Ο Λαρς Φον Τρίερ είναι σπουδαίος Δανός σκηνοθέτης κι ένας από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως. Μαζί με τον Thomas Vinterberg, ίδρυσαν το κινηματογραφικό «Δόγμα 95». Είναι, επίσης, ιδρυτής και μέτοχος της δανέζικης εταιρίας παραγωγής Zentropa. Είναι εξαιρετικά φιλόδοξος και αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης, που διχάζει κοινό και κριτικούς. Οι δηλώσεις του πολλές φορές έχουν σοκάρει κι οδήγησαν στον χαρακτηρισμό του ως ανεπιθύμητου στις Κάννες. Έχει επίσης κατηγορηθεί για κακομεταχείριση των ηθοποιών, κυρίως των γυναικών. Παρόλα αυτά θεωρείται ένας από τους πιο ολοκληρωμένους σκηνοθέτες και ο πιο ξεχωριστός Δανός μετά τον Carl Theodor Dreyer, πάνω από 60 χρόνια πριν. Αγαπημένα βιβλία που τον εμπνέουν είναι τα «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόι και «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» του Προυστ. Έχει κάνει 2 γάμους κι έχει αποκτήσει 4 παιδιά. Τους τελευταίους μήνες διαγνώστηκε με Πάρκινσον.
Η οικογένεια του Λαρς Φον Τρίερ
Ο Λαρς Φον Τρίερ γεννήθηκε στη Δανία, στο Kongens Lyngby, βόρεια της Κοπεγχάγης, στις 30 Απριλίου 1956. Γονείς του ήταν η Inger Høst και ο σύζυγός της, Ulf Trier. Οι γονείς του τον μεγάλωσαν προσπαθώντας να του μεταδώσουν τα ιδανικά της απόλυτης ελευθερίας. Ήταν γυμνιστές αλλά δεν επέβαλαν αυτό τον τρόπο ζωής στον μικρό Λαρς. Τα πάντα θα ήταν δική του επιλογή. Εκείνοι δεν του έθεταν καθόλου κανόνες και κανείς δεν του έλεγε τι ήταν σωστό και τι λάθος. Αυτός ο τρόπος ζωής δημιούργησε μια σύγχυση στον μικρό Λαρς κι ένα αίσθημα κενού. Το μόνο που ζητούσε ήταν μια απαγόρευση. Ο ίδιος περιγράφει την οικογένειά του ως ένα περιβάλλον στερούμενο συναισθημάτων, θρησκείας και κάθε ευχαρίστησης.
Στο σχολείο ο Λαρς αρνήθηκε να ακολουθήσει τους καθιερωμένους κανόνες κι έτσι αποβλήθηκε, οπότε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση την έλαβε μόνος του. Σύμφωνα με τον ίδιο ο κινηματογράφος ήταν πάντα το πάθος του. Το 1969, στα 12, πρωταγωνίστησε στην οικογενειακή ταινία «The Secret Summer» του νεαρού σκηνοθέτη Thomas Winding. Μπορεί να ήταν πολύ μικρός, αλλά κατάλαβε ότι περισσότερο του άρεσε να δημιουργεί τις ταινίες παρά να είναι ηθοποιός σε αυτές. Για αρκετά χρόνια, έκανε διάφορες περίεργες δουλειές στο Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Δανίας, έχοντας την προστασία του θείου του, γνωστού σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ.
Το 1989 η μητέρα του, πεθαίνοντας, του αποκάλυψε ότι βιολογικός του πατέρας ήταν ο Fritz Michael Hartmann, Γερμανός αντιναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πρώην εργοδότης της στην εταιρία που είχε τότε, πολιτικός μηχανικός κι επικεφαλής του Υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων της Δανίας, με καταγωγή από μουσική οικογένεια. Η μητέρα του είπε ότι το έκανε για να δώσει στο παιδί της καλλιτεχνικά γονίδια. Ο Λαρς Φον Τρίερ ήταν αγανακτισμένος με το γεγονός ότι ο βιολογικός του πατέρας ήξερε ότι ο γιος του μεγάλωνε μακριά του. Τελικά συναντήθηκαν, αλλά μόνο 4 φορές. Μετά το τέλος της τελευταίας τους συνάντησης, ο Hartmann δε θέλησε να τον ξαναδεί και τον παρέπεμψε στον δικηγόρο του.
