Η Μαίρη Καραμπάτη-Κολοβού γεννήθηκε στον Κορυδαλλό και μεγάλωσε στο Χαϊδάρι όπου ζει με την οικογένειά της. Το βιβλίο και το ραδιόφωνο ήταν και είναι οι καλύτεροι φίλοι της, η εκτόνωση και η διασκέδασή της.
Το 2015 η Μαίρη Καραμπάτη -Κολοβού δημιούργησε το ενημερωτικό blog «Βιβλιομαγειρέματα» (www.bibliomageiremata.blogspot.gr) απ’ όπου παρουσιάζει βιβλία και τους συγγραφείς τους. Το 2018 ίδρυσε τον διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό «Syzefxi Web Radio» (Syzefxi.com), που πλέον αριθμεί πολλές εκπομπές και παραγωγούς.
Η Μαίρη Καραμπάτη -Κολοβού έχει λάβει μέρος σε δυο συλλογικά έργα με διηγήματά της. Το 2017 κυκλοφόρησε το παραμύθι της «Η χαμένη κόρη», το οποίο δύο χρόνια αργότερα μεταφράστηκε στα αγγλικά με τίτλο «Τhe missing daughter» και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πνοή.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε σε μας η Μαίρη Καραμπάτη -Κολοβού μας μίλησε για τα “καθρεφτίσματα” που είναι διαφορετικές εκδοχές της ίδιας γυναίκας,για τη λογοτεχνία και όλα όσα αγαπά.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «πνοη» το νέο βιβλίο σας με τίτλο «Καθρεφτισματα». Πρόκειται για μια σειρά διηγημάτων. Θέλετε να μάς μιλήσετε γι’ αυτό και πώς ξεκινήσατε να το γράφετε; Θυμάστε το αρχικό ερέθισμα;
Κάθε τι που υπάρχει γύρω μας, άνθρωποι, συμπεριφορές, καταστάσεις, βιώματα αλλά και φαντασία δίνουν στον συγγραφέα το ερέθισμα να γράψει, να σχολιάσει, να παρατηρήσει. Ετσι μέσα απο ανεκπλήρωτους έρωτες ή έρωτες αθώους και παιδικούς, εμπνεύσεις από τραγούδια, από δικές μου ιστορίες που έζησα σ’ ένα νοσοκομείο, ή στο γραφείο, από αντικείμενα που μου «έλεγαν» κάτι, έγραψα σιγά σιγά αυτές τις 17 μικρές ιστορίες. Και οι εκδόσεις ΠΝΟΗ δεχτηκαν με χαρά να εκδώσουν.
Κοινή συνιστώσα αποτελούν οι ανθρώπινες σχέσεις και το δίπολο σύγκρουση – αποδοχή. Πιστεύετε στις υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις;
Θα έλεγα ναι, αυτό θέλω από τη ζωή μου. Φυσικά πάντα υπάρχει η σύγκρουση. Και πάντα μου αρέσει να γράφω για γυναίκες και τις ιστορίες τους. Τα «Καθρεφτίσματα» είναι διαφορετικές εκδοχές της ίδιας γυναίκας, της οποίας τα διαφορετικά χαρακτηριστικά διαμορφώνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εξωτερικές και εξωγενείς συνθήκες της εποχής, της ανατροφής και του κοινωνικού της περιβάλλοντος.
Τα διηγήματα που περιέχει το βιβλίο σας είναι ανθρώπινα και διαβάζονται ευχάριστα. Υπάρχει κάποιος ήρωας από το βιβλίο σας που αγαπάτε περισσότερο;
Χαίρομαι που σας αρέσουν. Αυτό είναι άλλωστε και το στοίχημα με τον εαυτό μου, να βρείτε μέσα από τις ιστορίες μου κάτι από εσάς. Αγαπώ όλους τους ήρωες μου αλλά έχω μια αδυναμία στον έρωτα τον παιδικών μου χρόνων, τον Διαμαντή, που είναι υπαρκτό πρόσωπο ακόμα στη ζωή μου.
