Τις τελευταίες ημέρες, η προσοχή είναι στραμμένη στον κινηματογράφο, και συγκεκριμένα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών. Με αφορμή, λοιπόν, αυτή την όμορφη γιορτή της 7ης τέχνης, θα στρέψουμε την προσοχή μας στη σχέση του βιβλίου με την κινούμενη εικόνα. Ανέκαθεν ο κόσμος της λογοτεχνίας, ήταν μια από τις κύριες πηγές έμπνευσης του κινηματογράφου.
Βιβλία που έγιναν ταινίες, ήταν, είναι και θα είναι, πεδίο μιας συζήτησης που δεν τελειώνει ποτέ. Ήταν καλύτερο το βιβλίο ή η ταινία; Ένας διάλογος που συνεχώς θα επαναλαμβάνεται.
Ξεφεύγοντας από το πλαίσιο αυτής της ερώτησης, θα ταξιδέψουμε σε 2+1 ταινίες που ήταν όμορφες όπως τα βιβλία στα οποία βασίστηκαν.
Trainspotting

Ταινία του 1996, σε σκηνοθεσία του Danny Boyle, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Irvine Welsh. Ο συγγραφέας, έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης βρετανικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1958, στο Leith, μια εργατική συνοικία του Εδιμβούργου. Από νεαρή ηλικία, ήρθε σε επαφή με την εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά και το κίνημα της pun.
Βιώματα, τα οποία αποτυπώνονται στα βιβλία του. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε, ως ένα νεώτερο της γενιάς Μπίτ, κρίνοντας απο τον τρόπο γραφής που υιοθετεί στα βιβλία του.
Στο βιβλίο, Trainspoting,ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με τον κόσμο της νεολαίας της Αγγλίας που ζει στο περιθώριο,αγανακτώντας και μην έχοντας κανένα όνειρο για ακριβά αυτοκίνητα, οικογένεια, καριέρα. Διαβάζει συζητήσεις που διαδραματίζονται σε στέκια χρηστών ναρκωτικών ουσιών, βιώνοντας πλήρως την ψυχολογία και την εσωτερική διαμάχη που τους συμβαίνει. Βλέπει τον χρήστη ναρκωτικών ουσιών και από μία άλλη σκοπιά και καταλαβαίνει ότι δεν είναι φρικιό, αλλά ένας καθημερινός άνθρωπος.
Η ταινία, λοιπόν, έρχεται και απογειώνει το βιβλίο και δίνει φωνή σε μια γενιά που είναι εγκλωβισμένη στο περιθώριο. Σκηνές από το πανέμορφο Εδιμβούργο, ντυμένες με μουσική του Iggy Pop, καθηλώνουν τον θεατή, παρακολουθώντας μια τρελοπαρέα να προσπαθεί να κερδίσει το στοίχημα.
Μια ταινία, που σε όλη τη διάρκεια της, ο θεατής παρακολουθεί την αγωνία μιας στριμωγμένης νεολαίας να αναρωτιέται τη σημασία έχει το παρόν, όταν της στερούν τις επιλογές και το μέλλον. Ανατρεπτική, και μετά από 20 χρόνια ακόμα επίκαιρη. Σίγουρα, ο αναγνώστης του βιβλίου χαίρεται που έγινε και θεατής.
Τίτλος βιβλίου:Welsh Irvine,Μετάφραση: Σαλίμπα Σόνια,Trainspotting, Οξύ 2005.
Call me by your Name

