Νέος και ταλαντούχος, ο Δημήτρης Βαβάτσης σπούδασε σκηνοθεσία στη Θεσσαλονίκη, απ΄ όπου και κατάγεται. Τολμηρός και ακραίος, χαράσσει τη δική του πορεία στο χώρο των ταινιών τρόμου, δίνοντας μια άλλη διάσταση σε ένα περιθωριακό μέχρι στιγμής για την Ελλάδα είδος. Ωμός αλλά ρεαλιστής, δεν φοβάται να προκαλέσει το κοινό και να παίξει με την ηθική και τα όρια κάθε θεατή.
- Δημήτρη, για τους αναγνώστες που δεν σε γνωρίζουν, πες μας δυο λόγια για σένα και τις σπουδές σου. Πώς προέκυψε η σκηνοθεσία στη ζωή σου;
Αποφοίτησα από το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών στο Α.Π.Θ. με ειδικότητα την σκηνοθεσία. Από μικρή ηλικία ήθελα να ασχοληθώ με αυτό το αντικείμενο και αποφάσισα να πάω στη συγκεκριμένη σχολή ώστε να γίνει ένα πρώτο βήμα.
- Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στον κινηματογράφο;
Οι συγκινήσεις που προσφέρει ο κινηματογράφος, θεωρώ ότι είναι και το σημαντικότερο στοιχείο για κάποιον να τον αγαπήσει. Δεν υπάρχουν όρια στην φαντασία και ακόμα και τις πιο σκοτεινές σου σκέψεις μπορείς να τις οπτικοποιήσεις. Κανένα όριο, κανένας ενδοιασμός, καμία απαγόρευση.
- Ο κινηματογράφος αντιγράφει τη ζωή ή η ζωή τον κινηματογράφο;
Πιστεύω ότι ξεκάθαρα η ζωή αντιγράφει τον κινηματογράφο και τον έχει αφήσει προ πολλού χιλιόμετρα μακριά. Συμβαίνουν τόσο ακατανόητα και παράλογα πράγματα γύρω μας, τόσο ακραία και άδικα που θεωρώ ότι και την πιο σκληρή ταινία να βάλεις δίπλα σε πραγματικά περιστατικά, θα φαντάζει μία απλή σαπουνόπερα.
- Έχεις σκηνοθετήσει ήδη τέσσερις ταινίες μικρού μήκους, την «Ευλάβεια», το «Bloody Lady», το «Eye Candy» και το «Carnivore», ή αλλιώς «Σαρκοβόρο». Όλες κινούνται στα πλαίσια του τρόμου, της αγωνίας και του splatter. Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει στο θρίλερ και επιλέγεις να ασχολείσαι με αυτό το είδος ταινιών;
Τα είδη και υποείδη αυτών των ταινιών δεν είναι ένα, αλλά πολλά και δυστυχώς στην Ελλάδα όλα τα βαφτίζουν «αυτά με τα αίματα». Ο λόγος που επιλέγω να ασχολούμαι με τέτοιου τύπου ταινίες είναι επειδή δεν έχουν όρια. Είναι ωμός ρεαλισμός όπως και η καθημερινότητά μας και σχολιάζουν ιδέες και ταμπού της κοινωνίας που έχουν εμποτιστεί μέσα μας χωρίς κάποιο σαφές νόημα. Παίζουν με το μυαλό και με τα πιο σκοτεινά του στεγανά και δεν φοβούνται να στα δείξουν όλα με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Δυστυχώς μας σοκάρει μια βίαιη εικόνα η οποία ξέρουμε ότι είναι σκηνοθετημένη και δεν μας σοκάρει όλη αυτή η βία που βρίσκεται δίπλα μας. Πιστεύω ότι όταν γυρνάμε από την αντίθετη το βλέμμα μας σε μία βίαιη σκηνή που τα παρουσιάζει όλα με ωμότητα, τότε δεν παραδεχόμαστε και ότι συμβαίνει γύρω μας. Γι’ αυτό με εξιτάρει το γεγονός, ότι αυτές οι ταινίες παίζουν με την ηθική του θεατή και με τα όριά του.
- Τι απαιτείται για να γυριστεί μια ταινία – ακόμα και μικρού μήκους; Υπάρχει κάποια συνταγή επιτυχίας;
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια συνταγή επιτυχίας. Και δεν ξέρω τι θεωρείται επιτυχία. Το σημαντικότερο είναι να γίνονται ταινίες και να εκφράζονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Και για μένα να φτάσουν όλα στα όρια.
- Πώς «φτιάχνεται» το αίμα; Πώς γίνονται οι ουλές και τα τραύματα τόσο αληθοφανή;
Αυτά είναι δουλειά των ανθρώπων που είναι στο μακιγιάζ και στα special effects. Υπάρχουν έτοιμα αίματα και συνταγές για να αποδοθεί το αίμα στην εικόνα όπως πρέπει. Η Βασιλική Κύτα Ντυλάκ, η Μελίνα Γλαντζή και η Λίνα Αρβανίτη είναι οι υπεύθυνες για τα αίματα στο «Σαρκοβόρο». Στις υπόλοιπες ταινίες μου έχω συνεργαστεί και με την Χριστίνα Μιτικάκη, τον Παναγιώτη Αντωνίου και την Ουρανία Γιαρματζή. Ευχαριστώ τον καθένα τους ξεχωριστά που με εμπιστεύτηκαν και πίστεψαν σε αυτά που ήθελα να κάνω. Είναι πολύ σημαντικό για μένα που συνεργάστηκα με όλα αυτά τα παιδιά.
