Η Βάσια Πέρρου, ο Γιώργος Ζαφειριάδης και η Κάλλυ Ντούρτα είναι τρεις νέοι ζωγράφοι που δραστηριοποιούνται στη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή την πρώτη τους έκθεση αποφάσισαν να μας παραχωρήσουν αυτή εδώ τη συνέντευξη. Προτού, λοιπόν, θαυμάσουμε τα έργα τους ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν…
- Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σας με την τέχνη; Tι συμβολίζει για εσάς; Είναι το ταξίδι ή ο προορισμός;
Βάσια: Ξεκίνησε πολύ νωρίς. Από τα παιδικά μου χρόνια ζωγράφιζα. Έχοντας πατέρα και παππού ζωγράφο οι εικόνες που έβλεπα αποτυπώθηκαν στο υποσυνείδητο μου. Για’ μένα η τέχνη είναι το γιατρικό για κάθε ασθένεια. Δεν είναι απλά ένας προορισμός, αλλά ένα μεγάλο ταξίδι.
Γιώργος: Είναι ένα προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας. Λόγω του ότι ο άνθρωπος είναι μέρος του σύμπαντος, η μελέτη του εσωτερικού κόσμου έχει τελικό προορισμό την ανακάλυψη της εξωτερικής πραγματικότητας που δεν έχει φιλτραριστεί από τις πέντε μας αισθήσεις, δηλαδή την αλήθεια.
Κάλλυ: Συνήθως ξεκινά από τη παιδική ηλικία, τότε που σχεδόν όλοι ήμασταν μικροί καλλιτέχνες. Μεγαλώνοντας η προσπάθεια αποτύπωσης μιας εικόνας ή μιας έντονα φορτισμένης, συναισθηματικά, κατάστασης συνεχίζεται σε κάποιους και στην ενήλικη ζωή. Ο πειραματισμός οδηγεί σε νέες περιπέτειες. Τώρα για τον αν η τέχνη είναι ταξίδι ή προορισμός, θα έλεγα πως είναι ταξίδι σε μέρη που δεν ήξερες πως υπάρχουν.
- Στην έκθεση είδαμε να κυριαρχούν ανθρώπινες μορφές, άρα να υποθέσω ότι οι άνθρωποι αποτελούν πηγή της έμπνευσής σας, είναι οι «μούσες» σας ας πούμε;
Βάσια: Πιστεύω πως ναι. Ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, ωστόσο όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό, άρα είμαστε όλοι όμοιοι επηρεάζοντας ο ένας τον άλλο.
Γιώργος: Νομίζω πως αυτό συμβαίνει επειδή με εδιαφέρει το πως εμείς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουμε τη γνώση του θανάτου μας η οποία πιθανότατα μας ξεχωρίζει και από τα υπόλοιπα πλάσματα. Η γνώση αυτή είναι μάλλον και η αιτία που αναζητούμε την απάντηση σε ερωτήματα όπως το ποιοι είμαστε και τι υπάρχει έξω από εμάς.
Κάλλυ: Η συγκεκριμένη έκθεση τιτλοφορείται «Μάγισσες», οπότε και η θεματολογία είναι σχετική με πρόσωπα. Δεν θα μπορούσα να κατονομάσω την ανθρώπινη μορφή ως «μούσα» μου, αντίθετα η πηγή έμπνευσης είναι κάτι απρόσμενο.
- Το μαύρο επίσης έχει κυρίαρχη θέση στα έργα σας! Σας εκφράζει η απουσία χρώματος;
Βάσια: Μου αρέσουν πολύ τα χρώματα, όμως στο συγκεκριμένο θέμα ήθελα να προσδώσω έναν πιο σκοτεινό τόνο. Αγαπώ το σκοτάδι, γιατί εκεί μπορώ να βρω το φως. Πάντα με τραβούσε η σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου.
Γιώργος: Αν κάτσει κάποιος για ώρα με κλειστά φώτα θα δει χρώματα και σχήματα να εμφανίζονται. Το ίδιο συμβαίνει και αν καθίσει κάποιος για ώρα μπροστά από έναν ολόμαυρο πίνακα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει απουσία χρώματος.
