Τι ημέρα κι αυτή; Από τη μία είχαμε την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ταυτότητα φύλου και από την άλλη τα έκτροπα σε έναν ακόμα ποδοσφαιρικό αγώνα.
Δύο γεγονότα, που καταδεικνύουν τις αντιφάσεις μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και όλα αυτά την ίδια μέρα. Συγκεκριμένα:
Η ψήφιση του νομοσχεδίου, ίσως ήταν η πιο ριψοκίνδυνη απόπειρα “αριστεροφάνειας” εκ μέρους της κυβέρνησης. Κι εξηγούμαι. Η Κυβέρνηση προσπάθησε προσφάτως να κάνει ένα ντεμαράζ αλλαγών, με σκοπό την επαναπροσέγγιση των “αριστερών ψηφοφόρων”. Η τελευταία αλλαγή που επιχείρησε – και πέρασε επιτυχώς από το Κοινοβούλιο – ήταν η ψήφιση του νομοσχεδίου, που άναψε φωτιές στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό.
Παρά τις αφοριστικές θέσεις της Εκκλησίας και τον αρνητισμό από συντηρητικούς πολιτικούς σχηματισμούς, το εν λόγω νομοσχέδιο επιδοκιμάστηκε από μεγάλο μέρος των πολιτών. Ήταν μία σημαντική τομή για τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Η αποδοχή ανθρώπων που ήταν για πάρα πολλά χρόνια στο περιθώριο, αναμφίβολα, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για ανάλογες προσπάθειες στο μέλλον.
Μιας και μιλάμε για αποδοχή και ατομικά δικαιώματα, αυτά υπέστησαν μεγάλο πλήγμα την προηγούμενη Τρίτη. Στα πλαίσια αγώνα για την εθνική ομάδα (!) ανδρών του ποδοσφαίρου, μερίδα οπαδών επιτέθηκε με βάναυσο τρόπο σε άτυχο φίλαθλο, ο οποίος “τόλμησε” να φορέσει φανέλα ομάδας, αντιπάλου, εκείνης που υποστηρίζουν. Δε θα κοιτάξω την οπαδική προέλευση των συγκεκριμένων, αλλά θα σταθώ στο γεγονός ότι έτι μία φορά τα ελληνικά γήπεδα μεταμορφώνονται σε αρένες και οι “φίλαθλοι” σε μονομάχους.
Η οπαδική βία είναι φαινόμενο με βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία, το οποίο έχουν αμελήσει οι ιθύνοντες. Αφήνοντας ατιμώρητες τις ομάδες ή επιβάλλοντας αμελητέες τιμωρίες, γίνονται συνένοχοι σε τέτοια απαράδεκτα φαινόμενα. Αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες στον ελληνικό αθλητισμό, δε θα απαλλαχθούμε ποτέ από “θεάματα” όπως αυτά της Τρίτης.
Την ίδια μέρα, λοιπόν, είχαμε δύο γεγονότα πλήρως αντιφατικά μεταξύ τους. Η ελληνική κοινωνία μοιάζει να εκδηλώνει αντίθετες συμπεριφορές κι αυτό το φαινόμενο δεν είναι καινούριο για τα δικά μας δεδομένα.
Η οικονομική κρίση επιδείνωσε την κατάσταση και η κοινωνία ισορροπεί ανάμεσα στην πρόοδο και τη φθορά.
Σε αυτό το σημείο καλείται να λάβει δράση η Πολιτεία, η οποία έκανε ένα βήμα πίσω και δύο μπροστά την ίδια ημέρα.
