Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν και να χωρίζουν, να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον όταν πληγώνονται, όταν πονάνε ή ακόμα και όταν έχουν την ανάγκη να μαζέψουν τα κομμάτια τους, να ανασυνταχτούν.
Δεν είναι σημαντικό μόνο να ανακαλύπτεις τη χημεία με τον άλλον, να νιώθεις πότε ταιριάζεις με κάποιον και μπορείς να επικοινωνήσεις. Πρέπει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο να καλλιεργήσεις την ικανότητα να αποχωρείς από τη σκηνή όταν το έργο δε σε εκφράζει πλέον. Να φεύγεις μακριά από αυτόν τον άνθρωπο που σε γεμίζει αρνητική ενέργεια, που κάτω από το δήθεν χιούμορ κρύβει μαζεμένη τόση κακία και χολή για σένα που φτάνεις στο σημείο να απορείς για ποιο λόγο εφόσον δε σε χωνεύει, θέλει να κάνετε παρέα.
Δεν μπορείς να τους σώσεις όλους, δε είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις τους και τον τρόπο που σκέφτονται, ούτε οφείλεις κάθε φορά να μπαίνεις στη θέση τους. Δεν είσαι εκείνοι και όσο εγωιστικό κι αν φαίνεται στην αρχή πρέπει να βάζεις πρώτα τον εαυτό σου γιατί δε θα το κάνει κανένας άλλος εκτός από τους γονείς σου και μερικές φορές ούτε κι αυτοί.
Δυστυχώς δεν είναι έμφυτη ικανότητα να αγαπάς και να σέβεσαι τον εαυτό σου, για αυτό χρειάζεται προσπάθεια και ίσως και λίγο πόνο.
Πρέπει να μάθεις μόνος σου να σε φροντίζεις και να σε κρατάς μακριά από ανθρώπους τοξικούς που δε σε νοιάζονται και δε θέλουν να σε δουν χαρούμενο. Να τρέχεις μακριά από τη μόδα με τα σχεδόν και τα μέτρια που συνοδεύει, οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για το πολύ ακόμη κι αν δε το δέχονται.
Μη πηγαίνεις στο λίγο και μη παραμένεις στο καθόλου. Δε σου αξίζει και καταβάθος το γνωρίζεις αυτό απλώς φοβάσαι, φοβάσαι πως το καθόλου σου δεν είναι τόσο ανεκτό όσο το καθόλου που μοιράζεσαι με τον άλλον. Μα αν δεν τρέξεις μακριά από το τίποτα ουσιαστικά που έχετε πως θα έρθουν τα ωραία, τα άνετα που δε χρειάζονται ταμπέλες για να λάμψουν. Δε θα έχεις την ανάγκη να ανεβάσεις πενήντα φωτογραφίες σας μέσα στη μέρα, ούτε να πεις σε όλο τον κόσμο για τη καινούρια σου γνωριμία γιατί δε θα θες να το μάθει κανένας και δε θα σε νοιάζει κιόλας. Δε θα σε γεμίζει η αποδοχή του κόσμου για την νέα σου επιλογή γιατί πολύ απλά δε θα σε ενδιαφέρει ο κόσμος.
Όταν βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους θα το καταλάβεις μπορεί όχι αμέσως αλλά στην πορεία θα το νιώσεις. Καταρχάς θα αισθάνεσαι ασφάλεια δίπλα τους, όχι γιατί ξέρεις πως δεν είναι ικανοί να σε πληγώσουν, οι πιο ικανοί είναι απλώς τους εμπιστεύεσαι ότι δε θα το κάνουν. Για να έρθουν όμως πρέπει να κάνεις ξεκαθαρίσματα στη ζωή σου από σκάρτους και λίγους ανθρώπους που σε πληγώνουν χρησιμοποιώντας το χιούμορ ως κάλυψη. Δεν είναι όλα αστεία και εφόσον σε ενοχλεί και σε θυμώνει, πες το! Μόλις αρχίσεις να μιλάς και να εκφράζεσαι πολλοί που σε πληγώνουν επίτηδες θα φύγουν από μόνοι τους, θα χάσουν το ενδιαφέρον που έβρισκαν.
Να ταξιδεύεις λοιπόν σε θάλασσες και ωκεανούς, να βλέπεις μέρη που λίγοι έχουν καταφέρει πραγματικά να δουν και να χαμογελάς στους ανθρώπους από ευγένεια και καλοσύνη, γίνε εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο. Ό,τι όμως μέσο κι αν επιλέξεις, πλοίο ή μια βαρκούλα φρόντισε όσους επιλέξεις για συνεπιβάτες να αξίζουν αυτήν την πολύτιμη ευκαιρία. Λένε ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι, μα κι ο Οδυσσέας μια Ιθάκη γύρευε όχι δέκα χρόνια ταλαιπωρίας.
Για αυτό βρες άτομα κατάλληλα να σε συντροφεύσουν και στη διαδρομή και στη στεριά που θα φτάσετε.
Σύνταξη κειμένου: Βέρα Πάρδου
Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα
