Αλήθεια, τι θα απαντούσατε σε ένα μικρό παιδί, που μόλις γνωρίζει τον κόσμο, αν σας ρωτούσε τι είναι η αγάπη; Περνάει αυτή η σκέψη από το μυαλό μου και τελείως μηχανικά, πληκτρολογώ στο διαδίκτυο «ορισμός της αγάπης». 54.500 αποτελέσματα σε 0,32 δευτερόλεπτα. Ορισμοί σε Wikipedia, άρθρα για την πλατωνική αγάπη, για την αγάπη εντός της οικογένειας, στις ετερόφυλες ή ομόφυλες σχέσεις. Η αγάπη υπό το πρίσμα της βιολογίας, της κοινωνικής ψυχολογίας, της ψυχιατρικής, των οικονομικών ή και των πολιτικών επιστημών. Περνάω ένα ολόκληρο απόγευμα διαβάζοντας όλα αυτά. Αποτέλεσμα; Βρίσκομαι σε ένα αδιέξοδο και πιο μπερδεμένη από ποτέ μπροστά σε αυτόν τον κυκεώνα πληροφοριών και προσεγγίσεων. Κλείνω τον υπολογιστή και ξαπλώνω στο κρεβάτι. Σκέφτομαι τους ανθρώπους της ζωής μου. Δύσκολη στιγμή. Η σκέψη μου περιδιαβαίνει από πρόσωπα, καταστάσεις, μέρη, χρώματα και αρώματα και ξαφνικά σωματοποιώ την σκέψη μου. Υπάρχουν άνθρωποι που μόνο που τους σκέφτομαι ανατριχιάζω. Ξέρετε, αυτήν την γλυκιά ανατριχίλα που αισθάνεσαι όταν από ένα κρύο και σκιερό μέρος εισέρχεσαι στον ήλιο. Αυτό είναι! Αυτό μπορεί να εξηγήσει τι πραγματικά είναι η αγάπη…
Η αγάπη, λοιπόν, είναι η γεύση που αφήνει στον ουρανίσκο ένα πορτοκάλι. Ένα πορτοκάλι ώριμο, που ξεχειλίζει από αρώματα και χυμούς….ή ένα πορτοκάλι που κόπηκε «πριν από την ώρα του» από το δέντρο και που όταν το τρως σου αφήνει μια γεύση πίκρας ή και ξινίλας για ώρα στο στόμα. Άλλοτε, πάλι, η αγάπη είναι ένα έργο τέχνης. Είναι από αυτά τα έργα τέχνης που συμπυκνώνουν μέσα τους όλη την ατελή τελειότητα της φύσης, που σχήματα, χρώματα, υφές βρίσκονται σε πλήρη εναρμόνιση ή αυτό που αισθάνεται κάποιος , όταν συγκεντρωμένος αντικρίζει για πρώτη φορά το έργο «ο κήπος των επίγειων απολαύσεων» !
Και από τον κήπο του Ιερώνυμου Μπος η αγάπη πλανάται, ταξιδεύει και καταφθάνει στον κήπο του όμορφου αρχοντικού στην γωνία του δρόμου. Εκεί απ’ όπου όταν περνάς την άνοιξη μυρίζεις το γιασεμί από μέτρα μακριά και χαμογελάς στην σκέψη του πόσο όμορφη μπορεί να γίνει η ζωή μερικές φορές ….ενώ όταν περνάς τον χειμώνα αναζητάς τη μυρωδιά , είτε για να νιώσεις πως είσαι κοντά στο σπίτι είτε επειδή ψάχνεις κάτι να σου θυμίσει πως οι μέρες του φωτός έρχονται. Τη ψάχνεις και δεν την βρίσκεις. Αναρωτιέσαι αν έστριψες, αφηρημένος καθώς ήσουν, σε λάθος δρόμο. Αλλά όχι. Ακούς από τον δρόμο τον γείτονα να παίζει το βιολί του, όπως κάθε μέρα τέτοια ώρα. Μην αγχώνεσαι είσαι σχεδόν σπίτι. Η αγάπη μπορεί να είναι ακόμα και αυτό… ο ήχος ενός βιολιού που άλλοτε είναι κουρντισμένο και άλλοτε ακούρντιστο. Ο ήχος που μπορεί να σε ταξιδέψει σε πόλεις με χαρούμενους ανθρώπους ή σε παραλίες με όμορφα ηλιοβασιλέματα, αλλά και να διακόψει το πλάνεμα του νου (σουρτούκα αυτή η φαντασία…) και να σε ρίξει πίσω στην Γη. Ατσούμπαλα. Και άγαρμπα. Και αν τύχει και προσγειωθείς σε μια παραλία, πήγαινε εκεί όπου σκάει η θάλασσα λυσσαλέα πάνω στα βράχια. Χάιδεψε έναν βράχο από το σημείο που σκάει το κύμα πάνω του μέχρι την πλευρά που μένει αδιάβρωτη και απλά την καίει ο ήλιος. Νιώσε την αγριάδα της φύσης … και ύστερα την γλυκύτητά της… και θα καταλάβεις πως είναι να αγαπάς (και ιδανικά και να αγαπιέσαι).
Από αυτό το ταξίδι των αισθήσεων, στη διάσταση της αγάπης, δεν μπορεί να λείπει και η διαίσθηση, η εσωτερική φωνή ή η 6η αίσθηση, αν θέλετε. Η φωνή μέσα μας που αψηφά την λογική και υποκινούμενη από όλα τα παραπάνω αισθήματα και συναισθήματα παίρνει αποφάσεις τις πιο κρίσιμες στιγμές και … συνήθως τις σωστές.
Υ.Γ.αν θέλετε να δώσετε μια εξήγηση σε ένα παιδί για το τι είναι αγάπη με ανάλογο τρόπο, μην ξεχάσετε να τονίσετε πως η αγάπη, σε αντίθεση με τις αισθήσεις μας, δεν φθείρεται με το πέρασμα του χρόνου … «η αγάπη δεν φεύγει είναι μέσα μας λένε» αλλιώς μπορεί και να μην είναι αγάπη.
