10η εντολή. Πόσα να πεις για αυτή τη σειρά, και φυσικά και τις υπόλοιπες που σκηνοθέτησε ο Πάνος Κοκκινόπουλος. Βαθύτατα επηρεασμένος από τον Alfred Hitchcock,έχει σκηνοθετήσει πολλές σειρές και ταινίες με παρόμοιο ύφος. Μια λεπτή κόκκινη γραμμή. Αυτή είναι που διαχωρίζει τη λογική από την τρελά! Ένα κλικ κάνει το μυαλό, θολώνεις, δε σκέφτεσαι λογικά και παίρνεις τον δρόμο χωρίς επιστροφή.
Θεωρώ τη 10η εντολή και φυσικά και τα υπόλοιπα «αδελφάκια» της, την «Ανατομία ενός Εγκλήματος», τον «Κόκκινο Κύκλο», τον «Τρίτο Νόμο», τις πιο καλογυρισμένες, κορυφαίες ,πετυχημένες σειρές, με υπέροχους ηθοποιούς, καταπληκτική μουσική, απίστευτες ερμηνείες, όλη η δουλειά που έχουν ρίξει βγαίνει αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για αυτήν. Δεν έχω ιδέα πόσες φόρες τις έχω δει… Έχω χάσει το μέτρημα.
Ζεις μέσα σε μια φούσκα και ξαφνικά σκάει. Οι γονείς μας, οι γύρω μας ποτέ δε μιλούσαν μπροστά μας, για τα εγκλήματα που άκουγαν στην τηλεόραση. Μεγαλώνεις όμως και αρχίζεις να βλέπεις η να ακούς διάφορα. Και οι μάσκες πέφτουν, και βλέπεις τον κόσμο όπως είναι. Και δε σταματάει να σε εκπλήσσει ο άνθρωπος. Ακούς και κάτι καινούργιο κάθε φορά, και η αηδία σου για το ανθρωπινό είδος μεγαλώνει.
Αυτό κάνει η 10η εντολή… Χωρίς να καμουφλάρει το γεγονός με φρού-φρού και αρώματα, στο δείχνει ακριβώς όπως είναι. Σε πονηρεύει,σε ξυπνάει, σε κάνει να δεις τη ζωή με άλλο μάτι. Και ποιος δε σοκαρίστηκε, δεν έκλαψε δε χτυπήθηκε κάτω, δε σπάραξε με διάφορα εγκλήματα που είδαμε στις ειδήσεις. Πως μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος σε αυτό το σημείο. Ζήλεια, ερωτάς, χρήμα, επιβίωση, εκδίκηση, ρατσισμός, παράνοια είναι κάποιοι από τους λόγους.
Είναι μια κατάσταση που εύχεσαι να μη φτάσεις ποτέ. Να μην περάσεις αυτήν την κόκκινη γραμμή. Γιατί δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω τον χρόνο, δεν μπορείς να πάρεις πίσω ό,τι έκανες, ό,τι είπες. Άλλοι μετανιώνουν για ό,τι έκαναν, άλλοι όχι. Πόσες φορές ακούσαμε να λένε στις ειδήσεις «Ήταν καλό παιδί δεν μπορώ να πιστέψω πως έκανε αυτό το πράγμα». Πως μπορεί μια κατάσταση να σε πάει στο άλλο άκρο, να γίνεις κάποιος που δεν αναγνωρίζεις.
Ο Πάνος Κοκκινόπουλος ανακοίνωσε πριν μερικές μέρες στην προσωπική του σελίδα, ότι τον Σεπτέμβριο επιστρέφει και πάλι με νέα σειρά με τίτλο «Ου φονεύσεις». Πρόκειται για μια δουλειά που γίνεται με μεράκι, με αγάπη και πάθος. Όχι πασαλείμματα, όχι προχειροδουλειές. Άμα έχει ταλέντο ένας άνθρωπος μπορεί με λίγα, να σου φτιάξει παλάτια. Ανυπομονούμε λοιπόν για τον Σεπτέμβριο, με πολύ αγωνία.
“Μπορείς να ξεχωρίσεις τη μορφή τους μες το πλήθος, ίσως τους δεις να προσπερνάνε βιαστικά, πρόσωπα που κάτι σου θυμίζουν, πρόσωπα γνώριμα σαν να κοιτάς τον εαυτό σου σε καθρέφτη που όμως έχει σπάσει. Γιατί τα όνειρα έχουν γίνει πια εφιάλτες, και ο χρόνος κόλλησε μέσα σε μια στιγμή, μια θολή, ακαθόριστη γραμμή που δεν υπάρχει γυρισμός αν προσπεράσεις, αν παραβείς τη 10η εντολή“.