Κάλλυ: Το μαύρο είχε, πράγματι, στη ζωγραφική μου κυρίαρχη θέση για πολύ καιρό. Η απουσία χρώματος μου προσέφερε την αμεσότητα να εκφράσω κάτι έντονο και εσωτερικό.
- Πώς είναι να εκτίθεσαι για πρώτη φορά, να κρίνεστε για το έργο σας σε μία τόσο πρώιμη, από συναισθήματα, ηλικία;
- Ποια τα πρότυπά σας στη ζωγραφική; Ταυτίζεστε μόνο με το έργο των καλλιτεχνών που θαυμάζετε ή και γενικότερα με τη ζωή και την προσωπικότητά τους;
Βάσια: Δεν έχω πρότυπα στη ζωγραφική. Παίρνω κάποιες πληροφορίες από διάφορους ζωγράφους, αλλά δεν μπορώ να ταυτιστώ μαζί τους. Είναι καλό να γκρεμίζουμε τα πρότυπα για να προχωράμε ελεύθεροι.
Γιώργος: Εκτιμώ πολλούς καλλιτέχνες και το έργο τους χωρίς να ταυτίζομαι με κάποιον από αυτούς.
Κάλλυ: Θαυμάζω τεχνικές διάσημων και άσημων ζωγράφων, αλλά όχι πρόσωπα. Η προσωπική ζωή των καλλιτεχνών δεν με ενδιαφέρει, αυτά ας τα αφήσουμε για τους κριτικούς.
- Κατά τον Edgar Degas «Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν». Τελικά ο καλλιτέχνης κρύβει ή αποκαλύπτει πράγματα;
Βάσια: Ο καλλιτέχνης μπορεί και να αποκαλύψει και να κρύψει πράγματα. Η διττή όψη ενός έργου είναι ένα παιχνίδι που καλεί και τον θεατή να συμμετέχει.
Γιώργος: Ο καλλιτέχνης αποκαλύπτει στοιχεία του εαυτού του μέσω του έργου του το οποίο αλληλεπιδρά με τις σκέψεις των θεατών. Ίσως μερικοί καλλιτέχνες να μπορούν να κατευθύνουν σε ένα βαθμό την σκέψη του θεατή όμως ποτε απόλυτα.
Κάλλυ: Έχει να κάνει με το άτομο και τη στιγμή που το βλέπει. Μπορείς να δεις έναν πίνακα μετά από καιρό και να αντιληφθείς εντελώς διαφορετικά πράγματα.
- Δημιουργείτε σε μία εποχή που καλλιεργεί την αδράνεια, την παθητικότητα και γενικά αρνείται τη δράση… Πώς το καταφέρνετε;
Βάσια: Τώρα είναι η καλύτερη εποχή να δημιουργήσουμε και να αγκαλιάσουμε την τέχνη. Πολλές φορές η παθητικότητα και η αδράνεια σε κάνουν να αναθεωρήσεις. Άλλωστε χωρίς απραξία δεν κατανοούμε τη δράση και το αντίστροφο.
Γιώργος: Οι περισσότεροι άνθρωποι ενδόμυχα δημιουργούμε για να κερδίσουμε την ενδοκοσμική αθανασία. Είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε την τραγικότητα του θανάτου μας.
Κάλλυ: Είναι ένας άφατος τρόπος έκφρασης, μία εσωτερική ανάγκη που μεταφέρει στοιχεία προσωπικά αλλά και στοιχεία της εποχής που διανύουμε.
- Ποιες οι φιλοδοξίες σας στην Ελλάδα του σήμερα; Για εσάς η φυγή στο εξωτερικό είναι λύση;
- Αν θα εγκαταλείπατε την Ελλάδα τι θα κρατούσατε από αυτή ως ανάμνηση και ως πηγή δημιουργίας;
Γιώργος: Ως ανάμνηση θα κρατήσω μάλλον οτιδήποτε μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση, είτε θετική είτε αρνητική.