Οι κινηματογραφικές σπουδές του Λαρς Φον Τρίερ
Τα πρώτα βήματα του Λαρς Φον Τρίερ στον κινηματογράφο έγιναν σε ηλικία 11 ετών, όταν οι γονείς του του έκαναν δώρο μια κάμερα Super – 8. Το 1979 μπήκε στην Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας, όταν παρουσίασε στην κριτική επιτροπή τις πρώτες μικρού μήκους ταινίες του, που γυρίστηκαν με αυτή την ερασιτεχνική κάμερα. Σπούδασε θεωρία κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας.
Στα 25 του κέρδισε δύο βραβεία Καλύτερης Σχολικής Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Σχολών Κινηματογράφου του Μονάχου, για τα έργα του «Nocturne» και «Last Detail». Την ίδια χρονιά πρόσθεσε το «von» στο όνομά του, πιθανώς θέλοντας να σατιρίσει τους εξίσου αυτοεφευρεμένους τίτλους των σκηνοθετών Erich von Stroheim και Josef von Sternberg. Συνέχισε να σοκάρει τους πάντες, όταν έφτανε στα μαθήματα είτε ντυμένος με μαύρα δερμάτινα και ναζιστικό καπέλο είτε με ψηλοτάκουνα παπούτσια και λαμπερό μακιγιάζ. Αφού έκανε πολλές ταινίες μικρού μήκους κι έγραψε ένα μυθιστόρημα που κανείς δεν τύπωσε, ο Λαρς Φον Τρίερ ξεκίνησε να δημιουργεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους.
Το έργο του επηρεάστηκε από τους Μάρτιν Σκορτσέζε και Τζον Κασαβέτης, αλλά θεωρούσε ίνδαλμά του τον Αντρέι Ταρκόφσκι.
Οι δημιουργίες του Λαρς Φον Τρίερ μέχρι το 1994
Το 1984 ο Λαρς Φον Τρίερ δημιούργησε την πρωτοποριακή ταινία «Στοιχείο του Εγκλήματος». Η ταινία κέρδισε 12 βραβεία σε 7 διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων και το Μεγάλο Τεχνικό Βραβείο στις Κάννες, καθώς και μια υποψηφιότητα για τον Χρυσό Φοίνικα. Ο αργός αλλά μη γραμμικός ρυθμός της ταινίας, η καινοτόμος και πολυεπίπεδη σχεδίαση της πλοκής και τα σκοτεινά οπτικά εφέ συνδυάζονται σε αυτή την ταινία.
Η επόμενη ταινία του έρχεται το 1987 με τίτλο «Epidemic». Προβλήθηκε στις Κάννες στο τμήμα Un Certain Regard και περιελάμβανε δυο ιστορίες που καταλήγουν να συγκρούονται. Είναι το χρονικό δύο κινηματογραφιστών, που υποδύονται ο Τρίερ και ο σεναριογράφος Niels Vørse, όπου αναπτύσσουν μια σκοτεινή ιστορία επιστημονικής φαντασίας για μια φουτουριστική πανούκλα.
Το 1988 ο Λαρς Φον Τρίερ σκηνοθετεί για την τηλεόραση τη «Μήδεια», βασισμένος στο σενάριο του Carl Th. Dreyer, με πρωταγωνιστή τον Udo Kier, που κέρδισε το βραβείο Jean d’Arcy στη Γαλλία. Το 1990 σκηνοθέτησε το μουσικό βίντεο για το τραγούδι «Bakerman» των Laid Back. Το βίντεο αυτό χρησιμοποιήθηκε ξανά το 2006 στην διασκευή του τραγουδιού από τον Άγγλο καλλιτέχνη Shaun Baker.
Ο Λαρς Φον Τρίερ δήλωσε ότι οι ταινίες του έχουν την δομή τριλογίας. Ξεκίνησε αυτό το μοτίβο με την ταινία «Στοιχείο του Εγκλήματος», όπου φωτίζονται τραυματικές περίοδοι της Ευρώπης, συνεχίζεται με το «Epidemic» και ολοκληρώνεται με το «Europa», που κέρδισε το Βραβείο των Κριτών στο Φεστιβάλ των Καννών το 1991 καθώς και άλλα βραβεία σε μεγάλα φεστιβάλ.
