Η Αφροδίτη Βακάλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965 και είναι εκπαιδευτικός. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και αρχικά εργάστηκε διδάσκοντας αγγλικά σε φροντιστήρια. Το 1997 η Αφροδίτη Βακάλη διορίστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου υπηρετεί μέχρι σήμερα, ζώντας μόνιμα στη Μύκονο. Έχει γράψει τρία μυθιστορήματα, «Και γύρω τους η θάλασσα», «219 ημέρες βροχής», και «Χαρακιές πάνω στον χρόνο», τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Στο νέο της μυθιστόρημα «Χαρακιές πάνω στο χρόνο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, η Αφροδίτη Βακάλη μιλά για ένα μονόδρομο. Αυτό της Αλήθειας. Της αλήθειας της ψυχής. Αυτή μονάχα μπορεί να λυτρώσει τους ήρωές της.
Η Αφροδίτη Βακάλη στη συνέντευξη που μας παραχώρησε στο Maxmag μας μίλησε για τη λογοτεχνία,τη συγγραφή και ότι αγαπά περισσότερο.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Πότε γεννήθηκε η επιθυμία να διηγηθείτε στους αναγνώστες τις ιστορίες σας και πώς ξεκινήσατε να γράφετε συστηματικά;
Η επιθυμία υπήρχε ανέκαθεν μέσα μου και από μικρή έγραφα διάφορες ιστορίες ή σκέψεις μου σε τετράδια και ημερολόγια. Μια συνήθεια που κράτησα και τα επόμενα χρόνια. Συστηματικά όμως άρχισα να γράφω όταν, με την ενθάρρυνση της φίλης και συναδέλφου μου Ασπασίας Ζ., τόλμησα να επιχειρήσω να γράψω ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Και φυσικά, μετά από αυτό, δεν υπήρχε επιστροφή.
Ποια εμπόδια κληθήκατε να ξεπεράσετε κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας;
Ένα από τα εμπόδια ήταν η έλλειψη ελεύθερου χρόνου ώστε να μπορώ να ασχοληθώ με τη συγγραφή όσο συχνά θα ήθελα. Και κάποιες φορές, το γεγονός ότι έφτανα σε αδιέξοδο και η λευκή σελίδα μπροστά μου με τρόμαζε. Τότε, δημιουργούσα έναν καινούργιο χαρακτήρα που με έναν ανεξήγητο τρόπο με ξεμπλόκαρε και μου επέτρεπε να συνεχίσω την ιστορία μου.
Είστε εκπαιδευτικός, φαντάζομαι ο χρόνος σας είναι περιορισμένος. Γράφετε με πρόγραμμα ή όποτε έχετε έμπνευση;
Ο χρόνος μου είναι όντως περιορισμένος διότι οι απαιτήσεις της δουλειάς μου είναι πάρα πολλές. Και η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα, αλλά δεν τα καταφέρνω. Γράφω περισσότερο όποτε έχω έμπνευση κι όποτε βρω ευκαιρία να ξεκλέψω λίγο χρόνο. Για αυτό και μεσολαβεί αρκετός καιρός ανάμεσα στην έκδοση των βιβλίων μου. Για να είμαι όμως και απόλυτα ειλικρινής, όταν ένα βιβλίο έχει πάρει τον δρόμο του και βρίσκεται στη μέση, με παρασύρει. Δεν μπορώ να το αποχωριστώ. Βάζω ξυπνητήρια και σηκώνομαι ξημερώματα για να κερδίσω έστω και μια-δυο ώρες γραφής. Η ανάγκη μου να συνεχίσω να γράφω ξεπερνά την κούραση, και πραγματικά με παρηγορεί να βλέπω τις σελίδες να προχωρούν και την ιστορία να ολοκληρώνεται. Με ανακουφίζει αυτό, μου δίνει δύναμη.
Ποιοι συγγραφείς σας καθόρισαν ως αναγνώστη και ποιοι ως δημιουργό;
Οι συγγραφείς που με τα έργα τους με καθόρισαν σαν αναγνώστη είναι εκείνοι που με επηρέασαν και με καθόρισαν και σαν συγγραφέα. Δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει διαχωρισμός εδώ. Και παρόλο που θαυμάζω πολλούς συγγραφείς και υποκλίνομαι στο μεγαλείο της πένας και της σκέψης τους, αυτοί που κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και με επηρέασαν αρκετά είναι ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και η δική μας Ζυράννα Ζατέλη.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς και αν ναι ποιο και γιατί;
Υπάρχουν αρκετά βιβλία που θα ήθελα να τα έχω γράψει εγώ. Βιβλία που, καθώς τα διάβαζα, ζήλευα την κάθε λέξη, την κάθε σκέψη του δημιουργού τους. Αν όμως θα έπρεπε να διαλέξω ένα μόνο, αυτό θα ήταν το «Εκατό χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Το θεωρώ αριστούργημα και το λατρεύω!