Και με ποια λόγια θα συστήνατε τον εαυτό σας σε κάποιον που δεν σας ξέρει;
Είμαι ένα ανήσυχο πνεύμα που θέλει να ασχολείται συνεχώς με κάτι. Συνήθως είμαι ήρεμη και διαλλακτική αλλά αν κάποιος μου μαυρίσει την καρδιά, δυστυχώς τον διαγράφω. Και κάτι άλλο, τρελλαίνομαι για τις προκλήσεις. Μη μου πεί κάποιος «αυτό δεν μπορείς να το κάνεις» γιατί απαντώ «παρακολούθησε με να δεις».
Ο φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ έχει πει: «Αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες. Αυτοί που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές». Ποια είναι η άποψη σας πάνω σ’ αυτό;
Συμφωνώ απόλυτα. Θέλω να γράφω κι όταν με διαβάζουν να το ευχαριστιούνται και να καταλαβαίνουν τι θέλω να πω. Γι’ αυτό γράφω απλά, «σταράτα» όπως είπε ένας αγαπημένος φίλος. Προτιμώ με λίγα λόγια να δώσω όσα πιο πολλά μπορώ.
Προτάσσετε τη λογική ή το συναίσθημα όταν γράφετε;
Πάντα κυριαρχεί το συναίσθημα όσο κι αν προσπαθώ να βάλω τη λογική μπροστά. Πολλές φορές πνίγομαι στα δάκρυα με αυτά που γράφω. Βγάζω όλο το συναίσθημα σε καθε μου διήγημα. Και στο τέλος έρχεται η λύτρωση…
Πιστεύετε ότι είναι δυνατόν να αλλάξει προς το καλύτερο τη συμπεριφορά του ένας αναγνώστης μετά από την ανάγνωση ενός βιβλίου;
Πιστεύω πως ναι, μπορεί να αλλάξει. Θα σας πω από δικές προσωπικές στιγμές που διαβάζοντας κάποιο βιβλίο ήταν σαν να το έζησα. Και μετά το πέρας της ανάγνωσης θέλησα κι εγώ να γίνω σαν την ηρωίδα, να αλλάξω γιατί αυτό που διάβασα με εξέφραζε σαν προσωπικότητα.
Θυμάστε το πρώτο ανάγνωσμα που σας «παρέσυρε» στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας;
Είναι αστείο αυτο που θα σας πω, αλλά τα πρώτα μου σοβαρά αναγνώσματα τα απόκτησα απο το πανηγύρι της Αγίας Βαρβάρας που ήταν τότε το μεγάλο γεγονός κοντά στην περιοχή μου. Όλα τα παιδιά αγόραζαν παχνίδια, εγώ αγόρασα τα απάντα του Καρκαβίτσα. Ήμουν μόλις 11 χρονών και μέχρι τότε είχα διαβάσει ότι έπεφτε στα χέρια μου. Και φυσικά ο Καρκαβίτσας με μάγεψε. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου στη λογοτεχνία.
Οπισθόφυλλο:
Μαίρη Κολοβού
Δεκαεπτά μικρές ιστορίες μπρος στον καθρέφτη της ζωής και της φαντασίας. Ένα ενοχλητικό ζωύφιο γίνεται απρόσκλητος επισκέπτης, και κάποια σκέψη που έρχεται ξαφνικά μπορεί να μας μεταφέρει από την πρώτη μας αγάπη έως τον Αλέξανδρο τον Μέγα. Νήματα ευτυχίας που κόπηκαν στη μέση και αποφάσεις που στόχευσαν σε εναλλακτικές διαδρομές για να βρουν τον προορισμό τους. Αληθινές ιστορίες από το Νοσοκομείο Memorial στη Νέα Υόρκη, έως τον διπλανό θάλαμο κάποιου νοσοκομείου στην Αθήνα, με τη φαντασία και τις μεταφυσικές προεκτάσεις να συμπληρώνουν τα κενά. Με τον καθρέφτη-συνομιλητή να γίνεται αιτία για βαθιά ενδοσκόπηση και απρόβλεπτες εξελίξεις, με γυναίκες που δεν γέμιζαν το μάτι σε κανέναν και έφεραν την αλλαγή και την ευημερία στον τόπο τους.
Δεκαεπτά καθρεφτίσματα, στα οποία, εκτός από τη φαντασία και την πραγματικότητα της συγγραφέα, θα βρείτε και δικές σας κρυφές πτυχές.