Η Zentropa Entertainment
Θέλοντας να έχει οικονομική ανεξαρτησία και τον απόλυτο έλεγχο των έργων του, ο Λαρς Φον Τρίερ, μαζί με τον παραγωγό Peter Aalbæk Jensen, ίδρυσαν την εταιρεία παραγωγής «Zentropa Entertainment». Πήρε το όνομά της από μια φανταστική σιδηροδρομική εταιρία στην Ευρώπη, στην πιο πρόσφατη ταινία του.
Για να εξοικονομηθούν χρήματα για την εταιρία, ο Λαρς Φον Τρίερ άρχισε από το 1991 να δουλεύει πάνω στη μίνι σειρά «The Kingdom». Ο 1ος κύκλος προβλήθηκε το 1994 και ο 2ος, το «Kingdom II» το 1997. Ηχογραφήθηκαν στο εθνικό νοσοκομείο της Δανίας, με τον δανέζικο τίτλο «Riget», καθημερινή ονομασία για το νοσοκομείο, που είναι γνωστό ως Rigshospitalet, δηλαδή The Kingdom’s Hospital. Είχε προγραμματιστεί και 3η σεζόν, που ακυρώθηκε μετά το θάνατο των Ernst-Hugo Järegård, που έπαιζε τον Dr Helmer, το 1998, και Kirsten Rolffes, που έπαιξε την κυρία Drusse, το 2000, δυο από τους βασικούς χαρακτήρες της σειράς. Η σειρά αγαπήθηκε πολύ τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ.
Ο Λαρς Φον Τρίερ και το Δόγμα 95
Το 1995 μια ομάδα Δανών σκηνοθετών ανησυχούσαν για την πορεία του κινηματογράφου, που είχε γίνει μια βιομηχανία ψευδαισθήσεων, που παραπλανούσε το κοινό με τα διάφορα εφέ. Έτσι, θέλοντας να αντισταθούν σε αυτή την τάση, μαζί με τον Thomas Vinterberg, έφτιαξαν μια λίστα κανόνων, που ονόμασαν «Όρκο αγνότητας». Παρουσίασαν την διακήρυξή τους, που ονόμασαν «Δόγμα95», στο συνέδριο Le cinema vers son deuxieme siecle στις 13 Μαρτίου 1995, στο Παρίσι, με αφορμή τα 100 χρόνια κινηματογράφου. Την διακήρυξη συνυπέγραψαν 10 Δανοί σκηνοθέτες. Το μανιφέστο μιμείται αρχικά την διατύπωση του δοκιμίου του 1954 του Francois Truffaut «Une suree tendance du cinema francais» στο Cahiers du cinema. Ο Vinterberg είπε ότι έγραψαν τα κομμάτια μέσα σε 45 λεπτά.
Το «Δόγμα 95» απαιτούσε από τους κινηματογραφιστές να κινηματογραφούν σε φυσικούς χώρους, χωρίς ηχητικά εφέ, με φυσικό φωτισμό, χωρίς κάποια επεξεργασία, με την κάμερα στο χέρι και γενικά χωρίς τα μέσα που έφεραν τον κινηματογράφο σε αυτή την ψεύτικη κατάσταση. Με άλλα λόγια θέλησε να επαναφέρει τον κινηματογράφο σε μια πιο ειλικρινή και ρεαλιστική μορφή. Αυτό έστρεψε το ενδιαφέρον στον δανέζικο κινηματογράφο, ενέπνευσε κινηματογραφιστές σε όλο τον κόσμο κι έγινε μια καθοριστική περίοδος για την παραγωγή ταινιών χαμηλού προϋπολογισμού.
Το κίνημα διαλύθηκε το 2005. Μέχρι τότε γυρίστηκαν συνολικά 35 ταινίες, που θεωρούνται μέρος του, με τις περισσότερες να παίρνουν μικτές κριτικές. Ο Λαρς Φον Τρίερ προσπάθησε να κάνει μια τριλογία, που να εντάσσεται στο «Δόγμα 95», γνωστή ως «Golden Heart». Η τριλογία περιλάμβανε τις ταινίες «Breaking the Waves» το 1996, «The Idiots» το 1998 και «Dancer in the Dark» το 2000, που σημείωσαν τεράστια επιτυχία παγκοσμίως. Από αυτές όμως μόνο η «The Idiots» είναι πιστοποιημένη στο «Δόγμα 95» ενώ οι άλλες δύο συνδέονται έντονα. Το «Breaking the Waves», που πήρε το όνομά του από το αγαπημένο παραμύθι του Λαρς Φον Τρίερ για ένα κορίτσι με χρυσή καρδιά που έδωσε όλη της την καλοσύνη σε ξένους, κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών και η Emily Watson ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Το «The Idiots» ήταν υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου παρουσιάστηκε αυτοπροσώπως και ο ίδιος ο Λαρς Φον Τρίερ, παρά την απέχθειά του για τα ταξίδια. Το «Dancer in the Dark», στο οποίο συμμετείχε η Ισλανδή μουσικός Björk, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού.
