Αγαπημένε μελλοντικέ μπαμπά,
σου μιλάει μια γυναικά από την δική της οπτική γωνία, και σου παραθέτει θέματα που μπορείτε να μας βοηθήσετε, ή και να αποφεύγεται εσείς οι άντρες, σε ότι αφορά το θέμα γονέας και σύζυγος. Οπότε αγαπητέ μπαμπά κάθισε αναπαυτικά, κανε και ένα καφεδάκι και διάβασε πολύ, πολύ προσεκτικά.
Η στιγμή που περιμένατε και οι δυο ήρθε… Κρατάτε το θετικό τεστ στα χέρια σας, και χοροπηδάτε σαν παιδάκια στο μπάνιο, φωνάζοντας «τα καταφέραμε γιούπι». Θα γίνεις μπαμπάς. Για την γυναικά αυτό το ταξίδι δεν είναι εύκολο, κάθε άλλο. Δεν μπορείτε να καταλάβετε, αυτό που ζούμε εμείς οι γυναίκες.
Το να νιώθεις το παιδί σου μέσα σου επί 10 περίπου μήνες, είναι ευλογιά. Το σώμα μας αλλάζει, η σκέψη μας το ίδιο, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Το να νιώθεις το παιδί σου να σε κλωτσάει δεν περιγράφετε με λόγια μπαμπά. Η ψυχολογία μας είναι διαρκώς πάνω-κάτω, λόγο των ορμονών. Γι’ αυτό και κλαίμε με το παραμικρό, ή εκνευριζόμαστε συνεχεία.
Οι μήνες περνάνε και έρχεται η μέρα που περιμένουμε πως και πως. Εγώ που έζησα την γέννα μαζί με τον άντρα μου στο πλάι μου, έχω να σας πω ότι ήταν υπεροχή εμπειρία. Εκείνη την μέρα δημιουργήθηκε μια μαμά και ένας μπαμπάς. Είναι ανεκτίμητο να ζει το ζευγάρι μαζί αυτήν την στιγμή, άλλωστε μαζί το δημιούργησαν αυτό το θαύμα. Οπότε αν έχετε την δυνατότητα να είστε πλάι στην γυναικά σας κάντε το.
Η επιστροφή στο σπίτι είναι κάτι μοναδικό. Και μπαμπά θα σας χρειαστούμε πολύ. Ήμαστε όλη μέρα πάνω από το μωράκι μας, το οποίο φοβόμαστε να το πιάσουμε μην το σπάσουμε, παλεύουμε με τον θηλασμό, την ψυχολογία μας, την αϋπνία. Βοηθήστε μας. Πεινάτε; Ωραία… Μαγειρέψτε μακαρόνια με σάλτσα. Και ταΐστε μας όσο εμείς ταΐζουμε το παιδί. Θα σας λατρέψουμε.
Εμείς οι γυναίκες είμαστε ξεροκέφαλες. Δεν ζητάμε την βοήθεια σας, το παίζουμε ηρωίδες, οι οποίες μπορούν να τα φέρουν βόλτα όλα. Και δεν είναι έτσι. Οπότε μπαμπά μην μας ρωτάς σε τι να μας βοηθήσετε. Απλά ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Πλύνε τα πιάτα. Βάλτε τα ρούχα να πλυθούν. Και απλώστε τα…
Μπορεί μερικοί να μην το πιστεύετε, άλλα ναι εμείς οι μαμάδες χρειαζόμαστε περισσότερο ύπνο, από ότι εσείς. Για εσάς τους μπαμπάδες τα πράγματα είναι διαφορετικά, πάτε δουλειά κουράζεστε απίστευτα και λογικό είναι, αλλά μόλις επιστρέψετε σπίτι, θα ξαπλώσετε στον καναπέ και θα χαλαρώσετε. Εμείς δεν σταματάμε στιγμή, από το πρωί που θα ξυπνήσουμε μέχρι το βράδυ. Οπότε όταν ξυπνάτε το πρωί και δεν έχετε να πάτε στην δουλειά, πάρτε το μωρό και ταΐστε το εσείς. Αυτό το δίωρο παραπάνω που θα κοιμηθεί η γυναικά σας είναι πολύτιμο για εκείνη.