- Ας μιλήσουμε για την τελευταία σου ταινία «Carnivore». Σε τι ανθρώπους απευθύνεται; Γιατί κάποιος να την δει και τι έχει να κερδίσει βλέποντάς τη;
Μία ταινία απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους απλά οι δικές μου μόνο σε ενήλικες. Πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να τη δει για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί καλό είναι να στηρίζουμε τον ελληνικό κινηματογράφο και τους νέους δημιουργούς. Επίσης, επειδή δεν υπάρχουν άλλες ελληνικές ταινίες στα συγκεκριμένα είδη και καλό είναι να είμαστε ανοιχτοί σε καινούρια πράγματα. Και τρίτον επειδή καλό είναι να βλέπουμε τα πάντα. Θεωρώ ότι ένα πρόβλημα είναι πως ξεχωρίζουμε τις ταινίες σε είδη και αυτομάτως ακυρώνουμε πλήθος ταινιών επειδή γνωρίζουμε από πριν ότι δεν θα μας αρέσουν. Καλύτερα να τα βλέπουμε πρώτα και μετά να τα κρίνουμε. Τώρα για το αν έχει κανείς να κερδίσει κάτι από την θέαση κάποιας ταινίας μου αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω εγώ αλλά ο κάθε θεατής που θα τις παρακολουθήσει. Ελπίζω κάτι να έχει ο καθένας.
- Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή των γυρισμάτων;
Σε μία σκηνή όταν την γυρίζαμε αναγούλιασα και εγώ ο ίδιος.
- Από τι εξαρτάται η απήχηση που θα έχει στον κόσμο; Πώς γίνεται η προώθηση των ταινιών;
Ο δρόμος της προβολής μιας μικρού μήκους ταινίας είναι συγκεκριμένος. Την στέλνεις στα φεστιβάλ και αν την δεχτούν προβάλλεται και διεκδικείς κάποιες διακρίσεις και βραβεία. Στην συνέχεια μπορεί να προβληθεί από κάποιο τηλεοπτικό κανάλι ή καλωδιακή τηλεόραση του εξωτερικού και την ανεβάζεις στο ίντερνετ όπου έχει πρόσβαση σε αυτήν και όλος ο κόσμος. Από κει και πέρα ή πάει μόνο του ή σβήνει σύντομα.
- Αν το«Carnivore» συνεχίσει το φεστιβαλικό του ταξίδι, σε ποιο φεστιβάλ θα ήθελες να το δεις;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο φεστιβάλ. Στόχος είναι να την δουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Η ταινία έχει πάει κοντά στα 30 φεστιβάλ και έχει πάρει έξι διακρίσεις. Τον φεστιβαλικό της κύκλο τον έχει κλείσει, αλλά φυσικά καλοδεχούμενη είναι οποιαδήποτε προβολή σε οποιοδήποτε μέρος.
- Λαμβάνοντας υπόψη την παιδευτική διάσταση του κινηματογράφου και ταυτόχρονα τον μεγάλο αριθμό βίαιων και αποτρόπαιων εγκλημάτων για τα οποία γίνεται λόγος καθημερινά τόσο στη διεθνή όσο και στην ελληνική ειδησεογραφία, πώς τοποθετείσαι σχετικά με τα μηνύματα που περνάνε οι ταινίες σου;
Πιστεύω ότι όταν προβάλλεται με ωμότητα η βίαιη πραγματικότητα, τότε μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε και να την κρίνουμε και φυσικά να την κατακρίνουμε. Φυσικά μιλάω σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Πιστεύω οι ταινίες βίας είναι ταινίες διαμαρτυρίας. Δεν σημαίνει ότι όταν προβάλλεται η βία αυτομάτως προωθείται κιόλας. Ίσα ίσα το αντίθετο! Δεν είναι όλα πρώτο κείμενο.
- Είσαι άνθρωπος που δείχνει να τολμάει, να παίρνει ρίσκα. Υπάρχει κάποιο άλλο είδος ταινιών που σε γοητεύει και θα ήθελες να δοκιμαστείς;
Θα ήθελα να δοκιμαστώ σε πολλά είδη ταινιών, αρκεί να έχω μια ιστορία να πω και να πιστεύω ότι μπορώ να την αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ. Όλα τα είδη μου αρέσουν. Όλα είναι σινεμά.
- Kατά πόσο θα σε ενδιέφερε να σκηνοθετήσεις μία μεγαλύτερου μήκους ταινία ή ακόμα και μια σειρά αυτού του είδους στην ελληνική τηλεόραση;
Σίγουρα κατά πολύ. Η μεγάλου μήκους ταινία είναι κάτι που ο κάθε κινηματογραφιστής επιθυμεί και είναι ένας μεγάλος πόθος. Φυσικά και οι απαιτήσεις είναι πολλαπλάσιες απ’ ότι σε μια μικρού μήκους, όπως και τα κόστη εκτοξεύονται.
- Έχεις σκεφτεί επαγγελματικά την ιδέα του εξωτερικού;
Στο εξωτερικό υπάρχει βιομηχανία ταινιών τρόμου και έχει μεγάλη θέση στο κινηματογραφικό προσκήνιο. Συνεπώς σίγουρα θα ήταν κάτι το πολύ όμορφο αν συνέβαινε.
- Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου; Ετοιμάζεις κάτι καινούριο;
Δεν γνωρίζω ακόμα κάτι και ελπίζω σύντομα να δρομολογηθεί κάτι ενδιαφέρον.
Το Link της ταινίας “Ο Σαρκοβόρος”: https://www.youtube.com/
Το Link της ταινίας “Ευλάβεια”: https://www.youtube.com/
Το Link της ταινίας “Bloody Lady”: https://www.youtube.com/