Το 2008 ο Λαρς Φον Τρίερ μαζί με τους Thomas Vinterberg, Kristian Levring και Søren Kragh-Jacobsen, όλοι μέλη του κινήματος, έλαβαν το ευρωπαϊκό βραβείο κινηματογράφου για το Ευρωπαϊκό Επίτευγμα στον Παγκόσμιο Κινηματογράφο.
Το 2015 το Μουσείο Τεχνών και Σχεδίου γιόρτασε το «Δόγμα 95» με την αναδρομική έκθεση με τίτλο «The Director Must Not Be Credited: 20 Years of Dogme 95». Η έκθεση περιλάμβανε έργα των Τρίερ, Vinterberg, Barr, Bier, Byun, Korine, Levring, Olesen και Scherfig.
Οι σχέσεις με τους ηθοποιούς
Ο Λαρς Φον Τρίερ συχνά χειρίζεται την κάμερα μόνος του, προτιμώντας να τραβάει συνεχώς τους ηθοποιούς χωρίς διαλείμματα μεταξύ των λήψεων. Αυτή η τεχνική ασκεί μεγάλη πίεση και πολλοί θέλησαν να εγκαταλείψουν τα γυρίσματα. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι εκείνη της Björk.
Τον Οκτώβριο του 2017 η Björk δημοσίευσε στη σελίδα της στο Facebook ότι είχε παρενοχληθεί σεξουαλικά από έναν Δανό σκηνοθέτη. Συγκεκριμένα, απέρριψε πολλές φορές τις προτάσεις του και γι’ αυτό άφηνε να εννοηθεί ότι εκείνη προκαλούσε προβλήματα. Οι Los Angeles Times βρήκαν στοιχεία που προσδιορίζουν ότι αναφέρεται στον Λαρς Φον Τρίερ. Ο Τρίερ, στην ηλεκτρονική έκδοση της δανέζικης εφημερίδας «Jyllands-Posten», ζήτησε συγγνώμη για την ψυχολογική κακοποίηση, αλλά απέρριψε τον ισχυρισμό της σεξουαλικής κακοποίησης.
Ο παραγωγός της ταινίας Peter Aalbæk Jensen, δήλωσε πως ο ίδιος και ο Τρίερ ήταν τα θύματα, ότι η Björk ήταν πιο δυνατή και τους διέταζε όλους και πως εξαιτίας της κινδύνευε μια ταινία στην οποία επενδύθηκαν 100 εκατομμύρια κορώνες, δηλ. 16 εκατομμύρια δολάρια. Μετά από αυτά, η Björk έκανε δήλωση με περισσότερες λεπτομέρειες για την εμπειρία της ενώ ο μάνατζέρ της, Derek Birkett, καταδίκασε τις ενέργειες του Τρίερ.
Ο «Guardian» αργότερα διαπίστωσε ότι η Zentropa, που ίδρυσε ο Τρίερ και διευθύνει ο Jensen, είχε μια ενδημική κουλτούρα σεξουαλικής παρενόχλησης. Ο Jensen παραιτήθηκε από διευθύνων σύμβουλος όταν ήρθαν στο φως περαιτέρω καταγγελίες για παρενόχληση το 2017, αν και εξακολουθεί να είναι εκτελεστικός παραγωγός.
Η Νικόλ Κίντμαν, παρόλο που δε θέλησε να συνεχίσει την συνεργασία με τον Τρίερ μετά το «Dogville», δηλώνει ότι εκτιμά το έργου του. Άλλες ηθοποιοί έχουν μιλήσει υπέρ της προσέγγισής του.
Η επόμενη τριλογία και άλλα έργα του Λαρς Φον Τρίερ
Το 2003 ο Λαρς Φον Τρίερ, μαζί με τον Jørgen Leth, δημιούργησαν το «The Five Obstructions», ένα ντοκιμαντέρ που ενσωματώνει μεγάλες ενότητες πειραματικών ταινιών. Η υπόθεση θέλει τον Τρίερ να προκαλεί τον φίλο και μέντορά του, Leth, να ξανακάνει το πειραματικό «The Perfect Human» του 1967 πέντε φορές, κάθε φορά με διαφορετικό εμπόδιο.
