Αυτό είναι για ‘σένα άνθρωπε. Για ‘σένα που έχεις ταξιδέψει στο φεγγάρι. Για ‘σένα που έχεις σκαρφαλώσει στη ψηλότερη κορυφή του κόσμου. Για ‘σένα που έχεις κολυμπήσει στον πιο σκοτεινό βυθό του ωκεανού. Που έχεις μάθει να μιλάς όλες τις γλώσσες του κόσμου και να ταξιδεύεις σε όλες τις Ηπείρους. Που έχεις κατορθώσει το αδύνατο. Για ‘σένα.
Έμαθες και έκανες πολλά και θα κάνεις και άλλα. Αυτό όμως που δεν έχεις μάθει ακόμα είναι το πιο σημαντικό. Σε διδάξανε από μικρό τα μαθηματικά. Και ο κόσμος γύρω σου γέμισε νούμερα, το μυαλό σου υπολογίζει με νούμερα και όλα γύρω σου μετατράπηκαν σε αριθμούς και σύμβολα. Σου μάθανε να σχεδιάζεις το κόσμο. Και πήρες φωτιά, έκαψες δέντρα και σχεδίασες σπίτια. Σπίτια και δρόμους. Διδάχθηκες φυσική και χημεία, έφτιαξες χημικά και βόμβες για να προστατευτείς.
Εσύ άνθρωπε που δημιούργησες τις παγκόσμιες ημέρες, κατά του καρκίνου, κατά του aids, κατά του βιασμού για να δείξεις πόσο πολεμάς και πόσο αγωνίζεσαι με αυτούς τους ανθρώπους, για να δείξεις ότι είσαι στο πλευρό τους. Σύμμαχος. Μα όταν μπροστά στα μάτια σου βιάσουνε ένα κορίτσι εσύ κρύβεσαι από τον κόσμο και προσπερνάς. Γιατι έτσι σου δείξανε. Εσύ άνθρωπε που την προσευχή σου την μετέτρεψες σε χρυσά κτίρια συγκέντρωσης πιστών για να δείξεις πόσο φιλάνθρωπος είσαι και γέμισες την ψυχή σου εικόνες και αγιάσματα για να λυτρωθεί. Μα όταν σου ζητήσουνε βοήθεια κλείνεις την πόρτα και κλειδώνεις το κτίριο σου. Γιατι έτσι σου μάθανε. Εσύ άνθρωπε που μαζεύεις την οικογένεια και τους φίλους σου σε μεγάλα τραπέζια με φαγητό και μουσική για να δείξεις πόσο φιλόξενος είσαι μα όταν σου χτυπήσουνε την πόρτα για να σου ζητήσουν ένα πιάτο φαΐ την κλείνεις κατάμουτρα ενώ ο σκύλος σου δίπλα γλείφει και το τελευταίο του κόκκαλο. Εσύ άνθρωπε που μαγειρεύεις στο δρόμο και τρέχεις στα συσσίτια και φωνάζεις κάμερες για να καταγραφεί πόσο πολλή αγάπη και φροντίδα υπάρχει στο κόσμο μα τη μερίδα τη βάζεις πρώτα με την επίδειξη ταυτότητας. Εσύ άνθρωπε που δίνεις λεφτά για να νοικιάσεις ένα παιδί δήθεν ότι θα του χαρίσεις μια καλύτερη ζωή μα τα παιδιά που βρίσκονται έξω από το σπίτι σου δε τα θες και τα διώχνεις για να μη σου χαλάνε τη θέα από το μπαλκόνι σου.
Αυτό είναι για σένα, άνθρωπε του νέου κόσμου. Για εσένα τον φιλόξενο, τον συμπονετικό, τον φιλάνθρωπο, τον επιστήμονα, τον φιλόσοφο, τον θρησκευόμενο, τον πολιτισμένο, τον οικογενειάρχη, τον φιλόζωο. Για σένα που η ζωή σε δίδαξε την αξία της αγάπης. Όταν βρισκόσουν στο φεγγάρι σου δίδαξε πώς είναι να κατορθώνεις, πώς είναι το αδύνατο. Όταν βρισκόσουν στο βυθό σου δίδαξε πώς να καταπολεμάς τους φόβους σου και πώς να σέβεσαι τον κόσμο γύρω σου και ας είναι διαφορετικός. Όταν άγγιξες την ψηλότερη κορυφή του κόσμου σου δίδαξε πως είναι να ξεπερνάς τα εμπόδια και να σκαρφαλώνεις όλα και πιο ψηλά. Άνθρωπε είδες, έμαθες, γνώρισες, κατόρθωσες – γιατί λοιπόν συνεχίζεις να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά σου απέναντι στην αγάπη που σου χάρισε η ζωή;
