Όπως είναι ευρέως γνωστό, η Λυκόβρυση αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια μια περιοχή αμφίσημη, που οδηγεί προς την εθνική οδό Αθηνών- Λαμίας. Πριν μερικά χρόνια άνηκε στις δημοτικές περιοχές Λυκόβρυσης και Πεύκης, πλέον όμως λειτουργεί ως ανεξάρτητος δήμος, που συνενώθηκε με αυτόν της Πεύκης σύμφωνα με το σχέδιο, που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια, περί Καλλικρατικού Δήμου.
Εδρεύει ως γνωστόν στο βόρειο τμήμα του συγκροτήματος της πόλης των Αθηνών. Τοποθετείται στα περίχωρα της Κηφισιάς, στις ανατολικές όχθες του Κηφισού ποταμού και καθίσταται προσβάσιμη από την Εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, στο τμήμα της οποίας εκτείνεται η βιομηχανική ζώνη της περιοχής.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα
Η Λυκόβρυση επικοινωνεί άμεσα με την όμορο περιοχή της Μεταμόρφωσης, με την οποία συνδέεται με πλούσιο ιστορικό και εθνολογικό παρελθόν από την εποχή της μικρασιατικής καταστροφής. Πολλοί μάλιστα από τους αρχικούς κατοίκους που κατέφθασαν το 1922 στην Λυκόβρυση μετεγκαταστάθηκαν στη γειτονική περιοχή ώστε να βρίσκονται κοντά στον τόπο εργασίας τους με αποτέλεσμα να παρουσιάζει ο μικρός οικισμός εικόνες εγκατάλειψης. Σε αυτό συνέβαλαν αργότερα και οι καλύτερες συγκοινωνιακές υποδομές της Μεταμόρφωσης από την οποία διερχόταν το μεγαλύτερο τμήμα της βιομηχανικής ζώνης.
Τα διοικητικά όρια του δήμου καταλαμβάνουν έκταση 1.950 στρεμάτων στα οποία κατοικούν σύμφωνα με την απογραφή του 20018. 116 άτομα, τουτέστιν 4.162 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Το κέντρο της περιοχής τοποθετείται στη μικρή πεδιάδα που περιβάλλεται από τον Κηφισό, τον Πράσινο Λόφο Ηρακλείου και τα άγρια εδάφη του Πεντελικού, σε υψόμετρο 200 μέτρων, με θέα την Πάρνηθα στα δυτικά και την Πεντέλη στα ανατολικά. Πολιούχος είναι η Αγία Βαρβάρα γύρω από το ναό της οποίας εκτείνεται η οικιστική ζώνη της περιοχής, ενώ η εμπορική Πλατεία Λυκοβρύσεως τοποθετείται επί της Λεωφόρου Γρηγορίου Λαμπράκη, στη διαδρομή προς την Εθνική Οδό. Στη Λυκόβρυση διασώζεται το παλαιό Ινστιτούτο Αμπέλου, ενώ στο κέντρο της πόλης δεσπόζει και το επιβλητικό, ανακαινισμένο Υδραγωγείο που υδροδοτούσε το χωριό
Η περιοχή αυτή διαφέρει από τις υπόλοιπες περιοχές της Αθήνας, καθώς διαθέτει τεράστια ποικιλία πράσινου. Η ευφορία του εδάφους οφείλεται στη καλή ύδρευση που διαθέτει. Οι κάτοικοι τοποθετούνται μεταξύ των μικροαστικών στρωμάτων, αν και τα τελευταία χρόνια, με τον κορεσμό των λοιπών αθηναϊκών δήμων έχει αρχίσει δειλά να προσελκύει το οικιστικό ενδιαφέρον και άλλων ομάδων πληθυσμού.
Ιστορία
Η περιοχή που πρωτοκατοικήθηκε στις έυφορες εκτάσεις πιο έξω από την πόλη της Κηφισιάς αποκαλείτο από τους πρώτους κατοίκους “Γλυκόβρυσις”, όπως αναφέρεται και σε χάρτη του 1924. Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως στο ναϊσκο της Αγίας Βαρβάρας υπήρχε ένας μεγάλος πλάτανος από τον κορμό του οποίου πήγαζε νερό. Σύμφωνα με την ίδια παράδοση λύκοι και τσακάλια κατέβαιναν από τα άγρια δάση του Κηφισού στην περιοχή για να ξεδιψάσουν. Έτσι προέκυψε η ονομασία του Δήμου “Λυκόβρυση” από τα συνθετικά “Λύκος” και “Βρύση”. Εξάλλου επρόκειτο για μια απόμακρη περιοχή προικισμένη με υδάτινο πλούτο, με πληθώρα πλινθόκτιστων στερνών για το πότισμα των χωραφιών και το πλύσιμο των λαχανικών.
Οι πρώτες οικογένειες που κατοικούν στην περιοχή έρχονται στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα από την Άνδρο και τη Νάξο μετά τις κακουχίες που βιώνουν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι κάτοικοι συγκεντρώνονται γύρω από το ναϊσκο της Αγίας Βαρβάρας, η οικοδόμηση του οποίου ανάγεται στο 17ο αιώνα μ.Χ.