Η επόμενη τριλογία του Λαρς Φον Τρίερ έχει τον τίτλο «Land of Opportunities» και περιλαμβάνει τις ταινίες «Dogville» το 2003, «Manderlay» το 2005 και «Wasington». Οι δυο πρώτες ταινίες γυρίστηκαν με την ίδια ξεχωριστή προσέγγιση, με στυλ εμπνευσμένο από την τηλεοπτική μετάδοση του θεάτρου την δεκαετία του 1970. Στο «Dogville» τον ρόλο της Γκρέις Μάργκαρετ Μάλιγκαν είχε η Νικόλ Κίντμαν, και στο «Manderlay» η Μπράις Ντάλας Χάουαρντ. Οι ταινίες αμφισβητούν διάφορα ζητήματα σχετικά με την αμερικανική κοινωνία.
Το «Dogville» τελειώνει με ένα άτομο, που πυροβολεί μια πόλη. Ο Anders Breivik, Νορβηγός μαζικός δολοφόνος, είχε δηλώσει ότι αυτή η ταινία ήταν από τις αγαπημένες του. Ο Λαρς Φον Τρίερ είπε πως αν ήξερε ότι εξαιτίας της ταινίας του θα σκοτωθούν 76 άνθρωποι, δε θα την έκανε.
Το 2006 ο Λαρς Φον Τρίερ κυκλοφόρησε την κωμωδία «The Boss of It All», που γυρίστηκε με την πειραματική διαδικασία autimavision, στην οποία ο σκηνοθέτης επέλεγε την καλύτερη θέση για την σταθερή κάμερα και μετά ένας υπολογιστής επέλεγε τυχαία πότε θα έχει κλίση, μετατόπιση ή ζουμ.
Ακολούθησε το 2007 μια αυτοβιογραφική ταινία με τίτλο «The Early Years: Erik Nietzsche Part 1», που έγραψε ο Τρίερ κα σκηνοθέτησε ο Jacob Thuesen. Αφηγείται την ιστορία στα χρόνια που ο Λαρς Φον Τρίερ σπούδαζε στην Εθνική Σχολή Κινηματογράφου της Δανίας. Πρωταγωνιστεί ο Jonatan Spang ως Τρίερ και αφηγείται ο ίδιος ο Τρίερ.
Η τριλογία της κατάθλιψης
Η τριλογία της Κατάθλιψης αποτελείται από τις ταινίες «Antichrist», «Melancholia» και «Nymphomaniac». Και στις τρεις πρωταγωνιστεί η Charlotte Gainsbourg και πραγματεύονται χαρακτήρες που υποφέρουν από κατάθλιψη με διαφορετικούς τρόπους. Λέγεται ότι με η τριλογία αυτή αντιπροσωπεύει την κατάθλιψη που βιώνει ο ίδιος ο Τρίερ. Η 1η ταινία ξεκίνησε το διαγωνιστικό κομμάτι του Φεστιβάλ των Καννών το 2009 και κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας. Η 2η ταινία διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών του 2011 και κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού για την Kirsten Dunst.
Η παραγωγή της 3ης ταινίας, ξεκίνησε αμέσως μετά. Στις αρχές Δεκεμβρίου 2013 προβλήθηκε στον Τύπο μια 4ωρη έκδοση σε μια ιδιωτική συνεδρία προεπισκόπησης. Στην ταινία συμμετείχαν οι Stellan Skarsgård, στην 6η του ταινία με τον Τρίερ, Shia LaBeouf, Willem Dafoe, Jamie Bell, Christian Slater και Uma Thurman. Η ταινία χωρίστηκε σε δυο μέρη κι έκανε πρεμιέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 22 Φεβρουάριος 2014. Στην Αυστραλία κυκλοφόρησε 20 Μαρτίου 2014. Τον Φεβρουάριο του 2014 κυκλοφόρησε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου μια μη λογοκριμένη έκδοση του 1ου μέρους της ταινίας. Η πλήρης έκδοση έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας του 2014 και το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε σε περιορισμένη προβολή παγκοσμίως.
