέργουντ Ρέιντζερ ήταν εντυπωσιακά και αξιέπαινα μέχρι και σήμερα.
Πηγές:
2024.Geilenkirchen. Ανακτήθηκε από http://www.nowstalgia.eu/?cat=45 (τελευταία πρόσβαση: 28/06/24).
Operation Clipper. Ανακτήθηκε από https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Clipper (τελευταία πρόσβαση: 28/06/24).
M4 Sherman. Ανακτήθηκε από https://en.wikipedia.org/wiki/M4_Sherman (τελευταία πρόσβαση: 28/06/24).
Sherwood Rangers Yeomanry. Ανακτήθηκε από https://en.wikipedia.org/wiki/Sherwood_Rangers_Yeomanry (τελευταία πρόσβαση: 28/06/24).
