«Δεν έχω να θρέψω το παιδί μου»

 

παιδί
Πηγή: Theos Think Tank

«Φίλε τα έκανα μαντάρα, τι θα γίνει το παιδί μου;», είπε κι έκλεισε το τηλέφωνο. Έκατσε σε ένα παγκάκι δίπλα στη θάλασσα, έστριψε ένα τσιγάρο το βάλε στο αυτί. Σκέφτηκε μάλλον πως δεν είναι ώρα για τέτοια, θα το φούμαρε αφού πρώτα έβρισκε τη λύση. Πονούσε η ψυχή του, σπάραζε το μέσα του, αλήθεια είχα καιρό να δω τόσο απογοητευμένο άνθρωπο. Δεν ξέρω τι τον βασάνιζε, ήθελα πολύ να τον ρωτήσω. Μα ποια η θέση μου, εγώ απλώς έτυχε να ‘μαι εκεί και να τον παρατηρώ, εκεί στο δίπλα παγκάκι. Ποια η θέση μου να επέμβω, καταλαβαίνεις;

-Δεν έχω να θρέψω το παιδί μου! Μου αποκρίθηκε.

-Συγγνώμη; Απάντησα ξαφνιασμένη, καθώς δεν περίμενα με τίποτα την έναρξη αυτής τη συζήτησης.

-Σε βλέπω μικρή που αναρωτιέσαι για την κατάσταση μου.

Advertising

Advertisements
Ad 14

-Με συγχωρείτε, δεν ήθελα να φανώ ούτε, αδιάκριτη ούτε περίεργη.

-Δεν έχω να το θρέψω, έχασα τη δουλειά μου, χρωστάω στην εφορία και θα χάσω και το σπίτι μου μάλλον. Τι θα γίνει η γυναικά μου, τι θα απογίνει ο γιος μου;

Άρχισε να βουρκώνει, σηκώνεται με πλησιάζει και βγάζει μια φωτογραφία από την τσέπη του. Μου τη δίνει. Εγώ σχεδόν αμίλητη, δεν ήξερα τι να πω και πως να πράξω. Παίρνω τη φωτογραφία και αντικρίζω ένα κατάξανθο αγγελούδι γύρω στα 6. Να το χαίρεστε, του είπα. Δεν ήξερα τι άλλο πιο κατάλληλο θα μπορούσα να πω. Γέλασε, και απάντησε:

Διαβάστε επίσης  Λατρεύω να με νευριάζεις κάθε φορά και περισσότερο

-Δε με αφήνουν να το χαρώ κορίτσι μου…

Advertising

-Μα δε μπορεί θα βρεθεί κάποια λύση!

-Έχεις ακούσει παιδί μου το τραγούδι που λέει «τα είχα όλα μια φορά, μα ήθελα παραπάνω»;

-Ναι.

-Δεν έπραξα σωστά για το μέλλον των ανθρώπων μου παιδί μου, επένδυσα λάθος, ενώ δε μου περίσσευε τίποτα. Δεν είχα υπολογίσει ούτε την κρίση, ούτε τις περικοπές.

Advertising

-Και τώρα;

-Και τώρα περιμένω ένα θαύμα να ξεχρεώσω, μπας και σώσω έστω το σπίτι μου…

Βγάζω από την τσέπη ένα πεντάευρο, τόσα κρατούσα και πριν καν προλάβω να του τα δώσω:

-Δε θέλω ελεημοσύνη, δεν είμαι άνθρωπος της ελεημοσύνης, να ‘σαι καλά, αλλά δεν τα θέλω!

