Όλα η τίποτα. Έτσι είμαι εγώ. Θέλω στον άνθρωπο μου, να τα δώσω όλα, και να μου τα δώσει όλα. Να μην υπάρχει φόβος, ανάμεσα μας. Ούτε ντροπή, ούτε δεύτερες σκέψεις. Όλα η τίποτα. Αντέχεις; Τολμάς;
Αρνούμαι να συμβιβαστώ, με κάτι λιγότερο. Ξέρω την αξία μου. Ξέρω ποια είμαι. Δεν πείθομαι με παχιά λόγια, υποσχέσεις ή βαρύγδουπες δηλώσεις. Θέλω πράξεις. Δεν πιστεύω σε λόγια. Έχω ακούσει πολλά στην ζωή μου και την πάτησα. Φτάνει με τα λόγια. Θέλω πράξεις. Όλα η τίποτα στον έρωτα, αυτό θέλω. Αυτό αξίζω.
Θέλω να είμαι η πρώτη σκέψη σου, το πρωί όταν ξυπνάς. Και η τελευταία σου, πριν σε πάρει ο ύπνος το βράδυ. Θέλω όταν είμαι μακρυά σου, να μην φεύγει η σκέψη μου, από το μυαλό σου. Να μετράς αντίστροφα τις ώρες, για να βρεθούμε. Να νιώθεις στην καρδιά σου, μικρές πεταλούδες να φτερουγίζουν.
Θέλω να μυρίζεις την μπλούζα σου, που πότισε από το άρωμα μου, από χθες το βράδυ που ήμασταν μαζί. Να σκέφτεσαι, ξανά και ξανά τι κάναμε οι δυο μας. Θέλω να διαβάζεις τα μηνύματα που ανταλλάζουμε, και να χαμογελάς σαν μικρο παιδί. Να βλέπεις στο κορμί σου, τα σημάδια που επίτηδες, σου έχω αφήσει.
Να βρισκόμαστε και να ακούς την καρδιά σου, να κοντεύει να σπάσει από το χτυποκάρδι. Να λιώνουμε από τον έρωτα μας, από την καψούρα μας. Να γίνεσαι πλάι μου, ένα αγόρι 15 χρονών. Που μπερδεύει τα λόγια του, που με κοιτάει στα μάτια, που έχει άγχος, κάνει λάθη και μαζί χασκογελάμε. Τα θέλω αυτά. Τα έχω ανάγκη. Σε έχω ανάγκη.
Θέλω να νιώσω το απόλυτο πάθος πλάι σου. Τον έρωτα που να με κάνει να ξεχάσω, και το όνομα μου. Να μου κάνεις έρωτα, όπως δεν μου έχει κάνει ποτέ κανένας. Σκέφτομαι συνέχεια την πρώτη μας φορά. Πως θα είναι άραγε; Ανυπομονώ για αυτή. Την έχω φαντασθεί τόσες φορές. Και να που έφτασε η στιγμή, να γίνει πραγματικοτητα.
Είσαι γυμνός μπροστά μου. Παρακολουθώ το σώμα σου, όπως ανασαίνεις βαριά. Τον ιδρώτα σου, που κυλάει στο πρόσωπο σου. Τα χείλη σου, που τα γλείφεις αμήχανα, με την γλώσσα σου. Αναπνέω, και μυρίζω την μυρωδιά σου στο δωμάτιο. Βγάζω σιγά σιγά τα ρούχα μου, και βλέπω τα μάτια σου να κοιτάν, κάθε σημείο του κορμιού μου. Χωρίς να λέμε λέξη. Τα μάτια μας, τα λένε όλα.
Στέκομαι γυμνή απέναντι σου. Σε κοιτάω και σε επεξεργάζομαι. Η πρώτη μας φορά πλησιάζει, τα λίγα αυτά λεπτά, πριν γίνουμε ένα. Και ας έχουμε κάνει σεξ στο παρελθόν, με άλλους και με άλλες. Αυτή είναι η δική μας, πρώτη φορά. Και άλλη δεν θα υπάρξει. Θέλω να ζήσω, κάθε μας στιγμή. Να μην μου ξεφύγει τίποτα. Να ζήσουμε το κάθε δευτερόλεπτο.
Σε πλησιάζω σιγά σιγά. Είμαι κοντά σου, σε αγκαλιάζω, σε μυρίζω, σε νοιώθω να καις. Τα χέρια σου με ακουμπάνε, και ανατριχιάζω. Συναντιούνται τα χείλη μας. Και λίγο μετά, γινόμαστε ένα. Χωρίς ντροπές, φόβους η ανασφάλειες. Εσύ και εγώ. Έχουμε κουμπώσει μεταξύ μας, δυο σώματα, δυο καρδιές ενωμένες. Ένα υπέροχο και σπάνιο δέσιμο, που δεν το βρίσκεις εύκολα.
Δεν υπάρχει λογική στον ερωτά. Για έναν περίεργο λόγο, δεν λειτουργεί καν το ένστικτο μου. Αυτό που πάντα, με έβγαζε αληθινή. Κοίτα τώρα να δεις. Έχει τρελαθεί εντελώς. Και ξέρεις κάτι, δεν με νοιάζει. Εγώ ακούω την καρδιά μου. Εγώ, θέλω εσένα. Θέλω, να στα δώσω όλα. Να μην κρατήσω τίποτα για μένα. Όλα η τίποτα στον έρωτα. Το έχω ανάγκη, θέλω να το ζήσω.
