ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
H ποιήτρια Νίνα Αλέξη υπογράφει την τρίτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο Αΐδιος Μνήμη από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια και μας συγκινεί με την ευαισθησία της. Στην πρώτη σελίδα της γράφει:
“Οι σιωπές είναι απείρως επικίνδυνες, θανάσιμες, σκοτώνουν αργά και πάντα στο στόχο.”
Μόλις διάβασα αυτούς τους στίχους ένα ρίγος με πλημμύρισε, ένας εσωτερικός κλονισμός που έγινε αισθητός και στο σώμα. Τότε, τα λόγια του αγαπημένου μου ποιητή Γιάννη Ρίτσου μου ήρθαν στο νου:
“O ποιητής είναι ο διοργανωτής του ανθρώπινου συναισθήματος” .
Πέρα όμως από την συγκίνηση που μου προκάλεσε η ποιήτρια, με ταξίδεψε και σε έναν άλλο μοναδικό συγγραφέα τον Fynn, και το μοναδικό του βιβλίο «Θεούλη εδώ Άννα». Θα αναρωτιέστε ποιο είναι το κοινό που υπάρχει ανάμεσα στα δύο. Μα η αλήθεια, η ομορφιά, και η καλοσύνη τους. Γνωρίζουμε καλά ότι λίγα είναι τα βιβλία Γουάου! Ναι, εκείνα τα μαγικά βιβλία που μας ηλεκτρίζουν. Ένα από αυτά είναι και τούτο της καταξιωμένης ποιήτριας Νίνας Αλέξη. Ακόμα και το εξώφυλλο μεταδίδει αυτή τη μαγεία, ζωγραφισμένο από την εξαίρετη εικαστικό Ισμήνη Μπονάτσου.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ
Πιστέψτε με, τα λόγια με τα οποία θα παρουσιάσω το βιβλίο της ποιήτριας Νίνας Αλέξη δεν εξηγούν πώς λειτουργεί η μαγεία του. Όπως είπε ο Βέρνον Σπρόξτον “ορισμένα πράγματα μας οδηγούν στον κόσμο που βρίσκεται πέρα από τις λέξεις”. Ωστόσο θα τολμήσω τη δική μου διερευνητική προσέγγιση καθώς ξεφύλλιζα τις όμορφες σελίδες του.
Η ποιήτρια Νίνα Αλέξη στην τρίτη της αυτή συλλογή στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά μας σαν άξια Αμαζόνα της ποίησης. Βγάζει από τη φαρέτρα της τις λέξεις, φροντισμένες με τη στοργή του χρόνου και της δικαιοσύνης την κόψη, τις ακονίζει στην ελευθερία του λόγου και τις στρέφει στα απόκρυφα υπόγεια της ψυχής. Τολμά να αναμετρηθεί με τους Θεούς σε αυτόν της τον πόλεμο. Στο δισάκι της «φυλά το φιλί, τη μόνη προσευχή, που σώζει τη ζωή τον κόσμο ολάκερο.» Με αυτό ξορκίζει το άνθος του κακού, επιτρέπει στην Ελπίδα σα λουλούδι ν’ ανθίσει. Η ποιήτρια χρησιμοποιείται ποικίλα εκφραστικά μέσα, μεταφορές, παρομοιώσεις ,αλληγορία και ειρωνεία. Λέξεις σφυρηλατημένες με κάλος αισθητικό και ευρωστία εικονική.
«Πολύχρωμες ομπρέλες η ζωή που ανοιγοκλείνουν στις βροχές και στις καταποντές».
ΡΥΘΜΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ
Η ποιήτρια κατορθώνει σε όλα της τα ποιήματα να αιχμαλωτίσει την ψυχή μας με τους άρτιους στίχους της και με την ρυθμική της αίσθηση. Η γλώσσα των ποιημάτων έχει θεατρικά και αρχαϊκά στοιχεία. Ενδείξεις της βαθιάς γνώσεως της συγγραφέως για τον αρχαίο βίο, την αρχαία τέχνη και την αρχαία μυθολογία. Χωρίς να γίνεται αρχαιόπληκτη, χωρίς βερμπαλισμό και στομφώδεις εκφράσεις κρατά τη φιλοσοφία και μεταλαμπαδεύει τα νοήματα σε σύγχρονη γλώσσα και έκφραση. Με ταπείνωση και υπόγεια ειρωνεία διερωτάται στο ποίημα Βάσκανος Μοίρα:
«Αυτή ήταν η μοίρα μας; την πίστη μας να χάνουμε σε ότι αληθινά ζήσαμε;»
Ακόμα και ο τίτλος του ποιήματος Bάσκανος Mοίρα έχει ένα μπρεχτικό σαρκασμό. Προσέξτε την προτροπή, την βαθιά ειρωνεία πίσω από το ερωτηματικό που θέτει η ποιήτρια. Βάσκανος Μοίρα; Η ποιήτρια μάχεται να μη βυθιστεί η βάρκα των ονείρων από την απληστία της αναξιοκρατίας. Η Νίνα Αλέξη, βαθιά υπαρξιακή με συλλογικό πυλώνα συνείδησης, «κατάσαρκα φορά την αγάπη» σε κάθε σελίδα της ζωής της.
