Ο κινηματογράφος είναι ένα από τα δυνατότερα μέσα που υπάρχουν. Στην αρχή δημιουργήθηκε ως μία μορφή διασκέδασης αλλά μετά από λίγο, οι μελλοντικοί κινηματογραφιστές σκέφτηκαν πως θα μπορούσαν να αφηγούνται ιστορίες μέσα από την τέχνη αυτή. Έτσι με την πάροδο των χρόνων, ο κινηματογράφος από αγνή διασκέδαση μετατράπηκε σε κάτι πολύ βαθύτερο. Πλέον ολοένα και περισσότερες ταινίες έκρυβαν νοήματα και ιδέες πίσω από κάθε ιστορία που προβαλλόταν στην μεγάλη οθόνη. Το σινεμά μπορούσε πια κάτι να πει έχοντας μέσα του τον κοινωνικό σχολιασμό. Μπορούσε να εμπνεύσει και να κάνει τον θεατή να μπει σε σκέψεις με αφορμή αυτό που παρακολούθησε. Στα τόσα χρόνια της ιστορίας του, ο κινηματογράφος έχει θίξει διάφορα θέματα όπως ο ρατσισμός, ο πόλεμος και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μέσα σε αυτά είναι και το περιβάλλον. Μιας και η νέα θεματική του περιοδικού μας ασχολείται με το περιβάλλον, αποφάσισα να σας προτείνω κάποιες ταινίες σχετικά με αυτό. Ταινίες που θα σας κάνουν να το σκεφτείτε λίγο καλύτερα.
PRINCESS MONONOKE (1997)
Στην προσπάθειά του να προστατέψει το χωριό του από έναν δαιμονισμένο θεό του δάσους, ο Ashitaka χτυπιέται από μία φονική κατάρα. Για να σώσει την ζωή του, πρέπει να ταξιδέψει στα δάση της δύσης. Όταν φτάνει εκεί, βρίσκεται στη μέση ενός πολέμου μεταξύ των θεών του δάσους και της Tatara, μίας αποικίας εξόρυξης. Ανάμεσα στους θεούς βρίσκεται και ένα νεαρό κορίτσι, η Πριγκίπισσα Μονονόκε, η οποία έχει ανατραφεί από έναν θεό λύκο και είναι αρχηγός την μίας πλευράς, ενώ αρχηγός του αντίπαλου στρατοπέδου είναι η Lady Eboshi, αρχόντισσα της Tatara. O Ashitaka βλέπει το καλό και στις δύο πλευρές και προσπαθεί να τις συνετίσει. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται αρκετά όταν και οι δύο πλευρές τον βλέπουν ως σύμμαχο του εχθρού. Η ταινία είναι ένα από τα αριστουργήματα του Hayao Miyazaki και του σύγχρονου animation γενικότερα. Το φιλμ είναι μία περιγραφή της χαμένης σχέσης μας με την φύση που κάποτε υπήρξε αρμονική. Μας λέει ότι αν συνεχίσουμε να παίρνουμε μόνο συνεχώς από το περιβάλλον και τη φύση, το θαύμα της θα χαθεί και δεν θα μείνει τίποτα παρά μόνο ερημιά και δυστυχία.
ERIN BROCKOVICH (2000)
Η Erin Brockovich είναι μία άνεργη διαζευγμένη μητέρα με τρία παιδιά που ψάχνει απελπισμένα να βρει μία εργασία. Ζητά από τον δικηγόρο της αν μπορεί να κάνει κάτι και εκείνος την προσλαμβάνει ως υπάλληλο στο γραφείο του. Μετά από λίγο ερευνά μόνη της μία υπόθεση ακινήτων στην οποία εμπλέκεται η Pacific Gas & Electric Company. Ανακαλύπτει πως η εταιρία προσπαθεί να εξαγοράσει γη που έχει μολυνθεί από χρώμιο, ένα τοξικό απόβλητο που οι ίδιοι αποβάλλουν παράνομα από το εργοστάσιο, με αποτέλεσμα να δηλητηριάζουν τους κατοίκους της περιοχής. Μετά από μία σειρά γεγονότων, η Erin μηνύει την εταιρία και την κάνει να γονατίσει ολομόναχη, σχεδόν χωρίς καμία βοήθεια. Το φιλμ είχε κριτική και εισπρακτική επιτυχία αλλά το βασικότερο είναι ότι κατάφερε να αγγίξει ένα μεγάλο κοινό που άκουσε το μήνυμά του, το οποίο είναι ότι η εταιρική ρύπανση δεν είναι ανεκτή στα μάτια του νόμου. Μια ιδιαίτερη ταινία που θίγει σημαντικά μηνύματα για το περιβάλλον και όχι μόνο.