Ταινία του 2017 σε σκηνοθεσία του Luca Guadagnino και σενάριο του James Ivory. Βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Andre Aciman. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1951.Η οικογένειά του -εβραίοι µε καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και την Ιταλία- αναγκάστηκε να φύγει από την Αίγυπτο το 1965 επί Νάσερ για να εγκατασταθεί στην Ιταλία. Το 1968 µετακόµισαν εκ νέου στη Νέα Υόρκη όπου ο Ασιµάν ζει µέχρι σήµερα.Το αυτοβιογραφικό του Έξοδος από την Αίγυπτο (Μεταίχµιο, 2013) τιµήθηκε µε το Whiting Writers’ Award.
Από τα ομορφότερα ερωτικά βιβλία που μπορούν να βρεθούν στα χέρια ενός αναγνώστη. Συνάμα τρυφερό και ευαίσθητο, ταξιδεύουν τον αναγνώστη στην Ιταλική Ριβίερα. Ο αφηγητής μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου, φλερτάρει με την αίσθηση της απώλειας, την μνήμη, τη νοσταλγία και τον έρωτα. Θυμάται ξανά την πρώτη του σεξουαλική αφύπνιση. Η πλοκή απλή, και καθημερινή. Δυο άνθρωποι ερωτεύονται και μετά χάνονται. Μια γλώσσα, που φωνάζει πόθο, καημό και μια βαθειά αγανάκτηση.
Η ταινία στέκεται αντάξια του βιβλίου, δίνοντας πνοή και εικόνα στα συναισθήματα, αποτυπώνοντας με πολύ λεπτό τρόπο τα ερωτευμένα βλέμματα και την αγωνία που εμπεριέχει ο έρωτας. Ο ρομαντισμός χτυπάει κόκκινο περιτριγυρισμένος από τοπία της ιταλικής εξοχής. Ο θεατής μαγεύεται απο αυτη την αισθησιακή ιστορία για τον πρώτο έρωτα και θυμάται ξανά την ιδέα του να αφήνεσαι στον έρωτα, να μην βάζεις όρια, ακόμα και αν πονάς.
Αναμφισβήτητα, μία απο τις ομορφότερες μεταφορές βιβλίου στη μεγάλη οθόνη.
Τίτλος βιβλίου: Andre Aciman, μετάφραση: Νίκος Α. Μάντης, Να με φωνάζεις με το όνομά σου,Μεταίχμιο, 2018.
Virgin Suicides

Ταινία του 1999, σε σκηνοθεσία Sofia Coppola, βασισμένη στο πρώτο μυθιστόρημα του αμερικανού συγγραφέα Jeffrey Eugenides. Ο Jeffrey Eugenides, κατάγεται από την Προύσα της Μικράς Ασίας. Σπούδασε Αγγλική και Αμερικανική Λογοτεχνία και Φιλολογία και Δημιουργική Γραφή στα Πανεπιστήμια Μπράουν και Στάνφορντ.Το πρώτο του μυθιστόρημα, The Virgin Suicides, εκδόθηκε το 1993 και έγινε ταινία το 1999. Έχει μεταφραστεί σε 15 γλώσσες.
Ένα μυθιστόρημα ωδή στην περίοδο της εφηβείας, που αποτυπώνει με έναν σκοτείνο τρόπο, πόσο φρικτά μπορεί τελικά να εξελιχθεί, η περίοδος πριν την ενηλικίωση.
Στο βιβλίο αποτυπώνονται μια σειρά από καθημερινά γεγονότα στα όποια τυγχάνει να είμαστε θεατές, όπως οι απρόσωπες σχέσεις και η αδιαφορία που χαρακτηρίζει πλέον τις γειτονίες, την ίδια στιγμή που γίνονται εγκλήματα πίσω απο τις πόρτες των σπιτιών και ο κόσμος σιωπά. Στο επίκεντρο του βιβλίου, τα 4 κορίτσια της οικογένειας Λίσμπον, με τα ξανθά τους μαλλιά, και τα άδεια τους βλέμματα.
Η σκηνοθέτης Sofia Coppola, κατάφερε και άφησε εποχή. Μια σκηνοθεσία σκοτεινή, αποτυπώνοντας με έναν τρομερά παραστατικό τρόπο την δήθεν σεμνότητα της δεκαετίας του 70, σε συνδυασμό με τη μουσική των Air, καταφέρνει να συνεπαίρνει τον θεατή σε ένα ταξίδι ατμοσφαιρικότητας, σε μια εσωτερική πάλη μεταξύ χαράς και θυμού. Έχοντας διαβάσει κανείς το βιβλίο, όταν παρακολουθεί την ταινία, έχει την αίσθηση ότι οι εικόνες του βιβλίου παίρνουν μορφή ή μια μετά την άλλη, με τον πιο πιστό τρόπο.
Η ταινία ολοκληρώνεται αφήνοντας στον θεατή, την ίδια γλυκόπικρη γεύση που αφήνει και το βιβλίο. Δεν θα μπορούσε να γίνει, πιο πιστή μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη.
Τίτλος βιβλίου:Jeffrey Eugenides,Μετάφραση: Καλλιφατίδη Έφη,Αυτόχειρες Παρθένοι,Libro 1994