Advertising
Το πρώτο όμως μεγάλο πληθυσμιακό κύμα καταφθάνει το 1922 από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας που λαμβάνουν από το ελληνικό κράτος κλήρους γης στα περίχωρα των Αθηνών και της Κηφισιάς. Άλλες οικογένειες εγκαθίστανται στις γειτονιές περιοχές των Ποδαράδων, του Ποδονίφτη και στις Κουκουβάουνες. Οι κάτοικοι αξιοποιούν το εύφορο έδαφος της περιοχής και ασχολούνται με τη γεωργία. Το φιλήσυχο αττικό χωριό καλύπτεται από όμορφα περβόλια, πλούσια σε κερασιές, αμπέλια, συκιές, φυστικιές και άλλα καλλιεργήσιμα είδη. Καθίσταται δε προσβάσιμο από το παραρεμάτιο μονοπάτι της σημερινής οδού Σοφοκλή Βενιζέλου που καταλήγει στην πλατεία με τα επιβλητικά πλατάνια. Τις γειτονιές στολίζουν μικρές στέρνες που χρησιμοποιούνται για το πότισμα των περιβολιών και το πλύσιμο των λαχανικών, ενώ οι μικροί κάτοικοι τις μετατρέπουν σε πισίνες. Στην περιοχή παραθερίζει και ο Νικόλαος Πλαστήρας στο εξοχικό που οικοδομεί, στρατιωτικός με έντονη δράση την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδος.
Γειτονιά στη Λυκόβρυση
Γύρω στο 1930 εγκαθίστανται στην ευρύτερη περιοχή μαρμαράδικα από τη Νέα Ιωνία, μέχρι τη Λυκόβρυση. Πολλοί κάτοικοι αναζητούν εργασία στα μαρμαράδικα της Οδού Γρηγορίου Λαμπράκη. Ο οποίος έγινε γνωστός μέσα από τις επιχειρήσεις του, ως γνωστός επιχειρηματίας και μεγαλοκτηματίας της περιοχής είναι ο Γ. Αργύρης, σε κτήμα του οποίου γίνεται οργανωμένα αγροτική παραγωγή, πέραν από την κάλυψη τοπικών αναγκών. Η περιοχή βιώνει χρόνια στασιμότητας κατά την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ παρέχει καταφύγιο και φαγητό στους Αθηναίους με την πλούσια αγροτική παραγωγή από το κτήμα του Αργύρη, ενώ λίγο αργότερα επιτάσσεται από τους Γερμανούς. Μετά τη λήξη του πολέμου και την άνθιση της βιομηχανικής εποχής στη Γερμανία και την Ευρώπη λειτουργούν στην περιοχή αυτή βιομηχανικές εγκαταστάσεις.
Στα χρόνια που ακολουθούν, μετά και τη δημιουργία της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας στην παραποτάμια ζώνη του Κηφισού, καταφθάνουν στην ευρύτερη περιοχή χειρωνάκτες εργάτες προκειμένου να εργαστούν στη βιομηχανική ζώνη αμφίπλευρα του αυτοκινητοδρόμου. Το 1984 συνεπώς, λαμβάνεται η απόφαση στέγασης οικογενειών από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας(ΟΕΚ) καθώς αυξάνεται και ο πληθυσμός. Το Ηλιακό Χωριό οικοδομείται στο ιστορικό κτήμα του Γ. Αργύρη, κοντά στις αγροτικές εκτάσεις της Μαγκουφάνας και υπάγεται στα διοικητικά όρια του νεοσύστατου Δήμου Πεύκης.
Η δημοτική αρχή της Λυκόβρυσης αναλαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες, που προσανατολίζονται σε ένα αναπτυξιακό πλαίσο παρόμοιο με της Πεύκης και επιδιώκει συχνές συνδιασκέψεις με τους Δημάρχους Πεύκης και Αμαρουσίου. Ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση αυτή αποτελεί η έναρξη το 2008 της διαδημοτικής συγκοινωνίας Λυκοβρεύσεως-Πεύκης-Αμαρουσίου με σκοπό τη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των πολιτών της αποκομένης Λυκόβρυσης, την πρόσβαση των Πευκιωτών στην αγορά και τον ηλεκτρικό του Αμαρουσίου και την κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση του τελευταίου από τη διέλευση των αυτοκινήτων. Παράλληλα, οι δήμαρχοι των δύο πρώτων δήμων συνδιασκέπτονται τακτικά με την Αττικό Μετρό, με σκοπό τη μελλοντική επέκταση της γραμμής 4 του Μετρό, από το Γαλάτσι, προς τα σύνορά τους, κάτι που θα έδινε νέα πνοή στη βιώσιμη ανάπτυξη της, την ίδια στιγμή που προγραμματίζεται η υπόγεια επέκταση της Λεωφόρου Κύμης από το ίδιο σημείο, χάριν στην οποία γνώρισαν ήδη τεράστια ανάπτυξη οι Θρακομακεδόνες.
Πηγή:
Σύνταξη κειμένου: Ανθή Σακκά
Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου
