Η Σόνια Θεοδωρίδου, η Ελληνίδα σοπράνο που έχει κατακτήσει τις σπουδαιότερες λυρικές σκηνές του κόσμου, είναι ένας αυθεντικός φιλικός άνθρωπος με έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς και φωτεινό ψυχικό κόσμο. Είναι κρίμα που η τηλεφωνική μας συνέντευξη αποτυπώθηκε στο «σιωπηλό χαρτί» κι έτσι δεν χρωματίστηκε ο χειμαρρώδης λόγος της από την βαθιά μουσικότητα και το αισθαντικό ηχόχρωμα της φωνής της. Απόλυτα συνειδητοποιημένος άνθρωπος συμμετέχει με ουσιαστικό τρόπο στο κοινωνικό γίγνεσθαι, ώστε να απαλύνει όσο μπορεί τα προβλήματα που δημιουργούν οι ανισότητες στην κοινωνία μας. Δεν μασάει τα λόγια της όταν πρόκειται για το δίκιο, ενώ δεν σταματάει ποτέ να ονειρεύεται για το προσωπικό της μέλλον και το μέλλον του κόσμου.
Η Σόνια Θεοδωρίδου δεν είναι μόνο μια Αξία στη μουσική σκηνή αλλά ως προσωπικότητα «φέρει» αξίες που δυστυχώς, τείνουν να εκλείψουν στην εποχή μας.
Επιμέλεια συνέντευξης για το MAXMAG: Άννα Ρω
Ας ξεκινήσουμε από τα Ευ και τα Δις της ζωής σας
Ευ της ζωής μου ως γεγονότα είναι οι υποτροφίες και τα βραβεία μου, οι μεγάλες υπέροχες πρεμιέρες στο εξωτερικό και φυσικά το παιδί μου. Τα δις της ζωής μου είναι οι θάνατοι, οι χωρισμοί και οι προδοσίες. Τρία και τρία. Όλα αυτά άλλαξαν τη ζωή μου πάρα πολύ και ως εμπειρίες θετικές ή αρνητικές άφησαν το δικό τους απόσταγμα. Όμως έμαθα να επεξεργάζομαι τα πράγματα και να ξέρω πως όλα αυτά είναι ένα μάθημα. Έμαθα λοιπόν και το καλό και το κακό να το αφήνω πίσω μου. Τους θριάμβους να τους απολαμβάνω εκείνη τη στιγμή και μετά να ανοίγω την πόρτα και να βγαίνω και να γίνομαι πάλι η Σόνια. Έμαθα τον πόνο να τον επεξεργάζομαι και να λέω: Δεν πειράζει προχώρησε. Αυτά είναι τα αποστάγματα από τα ευ και τα δις της ζωής. Είναι ένα μέρος της σοφίας που αποκτά ο άνθρωπος με τα χρόνια.
Ποια είναι η θέση σας στο μουσικό στερέωμα, τι προσδοκάτε και τι πιστεύετε ότι δεν έχετε εκπληρώσει στη μουσική σας πορεία;

Καταρχάς νιώθω πως ότι έπραξα καλώς το έπραξα. Και τώρα που γύρισα στην Ελλάδα και ήταν όλα πολύ δύσκολα ένιωσα πως ο κόσμος με αγαπάει. Έρχονται στα κοντσέρτα μου και με αγκαλιάζουν, υπάρχει μια λατρεία στο πρόσωπό μου ας τολμήσω αυτή τη λέξη κυρίως από ανθρώπους απλούς, το οποίο είναι κάτι που το θέλω και το επιδιώκω, γιατί θέλω οι άνθρωποι που έρχονται στα κοντσέρτα να αγαπάνε αληθινά τη μουσική και να θέλουν να με ακούσουν. Αυτό που θα ήθελα είναι να εξακολουθήσω να είμαι γερή και να τραγουδάω, έτσι ώστε με αυτόν τον τρόπο να προσφέρω χαρά. Θα ήθελα να υπάρχουν πρότζεκτ που τα έχω ως απωθημένο και που θα ήθελα να συμμετέχω. Αυτό ακόμα που θα `θελα να κάνω πάνω απ` όλα είναι να δημιουργήσω κάτι, που τελικά να μείνει για την πατρίδα μου, να μείνει και για τους μέλλοντες μουσικούς. Θα ήθελα λοιπόν να αγοράσω ένα δενδρόφυτο χώρο όπου θα δημιουργήσω ένα καλλιτεχνικό δάσος του οποίου το φυσικό περιβάλλον θα προστατευόταν και συγχρόνως θα μπορούσε κανείς να υλοποιήσει τις καλλιτεχνικές του ιδέες.