«Σε φαροφόρους ατραπούς προχωρώ, // μην πριονίζεις τα όνειρά μου,
μην βυθίζεις τις βάρκες της Ελπίδας // πλώρη για την ελευθερία βάλαν.”
Μα και στα ερωτικά της ποιήματα δεν παύει να επικαλείται σαν προσευχή τη μούσα Σαπφώ να σταλάξει τον έρωτα αποδιώχνοντας το δάκρυ. Η ποιήτρια αρνείται την ήττα, ποτέ της δεν λιποτακτεί.
«Άλλοι μεθούνε με κρασί, άλλοι με το αίμα της ποίησης σου της λυρικής».
ΛΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ
Στο εξαιρετικό ποίημα “ιχνογραφώντας τη Σαπφώ” η Νίνα Αλέξη υμνεί τη Μούσα των Θεών και των ανθρώπων. Με αμείωτο λυρισμό αποτίνει φόρο τιμής και δόξας εμπρός της . Υπέροχες μεταφορές και αλληγορίες δονούν το ποίημα, μεταφέροντας μας το σπέρμα του λόγου. Κραδαίνοντας το είναι μας με εικόνες φύσιοκεντρικές και μνήμες αρχαιόθεμες.
«Μες στους θρήνους σου// να παιδεύεσαι γυμνή// η ψυχή να σπαρταρά// για μία στάλα αγάπης και έρωτα μαζί».
Στο ποίημα της αφιερωμένο στον ήρωα Κατσίφα «Αιδώς Αργείοι», η ποιήτρια τόλμα να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα. Ορμώμενη από την Ιλιάδα μιλάει για μία φιλελεύθερη, δημοκρατική Ελλάδα. Σαν άλλη Ήρα στέκεται πάνω από την ιστορία και επικηρύσσει τους αλλόφρονες ηγέτες.
«Σε κομπαζόντων αλλοφρόνων τις πιέσεις // με σοφιστείες και φαιδρές δικαιολογίες υποκύψαμε// ξεδιάντροπα τα όχι μας // σε ερεβώδη ΝΑΙ τα οδηγήσαμε»
Το ποίημα της «Νικητές Εμείς» μας ευαισθητοποιεί με την πίστη της ποιήτριας στη δύναμη της συλλογικότητας και της συσπείρωσης.
«Σου προσφέρω τους πνεύμονες μου ν’ ανασάνεις // άσε την καρδιά σου ανοιχτή // το φως να ρεύσει κι η αγάπη ν’ αντρειέψει, μ’ έμψυχα μάτια να δεις// ότι είμαστε όλοι ΕΝΑ// για Αιώνια ζωή».
ΚΡΑΤΑΙΆ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Κόντρα στην αταξία, κραταιά στην ποίηση, η Νίνα Αλέξη ανεβαίνει στην παλαίστρα του λόγου και με όπλα την ελευθερία και την αλήθεια μνημονεύει έναν πόλεμο ζωής και θανάτου. Γιατί ξέρει πως «Όσοι στα βαθιά μάθουν, τους δαίμονες νικούν, κραταιοί, ρωμαλέοι, βγαίνουν από την ασταθή, αιματηρή, άσπλαχνη παλαίστρα».
Η Νίνα Αλέξη «δεν ανήκει σε καμία αγέλη, όποιος κι αν είναι ο βοσκός», «πετάει με όλο δικά της φτερά» «έχει την πίστη ως δύναμη», «ο θάνατος την κάνει να γελά». Η Νίνα Αλέξη «κλαίει μόνο για αυτούς που ίσως δεν ξανανταμώσει». Η συγγραφέας με μία ψυχή και μία γραφή πανανθρώπινη, κατορθώνει «μαζί με τον χαρταετό να πετάξει και την αρνητικότητα». Με πλοηγό την αλήθεια και την μνήμη πιστεύει ακράδαντα πώς η ποίηση μπορεί να σώσει τον κόσμο, την ψυχή μας. Σκύβει να βρει την ανθρωπιά, τα σύμβολα της αγάπης και το κατορθώνει. Με μια ευαισθησία ανείπωτη η Νίνα Αλέξη, στρώνει την καρδιά της πάνω για να ξαποστάσουμε.
