Την Νικολέτα Βλαβιανού απολαύσαμε στο τηλεοπτικό πρόγραμμα της ΕΡΤ, «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» όταν υποδύθηκε την Βαρβάρα, μια πολύ δυναμική και εκρηκτική προσωπικότητα σε ένα χωριό γεμάτο με όλες τις προσωπικότητες γεμάτες αντιθέσεις. Ο ρόλος της μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές, ήταν ένα δυνατό βάλσαμο στην στασιμότητα που νιώσαμε όλοι με τον εγκλεισμό λόγω των μέτρων προστασίας του κορωνοϊού. Η αγαπημένη ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στο MAXMAG.GR και την Δανάη-Ελευθερία Σωπασή. Πέρα από τον ρόλο της στον «Πλάτανο» που σημείωσε μεγάλη επιτυχία, μας μίλησε για την ολοκαίνουργια θεατρική της απόπειρα, τις «Κεφαλονίτικες Ιστορίες» και την σύνδεση της με τον τόπο. Οι «Κεφαλονίτικες Ιστορίες» με αφετηρία την Κεφαλονιά, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, θα κάνουν πρεμιέρα στις 30 και 31 Ιουλίου στο Κάστρο Αγίου Γεωργίου στο Αργοστόλι. Στις 3 Οκτωβρίου θα έρθουν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Η Νικολέτα Βλαβιανού, μεταξύ άλλων, μας μίλησε από καρδιάς για τις ανησυχίες της σχετικά με τα τρέχοντα θέματα στον χώρο του πολιτισμού, της υγείας και της κοινωνίας. Ομολογουμένως σε παγκόσμιο επίπεδο περάσαμε πολύ δύσκολα το τελευταίο έτος και ευχόμαστε ολόψυχα η νέα φθινοπωρινή σεζόν να μας βρει σε πιο φυσιολογικά πλαίσια.
Ακολουθεί η συνέντευξη με την Νικολέτα Βλαβιανού.
Επιμέλεια συνέντευξης: Της Δανάης-Ελευθερίας Σωπασή
Βρισκόμαστε στα μέσα του καλοκαιριού και μετά τον αποχαιρετισμό σας από την σειρά της ΕΡΤ «Χαιρέτα μου τον πλάτανο» σας βρίσκουμε στο θέατρο για την παράσταση «Κεφαλονίτικες ιστορίες». Μιλήστε μας για την υπόθεση του έργου και για τον δικό σας ρόλο.
Η παράσταση ήταν μια ιδέα δική μου. Τις “Κεφαλονίτικες Ιστορίες” του Σ. Σκιαδαρέση μου τις διάβαζε η γιαγιά μου που καταγόταν από εκεί. Έτσι, καταθέσαμε με την καλλιτεχνική εταιρεία ART την πρόταση στο πρόγραμμα ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Εγκρίθηκε και έχουμε τη χαρά να την παρουσιάζουμε αρχικά στο Κάστρο Αγ. Γεωργίου στο Αργοστόλι.
Η παράσταση παίρνει τον τίτλο της από το ομώνυμο βιβλίο του Σπύρου Σκιαδαρέση. Με τις δικές του ιστορίες συναντιούνται τα μυστήρια κι οι στοχασμοί του Ανδρέα Λασκαράτου σε μια σύνθεση κειμένων που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης Γιάννης Αναστασάκης. Ο Σκιαδαρέσης, με σεβασμό στην κεφαλλονίτικη πνευματική ιδιοτυπία, εμπνέεται από τη ζωή και την παράδοση. Όλες του οι Ιστορίες έχουν κάποιον πυρήνα αληθινό. Με γλώσσα ιδιωματική, περιγράφει έθιμα, τόπους κι ανθρώπους της Κεφαλλονιάς του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού. Αντίστοιχα, ο Λασκαράτος, πνεύμα ανυπότακτο και μυαλό διεισδυτικό, άλλοτε διακωμωδεί κι άλλοτε καταγγέλλει τα κοινωνικά ήθη των συμπατριωτών του, με όπλα το ολόδροσο χιούμορ, τη σάτιρα και την πνευματική του οξυδέρκεια.
Η παράσταση μας ταξιδεύει από τη μία ιστορία στην άλλη και όλοι οι ηθοποιοί ζωντανεύουμε τους ήρωες των ιστοριών. Η Μαρία Τσιμά, η Αμαλία Αρσένη, ο Κυριάκος Μαρκάτος και ο μουσικός Κώστας Χαριτάτος αλλάζουμε ρόλους συνεχώς και βουτάμε στην Κεφαλλονίτικη παράδοση. Εξάλλου, είμαστε σχεδόν όλοι οι συντελεστές Κεφαλλονίτες, οπότε η αγάπη για τον τόπο ήταν δεδομένη.
Είναι μεγάλη μας χαρά που η παράσταση θα παιχτεί -εκτός από τον αρχαιολογικό χώρο- και σε Δήμους της Κεφαλλονιάς, όπως και στον Πειραιά τον Οκτώβριο για συλλόγους Κεφαλλονιτών. Και φυσικά, θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια τους μεγάλους χορηγούς μας, τον Δήμο Αργοστολίου και τη Levante Ferries που βοήθησαν πολύ στην πραγματοποίηση αυτής της παράστασης!
Μετά την υπέροχη Κεφαλονιά ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Συζητάω κάποιες νέες παραστάσεις για την επόμενη χρονιά και ανυπομονώ να ξεκινήσω. Εξάλλου, οι Κεφαλλονίτικες Ιστορίες θα συνεχίσουν το ταξίδι τους και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στις 3 Οκτωβρίου.
Θα σας δούμε σύντομα κάπου τηλεοπτικά;
Δεν το γνωρίζω ακόμη. Υπάρχουν προτάσεις, αλλά είμαστε ακόμη στις συζητήσεις. Τώρα το ενδιαφέρον μου είναι στραμμένο στο θέατρο γιατί πολύ χρόνο χάσαμε και η θεατρική σκηνή μου έλειψε. Αυτή η ιδιαίτερη επικοινωνία μεταξύ σκηνής και πλατείας είναι αναντικατάστατη.
Με αφορμή το άνοιγμα των θεατρικών και λοιπών θεαμάτων νιώθετε πώς πάμε να προσεγγίσουμε μια επιστροφή στην κανονικότητα; Πώς βλέπετε το μέλλον του θεατρικού θεάματος στην εποχή της COVID-19;
Επιστροφή στην κανονικότητα που γνωρίζαμε δεν θα υπάρξει κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει μια νέα … κανονικότητα. Οι χώροι πολιτισμού οφείλουν να λειτουργούν με εμβολιασμένους εργαζομένους και να προσφέρουν έναν ασφαλή χώρο ψυχαγωγίας, ανάπαυλας και ανάτασης για όλους. Δεν ξέρω για το μέλλον, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε και να προχωράμε.
Η κοινωνία μας εν μέσω COVID φαίνεται να έχει διχαστεί ξανά σε δύο κατηγορίες ως προς τον εμβολιασμό. Ποια είναι η θέση σας ως προς την προφύλαξη του εαυτό μας από την πανδημία; Τι θα μπορούσαμε να αλλάξουμε για να ζούμε πιο αρμονικά;
Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος όλος αυτός ο διχασμός. Η επιστήμη και τα εμβόλια έχουν συνδράμει στην καλυτέρευση τόσο της ποιότητας, όσο και της διάρκειας της ζωής μας. Είναι πράγματι μεγάλο δώρο το να μπορούμε να εμβολιαστούμε τόσο γρήγορα και να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη νόσο. Και όσες αμφιβολίες και να έχουμε, η ανθρωπότητα μόνο προχωρώντας μπροστά συνεχίζει να υπάρχει. Έχουμε ανάγκη την αρμονία, ειδικά σε δύσκολες περιόδους. Πρέπει να εκτιμήσουμε τη φύση, τη δύναμή της, την προσφορά της. Πρέπει να τη σεβόμαστε και να σεβόμαστε και τον συνάνθρωπό μας. Μόνον έτσι. Οι διχασμοί πρέπει να μείνουν πίσω.
Πώς βιώσατε το δεύτερο κύμα του κορωνοϊου και τον πολύμηνο εγκλεισμό μας; Ποια είναι η συνολική σας αποτίμηση ως άνθρωπος πρωτίστως και ως εργαζόμενη του πολιτιστικού χώρου;
Ήταν για μένα ένα μεγάλο πλήγμα. Και στην προσωπική μου ελευθερία και στον ψυχισμό μου. Μεγάλη αγωνία ένιωθα. Και πολύ άγχος. Είναι κάτι που δε θέλω να μου ξανασυμβεί ποτέ. Ως άνθρωπος έμαθα να εκτιμώ το σήμερα, το τώρα και τα σχέδιά μου να έχουν πάντοτε…έξοδο κινδύνου. Ως εργαζόμενη, έχασα πολλές ευκαιρίες και δουλειές που ήταν προγραμματισμένες και δεν μπορούν να επαναληφθούν. Ευτυχώς ήμουν σε ένα από τα σίριαλ της ΕΡΤ, οπότε συνέχισα να εργάζομαι κι ας μου έλειπε η θεατρική σκηνή. Ήταν πολύ σημαντική αυτή η ενασχόληση μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση.