Πολύ πρωτότυπο αλήθεια
Το εμπνεύστηκα από τη Τζούντι Ντενς την τεράστια αυτή ηθοποιό, η οποία σε μια εκπομπή του BBC παρουσίασε ένα δάσος και εξηγούσε πως επικοινωνούν τα δέντρα μεταξύ τους, πως συμπεριφέρονται συναισθηματικά και πως μπορεί κάτω από ένα δέντρο να θαφτεί κάποιος αγαπημένος φίλος ή συγγενής, και με επηρέασε τόσο βαθιά στην αναζήτησή μου αυτή. Έτσι το συζήτησα με τον σύντροφό μου να αποκτήσουμε κάποια στιγμή μια τέτοια έκταση, αφού άλλου είδους περιουσία σπίτια κλπ. δεν με ενδιαφέρουν, και να μπορέσουμε να τη σώσουμε να τη διατηρήσουμε και να δημιουργήσουμε κάτι καλλιτεχνικό. Επίσης όταν ήμουν μικρότερη και ήμουν στο Λονδίνο και σπούδαζα υπήρχε μια Γαλλίδα μαικήνας η Madame š ou messe, η οποία είναι ελληνολάτρης και απ’ ότι ξέρω έχει δημιουργήσει και πολλές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα, μας κάλεσε σε ένα μικρό χωριό στη Νίκαια που λέγεται Viel Cross. Όλο αυτό το χωριό το είχε αγοράσει μαζί με έναν τεράστιο λόφο, όπου εκεί γίνονταν καλοκαιρινά master classes και διάφορα άλλα απίστευτα, όπως να έρχεται ένα ελικόπτερο και να χτυπάει ένα γκονγκ στην κορυφή του λόφου ή να έρχεται ο Max Richter για να παίξει μόνο για εκείνη. Εγώ βέβαια δεν έχω αυτό το οικονομικό εύρος αλλά στα δικά μου δεδομένα θα ήθελα να με βοηθήσει το σύμπαν να κάνω και αυτό το όνειρο μου πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα το ποσοστό του μουσικόφιλου κοινού που ακούει κλασσική μουσική είναι πολύ μικρό. Με ποιο τρόπο πιστεύετε πως θα μπορούσε αυτό να αλλάξει και να αποκτήσει το ελληνικό κοινό κλασσική μουσική παιδεία;

Όλα προέρχονται από την παιδεία αλλά δυστυχώς εμείς είμαστε μόνο φανφάρες. Λέμε πάρα πολλά περιαυτολογώντας για τις επιτυχίες μας και καπηλευόμαστε τις μεγάλες μορφές που ξεκίνησαν από την Ελλάδα όπως ήταν η Μαρία Κάλλας. Ποιοι όμως είμαστε εμείς οι Έλληνες; Ας ξεκινήσουμε από την ελληνική τηλεόραση, από τη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, από τη μουσική που ακούνε, τι λέγεται στα σχολεία και πως συμπεριφέρονται. Η μουσική παιδεία δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν ξεκινήσει η προσπάθεια από το σπίτι και φυσικά δεν εννοώ πως πρέπει η μουσική παιδεία να περιορίζεται στην κλασσική μουσική. Όμως ένας γονιός ακόμα και όταν δεν ξέρει, πρέπει να κατευθύνει το παιδί του σωστά ώστε να έχει πολλά ακούσματα από τζαζ, μπλουζ έως δημοτικό και κλασσικό. Να ακούσει λίγο απ’ όλα ώστε το παιδί να έχει ερεθίσματα για όλα τα είδη της μουσικής. Και όχι να καθηλώνονται τα παιδιά μπροστά στην τηλεόραση προς χάρη του ελεύθερου χρόνου. Αυτό είναι το πρώτο, το δεύτερο είναι πως στο σχολείο χρειαζόμαστε φωτισμένους ανθρώπους και επίσης χρειαζόμαστε φωτισμένους καθηγητές στα ωδεία. Το σημαντικό είναι η επιλογή αυτών των ανθρώπων να γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια και να μην επηρεάζεται η λειτουργία της παιδείας από κομματικά και άλλα κριτήρια.
Ο καλλιτέχνης είναι πάνω και πέρα από όλα αυτά και αυτό που βαραίνει είναι η καλλιτεχνική του αξία και τίποτα άλλο. Δυστυχώς όσο δεν ανεξαρτητοποιείται η τέχνη από τις οποιασδήποτε εξωκαλλιτεχνικές επιδράσεις της, δεν θα μπορέσει ποτέ να ενταχθεί σε κάποιο σύστημα παιδείας κι έτσι δυστυχώς ολοένα θα αποτυγχάνουμε σε αυτό το θέμα.
Οπότε ότι κάνουμε ιδιωτικά, κάθε μάνα, κάθε γονιός να έχει από κοντά το παιδί του και να το κατευθύνει όσο μπορεί. Τώρα οι γυναίκες είναι μορφωμένες πρέπει να ασχολούνται με αυτά τα θέματα στα παιδιά τους. Αναπολώ τα τόσα πράγματα που μου έμαθε η μάνα μου για το καλό και το κακό και τις αξίες που πρέπει να έχω στη ζωή μου. Λυπάμαι γιατί στην εποχή μας βλέπω μια κυνικότητα, μια παράξενη ακαρδία μια μη ενσυναίσθηση, αυτά βλέπω και πληγώνομαι βαθιά μέσα μου. Απ` την άλλη πάλι βλέπω κόσμο που λαχταράει να είναι αλλιώς αλλά τον τρώει η καθημερινότητα. Ποιο είναι αυτό το σύστημα που θα απαλύνει την καθημερινότητα του ανθρώπου, ώστε να ασχοληθεί λίγο και με κάτι άλλο. Ποιο είναι αυτό που θα βοηθήσει, να μην τρέχουν οι άνθρωποι και να παραμιλάνε γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τη ΔΕΗ. Υπάρχουν άνθρωποι στην εποχή μας που δεν κάνουν μπάνιο για να μην ανάψουν θερμοσίφωνο. Ναι, αυτό συμβαίνει το 2022. Μαγειρεύω για είκοσι ανθρώπους μια φορά την εβδομάδα, για ανθρώπους που είναι σαν και σε σας και σαν εμένα, με σπουδές στο εξωτερικό με γλώσσες και μεταπτυχιακά αλλά δεν έχουν δυστυχώς, στον ήλιο μοίρα Γι` αυτό σας λέω ότι είναι απαισιόδοξη κι όχι αισιόδοξη η κατάσταση κι όσα κτίρια και να χτίσουμε αν δεν στελεχωθούν σωστά τίποτα δεν θα βελτιωθεί.
Η Σόνια Θεοδωρίδου θα ασκούσε ποτέ ενεργή πολιτική δράση.

Ποτέ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πολλές φορές δεν σκέφτομαι πως αν είχα τη θέση του υπουργού πολιτισμού ή τουρισμού τι θα έκανα. Θα έφερνα τα πάνω κάτω και θα στελέχωνα το υπουργείο με τους πιο άξιους ανθρώπους απ` όπου και αν προέρχονταν. Όμως αυτό στην πραγματικότητα, όλοι ξέρουμε, πως δεν μπορεί να συμβεί και πως έτσι λειτουργούν τα πράγματα λίγο έως πολύ σε όλες τις θέσεις εξουσίας. Είμαι αυτοδημιούργητη και πιστεύω πολύ στην αξία μου, και την αξία και τη δύναμη του ανθρώπου ως ατόμου γενικότερα, και με αυτή την αξία έφτασα ως τα πέρατα του κόσμου μόνο με ένα πράγμα, με το ταλέντο της φωνής μου.
Η πιο συγκλονιστική συνάντησή σας μ` άλλο καλλιτέχνη;

Με τον σημερινό διευθυντή Βασιλικής Όπερας στο Govent Garden Antonio Pappano. Με κάλεσε να κάνω μια παραγωγή στη Βασιλική Όπερα των Βρυξελλών και παρόλο που δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω φωνητικά, γιατί πρόκειται για μια τεράστια ορχήστρα, εκείνος μου είπε Σόνια το έχεις κάνε το, κι έτσι με ενθάρρυνε πιστεύοντας στη φωνή μου. Το συγκλονιστικό ήταν πως στις πρόβες έκλαιγε σαν παιδί απ’ τη συγκίνηση, αλλά εκείνο που συνέβη και είπα πως: Αν πεθάνω τώρα δεν πειράζει. Σ` ευχαριστώ Θεέ μου, ήταν, όταν τελείωσε η πρεμιέρα και έκλεισε η κουρτίνα. Περίμενα τότε να σηκωθώ από το πάτωμα, γιατί πέθαινα στο τέλος της παράστασης, και να υποκλιθώ. Δεν άκουσα όμως να χειροκροτεί κανένας και είπα: Θεέ μου τι συμβαίνει; Γιατί δεν ακουγόταν τίποτα. Και ξαφνικά ανοίγει η κουρτίνα και ακούω όλο αυτόν τον κόσμο 2000-2500 άτομα να κλαίνε. Αυτό ήταν! Πέρα από συγκλονιστικό, ήταν υπερβατικό θα έλεγα. Γιατί εξυπηρέτησε στο τέλος – τέλος η φωνή αυτόν τον σκοπό για τον οποίο ήρθα εγώ στη γη. Προσέφερε την υπηρεσία στον άνθρωπο, την ευτυχία ή έδωσα σε κάποιον την ευκαιρία να εκτονωθεί μέσα από αυτό.

Η μουσική φωτίζει τον κόσμο της ψυχής. Τι είναι αυτό που προσφέρει στους ανθρώπους το οποίο έκανε ακόμα και τους σκληρούς Ες Ες ακούγοντας την να εκστασιάζονται.
Το έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές αυτό, γιατί ξέρετε έζησα πάρα πολλά χρόνια στη Γερμανία και πιστεύω ότι η μουσική σου δίνει μια τεράστια ευκαιρία, σαν να ανοίγει διάπλατα μια πόρτα και όταν τη διαβείς, μέσα από τη δόνηση και τον ήχο πας σε μια σφαίρα, όπου μπορείς να διαλέξεις, να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Το να ακούς μουσική και να ευχαριστιέσαι δε σημαίνει όμως ότι αυτόματα γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Γιατί; Γιατί, όπως είπατε στους Ες Ες άρεσε κατά γενική ομολογία ο Μπαχ, ο Μότσαρτ, ο Πουτσίνι, ο Βέρντι, αυτοί οι πολύ μεγάλοι συνθέτες. Σημασία όμως έχει ακούγοντας τους κανείς, να γίνει μια τεράστια αλλαγή στο είναι του, κι αυτή η αλλαγή σ` αυτούς δεν έγινε ποτέ. Είναι ένας προσωπικός δρόμος η μουσική, η εκάστοτε μουσική απ` όπου κι αν προέρχεται, γιατί δημιουργεί εικόνες δημιουργεί συναισθήματα, πάλλεσαι μέσα από αυτό, δονείσαι. Αν όλα αυτά δεν σ` αλλάξουν, τότε είσαι ένα παγερό τίποτα.
Τα δικά σας μουσικά σχέδια;
Δεν κάνω γενικά σχέδια γιατί στη ζωή μου κάθε φορά που έκανα σχέδια κάτι γινόταν και άλλαζε ο σχεδιασμός. Κάνω όμως όνειρα και έτσι θα ήταν καλύτερο να πω τι ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι να τραγουδήσω στον κινηματογράφο και να πάρω ένα Όσκαρ. Θα ήθελα ακόμα να παίξω στον κινηματογράφο γιατί το έχω πάρα πολύ με την ηθοποιία, θα ήθελα να συνεχίσω να τραγουδάω, να κάνω εκπαιδευτικά προγράμματα για ανθρώπους που δεν διαβάζουν νότες, όπως έχω αυτό το γυναικείο φωνητικό ανσάμπλ που τραγουδάνε πάρα πολύ ωραία, θα ήθελα να τραγουδάω σε απλά μέρη, όπως είναι ο προαύλιος χώρος μια εκκλησίας γεγονός το οποίο ελπίζω να συμβεί αν ευοδωθεί μια εκδήλωση που προγραμματίζεται τον Ιούλιο στη Δάφνη και εκεί θέλω να έρθει ο κόσμος της γειτονιάς να μ` ακούσει, γιατί ο κόσμος της γειτονιάς δεν έχει την ευκαιρία να ακούσει μια τέτοιου είδους τραγουδίστρια εκτός κι αν μπορεί να πληρώσει για να πάει στο Μέγαρο. Αυτά είναι τα όνειρά μου. Να αγγίζει η μουσική τους απλούς ανθρώπους, όπως έγινε στο θέατρο βράχων όπου χωρίς την απόλυτη παρουσία της σοπράνο αλλά προσαρμόζοντας την φωνή μου στα τραγούδια της Μεσογείου και τη σκηνική μου παρουσία στον Ελληνικό τρόπο ψυχαγωγίας, χορεύοντας ξυπόλητη, ο κόσμος ξεσηκώθηκε, διασκέδασε και αυτό το ξέρω γιατί στη συναυλία είχαν έρθει άνθρωποι από τον στενό οικογενειακό κύκλο του Δημήτρη του συντρόφου μου, που δεν έχουν ακούσματα από κλασσική μουσική κι ενώ περίμεναν να ακούσουν άριες κλπ, ενθουσιάστηκαν και χειροκροτούσαν όρθιοι γιατί μέσα από όλο αυτό αναγνωρίζεις το λαϊκό το καλό αυτό που μοιάζει το ένα με το άλλο. Η μουσική πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους και να συνυπάρχουν αρμονικά όλα τα μουσικά είδη. Αυτό είναι το όραμά μου.
