Για την κοπέλα στην Κόρινθο,
για κάθε γυναίκα που παρενοχλήθηκε, χλευάστηκε, κακοποιήθηκε…
Εσύ, η γυναίκα, η μάνα, τροφός μας…
Zεις και δίνεις ζωή,
Κι εμείς σε παιδέψαμε, σαν να ‘μαστε η χειρότερη κι η πιο άτιμη φάρα…
Σε παιδέψαμε γυναίκα, εμείς, η φαλλοκρατική μας κοινωνία.
Η κοινωνία που έχει μάθει να κρατά το σώμα, και να πετά τις ψυχές…
Σε στιγματίσαμε γυναίκα.
Σε είπαμε πόρνη, γιατί ντύθηκες “προκλητικά”,
ενώ εσύ απλά ανέδειξες την ομορφιά σου. Για ΄σένα.
Σου είπαμε πως προκάλεσες, πως “πήγαινες γυρεύοντας”.
Παραμονεύαμε γυναίκα…
Παραμονεύαμε σε σκοτεινά στενά, σε θάμνους.
Σου ριχτήκαμε σαν λυσσασμένα σκυλιά…
Φώναζες γυναίκα, μάνα, αδερφή…
Φώναζες, κι εμείς σου κλείσαμε το στόμα.
Πέσαμε πάνω στο κορμί σου, και μετά σκοτάδι, σιωπή…
Στην πήραμε τη ζωή γυναίκα…
Στην πήραμε μαζί με το χαμόγελο, την ανεμελιά, τη διάθεση για έρωτα, για ασφάλεια…
Σου κάναμε ανασφαλή την κάθε μέρα, και άδεια από όνειρα την κάθε σου νύχτα.
Κι αν ποτέ προσπαθήσεις να ονειρευτείς, αυτό θα είναι εφιάλτης.
Θα δεις πάλι εμάς γυναίκα, θα δεις τη σκηνή της επιστροφής των τεράτων…
Σ’ αναγκάσαμε γυναίκα…
Σ’ αναγκάσαμε μέχρι και να σκοτώσεις.
Να σκοτώσεις το τέρας που πήγε να κλέψει τη ζωή και την περηφάνια σου…
Κι αντί να ηρεμήσεις, σε δικάσαμε…
Σε δικάσαμε γυναίκα.
Σ’ ένα δικαστήριο από γλοιώδη υποκείμενα με ψέυτικη ηθική…
Σε είπαμε δολοφόνο, και βάλαμε ξανά εμπρός την ίδια την κασέτα…
Αυτή που έλεγε πως φταις…
Και από το στόμα μας βγήκαν πάλι οι ίδιες κουβέντες…
Πως φταις γιατί προκάλεσες,
πως ντύθηκες “πρόστυχα”,
πως είσαι πουτάνα…
Η πουτάνα δεν είσαι εσύ γυναίκα.
Πουτάνα είναι η κοινωνία,
αυτή που καταδικάζει,
αυτή που με την κίβδηλη ηθική της καλύπτει το πραγματικά ανήθικο κάτω από χριστιανικά πέπλα…
Κι έτσι σε τιμωρήσαμε γυναίκα…
Να ΄σαι 15 χρόνια έγκλειστη γιατί αντιστάθηκες…
Όχι! Μη το δεχτείς!
Ούρλιαξε,
ούρλιαξε γυναίκα.
Ούρλιαξε μ’ όλη σου τη δύναμη.
Πως είσαι άνθρωπος, και όχι σκέυος,
πως είσαι τροφός, μάνα μας, και όχι αιδοίο…
Πως τα χέρια που θα σ’ αγγίζουν θα ΄χουν αγάπη μέσα τους, και όχι βία και αρρωστημένη καύλα…
Φώναξε λοιπόν γυναίκα!
Φώναξε, γιατί κανείς δε θα σε υπερασπιστεί κανείς…
Κάνε τη φωνή σου δύναμη και χτύπα…
Και μην αφήσεις κανέναν να σε υποτιμήσει…
Ποτέ ξανά…
ΥΓ: Συγγνώμη γυναίκα… Συγγνώμη μέσα από την ψυχή μου… Εκ μέρους της δικής μου φάρας, για κάθε τι κακό που σου ΄κανε….-
Σύνταξη κειμένου: Γρηγόρης Καραγιαννίδης
Επιμέλεια κειμένου: Κλεοπάτρα Μπράιτ