Ο Λαρς Φον Τρίερ persona non grata
Στην επιστροφή του από τις Κάννες το 2011, μια δήλωση του Λαρς Φον Τρίερ εξόργισε κοινό και κριτικούς. Όταν ρωτήθηκε για την εβραϊκή του καταγωγή, δήλωσε ναζί και πως δεν έχει πρόβλημα με τους Εβραίους γενικότερα, εκτός από εκείνους του κράτους του Ισραήλ. Επίσης, είπε ότι συμπάσχει με τον Χίτλερ αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καλός άνθρωπος.
Την ίδια μέρα κιόλας ζήτησε συγγνώμη για το κακόγουστο αστείο του και είπε ότι γιατί ήταν πιωμένος. Έτσι, λοιπόν, έγινε persona non grata κι αποκλείστηκε από το Φεστιβάλ για ένα χρόνο, όχι όμως και οι ταινίες του.
Η επιστροφή του Λαρς Φον Τρίερ στις Κάννες
Το 2015 ο Λαρς Φον Τρίερ άρχισε να δουλεύει πάνω στην ταινία «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ». Αρχικά είχε προγραμματιστεί να γίνει τηλεοπτική σειρά 8 επεισοδίων. Η ιστορία περιγράφει την ζωή ενός κατά συρροή δολοφόνου, από τη σκοπιά του ίδιου. Πρωταγωνιστούσε ο Matt Dillon και μαζί του οι Bruno Ganz, Riley Keough και Sofie Gråbøl. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2017 στη Σουηδία και τον Μάιο πήγαν στην Κοπεγχάγη.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών τον Μάιο του 2018 και πάνω από 100 θεατές αποχώρησαν ενοχλημένοι από το φεστιβάλ. Η ταινία πάντως δέχτηκε το χειροκρότημα για πάνω από 10 λεπτά.
Μετά «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ», ο Τρίερ σχεδίαζε την ταινία «Études», μια ανθολογία 10 10λεπτων ασπρόμαυρων τμημάτων, εμπνευσμένη από τα αγαπημένα του μουσικά κομμάτια.
Τον Δεκέμβριο του 2020 ανακοινώθηκε ότι τελικά θα γυριζόταν η 3η και τελευταία σεζόν του «The Kingdom» με τίτλο «The Kingdom Exodus» Τα 5 επεισόδια της σειράς γυρίστηκαν το 2021 και κυκλοφόρησαν τον Νοέμβριο του 2022. Η σειρά έκανε πρεμιέρα εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας ως ταινία μεγάλου μήκους πέντε ωρών κι έλαβε θετικές κριτικές.
Τα προβλήματα υγείας του Λαρς Φον Τρίερ
Ο Λαρς Φον Τρίερ πάσχει από διάφορους φόβους και φοβίες, μεταξύ αυτών και του έντονου φόβου να πετάξει. Αυτό καθιστά σχεδόν απαραίτητο οι ταινίες του να γυριστούν είτε στην Δανία είτε στην Σουηδία. Επίσης έχει δηλώσει ότι πάσχει περιστασιακά από κατάθλιψη, που τον κάνει ανίκανο να κάνει την δουλειά του και να εκπληρώσει όλες του τις υποχρεώσεις.
Τέσσερις μήνες πριν το 79ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, όπου θα γινόταν και η πολυαναμενόμενη τρίτη σεζόν της μίνι σειράς «The Kingdom», ο Λαρς Φον Τρίερ διαγνώστηκε με Πάρκινσον. Κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου στο φεστιβάλ ο Τρίερ είπε πως είχε συμπτώματα πολύ πριν γίνει η διάγνωση κι αυτό σημαίνει ότι δεν ανταποκρινόταν όπως ήθελε στην δουλειά του. Σύμφωνα με το Variety, ο Τρίερ σχεδιάζει να κάνει ένα διάλειμμα από την δουλειά του για να επικεντρωθεί στην νέα του ζωή με την ασθένεια.
Η προσωπική ζωή του Λαρς Φον Τρίερ
Ο Λαρς Φον Τρίερ παντρεύτηκε πρώτη φορά με την σκηνοθέτη Cecilia Holbeck και απέκτησαν 2 παιδιά. Ο γάμος τους διαλύθηκε μετά από 8 χρόνια, το 1996, όταν ο Τρίερ έκανε σχέση με την Bente Frege, δασκάλα της μεγαλύτερης κόρης του. Η δεύτερη κόρη του τότε ήταν μόλις μερικών μηνών.
