Η Στρατούλα Θεοδωράτου συμπύκνωσε σε τέσσερις λέξεις ένα πολύ σημαντικό νόημα, δίνοντας σε αυτό το τεράστιο γλωσσικό σύμβολο όπως είναι ο ουρανός μια διττή σημασία. Ο αναγνώστης του βιβλίου από τις πρώτες σελίδες αισθάνεται πως για να κατεβαίνει ο ουρανός και να σμικρύνεται τόσο πολύ, ώστε να χωράει σε μια παλάμη, του καθενός την παλάμη, ίσως… κατά τον ίδιο τρόπο πέφτει το ίδιο χαμηλά και το βλέμμα κι έτσι χάνεται ο ορίζοντας, και κατ` επέκταση το όραμα, η προοπτική, η ελπίδα.
Με ξάφνιασε το αίμα. Πετάχτηκε από το κεφάλι απότομα, σαν σωλήνας που σπάει. Τόση ώρα τον κλωτσούσα, πιάστηκε το ποδάρι μου αλλά το αίμα δεν το είχα σκεφτεί.
Η συλλογιστική όμως αυτή στην οποία οδηγείται κανείς από την πρώτη παράγραφο τού βιβλίου, καθώς οι σελίδες περνούν από τα μάτια του, έτσι ακριβώς όπως αποχωρούν τα βαγόνια ενός τραίνου στα οποία επιβαίνουν μέσα αγαπημένοι άνθρωποι ή εαυτοί που οριστικά χάνονται, διαθλάται και μπαίνει σε νέα τροχιά όπου ανακαλύπτει: πως μια παλάμη η οποία χωράει ολόκληρο ουρανό αποχτά τόση δύναμη που μπορεί να μετατραπεί σε έναν μοχλό αγάπης, δικαιοσύνης και ελέους.
Με παρηγορεί ο ουρανός, για όλες τις εκδοχές της ζωής μου που χάθηκαν. Αυτά ήθελα να σου πω, και σ` τα γράφω για να έχεις το νου σου, να έχεις στο νου σου τον ουρανό, να το κοιτάζεις όπως του αξίζει.
Advertising
Οκτώ ιστορίες, διακόσιες έντεκα σελίδες, είναι αρκετές για να σφραγίσει η συγγραφέας την λογοτεχνική της ιδιοσυγκρασία, να αναπτύξει τη γλωσσική της αυτάρκεια και να υψώσει με την πολυδύναμη γραφή της μια σύγχρονη τοιχογραφία, όπου εξαντλεί κάθε δεξιοτεχνία της, για να “εικονογραφήσει” με απόλυτη ευκρίνεια και πιστότητα τους ήρωές της, έτσι ώστε να παραμένουν ανεξίτηλοι οι ίδιοι και οι ιστορίες τους, στη μνήμη του αναγνώστη.
Το βιβλίο “Ο ουρανός της παλάμης” απέσπασε πρόσφατα το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα “Μένη Κουμανταρέα” από την Εταιρεία Συγγραφέων, ενώ βρίσκεται στη βραχεία λίστα του κρατικού βραβείου μυθιστορήματος 2022
Επιμέλεια συνέντευξης για το MAXMAG: Άννα Ρω
Ο ουρανός της παλάμης: Ένα ποιητικό σχήμα λόγου ως τίτλος, δηλώνει ότι;
Η μόνη προστασία, η μόνη δύναμη για να στρέψουμε το βλέμμα ζητώντας βοήθεια, είναι το χέρι του άλλου.
Οκτώ ιστορίες – αγκάθια για την κοιμισμένη μας συνείδηση. Τι σας οδήγησε σε αυτές;
Η τραυματική κοινωνική κατάσταση των τελευταίων δέκα ετών «γονιμοποίησε» ένα συσσωρευμένο υλικό που προϋπήρχε μέσα μου. Αισθήματα και εικόνες που συγκεντρώνονται χρόνια, ακόμα και εν αγνοία μου, φτιάχνουν ιστορίες οι οποίες μου ασκούν την πίεση της συγγραφής.
Ήρωες και συγγραφέας πώς συνοδοιπορούν σε αυτή τη συγγραφική διαδρομή;
Όπως και οι ήρωές μου, είμαι απολύτως εκτεθειμένη στην ιστορική συνθήκη της εποχής μου, δεν έχω την πολυτέλεια μιας καθημερινότητας απαλλαγμένης από το άχθος της εύθραυστης κοινωνικο-οικονομικής θέσης. Ως συγγραφέας υπάρχω μέσα σε όλους τους ήρωες μου, όλοι είναι παραλλαγές μου, εκτονώνοντας σ΄ αυτόν τον πολυσχιδή κατοπτρισμό τις αντιφάσεις που μου δημιουργεί η συνεχής και απερίσκεπτη έκθεση σε ισχυρά συναισθήματα. Ακόμα και οι περιγραφές των χώρων ή των τοπίων, είναι κομμάτια από το συναισθηματικό απόθεμα του συγγραφέα. Η βασανιστική αναζήτηση της ιδανικής λέξης, για κάθε λεπτή απόχρωση του γραπτού λόγου, είναι μια μορφή στοργής προς τους ήρωές μου .