Advertising

-Με συγχωρείτε δεν ήθελα να σας προσβάλλω, δεν ξέρω πως να βοηθήσω…

-Με άκουσες μικρή κι αυτό αρκεί, πολλές φορές έχουμε ανάγκη άπλα να μας ακούνε. Να ‘σαι καλά παιδί μου…

Έφυγε πριν καν προλάβω να του ευχηθώ έστω ένα καλή τύχη. Σαν πως θα τον βοηθούσε η ευχή μου, τι πονεμένος πατέρας! Δεν ξέρω τι του συνέβη κι έφτασε σε αυτό το σημείο. Λάθη δικά του ή του κράτους που ζει. Θέλει να ζήσει το παιδί του, την οικογένεια του με αξιοπρέπεια. Όλο αυτό που έζησα, που αντίκρισα κι ας μη συμμετείχα ουσιαστικά, με έκανε να αναλογιστώ. Ένιωσα γελοία, καταλαβαίνεις; Τα δικά μου ψευτοπροβλήματα και οι ανησυχίες στέκονται με ντροπή μπροστά στον πόνο αυτού του ανθρώπου. Αυτό που με στενοχώρησε πιο πολύ, ήταν ότι δεν μπόρεσα έστω και λίγο να βοηθήσω.

Διαβάστε επίσης  Τα ταξίδια είναι μια μικρή αναγέννηση

Μου έκανε εντύπωση η κουβέντα του, οι άνθρωποι λέει έχουν ανάγκη πολλές φορές να τους ακούνε. Ποιος δεν ακούει τη φωνή του και δε συμμερίζεται τον πόνο του άραγε; Πόσες φορές να ‘θελε να βγάλει φωνή και να μην μπορούσε; Αντίκρισα ένα άτομο που ‘χε γονατίσει, καταλαβαίνεις; Είμαι σίγουρη ότι ήταν ένας καθημερινός αγωνιστής, μέσα στο χαμόγελο και την αισιοδοξία και τώρα του πήραν όλο του κουράγιο, του ρούφηξαν το αίμα. Δε μπορεί να θρέψει το παιδί του, καταλαβαίνεις;

Advertising

Σήμερα γράφω, ως ένα ένα κορίτσι που ‘χει το μέλλον μπροστά του, μα φοβάται πολύ, που ζει σε μια χώρα, που ενώ την αγάπα, νιώθει πως κάθε μέρα τη διώχνει πιο πολύ. Έχω όνειρα πολλά, κάθε μέρα, ξέρεις, κοιμάμαι μαζί τους και ξυπνώ έχοντάς τα αγκαλιά, βλέπω κι εγώ όσους αγαπώ να αγωνίζονται και να ανησυχούν για το αύριο, όχι μονό το δικό τους, μα και το δικό μου. Βλέπω στα ματιά τους το άγχος, τρέμουν μη και δε μπορέσω να πραγματοποιήσω ό,τι ποθώ. Κι είναι λύση η φυγή; Μα ξέρεις δε θέλω κι εγώ να έρθει η μέρα που θα πω δε μπορώ να θρέψω το παιδί μου. Η χώρα μου με διώχνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ και ζω για το θαύμα του να γίνουν τα πράγματα καλύτερα, του να μπορώ να ονειρεύομαι άφοβα.

Έφυγε και καθώς περπατούσε τον είδα να ανάβει το τσιγάρο του και ένιωσα σαν τον άκουγα να ψιθυρίζει «παιδί μου…».

Διαβάστε επίσης  Πόλη

 

 

 

 

Hello people, it's Kate! Είμαι μια φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης Ρεθύμνου, μου αρέσει το γράψιμο ως τρόπος έκφρασης και μέσα απο αυτό εξωτερικεύω συναισθήματα και σκέψεις! Υπάρχει μια δόση τρέλας και χαράς στον οργανισμό μου, γι'αυτό και my slogan is "χαμογέλα κάνει καλό". That's all!?

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

5 υπέροχοι προορισμοί για το Σαββατοκύριακο

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από μικρές, κοντινές και
Inland Empire

«Inland Empire»: Το αινιγματικό «κύκνειο άσμα» του David Lynch

Αν και το «Mullholand Drive» χαρακτηρίστηκε ως μια από τις