Όπου και αν κοιτάξω, αληθινά και όχι φευγαλέα, βλέπω ανθρώπους με αγάπη, με πάθος, με όρεξη.
Αλλά γεμάτους μοναξιά.
Όλοι τους ψάχνουν να βρουν μια παρέα για να αποδείξουν σε όλους και κυρίως στους ίδιους πως αξίζουν να ευτυχήσουν σε έναν κόσμο που πάντα τους πλασαρόταν ως κάτι το ιδεατό, ως ένα δώρο.
Ψάχνουν να βρουν ένα άτομο για να το πιάσουν γλυκά αλλά και ορμητικά από το χέρι, να γείρουν το κεφάλι τους στον ώμο του και να του ψιθυρίσουν γλυκά πως αυτό που έψαχναν πάντα, από τη στιγμή που γεννήθηκαν, είναι μια ευκαιρία.
Μια ευκαιρία και μια καρδιά να αντικαταστήσουν τη δακρυσμένη δική τους.
Όπου και αν κοιτάξω, αληθινά και όχι φευγαλέα, βλέπω ανθρώπους γεμάτους μοναξιά.
Ειδικότερα όταν κοιτάζω τον γεμάτο ψυχικές ρωγμές δικό μου καθρέφτη.
Αυτόν που δείχνει πάντα ένα μελαγχολικό τύπο που νοσεί από μια αδιόρθωτη ασθένεια, η οποία δεν του επιτρέπει να χαλαρώσει, να απολαύσει, να χαρεί και να στεριώσει.
Αυτός ο καθρέφτης πάντα δείχνει έναν πληγωμένο άνθρωπο που όταν πετυχαίνει τρέχει αμέσως στο επόμενο δύσκολο μονοπάτι, που όταν ξεκουράζει το σώμα του το μυαλό του τρέχει και δουλεύει υπερωρίες, που όταν κλείνει τα μάτια του σώματος αυτά της ψυχής παραμένουν ορθάνοιχτα.
Δεν κοιμάται ποτέ πραγματικά.
Δεν ηρεμεί ποτέ πραγματικά.
Δε ξεκουράζεται ποτέ πραγματικά.
Και όλα αυτά τον κάνουν να είναι και αισθάνεται μια τρανή μοναξιά να διαπερνά κάθε κύτταρο του παραδομένου στο νου του κορμιού.
Δεν έχει όρεξη για τις γεμάτες όρεξη παρέες του.
Δεν έχει υπομονή για τις γεμάτες ανυπομονησία σχέσεις του.
Δεν έχει χρόνο για τις αόριστες φιλίες και τα αόριστα οφέλη τους.
Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη, νοιάξη και συμπόνια, αλλά σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες είχε και έχει πολλές ευκαιρίες να διεκδικήσει αυτά που ορίζει ως πρέποντα η κοινή γνώμη.
Αλλά έχει περάσει ο καιρός.
Δεν αναζητάει ευκαιρίες και παρακάλια.
Ζητάει ένα ήσυχο δωμάτιο, αποκλεισμένο από όλα τους, ένα σκοτάδι φωτεινό και μυρωδάτο, και ένα μαξιλάρι για να κάνει πως κοιμάται.
Γιατί όσοι επέλεξαν να είναι μόνοι δεν κοιμούνται ποτέ.
Ακόμα και όταν κοιμούνται.
Γιατί όσοι επέλεξαν να είναι μόνοι πάντα θα λατρεύουν το να λικνίζονται υπό το γυμνό βλέμμα του φεγγαριού στους ρυθμούς του Mrs Robinson που τρέμει από την απέναντι πολυκατοικία.