Το 1997 παντρεύτηκε την Bente Frege, με την οποία απέκτησε 2 αγόρια δίδυμα. Ο γάμος κράτησε μέχρι τις αρχές του 2016.
Από το 2017 ο Λαρς Φον Τρίερ είναι σε σχέση χωρίς να θέλει να αποκαλύψει το πρόσωπο της γυναίκας. Του αρέσει να μιλάει μόνο για ότι είναι χρήσιμο, γι’ αυτό και δεν κάθεται στα κοινωνικά δίκτυα. Έχει μόνο Facebook.
Βραβεύσεις του Λαρς Φον Τρίερ
Ο Λαρς Φον Τρίερ πάντα δημιουργούσε ταινίες που δίχαζαν το κοινό. Συγκεντρωνόταν ο ενθουσιασμός μαζί με την εχθρική απόρριψη σε έργα που έμπαιναν βαθιά μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Παρόλα αυτά, έχει κερδίσει πάνω από 100 βραβεία και 200 υποψηφιότητες σε φεστιβάλ κινηματογράφου παγκοσμίως. Μεταξύ άλλων έχει λάβει Χρυσή Σφαίρα, υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσό Φοίνικα για το «Dancer in the Dark», το Μεγάλο Βραβείο στις Κάννες για το «Breaking the Waves» και το Μεγάλο Τεχνικό Βραβείο στις Κάννες για τις ταινίες «Στοιχείο του Εγκλήματος» και «Europa».
Επίσης η τριλογία της Κατάθλιψης κέρδισε τα βραβεία για την καλύτερη ταινία της Δανίας, καθώς και τα καλύτερης σκηνοθεσίας, σεναρίου, φωτογραφίας, μοντάζ, ήχου και οπτικών εφέ.
Στις 14 Ιανουαρίου 1997 ο Λαρς Φον Τρίερ έγινε Ιππότης του Τάγματος του Ντάνεμπρογκ της Δανίας. Επίσης του απονεμήθηκε το βραβείο «Cinema for Peace» της UNICEF στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του 2004.
Ακολουθεί ένα video με το «Nocturne», μία από τις πρώτες δημιουργίες του Λαρς Φον Τρίερ.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Lars von Trier, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 11/4/23
- O Δανός προβοκάτορας Λαρς φον Τρίερ!. (2021). Ανακτήθηκε από: https://kulturosupa.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 12/4/23
- Σούμας, Θ. (2021). Ο Λαρς φον Τρίερ μισάνθρωπος και μισογύνης, ή το αντίθετο; Ανακτήθηκε από: https://kemes.wordpress.com/ Τελευταία πρόσβαση: 12/4/23
- Ράλλη, Ρ. (2021). Ο παρεξηγημένος κύριος Lars von Trier. Ανακτήθηκε από: https://esquire.com.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 12/4/23
- Οι ταινίες του Lars Von Trier είναι αποτέλεσμα ενός και μόνο βιβλίου. (2021). Ανακτήθηκε από: https://www.ratpack.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 12/4/23
- Lars von Trier: biography of the Danish director, Ανακτήθηκε από: https://popitop.com/ Τελευταία πρόσβαση: 12/4/23
- Λαρς φον Τρίερ για τo Πάρκινσον: «Δεν ανταποκρινόμουν όπως ήθελα ως σκηνοθέτης». (2022). Ανακτήθηκε από: https://www.kathimerini.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 13/4/23
- Λαρς φον Τρίερ: Ο Δανός προβοκάτορας έχει γενέθλια. (2017). Ανακτήθηκε από: https://www.alfavita.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 13/4/23
- Νταλλή, Γ. (2018). Λαρς Φον Τρίερ: O σκηνοθέτης που λατρεύεις να μισείς. Ανακτήθηκε από: https://frapress.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 13/4/23
- Θεοδωρίδης, Στ. (2020). Λαρς Φον Τρίερ: Δανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Ανακτήθηκε από: https://texnologia.net/ Τελευταία πρόσβαση: 13/4/23
- Η Μπιορκ κατηγορεί τον Λαρς φον Τρίερ για σεξουαλική παρενόχληση. (2017). Ανακτήθηκε από: https://www.newsbeast.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 13/4/23
- Μανλή, Γ. (2018). Δόγμα 95: Ο “όρκος της αγνότητας” για ένα πιο ειλικρινές και ρεαλιστικό σινεμά! Ανακτήθηκε από: https://frapress.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 13/4/23
- Dogme 95, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 13/4/23