Πολλές γυναίκες έχουν ζήσει την επιλόχεια κατάθλιψη. Θέλει λεπτό χειρισμό, κατανόηση, βοήθεια, αγάπη και στήριξη. Αν έχετε την υποψία ότι η γυναικά σας βιώνει κάτι τέτοιο, ζητήστε βοήθεια από ειδικό. Και προς Θεού σας παρακαλώ, μην πετάξετε καμιά ατάκα του τύπου «Εσύ είσαι η μάνα του, δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις;» Oχι ρε φιλαράκι ειλικρινά δεν ξέρουμε γιατί κλαίει επί 1 ώρα. Μισούμε αυτήν την ατάκα, οπότε μην την ξεστομίσετε για καλό δικό σας.
Θα υπάρξουν φορές που θα γυρίσετε από την δουλειά, και θα βρείτε ένα σπίτι ακατάστατο. Μην πεις την φράση «Τι πάει να πει δεν πρόλαβες; Άλλωστε τι κάνεις όλη μέρα; Κάθεσαι.». Το ότι είμαι όλη μέρα μέσα σε ένα σπίτι, δεν σημαίνει πως κάθομαι και πίνω το καφεδάκι μου, τρέχω όλη μέρα σαν την τρελή. Και αν ειλικρινά νομίζεις ότι όλη μέρα κάθομαι έλα να αλλάξουμε ρόλους.
Κάτι που δεν γλιτώνει κανένας γονιός είναι τα ατυχήματα. Και συνήθως χτυπάνε από το πιο απλό πράγμα. Το χειρότερο που μπορείτε να πείτε εκείνη την ώρα στην γυναικά σας είναι το κλασικό ”Εσύ που ήσουν; Γιατί δεν τον προσεχές”. Αν κάποιος έχει φριχτές τύψεις εκείνη την ώρα είναι η γυναίκα σας. Πιστέψτε με. Καμιά μαμά δεν θέλει το παιδί της να πονάει, άλλα είναι και αυτά μέσα στο πρόγραμμα.
Τελευταίο και πονεμένο για πολλές γυναίκες είναι το σεξουαλικό κομμάτι. Το σώμα μας έβγαλε εις πέρας μια απαιτητική αποστολή. Την δημιουργία και την γέννηση του παιδιού μας. Και όπως είναι λογικό έχει αφήσει πίσω του σημάδια. Μια κοιλιά μεγάλη, πλαδαρή, πεσμένη γεμάτη ραγάδες. Ένα τεράστιο στήθος γεμάτο ραγάδες που τρέχει γάλα, οπίσθια, μπούτια, μπράτσα γεμάτα ραγάδες, συν 5-10-20 η και 30 κιλά πάνω μας, που θα τα χάσουμε σιγά σιγά. Και φυσικά έναν τοκετό, όπου θέλουμε χρόνο για να επανέλθουμε. Και εδώ χρειαζόμαστε την υπομονή σας την αγάπη σας αλλά και το γλυκόλογο σας.
Είναι εύκολο για μια γυναικά να χάσει τον δρόμο της, από την στιγμή που θα γίνει μαμά. Αν αντιληφθείτε κάτι τέτοιο μιλήστε στην γυναικά σας, όχι επικριτικά, όχι απότομα. Μιλήστε όπως θα μιλούσατε σε ένα παιδάκι. Είμαστε γυναίκες απλά μας απορροφάν οι ευθύνες και τα άγχη. Σας αγαπάμε, μας λείπει η ελευθερία που είχαμε προ παιδιού, και θα επιστρέψουμε στην τότε φάση άλλα θέλουμε χρόνο.
Όσα βιβλία και αν διαβάσεις να θυμάσαι ότι, όλα τα μαθαίνεις στην πορεία. Κάθε μέρα μαθαίνεις και από κάτι. Και αν αυτά που διάβασες επάνω σου φαίνονται βουνό, έχω να σου πω να μην μασάς. Είμαστε γεννημένοι για αυτό. Κάθε βράδυ λέμε χαλάλι όλα. Θα το έκανα ξανά. Και να μην ξεχάσεις κάτι, όλοι οι γονείς/ ζευγάρια περάσαμε από πολλά στάδια, από πολλές προκλήσεις, σκαμπανευάσματα ακόμα και κρίσεις στον γάμο μας. Με συνεννόηση,αγάπη και πολύ συζήτηση όλα πηγαίνουν μια χαρά. Να θυμάστε ότι σε αυτήν την κοινή πορεία σας, είσαστε σύμμαχοι όχι αντίπαλοι.
