Ας αρχίσουμε με τα βασικά. Έμειναν 2 μήνες, το άρθρο δεν έχει σκοπό να σε αγχώσει, πάρα μόνο εκθειάζω την εμπειρία μου. Είμαστε εντάξει; Συνεχίζω… Δίνω δεύτερη φορά Πανελλήνιες, σε 2 μήνες.
Η πρώτη χρονιά ήταν κόλαση, είχες να συνδυάσεις σχολείο και φροντιστήριο, κι ο χρόνος σου ήταν περιορισμένος. Έφευγες στις 8 το πρωί από το σπίτι και γύρναγες στις 8 το βράδυ, έχοντας να διαβάσεις για τα μαθήματα της επόμενης μέρας.
Βάζω στοίχημα ότι κι εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο, κατά τη διάρκεια της χρονιάς των Πανελληνίων έβαλες αρκετές φορές το ξυπνητήρι κάπου στις 6 τα ξημερώματα με σκοπό να διαβάσεις αυτά που άφησες το προηγούμενο βράδυ. Επίσης, τα παίζω όλα για όλα στο ότι καμία, μα καμία φορά δε σηκώθηκες, αλλά είπες «ποιος ασχολείται τώρα;».
Παρά τις δυσκολίες, όμως, η χρονιά έφτασε στο τέλος της. Μπήκες στην αίθουσα κι έδωσες τα μαθήματά σου. Βγήκαν τα αποτελέσματα κι απογοητεύτηκες επειδή δεν έγραψες όσο ήθελες. Αρχίζεις και ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου, όμως, σύντομα σκέφτεσαι το τι μπορείς να κάνεις με τα μόρια που έβγαλες. Δηλώνεις τις σχολές τις αρεσκείας σου, έχοντας την κρυφή ελπίδα ότι οι βάσεις δε θα ανεβούν και ότι θα πιάσεις έστω μια από τις σχόλες που σου άρεσαν. Περνάς το υπόλοιπο καλοκαίρι ξέγνοιαστα, πας διακοπές σε κάποιο νησάκι με τους κολλητούς σου, αράζεις στα στέκια σου τις νύχτες, και τα πρωινά τα αντικρίζεις κρατώντας μπίρες σε κάτι αλάνες και σε κάτι σχολειά. Μαθαίνεις ότι στις 24 Αυγούστου θα ανακοινωθούν οι βάσεις. Πλησιάζει η 24η Αυγούστου, προσπαθείς να υποδυθείς τον χαλαρό, ο κόσμος σε ρωτάει τι σχολή πιάνεις ενώ καν δεν έχουν βγει οι βάσεις (ειλικρινά ό, τι χειρότερο, κόφτε το!) και δίνεις σαν απάντηση ότι «με τα τωρινά δεδομένα πιάνω τη σχολή μου, δεν ξέρω, θα δούμε σε λίγες μέρες».
Το προηγούμενο βράδυ είσαι έξω με τους κολλητούς, κλαμπάρετε και πίνετε εις υγείαν της φοιτητικής ζωής. Ξημερώνει 24η Αυγούστου, ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις με κεφαλαία «ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΕΚΤΟΞΕΥΘΗΚΑΝ». Μπαίνεις γρήγορα στο site, εισάγεις τον κωδικό σου…. το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ήθελες. Η σχολή σου όντως εκτοξεύθηκε κiι όλα τα όνειρά σου γκρεμίζονται βίαια μπρος στα λυπημένα και βουρκωμένα μάτια σου. Το θέμα πλέον είναι ένα: Ποια θα είναι η απόφαση σου;
Θα πας σε μια τυχαία σχολή και θα προσποιείσαι τον χαρούμενο φοιτητή;
Θα πας να σπουδάσεις στο εξωτερικό; (δύσκολη και μεγάλη απόφαση)
Φτάνει η 3η επιλογή, η επιλογή που είχες απορρίψει πριν καν αρχίσεις τη Γ’ λυκείου, να ξαναδώσεις Πανελλήνιες!
Έχοντας βιώσει την πρώτη φορά, η δεύτερη σου φαντάζει βουνό ψηλό, που όλο ανεβαίνεις και κορυφή δε βλέπεις. Το παίρνεις απόφαση, καλείς τους καθηγητές σου και κανονίζετε να αρχίσετε όσο πιο σύντομα μπορείτε τα μαθήματα. Μεταξύ μας, τις πρώτες μέρες θα νιώθεις χαμένος, έξω από τα νερά σου. Θα βλέπεις τους φίλους σου να νοικιάζουν σπίτια στις νέες τους πόλεις και με την έναρξη των μαθημάτων να γνωρίζουν νέα άτομα, να ζουν τη φοιτητική ζωή και για ‘σένα είναι οδυνηρό. Μπαίνεις στην αίθουσα του φροντιστηρίου και σκέφτεσαι: «κάτι πάει στραβά, σίγουρα κάτι πάει στραβά, εγώ δε θα έπρεπε να είμαι εδώ». Παρ’ όλα αυτά, είσαι εδώ.
Σιγά σιγά και με το πέρασμα του καιρού βρίσκεις τα πατήματά σου, είναι το πρώτο θετικό της νέας σου προσπάθειας. Αρχίζεις και καταλαβαίνεις πράγματα που πέρσι σου ήταν δυσνόητα. Έρχονται τα πρώτα διαγωνίσματα. Καμία σχέση με πέρσι, σαφής βελτίωση κιι αυτός είναι ο λόγος που η ψυχολογία σου εκτοξεύεται. Συνεχίζεις δυναμικά την προσπάθεια σου εφόσον βλέπεις ότι φέτος μπορείς να πετύχεις αυτό στο οποίο αστόχησες στην προηγούμενη προσπάθειά σου. Αντιλαμβάνεσαι πλέον ότι αξίζει που ξαναπροσπαθείς στις Πανελλήνιες!
Ο ελεύθερος χρόνος πλέον δεν είναι άγνωστη λέξη για ‘σένα. Έχεις χρόνο ν’ αφιερώσεις στον εαυτό σου, στα μαθήματα σου και στα άτομα που αγαπάς. Τι πιο υπέροχο από το τα νιώθεις ότι πλέον ο χρόνος δεν είναι εχθρός, αλλά σύμμαχός σου; Κάνεις κι εσύ νέες γνωριμίες (Όχι πολλές, μην ενθουσιάζεσαι!Λίγες, αλλά καλές), γνωρίζεις άτομα που δίνουν πρώτη φορά, άτομα που δίνουν δεύτερη τα βοηθάς, σε βοηθάνε κι ο χρόνος κυλάει ευχάριστα..
Οι δύο μεγαλύτερες παγίδες στις οποίες μπορείς άνετα να πέσεις (και θα το κάνεις), είναι η λανθασμένη αντίληψη ότι τα ξέρεις όλα και θα παραμελείς το εντατικό διάβασμα και ότι εφόσον αντιληφθείς ότι έχεις χρόνο, θα προσπαθήσεις να ζήσεις τη φοιτητική ζωή ή έστω να την προσεγγίσεις. ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!
Κατά την ταπεινή μου άποψη, αν έχεις 1-2 άτομα με τα οποία μιλάς καθημερινά και σ’ αγαπάνε, είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουν όσο μπορούν να σε βάλουν ξανά στο πρόγραμμά σου κι αυτά τα άτομα είναι πραγματικός θησαυρός!
Αν εσύ αγαπητέ αναγνώστη αυτή τη στιγμή ξαναδίνεις, να ξέρεις πως σε θαυμάζω. Έχεις μεγάλη ψυχική δύναμη, θέσε τον στόχο σου και προσπάθησε να ξεπεράσεις τα όριά σου! Αν είσαι πρωτοετής στη σχολή που γουστάρεις, σε γουστάρω επίσης. Έκανες το όνειρό σου πραγματικότητα με την πρώτη προσπάθεια! Αν δίνεις πρώτη φορά, θέλω από εδώ και πέρα να τα δώσεις όλα για όλα. Η επιτυχία, άλλωστε, είναι μονόδρομος. Ό, τι και να γίνει θα βγεις νικητής… Έτσι κι αλλιώς η αποτυχία δεν είναι το αντίθετο της επιτυχίας, είναι μέρος της. Μη ρωτάς νίκησα ή νικήθηκα, πολέμα!
(Γράψε μας και τη δική σου εμπειρία στα σχόλια)
Σύνταξη κειμένου: Θανάσης Τσιώλης
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