Κινηματογράφος & λογοτεχνία σημαίνουν για σας;
Ο κόσμος που κατοικεί ο πραγματικός εαυτός μου. Η λογοτεχνία μού προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία, αλλά ο κινηματογράφος, συνδυάζει και την αγάπη μου για την τεχνική και τα μηχανήματα. Η σκηνοθεσία δεν μου προσφέρει τη γαλήνη της αυτοτέλειας όπως η συγγραφή, όμως το φως, το κάδρο, η υποκριτική, το μοντάζ, μου δίνουν μια εκρηκτική χαρά, συνοδευόμενη πάντα απ΄ το αίσθημα του ανεκπλήρωτου.
Πέρα από «τα πολλά συγχαρητήρια», πού εντοπίζετε την αξία ενός βραβείου;
Είναι μια ενθάρρυνση και κάποια δικαίωση (όταν το έχεις πάρει χωρίς ρουσφέτι). Διευκολύνει την κυκλοφορία του επόμενου έργου και βοηθάει να σε σέβονται λίγο οι οικείοι σου, όταν γράφεις για ώρες, χωρίς κανένα οικονομικό όφελος.
Έχετε στραμμένο βλέμμα προς το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Ναι, είναι ένα μυθιστόρημα σχεδόν ολοκληρωμένο, που χρειάζεται λίγο χρόνο για να το ξαναδουλέψω και να το βελτιώσω. Ο χρόνος είναι πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα για μένα.
Αν τα βασικότερα χαρακτηριστικά σας ταυτίζονταν με σημεία στίξης, αυτά θα ήταν;
Οι τρεις τελείες και το θαυμαστικό.
Μια αξία που δεν διαπραγματεύεστε;
Τη δικαιοσύνη
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να `ναι το σπίτι μας.1 Πού κατοικεί το όραμά σας;
Στην ακλόνητη πεποίθηση ότι η αξιοθαύμαστη «υπομονή των φτωχών» που λέει ο Χάινριχ Μπελ, θα εξαντληθεί. Θα πετάξουμε τη σαβούρα από τη μικρή ζωή μας και θα απολαύσουμε τα σημαντικά και τα υπέροχα που έχει ο κόσμος. Όλη αυτή η νοσηρότητα που μας βασανίζει είναι απότοκο της τζούφιας μανίας για κέρδος κι εξουσία και μια μέρα θα τελειώσει.
Ένας τίτλος – στίχος ως δείκτης του μέλλοντος;
«Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια» (του Ανδρέα Εμπειρίκου, από το ποίημα Τριαντάφυλλα στο παράθυρο)
Κι ένας αγαπημένος;
«Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό» (Τάσος Λειβαδίτης από το ποίημα Αντίο)
Ταυτότητα βιβλίου:
Τίτλος: Ο ουρανός της παλάμης – Συγγραφέας: Στρατούλα Θεοδωράτου -ISBN 978-960-221-921-8 – Σελίδες 216 – Έκδοση 2021 – Τιμή; 12.72€ – 11.45€
Διαβάστε ένα απόσπασμα του βιβλίου: https://alexandria-publ.gr/wp-content/uploads/2021/05/theodoratou-pages.pdf
Λίγα λόγια για τη Στρατούλα Θεοδωράτου:
Η Στρατούλα Θεοδωράτου γεννήθηκε στο Μόναχο. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στη σχολή Σταυράκου και στη συνέχεια, με υποτροφία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Πράγας (FAMU). Έχει γράψει σενάρια και έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους και τηλεοπτικές σειρές. Ο ουρανός της παλάμης είναι το πρώτο λογοτεχνικό της έργο.
Η Στρατούλα Θεοδωράτου στο διαδίκτυο: https://www.youtube.com/channel/UCw3OW1_IxaY- iEceJqRhm3w?view_as=subscriber https://www.facebook.com/strat.theodoratou
Πηγή φωτογραφιών – βιογραφικό: Εκδόσεις Αλεξάνδρεια
1. Απόσπασμα από το ποίημα: «Αυτοκράτωρ Ιουλιανός προς φιλόσοφον» του Γιώργου Μπλάνα.