Η Τζέιν Όστεν (Jane Austen) γεννήθηκε το 1775 στο Στήβεντον, ένα μικρό χωριό στο νότιο Χαμφσάιρ της Αγγλίας. Είναι μία από τις πιο δημοφιλείς και πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους της αγγλικής -και όχι μόνο- λογοτεχνίας.
Από τη σχετικά μικρή λίστα των ολοκληρωμένων έργων της, τα περισσότερα είναι ευρέως γνωστά: Λογική και ευαισθησία (1811), Περηφάνια και προκατάληψη (1813), Μάνσφιλντ Παρκ (1814), Έμμα (1815), ενώ μετά το θάνατο της εκδόθηκαν το 1Αββαείο του Νορθάνγκερ και το μυθιστόρημα Πειθώ.
Η Όστεν πέθανε νέα, μόλις λίγο μετά τα σαράντα της χρόνια, παρόλα αυτά έζησε μια ενδιαφέρουσα ζωή. Γραπτά από ανθρώπους που τη γνώρισαν την περιγράφουν ως έναν άνθρωπο καλλιεργημένο, ζωηρό, και ως μια υπέρκομψη και προσεγμένη γυναίκα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ποτέ της δε θέλησε να παντρευτεί, αν και όπως είχε ομολογήσει, ορισμένες φορές το σκέφτηκε σοβαρά, καθώς ο έρωτας δεν έλειψε από τη ζωή της.
Παρόλα αυτά, στη συνείδηση αρκετών ανθρώπων έχει μείνει ως μια συγγραφέας που επικεντρώνεται αποκλειστικά στις ρομαντικές σχέσεις οι οποίες συνήθως καταλήγουν σε γάμο (την εποχή όπου ζούσε η Όστεν ήταν σχεδόν απαράβατος όρος από τους εκδότες να υπάρχει ένα “ηθικό” τέλος) .
Κάτι τέτοιο φυσικά δεν είναι απαραιτήτως κακό, εξάλλου και η ίδια η συγγραφέας επικεντρώθηκε ως ένα βαθμό στο ρομαντισμό, αλλά μια τέτοια αντίληψη των έργων της, μάλλον αδικεί την Όστεν ως συγγραφέα, καθώς μέσα από τις ιστορίες της προσπάθησε να δείξει τις αξίες που θεωρούσε απαραίτητες για την πρόοδο της κοινωνίας.
Ένα εμφανές παράδειγμα είναι οι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος Περηφάνια και Προκατάληψη. Οι δύο πρωταγωνιστές μοιράζονται τις δύο μάλλον αρνητικές ιδιότητες του τίτλου του έργου, καθώς ο κύριος Ντάρσι θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους γύρω του λόγω οικονομικής και κοινωνικής επιφάνειας, ενώ η Ελίζαμπεθ, είναι λίγο πιο προκατελειμμένη απέναντι του απ’ όσο χρειάζεται. Έτσι, παρόλο που είναι και οι δύο νέοι, εμφανίσιμοι, ο ένας έχει χρήματα και μόρφωση , ενώ εκείνη ζωντάνια και εξυπνάδα, αρχικά δεν έχουν καθόλου καλή σχέση. Για να καταλήξουν μαζί, πρέπει να δουν τα ελαττώματα του χαρακτήρα τους κατά πρόσωπο και να τα βελτιώσουν. Πιθανότατα και η ίδια η συγγραφέας να θεωρούσε την αυτοκριτική αλλά και την αμφίδρομη βελτίωση, ως ένα βασικό βήμα για μια σχέση ή ένα γάμο, γεγονός όχι πολύ συνηθισμένο σε περιβάλλοντα και εποχές που προωθούσαν (και ίσως ακόμα προωθούν) την ιδέα του τέλειου έρωτα με την πρώτη ματιά.
Η Όστεν δε σταματάει στο χαρακτήρα, καθώς φαίνεται ότι είχε και πιο πρακτικές ανησυχίες. Φαίνεται πολύ συχνά και σε όλα της τα έργα, να αναλύει με λεπτομέρειες την οικονομική κατάσταση των ηρώων και να την λαμβάνει υπόψιν ως παράγοντα στην ευημερία ενός ατόμου ή ζευγαριού. Έτσι, παρόλο που στο Μάνσφιλντ Παρκ η Όστεν εξιστορεί ένα πλούσιο, αλλά άκρως δυστυχισμένο γάμο ο οποίος πρέπει να διαλυθεί, δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο γεγονός ότι ο καθένας θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός όσον αφορά τα χρήματα πριν παντρεύει, και ότι αν δε διαθέτει αρκετά, αρκετά καλό είναι να μην παντρευτεί καθόλου. Είναι σα να μας λέει να μην παντρεύουμε με μόνο κίνητρο τα χρήματα, αλλά και χωρίς να διαθέτουμε καθόλου, γιατί σε οποιαδήποτε περίπτωση θα δυστυχήσουμε.
Έτσι, η Όστεν προσπαθεί να δείξει ότι καλό είναι να προσπαθούμε να βρούμε τη χρυσή τομή μεταξύ ρομαντισμού και πρακτικότητας. Πέρα όμως από τα πλαίσια του γάμου και των σχέσεων, η Όστεν προσπαθεί να δείξει ότι συγκεκριμένες συμπεριφορές είναι επιβλαβείς όχι μόνο για τις ρομαντικές σχέσεις, αλλά και για το ίδιο το άτομο, και όποιον αλληλεπιδρά μαζί του.
Σε όλα της τα έργα (από το Περηφάνια και Προκατάληψη, μέχρι το σατιρικό μυθιστόρημα το Αββαείο του Νορθάνγκερ), η Όστεν φαίνεται να αντιπαθεί δύο συγκεκριμένες συμπεριφορές: την υπερφύαλη κριτική και την αλαζονεία.
Στο μυθιστόρημα Έμμα, η πρωταγωνίστρια παρόλα τα προτερήματα της, είναι αρκετά σνομπ, γεγονός που οδηγεί όχι τον εαυτό της, αλλά την προστατευόμενη της σε λάθος επιλογές. Τα κακοπροαίρετα κουτσομπολιά επίσης δείχνουν τον κακό χαρακτήρα των ηρώων. Οι πιο μετρημένοι ήρωες είναι αυτοί που συνήθως δικαιώνονται στο τέλος.
Για την Όστεν ένας αξιοπρεπής χαρακτήρας δεν συνδέεται απαραιτήτως με ένα υψηλό κοινωνικό στάτους, ούτε με το πόσα χρήματα έχει κάποιος. Αντιθέτως, πολλές φορές φαίνεται ότι η υπεροψία επηρεάζει τους τρόπους και την κοινωνική ζωή των ηρώων προς το χειρότερο.
Έτσι, η Όστεν φαίνεται ότι πίστευε σε αξίες οι οποίες ήταν αν όχι απαραίτητες, σίγουρα χρήσιμες για μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι δύσκολο να δει κάποιος ότι ο λόγος που η Όστεν είναι τόσο διάσημη είναι γιατί είναι διαχρονική, αλλά της αξίζει να μείνει στην ιστορία και να διαβαστεί ως κάτι ακόμα εκτός από μια αποκλειστικά ρομαντική συγγραφέας.
