Γενιές και γενιές ανεθράφηκαν με παραμύθια της ανέμης κι ιστορίες της γιαγιάς.Οι χρόνοι όμως περνούν κι οι εποχές αλλάζουν.
Μεγαλώσαμε κι όλο και πιο σπάνια διαβάζουμε, ακούμε και θυμόμαστε τις ιστορίες και τα παραμύθια της ανέμης από τις γιαγιάδες μας. Πάψαμε να πιστεύουμε στις νεράιδες των ρεματιών, στις αφανταξές των σπιτιών, στα θεριά και τους δράκους. Χάσαμε τον “από μηχανής Θεό” μας αφού γίναμε οι ίδιοι μικροί θεοί κι ορίζουμε μοναχοί μας το νήμα που κάποτε βαστούσαν οι Τρεις Μοίρες.
Κι έτσι φερόμαστε ως ανέλπιδοι κι ολιγόπιστοι μπρος στις αφόρητες πλέον δυσκολιές της καθημερινότητας. Πολλώ δε μάλλον στα σοβαρότερα και επιτακτικότερα προβλήματα. Ωστόσο πάντα κρύβεται μέσα μας το κοπέλι που ανεζητά τη ζεστασιά και την ασφάλεια που προσφέρει ο μαγικός επίλογος “και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”.
Κι ευτυχώς για μας υπάρχουν αρκετά βιβλία που μας θυμίζουν την εικόνα της γιαγιάς να πλέκει παραμύθια της ανέμης μπολιάζοντας την άδολη ψυχή μας με αξίες διαχρονικές, παραδείγματα τρανταχτά, φρονήματα υψηλά και μαλάσσοντας τις καρδιές μας με το προζύμι της αγάπης.
Ιδού ορισμένα βιβλία,τα οποία δεν είναι αποκλειστικά παιδικά, μα σίγουρα ψυχοταξιδιάρικα.
1.Ενα παιδί μετράει τ’ άστρα, Μενέλαος Λουντέμης
Χαρακτηριστικό κι αγαπημένο βιβλίο των παιδικών μας χρόνων. Μπορεί να μην περιέχει παραμύθια όμως ένα παιδί που μετρά τ’ αστέρια ξαπλωμένο καταγής είναι παραμυθένια εικόνα.”Στο τέλος το βρήκε:Θα ‘πιανε φιλία με τα βιβλία. Θα γύρευε να μάθει από κει αυτά που του ‘κρυβαν οι μεγάλοι πίσω απ’ τα παραμύθια που λέγανε αυτοί οι μικροί χάρτινοι παππούδες που κάθονται στα γόνατά σου και σου λένε τις ιστορίες τους χωρίς καμώματα και παρακάλια.”
2.Μου μαθαίνετε να χαμογελάω, σας παρακαλώ; Ελένη Δικαίου
Γιατί μια νεαρή κοπέλα ζητά να της μάθουν να χαμογελά; Όλοι μας ξέρουμε να γελούμε κι όχι πάντοτε εγκάρδια μα υπάρχει ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο γέλιο και το μειδίαμα. ” Ποτέ τα φωνακλάδικα παιδιά δεν είναι κλαψιάρικα. Πνίγουν μες στις φωνές τη λύπη τους, καταφέρνοντας να γίνονται κι αντιπαθητικά από πάνω. Ένα λυπημένο, σιωπηλό παιδί, θες να του συμπαρασταθείς, όσο σκληρός κι αν είσαι. Ένα παιδί φωνακλάδικο όμως, θα πρέπει να ‘σαι μεγάλος γνώστης της παιδικής ψυχής για να το συμπονέσεις. ”
3.Τέσσερις συνταγές γεμάτες μάγια, Ιωάννα Κυρίτση
Ένα πορτοκαλί συννεφάκι, ένας αλλεργικός στα λουλούδια βασιλιάς κι ένα μποντικαλάκι με πεταχτά αφτιά ενώνονται για να μας θυμίσουν αξίες απλές μα σημαντικές, όπως ακριβώς και τα παραμύθια της ανέμης. ” Είχε όλα τα δίκια του κόσμου η καημένη η μάγισσα να τα βάζει με την τύχη της, γιατί από μικρή, πριν δηλαδή από τετρακόσια πενήντα χρόνια, πάντα μπέρδευε τις μαγικές συνταγες και τα ‘κάνε σαλάτα. -Κοίτα σύμπτωση, είπε το κοριτσάκι. Κι εμένα αυτό τον καιρό όλα είναι μπερδεμένα μέσα στο κεφάλι μου και δεν ξέρω τί να κάνω. “
4.Διογένης ο μοσκοκούζουλος, Κωστής Μουδάτσος
Στην Κρήτη αυτός που δεν έχει τα λογικά του είναι κουζουλός. Ο τρελός με την αρνητική σημασία ορίζεται ως παράωρος. Κι αυτός που λειτουργεί φαινομενικά δίχως λογική μα οι κόντρα στο ρεύμα πράξες του μοσχοβολούν αγάπη κι ομορφιά είναι απλά μοσκοκούζουλος. Πόσο μάλλον ένας Διογένης που προσπαθεί να μεριάσει όσους κρύβουν τον ήλιο από τα παιδιά. Παραμύθι της ανέμης; Όχι μα μας θυμίζει το χρέος μας στις παιδικές ψυχές. ” Τα μαθηματικά μας δίδαξαν την ισότητα επινοώντας το σύμβολό της, τις δυο μικρές και απόλυτα όμοιες γραμμούλες που αφήνουν να περνά ο αέρας ανάμεσά τους. Ποιός είναι πάνω; Ποιός είναι κάτω; Εγώ, εσύ, αυτός… κι άντε να βρεις άκρη…”
5.Ερωτόκριτος,Βιτσέντζος Κορνάρος
Λίγοι είναι αυτοί που δε γνωρίζουν μουδε έναν στίχο. Πάντα μπρόσκαιρος στα χείλη όσων διηγούνται παραμύθια της ανέμης, καθώς είναι γιομάτος παρομοιώσεις κι αρμήνειες μα προπαντώς αγάπη. ” Θυμάσαι το πόσες φορές μού λεγες θυγατέρα, ίντα το θες το διάβασμα το τόσο νύκτα μέρα, ίντ’ όμορφα κι ίντα καλά βρίσκεις αυτού γραμμένα και δε σ’ αρέσει μηδέ θες πράμ’ άλλο μπλιο κιανένα; Εδά γρικώ άλλη παιδωμή, εδά γρικώ άλλη ζάλη, επάψαν όλες οι μικρές, κι ηύρε με μια μεγάλη”
Και κάπως έτσι, διαβάζοντας θυμόμαστε κι οι θύμισες συνοδεύονται από συναισθήματα. Εκείνα τα παιδικά κι αμάλαγα, που τότε δε γνωρίζαμε ακόμη πως αποτελούν τυφλούς οδηγούς στη μετέπειτα ενήλικη πορεία μας. Τα παραμύθια της ανέμης έπλεξαν ευτυχώς γύρω μας το προστατευτικό μαγνάδι που δύναται να μας προσφέρει ασφάλεια στις δύσκολες στιγμές.