Εδώ είμαι δες με. Αληθινή και ξεκάθαρη απέναντι σου. Δεν φοράω καμιά μάσκα. Δεν κάνω κόλπα, δεν σου κρύβω τίποτα. Αυτή είμαι. Με τις ατέλειες μου, τα ελαττώματα μου, τα θετικά μου και τα αρνητικά μου. Όπως όλοι μας. Αγάπα με όπως είμαι. Μην προσπαθήσεις να με αλλάξεις. Ούτε και εγώ θέλω να σε αλλάξω. Σε αγαπώ όπως ακριβώς είσαι.
Θέλω να είσαι εκεί, να με αντέχεις. Στα ξεσπάσματα, στις ανασφάλειες, στις ζήλιες μου. Θέλω να με καθησυχάζεις. Να με αγαπάς. Αχ και να ξερες, πόση ανάγκη έχω, από αγάπη. Δεν ξέρεις, τι έχω περάσει στην ζωή μου. Είναι ένα πικρό κομμάτι μου αυτό. Που το έχω θάψει βαθιά, δεν αφήνω κανένα να το αγγίξει. Φοβάμαι το ξέρεις; Φοβάμαι γιατί δεν ξέρω αν είσαι έτοιμος, να ανακαλύψεις αυτό το κομμάτι μου. Είσαι;
Κουβαλάω και εγώ στην πλάτη μου, την δική μου ιστορία. Όπως και εσύ, και όλοι μας. Έχει έρωτα, πόνο, δάκρυα, φόβο. Είσαι έτοιμος να μου τα σβήσεις όλα; Να βγάλεις μια λευκή κόλλα χαρτί, και εκεί πάνω να γράψουμε παρέα, την δική μας ιστορία; Αφήνοντας το παρελθόν πίσω μας; Να κάνουμε νέα αρχή μαζί; Να ζήσουμε μαζί τον δικό μας έρωτά; Θέλω τα πάντα σου, τα όλα σου. Είμαι έτοιμη. Όλα η τίποτα μαζί σου.
Θέλω να πέσουμε με τα μούτρα στον ερωτά. Μονό έτσι θα τον ζήσουμε ολοκληρωτικά. Θέλω πλάι σου να κάνω, ότι δεν έχω κάνει ποτέ μου. Θέλω να το ζήσουμε αυτό, μας αξίζει. Έρωτες σαν και τον δικό μας, δεν σου εμφανίζονται συνέχεια στην ζωή σου. Αν είσαι τυχερός στην ζωή σου, μια φορά θα έρθει. Είσαι έτοιμος;
Θέλω να παίρνω μήνυμα σου στα ξαφνικά, έστω ένα μου λείπεις. Θέλω να έρχεσαι στα κρυφά, κάτω από το σπίτι μου, για να με δεις έστω μερικά λεπτά. Να καθίσουμε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου σου, και να ζήσουμε στιγμές απόλυτου έρωτα. Να θολώνουν τα τζάμια, από την καυτή ατμοσφαίρα. Και ας έχει παγωνιά έξω. Θέλω να σε μυρίζω πάνω μου αργότερα, όταν έχω ξαπλώσει στο κρεβάτι μου.
Θέλω να σε ακούω, να μου λες ότι με αγαπάς. Ότι δεν ζεις, χωρίς εμένα. Ότι είμαι ότι καλύτερο, σου έχει συμβεί. Να με διεκδικείς. Να το ζήσουμε και όπου μας βγάλει. Δεν θέλω να ζω με απωθημένα. Τα μισώ. Θέλω αυτό που σκέφτομαι και νοιώθω, να το ζω. Και ας καώ, δεν με ενδιαφέρει. Όλα η τίποτα στον έρωτα, έτσι μου αρέσει.
Θέλω να είσαι δικός μου, και να είμαι δική σου. Ολοκληρωτικά. 100%. Χωρίς αμφιβολίες, δεύτερες σκέψεις, φόβους κτλ. Μην με βάλεις στην διαδικασία, να ζητήσω αυτά που αξίζω. Να ζητάω ένα μήνυμα σου, την προσοχή σου, την αγάπη σου. Με έχασες να το ξέρεις. Και ίσως δώσω 2η και 3η ευκαιρία, αλλά αν μέσα μου παγώσω, δύσκολα ζεσταίνομαι ξανά. Στο είπα στον έρωτα, είμαι όλα η τίποτα.
Είμαι ξεκάθαρη απέναντι σου. Έχω ανοίξει όλα μου τα χαρτιά, μπροστά σου. Ακόμα και τα κρυφά μου, αυτά που δεν θέλω κανένας να δει. Στο είπα και θα στο ξανά πω, όλα η τίποτα. Και θέλω να είσαι και εσύ έτσι απέναντι μου. Όχι απλά το θέλω. Το απαιτώ. Μου αξίζει. Τα παίζω όλα για όλα. Ποντάρω ότι έχω και δεν έχω. Σειρά σου τώρα.
Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι.
Νίκος ΚαζαντζάκηςAdvertising
