Τίποτε δεν είναι πιο συνηθισμένο από μια «Καλημέρα», ή «Kαληνύχτα » και πιο ανακουφιστικό από μια προσευχή! Ευχές και προσευχές ακολουθούν το ανθρώπινο είδος προαιώνια. Οι πρώτες καθημερινές, επετειακές ή γιορτινές, οι δεύτερες μια καθαρή αίτηση βοήθειας και προστασίας. Είναι άραγε λογικές διεργασίες ή επικλήσεις του ευκταίου;
ΕΥΧΗ (ΕΥΧ+ΕΧΩ)
Η ευχή αποτελεί στην ουσία έκφραση επιθυμίας, μια προβολή θετικής ενέργειας. Ευχόμαστε να συμβούν ή να εξακολουθήσουν να συμβαίνουν όμορφα πράγματα. Ο ευχόμενος μεταφέρει στον αποδέκτη την αγαθή προαίρεσή του, να αποκτήσει ό,τι επιθυμεί. Ο αποδέκτης αισθάνεται αυτόματα την υποχρέωση να ανταποδώσει με ευχαριστίες ή αντεύχεται.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ
Η αρχαιότητα των ευχών ενισχύει την απορία για το τί αντιπροσωπεύουν. Είναι επικλήσεις σε ένα Κοελιακό σύμπαν, όπου όλα μπορούν να συμβούν; Βαθιά ριζωμένη αντίληψη ότι διαθέτουν μαγικές ιδιότητες; Μήπως ακολουθούν την ανθρώπινη τάση, να χρησιμοποιούνται λεκτικοί κώδικες ικανοί να προσελκύσουν αγαθές δυνάμεις;
Κάποιες ευχές κατέληξαν απλοί, αποδεκτοί χαιρετισμοί. Συν τω χρόνω απώλεσαν ολωσδιόλου την αρχική τους σημασία. Μία καλημέρα είναι πλέον ένα συνηθισμένο… νεύμα σε κάποιον που συναντάμε το πρωί. Τυπική και χωρίς να εμφορείται από κάποιο ευχητικό νόημα.
Παρόμοια χρήση έχουν πάμπολλες τέτοιες φράσεις. Ευγενικές υποχρεώσεις κοινωνικού χαρακτήρα .
Σε ψυχολογικό επίπεδο μια ευχή που διατυπώνεται συνειδητά και όχι τυπικά είναι μια επιθυμία. Είναι αναζήτηση, ένα κάλεσμα! Δεν εμπεριέχει περισσότερη δυναμική. Δεν σηματοδοτεί τις ενέργειες που θα απαιτηθούν για να γίνει πραγματικότητα, ούτε είναι εχέγγυο επιτυχίας από μόνη της.
ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Η ψυχική ενέργεια της ευχής είναι, θα λέγαμε… αραιή . Περιορίζεται στην ψυχολογική αναπαράσταση αυτών που επιθυμούμε για εμάς ή τον αποδέκτη. Κολυμπώντας σε μια θάλασσα ευκταίας ευτυχίας, αναμένουμε την δύναμη που θα κινήσει τα νήματα της καλής έκβασης. Οι περισσότερες ευχές παραμένουν ευχές, γιατί παραμένουν οραματισμοί. Άλλωστε πόση επιτυχία, υγεία ή χαρά αποκτήθηκαν χωρίς αγώνα και προσπάθεια;
ΟΙ ΠΡΟΣ-ΕΥΧΕΣ
Αν οι ευχές μας απευθύνονται σε ανθρώπους, οι προσευχές έχουν κατεύθυνση που απαιτεί ισχυρότερη ψυχική ενέργεια. Θεωρούμε ότι το «ανώτερο ΟΝ», ή τα πνεύματα της κυριαρχίας του διαθέτουν μια μεταφυσική δυνατότητα επέμβασης. Προσευχόμαστε, λοιπόν, επικοινωνώντας συνήθως δυσεπίλυτα προβλήματα ή βαθιές ανάγκες μας. Ο συγκεκριμένος τρόπος επικοινωνίας έχει τον δικό του τύπο, προσαρμοσμένο όμως στην ατομικότητα του προσευχόμενου. Οι θρησκείες την ορίζουν ως πνευματική, υπερβατική επαφή. Ο πιστός την εμπεδώνει σαν καταφύγιο, μια ανακουφιστική και υπερβατική ανάθεση. Οι ευχές μας είναι επιθυμίες, οι προσευχές μας είναι αιτήματα.
«ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ»
Η ανθρώπινη ανάγκη να εναποτίθενται ελπίδες και προσδοκίες σε ευχές και προσευχές είναι κατανοητή. Η επίγνωση ότι πρόκειται για μια συναισθηματική, ψυχική ανάγκη είναι σημαντική. Όσο τις αντιμετωπίζουμε σαν αναγκαίες μεσολαβήτριες ανάμεσα στο ευκταίο και το εφικτό, απομακρυνόμαστε ηθελημένα από κάποιον στόχο. Η εκπλήρωση των ευχών είναι ο ενεργητικός προσανατολισμός μας προς αυτό που επιθυμούμε. Όπως και να τις ονομάζουμε, όπου και να τις απευθύνουμε, στην ουσία θα παραμένουν αποταμιευμένες παρακλήσεις . Η παλιά έκφραση «συν Αθηνά και χείρα κίνει» παραμένει κλασική.