Ποια είναι η κεντρική θεματική του πιο πρόσφατου μυθιστορήματός σας «Χαρακιές πάνω στον Χρόνο»;
Τα δύο βασικά θέματα που παρουσιάζονται στις Χαρακιές είναι ο φόβος και η προκατάληψη με τα οποία συχνά αντιμετωπίζουμε το ανοίκειο, το διαφορετικό, καθώς και το πόσο σημαντικό είναι να ανακαλύψουμε την αλήθεια που κρύβεται μέσα μας. Να δούμε ποιοι είμαστε πραγματικά, τι θέλουμε από τη ζωή και να το διεκδικήσουμε. Τότε και τότε μόνο, μπορούμε να ισορροπήσουμε, να ωριμάσουμε και να προχωρήσουμε στη ζωή.
Και ποια τα «δορυφορικά» μηνύματα που πλαισιώνουν την κύρια ιστορία σας;
Δε θα χρησιμοποιούσα τον όρο «μηνύματα» διότι μου φαίνεται αρκετά δασκαλίστικος. Θα έλεγα ότι μέσα από τις πράξεις των ηρώων, παρουσιάζω τις σκέψεις μου στον αναγνώστη και μοιράζομαι μαζί του τους προβληματισμούς μου πάνω σε ορισμένα θέματα. Κάποια εξ αυτών είναι η νοσηρότητα του κτητικού, εμμονικού έρωτα και το πώς μπορεί να τσακίσει το άτομο. Πόσο σημαντική είναι η σχέση μας με τη μητέρα και πώς η έλλειψη της ή η απόρριψη που κάποιες φορές δεχόμαστε μπορούν να επηρεάσουν τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας αλλά και τις σχέσεις με τους γύρω μας. Και τέλος, ένα ακόμα θέμα που ως εκπαιδευτικό με απασχολεί και με ανησυχεί είναι η σκληρότητα και, κάποιες φορές, η βία με την οποία τα παιδία αντιμετωπίζουν τους συνομήλικους τους.
«Χαρακιές πάνω στον χρόνο»: Ένα δυνατό μυθιστόρημα από την Αφροδίτη Βακάλη
Η αγάπη που σε πνίγει και εκείνη που σου δίνει φτερά για να πετάξεις. Οι επιλογές που σε ακολουθούν. Οι κοινωνικές συμβάσεις, η αντισυμβατική στάση απέναντι στη ζωή. Η βία και το χάδι. Οι προκαταλήψεις και η άδολη αποδοχή…
Στο νέο της μυθιστόρημα «Χαρακιές πάνω στον χρόνο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, η Αφροδίτη Βακάλη μιλά για έναν μονόδρομο. Αυτόν της Αλήθειας. Της Αλήθειας της ψυχής. Αυτή μονάχα μπορεί να λυτρώσει τους ήρωές της. Κρύβεται μέσα τους, αδυνατούν όμως να την δουν. Θα τα καταφέρουν άραγε; Η απάντηση ξεδιπλώνεται σελίδα-σελίδα, μέσα από την δυνατή της ιστορία που υπόσχεται να σας κρατήσει άριστη συντροφιά αυτό το καλοκαίρι.
Πληροφορίες για το βιβλίο
Τίτλος: Χαρακιές πάνω στον χρόνο
Συγγραφέας: Αφροδίτη Βακάλη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Είδος: Μυθιστόρημα
Σελίδες: 352
ISDN: 978-618-01-3044-7
Λίγα λόγια…
… για την πλοκή
Μια κοπέλα, εγκλωβισμένη σ’ ένα σπίτι που έχει παντού χαραγμένο τ’ όνομά της, ασφυκτιά μέσα στον γάμο της, στη φυλακή που αντί για σίδερα έχει λέξεις. Ένας άντρας, μεγαλωμένος με τη ρετσινιά του «μπάσταρδου», μοναχικός, σκληρός, συναισθηματικά λειψός, ακροβατεί στο περιθώριο μιας κοινωνίας που από νωρίς τον απορρίπτει και τον εχθρεύεται. Ένας έρωτας, μια αμοιβαία ανάγκη, μια φυγή και ένα άδοξο τέλος.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, ένας ξένος, ταλαιπωρημένος απ’ το ταξίδι, βρίσκει θαλπωρή και καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας που είναι γεννημένη ν’ αγαπά, να προσφέρει, να γαληνεύει τους ανθρώπους.
Πιο πέρα, στο δάσος, η Ελισσώ. Γιάτρισσα, μαΐστρα, κατέχει τη Γνώση, τη Σοφία της ζωής. Ρίχνει τους ρούνους και βλέπει το πριν και το μετά. Μα δεν τα βλέπει όλα…
Ένα μυστικό. Ένας γρίφος, που ζητάει να λυθεί. Ψυχές ταραγμένες που προσπαθούν να ισορροπήσουν, να βρουν τον σκοπό τους και να γιατρευτούν. Μόνος δρόμος, η Αλήθεια∙ αυτή που κρύβεται μέσα τους κι αδυνατούν να δούνε. Αυτή μονάχα μπορεί να τους λυτρώσει. Η Αλήθεια της ψυχής. Τίποτα πέρα απ’ αυτήν, τίποτα χωρίς αυτήν…