Κατά την εποχή του κορωνοϊου ποια στοιχεία μπορεί να διδαχτήκαμε ως κοινωνία, ποια αφήσαμε πίσω μας;
Ίσως ότι η υγεία είναι το πιο σημαντικό. Και νομίζω καταλάβαμε ότι μόνο το “τώρα” έχει σημασία. Ότι πρέπει να ζούμε στο παρόν.
Στο «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» μια από τις πιο πετυχημένες σειρές της ΕΡΤ για τη σεζόν, σας είδαμε σε έναν ιδιαίτερο ρόλο μιας δυναμικής γυναίκας γεμάτη με αντιθέσεις, όπως κι οι περισσότεροι άνθρωποι του χωριού. Στο διάστημα αυτό τι αποκομίσατε από τον ρόλο σας και ποιο χαρακτηριστικό σας θα σας λείψει περισσότερο, αλλά και λιγότερο;
Ήταν ένας αναπάντεχος ρόλος και για μένα. Μια εκρηκτική προσωπικότητα, στα όρια της αρνητικής, αλλά προσπάθησα να βρω τις εσωτερικές δικαιολογίες του ψυχισμού της.
Ποια είναι η άποψη σας για τη ζωή στις κλειστές και μικρές κοινωνίες; Πιστεύετε πως ο ρόλος σας σε μια γειτονιά της μεγαλούπολης θα είχε την ίδια ένταση;
Στις κλειστές κοινωνίες, υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά. Μέσα στα υπέρ είναι ότι ενδιαφέρεται περισσότερο ο ένας για τον άλλον. Όσο για τα κατά; Ακριβώς το ίδιο. Αυτή η παρεμβατικότητα γίνεται φορτική πολλές φορές. Στη Νέα Σμύρνη που μένω από πάντα, είμαστε περίπου ένα μικρό χωριό. Οπότε δεν ξέρω αν θα είχε την ίδια ένταση. Ίσως είχε τα ίδια χαρακτηριστικά, με λιγότερη ένταση!
Ποιος ρόλος στον Πλάτανο σας δυσκόλεψε περισσότερο ως προς την συναναστροφή σας και γιατί;
Η Βαρβάρα ήταν παράξενη και καχύποπτη σχεδόν με όλους. Οπότε περισσότερο η Βαρβάρα ήταν δύσκολη στη συναναστροφή!
Μετά από την ανακοίνωση για την έξοδο του Πέτρου Φιλιππίδη από τον Πλάτανο ποια είναι η γνώμη σας για τα ζητήματα σεξουαλικής παρενόχλησης- κακοποίησης στον χώρο σας; Πώς νιώσατε για την αποχώρηση του συναδέλφου σας και από το ΣΕΗ με αφορμή της κατηγορίες σε βάρος του προς νεαρές γυναίκες ηθοποιούς;
Εννοείται ότι δεν είναι ποτέ δεκτή καμία παρενόχληση από κανένα ανθρώπινο ον σε ένα άλλο. Είτε από άντρα σε γυναίκα, είτε από γυναίκα σε γυναίκα, είτε από άντρα σε άντρα κλπ. Η όλη κατάσταση ήταν πρωτοφανής και αναπάντεχη, μας εξέπληξε όλους και βέβαια η δικαιοσύνη είναι αυτή που θα αποφανθεί. Αυτή που έχει τον πρώτο λόγο.
Φαντάζεστε τον εαυτό σας σε αρκετά χρόνια να κάνει την επιστροφή σε μια κωμόπολη ή σε ένα χωριό;
Θα ήθελα να ζήσω σε ένα νησί όπως η Ρόδος. Το έχω σκεφτεί. Όμως ακόμη έχουμε καιρό.
Όλες οι φωτογραφίες του κειμένου είναι παρμένες από το Δελτίου Τύπου. Ευχαριστούμε θερμά!
