Rose is a rose is a rose στην “Ανοιχτή Σκηνή – θεατρικές φωνές της πόλης”

Rose is a rose is a rose

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Ανοιχτή Σκηνή – θεατρικές φωνές της πόλης” η ομάδα Ομάζ παρουσίασε την παράσταση Rose is a rose is a rose με θέμα την κοινή ζωή της συγγραφέως Γερτρούδης Στάιν και της συντρόφου της, Άλις Τόκλας. Μία διασκεδαστική και συνάμα συγκινητική παράσταση για την σχέση των δύο γυναικών, τόσο δυνατή και ουσιαστική, που ούτε ο θάνατος δεν μπόρεσε να διακόψει. Ο θάνατος της Γερτρούδη Στάιν αποτελεί την βασική συνθήκη και μέσω της φανταστικής, μη ρεαλιστικής και τηλεπαθητικής επικοινωνίας που έχουν, αναπτύσσονται οι σκηνές και ανασύρονται οι αναμνήσεις της κοινής τους ζωής με έναν εύρυθμο, κωμικό αλλά και συναισθηματικό ύφος.

Με έναν ευφάνταστο τρόπο αναφέρονται οι γνωριμίες αλλά και οι φιλικές σχέσεις της Στάιν με μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Πικάσο, ο Χέμινγουει, ο Απολλιναίρ, η συμβολή της στα εικαστικά κινήματα, η ευφυής διεισδυτική ματιά της και το ταλέντο της να αναγνωρίζει την αξία σε έργα τέχνης άσημων, ακόμη, καλλιτεχνών. Η δική της καλλιτεχνική πορεία, τα δυσνόητα, ιδιαίτερα κείμενα της με παντελή έλλειψη γραμμικής αφήγησης, και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε είχαν πάντα υποστηρικτή την Άλις. Η διαμονή στην Αμερική, οι πόλεμοι, ο φόβος των ναζί εξαιτίας της εβραϊκής καταγωγής, συνθήκες που ένωσαν ακόμη περισσότερο τις δύο γυναίκες. Η παράσταση εστιάζει στην δυναμική της σχέσης αυτής που  στην ουσία είναι το “φαινομένο Γερτρούδη Στάιν“, το οποίο περιλαμβάνει 2 πρόσωπα, 2 γυναίκες, 2 εκκεντρικές και δυναμικές προσωπικότητες. Ο έρωτας, η αγάπη, η αποδοχή, ο πόλεμος, η τέχνη, καταστάσεις και συναισθήματα αντιμετωπίζονται με ταυτόχρονη συνύπαρξη ζωής και θανάτου πάνω στην σκηνή.

Rose is a rose is a rose
« ‘‘Ο θάνατος είναι θάνατος’’. Αυτό έγραψα. ‘‘Ο θάνατος είναι θάνατος’’. Και είναι. Αλλά δεν είναι το τέλος… Δεν είναι.»

 

Διαβάστε επίσης  Η «Τζάσμιν» του Γούντι Άλλεν για μια νέα αρχή στο Θέατρο Διάνα

Ένα δυνατό κείμενο, βασισμένο στον Ουίν Ουέλς, προκύπτει από την συνεργασία της Αλκυόνη Θηλυκού με την Στεργιάνα Τζέγκα, τον Πέτρο Παπαζήση και την Κατερίνα Λιάτσου, η τελευταία εκ των οποίων πραγματοποίησε και την δραματουργική επεξεργασία του. Ένα κείμενο διόλου κουραστικό, κατάφερε να μην αποτελέσει μια στείρα βιογραφία, ένα τυπικό χρονογράφημα γεγονότων της ζωής της καλλιτέχνιδος αλλά τόλμησε να προσεγγίσει τους χαρακτήρες με χιούμορ, συναίσθημα και έντονη θεατρικότητα. Η σκηνοθεσία του Πέτρου Παπαζήση κράτησε τον γρήγορο ρυθμό, έδωσε λίγα αλλά έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα, κυρίως όσο αφορά την “παρουσία” επιπλέον χαρακτήρων, με την σκηνή του κάδρου να ξεχωρίζει, και επικεντρώθηκε στους χαρακτήρες δίνοντας χώρο στις εύστοχες ερμηνείες των ηθοποιών.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Η Αλκυόνη Θηλυκού στο ρόλο της Γερτρούδης Στάιν και η Στεργιάνα Τζέγκα στο ρόλο της Άλις Μπ. Τόκλας, ήταν απολαυστικότατες-με την Άλις ελαφρώς να ξεχωρίζει. Άνετες κινησιολογικά, με εκφράσεις και εκφορές που επικοινωνούσαν την συναισθηματική τους κατάσταση και διαφοροποιούνταν μεταξύ τους δίνοντας την προσωπικότητα της κάθε μιας ξεχωριστά. Με αναμφισβήτητη χημεία κατάφεραν να είναι σαν σύνολο, όπως η Γερτρούδη και η Άλις, δύο πτυχές ενός εαυτού, σαν να ζει η μία μέσα από την άλλη, σαν να ολοκληρώνεται η ύπαρξη μέσα από την ένωση.

Μία μικρή ένσταση στο σκηνικό που δεν άφηνε τόσο την αίσθηση του σαλονιού της οδού Φλερύ, που κάθε γωνιά του ήταν στέγη και για ένα έργο τέχνης. Στοίβες βιβλίων και σουρεαλιστικά αναποδογυρισμένες καρέκλες μαρτυρούσαν περισσότερο την απουσία των γυναικών από το κοσμικό εκείνο σπίτι το οποίο αποτελούσε κεντρικό σημείο συνάντησης για κυβιστές, λογοτέχνες, συλλέκτες και φιλότεχνους. Περιττός, ίσως, και ο προτζέκτορας με την βιντεοπροβολή της σταδιακής ερήμωσης του χώρου, θα μπορούσε να αποδοθεί από τον ίδιο τον χώρο με περισσότερο θεατρικό τρόπο.

Διαβάστε επίσης  Είδαμε την παράσταση Marylin Monroe "Συνέντευξη με το Θάνατο" στο Θεατρο Ακρόασις

Rose is a rose is a rose

 

 

Γεννήθηκα και μένω στην Θεσσαλονίκη. Από την νεαρή μου ηλικία αγάπησα το θέατρο, τον κινηματογράφο και τα βιβλία κάτι που με οδήγησε λίγα χρόνια μετά στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Η βαθιά και συστηματική ενασχόληση με το θέατρο αποτελεί πηγή ζωής και τρόπο έκφρασης για μένα. Η δημιουργικότητα και η έμπνευση μου βρίσκουν διέξοδο και στην διακόσμηση.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Ορθογραφικές παρεμβάσεις στη δυσλεξία

Το παρόν άρθρο Δυσλεξία και ορθογραφικές δυσκολίες Το παρόν άρθρο

Η ταινία «Listen» ταξιδεύει πάλι!

«Listen – Άκουσέ με», μια ταινία που παρουσιάστηκε πρώτη φορά