Στο άκουσμα της λέξης κατάθλιψη ο καθένας τρομάζει. Έχει γίνει λέξη της καθημερινότητας μας στις μέρες που ζούμε χωρίς όμως να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη διαφορά ανάμεσα σε κατάθλιψη και θλίψη. Όλοι οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε έχουν φλερτάρει η φλερτάρουν ακόμα με τη θλίψη χωρίς να σημαίνει αυτό πως η κατάθλιψη τους έχει χτυπήσει την πόρτα.
Κάθε άνθρωπος περνάει μέσα στη ζωή του κρίσεις. Είναι οι φάσεις που δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά τα δεδομένα και αντιμετωπίσεις καταστάσεις διότι η ανασφάλεια σε επηρεάζει και όταν η ανασφάλεια πάρει σημαντικό μέρος στη ζωή σου, δίνει το σκήπτρο στη θλίψη, η όποια είναι κακός σύμβουλος.
Μια τέτοια φάση έχουμε περάσει οι περισσότεροι όταν τελειώσαμε τις σπουδές η λίγο πριν το τέλος τους. Εκεί γεννιούνται ανασφάλειες για το τι θα συμβεί μετά στον επαγγελματικό τομέα, πώς θα είναι η προσαρμογή, που θα βρεθεί η ευκαιρία να γίνει η αρχή, πώς τελοσπάντων θα μπεις ξαφνικά στην αγορά εργασίας με την ελάχιστη εμπειρία που ίσως να έχεις από μια πρακτική. Ελάχιστοι οι τυχεροί που έχουν εμπειρία μα και αυτοί σίγουρα θα δυσκολευτούν στον να βρουν κάποια θέση που να πληρεί τις προϋποθέσεις που έχουν στο μυαλό τους σε όλους τους τομείς.
Μια άλλη κρίση που όλοι έχουμε περάσει είναι ένας χωρισμός. Εκεί το φλέρτ με τη θλίψη γίνεται μεγάλος έρωτας κάποιες φορές. Χάνεις ένα κομμάτι που αγαπούσες και αρχίζεις να ζεις χωρίς αυτό όπως πριν μα για καιρό νιώθεις ένα κενό μέσα σε πολλές στιγμές της καθημερινότητας σου. Ο καθένας μας το αντιμετωπίζει διαφορετικά και με διαφορετική ένταση και αίσθηση θλίψης. Μα σίγουρα ένας χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος και ο πόνος είναι πάντα αναπόφευκτος.
Η επόμενη κρίση που ίσως εμφανιστεί είναι όταν αρχίσεις να ζεις με κάποιον που ερωτεύτηκες και δεις στην πορέια ότι ο έρωτας σιγά σιγά ξεθωριάζει και η αγάπη παίρνει τη θέση του, αν υπάρχει. Εκείνη τη φάση που μετράς εάν έκανες τις σωστές επιλογές, εάν η ζωή που ζεις σε καλύπτει, σου προσφέρει όσα χρειάζεσαι ακόμα και για την ψυχική σου υγεία και αν είσαι έτοιμος να περάσεις σε άλλα βήματα πιο σοβαρά για το μέλλον η όχι.
Όλες οι φάσεις που περνάμε χρειάζονται σκέψη, ανάλυση, αποφάσεις και χρόνο. Τις περισσότερες φορές που καλούμαστε να πάρουμε μια απόφαση, εκείνη την περίοδο που διανύουμε ένα μεταβατικό στάδιο η θλίψη εμφανίζεται, κάνει αισθητή την παρουσία της και μας επηρεάζει αρνητικά. Μερικοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι εισέρχονται σε ένα κύκλο θλίψης, κάποιοι αρνούνται να το παραδεχτούν μα σίγουρα βλέπουν ίχνη που αφήνει επάνω τους. Η θλίψη από πολλούς παράγοντες πολλές στιγμές θα εισβάλει στη ζωή μας και σίγουρα θα μας στερήσει όμορφα πράγματα αλλά πάντα θα μας αφήσει σαν αναμνηστικό, κάποιο μάθημα. Το άσχημο είναι αν φτάσουμε να ζήσουμε καιρό μαζί της τότε είναι δύσκολο να την αποβάλλουμε από μέσα μας, αφού θα έχει γίνει κομμάτι μας.
Εκεί ο χαρακτήρας , η πίστη στον εαυτό μας και σίγουρα κάποιο ερέθισμα που θα μας ταρακουνήσει θα παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση και να κλείσουμε τον κύκλο αυτό, εφοδιασμένοι με όπλα και εμπειρία για να συγκατοικήσουμε λιγότερο καιρό μαζί της την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί . Αν δεν το δούμε όμως νωρίς και αφήσουμε τον εαυτό μας να βουλιάξει, θα γίνει πιο άσχημη η κατάσταση. Κάποιοι από εμάς σε περιόδους θλίψης ξεσπάνε στον εαυτό τους, είτε χωρίς να τον φροντίζουν στην διατροφή και την υγεία, είτε επιβαρύνοντάς τον ψυχολογικά. Το θετικό όμως είναι πως αυτοί οι κύκλοι με θέληση, προσπάθεια και δύναμη μπορούν να κλείσουν.
Αρκεί να μην παριστάνουμε τους θεούς και να δεχόμαστε βοήθεια από δικούς μας ανθρώπους ή αν χρειαστεί και κάποιον ειδικό.