Τα προσωπικά σας όνειρα;

Κοιτάξτε, εγώ όταν άρχισε η καραντίνα βρέθηκα χωρισμένη μετά από δώδεκα χρόνια γάμου. Πολύ δύσκολος χωρισμός, όχι γιατί φεύγει κάποιος αλλά για το πως φεύγει κάποιος. Μετά από αυτό είπα: Σόνια άστο δεν είμαστε για τέτοια. Όμως μέσα μου είχα δώσει μια ευχή και είχα εκφράσει μια επιθυμία στο σύμπαν να μην αξιωθώ όταν γεράσω να μείνω μόνη μου. Δεν μ` αρέσει να είμαι μόνη μου. Μ` αρέσει η συντροφιά. Ούτε μ` αρέσει να είμαι μόνο με γυναικοπαρέες. Είναι ωραίο να υπάρχει μια όμορφη ανδρική συντροφιά στη ζωή κάποιου ανθρώπου. Το είπα και το άφησα φυσικά. Με τον Δημήτρη γνωριστήκαμε μέσω μιας φίλης μου, η οποία θέλησε να με ελαφρύνει στην προσπάθεια που κάνω να μοιράζω φαγητό και ρούχα, παπούτσια στους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη και τον έστειλε για να με βοηθήσει. Στην αρχή μοιραστήκαμε τα κοινά μας ενδιαφέροντα – εκείνος έχει σπουδάσει ελληνικό πολιτισμό – και περνώντας ο καιρός ένιωθα πως είχε κάποιο ενδιαφέρον ώσπου του είπα: Δημήτρη μου μην με ερωτευτείς είμαι καμένη, κι έτσι συνεχίσαμε, μέχρι που ήρθε μια μέρα που μου είπε: Εγώ εσένα μια μέρα θα σε παντρευτώ. Λέω: Χαζός είσαι αλλά αφού το θες δεν έχω πρόβλημα (Χαρά και γέλια) Κι έτσι στις 3 Σεπτεμβρίου θα ενώσουμε τις ζωές μας με τον Δημήτρη.
Μαρία Κάλλας το ύψιστο ίνδαλμα των φίλων της μουσικής
Είναι και το δικό μου ίνδαλμα. Καταρχάς είναι μια ιδιοφυής μουσική παρουσία. Δεύτερον είναι μια συγκλονιστική ερμηνεύτρια που στο πρόσωπό της αντικατοπτρίζεται η απόλυτη αλήθεια της μουσικής. Και το τρίτο που είναι επίσης πολύ συγκινητικό και την κάνει ξεχωριστή είναι αυτή η αφοσίωση που είχε στην τέχνη της, κάτι που δεν είδα ποτέ σε κανέναν για την τέχνη του τραγουδιού. Αν και υπάρχουν πράγματα που έπραξε στην προσωπική της ζωή – ερωτεύτηκε, δόθηκε – με τα οποία δεν συμφωνώ μαζί της γιατί τα έκανε όλα στο μέγιστο και δεν είχε την ίδια ικανότητα να τα χειριστεί όπως είχε στο τραγούδι, όμως δεν την κρίνω για τις επιλογές της πάρα μόνο για το τραγούδι, όπου χάραξε και σημάδεψε όσο καμία άλλη την όπερα.
Έναν τίτλο τραγουδιού για το μέλλον που έρχεται;
Δεν ξέρω αν υπάρχει σαν τραγούδι αλλά θα το έφτιαχνα: Όλη η ζωή μου ένα όνειρο.
Κι έναν αγαπημένο;

Με αντιπροσωπεύουν τόσο πολλά αλλά θα επέλεγα το: Σ` αγαπώ της Μυρτιώτισσας από τον Μεγάλο Ερωτικό του Χατζηδάκι γιατί είναι ένα τραγούδι που μιλάει για μια αγάπη που έχει μόνο δώσε και όχι πάρε. Η ανιδιοτέλεια είναι το ζητούμενο.
Η Σόνια Θεοδωρίδου στο fb & instagram:
https://www.facebook.com/sonia.theodoridou.148
https://www.facebook.com/soniatheodoridouofficial
.