WALL-E (2008)
Στο μακρινό μέλλον, η ανθρωπότητα έχει εγκαταλείψει για πολλά χρόνια τη Γη και ζει στο διάστημα σε ένα πελώριο σκάφος, αφού το περιβάλλον του πλανήτη δεν μπορεί να κατοικηθεί πλέον και έχει καλυφθεί από άπειρες στρώσεις σκουπιδιών. Ο μοναδικός κάτοικος της Γης είναι ο WALL-E, ένα ρομπότ που δουλειά του ήταν να μαζεύει σκουπίδια πριν την εκκένωση του πλανήτη. Κάποια στιγμή φτάνει στον έρημο πλανήτη η Eve, ένα αναγνωριστικό ρομπότ που ερευνά το ενδεχόμενο να ξαναγίνει η Γη κατοικήσιμη, ψάχνοντας σημάδια ζωής. Αφού βρίσκει ένα τέτοιο σημάδι γυρίζει στο σκάφος που κατοικούν οι άνθρωποι παίρνοντας μαζί της τον WALL-E και μία μεγάλη περιπέτεια ξεκινάει. Το φιλμ είναι άλλο ένα αριστούργημα της PIXAR. Την σκηνοθεσία όπως επίσης το σενάριο υπογράφει ο Andrew Stanton, σκηνοθέτης των Finding Nemo και Finding Dory. Η ταινία θίγει το θέμα της υπερκατανάλωσης και λόγω του αποτελέσματος αυτής μπορεί να σε βάλει σε πολλές σκέψεις γιατί το ανθρώπινο είδος χάνεται σε όλες τις περιπτώσεις. Αν ο πλανήτης όντως δεν μπορεί από ένα σημείο και μετά να είναι κατοικήσιμος η ανθρωπότητα δεν επιβιώνει. Ακόμη και αν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να μεταναστεύσουμε σε ένα σκάφος στο διάστημα όπως μας περιγράφει η ταινία, πάλι κατά την γνώμη μου το ανθρώπινο είδος θα αφανιστεί κατά μία έννοια, καθώς το να κάθεσαι υπέρβαρος σε μία καρέκλα όλη σου την ζωή χωρίς να έχεις την ικανότητα να περπατήσεις δεν αποτελεί εξέλιξη ούτε λύση του προβλήματος.
AVATAR (2009)
Στα μέσα του 22ου αιώνα μία αμερικανική εταιρία χρηματοδοτεί μία στρατιωτική εκστρατεία που ταξιδεύει στον πλανήτη Πανδώρα με σκοπό να εξορύξει ένα σπάνιο ορυκτό που υπάρχει μόνο εκεί, το οποίο είναι απαραίτητο για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Ο Jake Sully είναι ένας παραπληγικός πεζοναύτης που χρησιμοποιείται ως δόλωμα από την εταιρία για να μπει στην φυλή των Na’vi, μέσω μίας τεχνολογίας που του δίνει την μορφή των ντόπιων, ώστε να τους πείσει να παραδώσουν το ορυκτό. Εκείνος σιγά σιγά μετατρέπεται σε μέλος της φυλής και ερωτεύεται την κόρη του αρχηγού, τη Neytiri με αποτέλεσμα να αρνείται να συνεργαστεί με την ομάδα του. Τότε μπαίνει στη μέση ο αμερικανικός στρατός με επικεφαλής τον Στρατηγό Miles Quaritch που κηρύσσει πόλεμο εναντίον του Jake και της φυλής των Na’vi με όσα στρατιωτικά μέσα διαθέτει. Σε μία πρώτη ανάγνωση το Avatar του James Cameron είναι άλλο ένα blockbuster. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως τα blockbusters δεν μπορούν να έχουν ένα νόημα και να εκφράζουν κάποιες ιδέες. Το Avatar περιγράφει την σύνδεση που έχει το ανθρώπινο είδος με την φύση, αποτελώντας μεταφορά για τον απαίσιο τρόπο που της φερόμαστε και έκκληση για την προστασία του περιβάλλοντος ταυτόχρονα.
INTERSTELLAR (2014)
Στα μέσα του 21ου αιώνα, καταιγίδες σκόνης καταστρέφουν όλες τις σοδειές και η ανθρωπότητα απειλείται. Μόνο το καλαμπόκι μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμο είδος. Ο Joseph Cooper, πρώην μηχανικός και πιλότος της NASA είναι πια αγρότης. Είναι χήρος και ζει με τον πεθερό, τον γιο και την κόρη του. Μετά από μία σειρά γεγονότων, ο Cooper καταλήγει σε μία μυστική εγκατάσταση της NASA και συναντά τον καθηγητή John Brand που ήταν ο παλιός του προϊστάμενος. Ο Brand εξηγεί στον Cooper πως οργανώνει μία αποστολή στο διάστημα που έχει ως στόχο την εύρεση πλανητών που μπορεί να είναι κατοικήσιμοι, ώστε το ανθρώπινο είδος να μπορέσει να μεταναστεύσει εκεί πριν καταστραφούν τελείως οι σοδειές του καλαμποκιού. Του τονίζει επίσης πως θα ήταν πολύτιμος για την ομάδα λόγω των ικανοτήτων του. Ο Cooper στην αρχή είναι διστακτικός γιατί δεν θέλει να αφήσει πίσω τα παιδιά του αλλά τελικά αποφασίζει να πάει γιατί είναι ο μόνος τρόπος να τα σώσει. Υπάρχει μία θεωρία που λέει πως το Interstellar θα μπορούσε να είναι prequel του WALL-E λόγω του ότι έχουν αρκετές ομοιότητες στην πλοκή τους. Παρόλα αυτά η ταινία είναι άλλο ένα αριστούργημα του Christopher Nolan, μία διαστημική περιπέτεια επικών διαστάσεων με αρκετή δόση time travel που επίσης θα σε κάνει να σκεφτείς το αναπόφευκτο που έρχεται τόσο για εμάς όσο και για το περιβάλλον.
