Η κοσμική Αθήνα λέει έκανε αλλαγή πρωτοχρονιάς στο covid-free Dubai. Πως μεταφέρθηκαν όλοι στο Dubai; Υπό ποιες προυποθέσεις; Ποιους ανθρώπους μπορεί να προσδιορίζει ο όρος «κοσμική Αθήνα»; Είναι τελικά ο κορονοϊός ζήτημα ταξικού ενδιαφέροντος; Τι στάση θα κρατήσει απέναντι σε αυτό ο ελληνικός λαός είναι το ζήτημα σε αυτήν την περίπτωση; Διάφορα ερωτήματα πλανώνται από την ημέρα που κυκλοφόρησε η είδηση.
Η ελληνική showbiz και το lifestyle της, όροι που ακόμα δεν έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά όχι επειδή η χρήση τους φθήνει αλλά επειδή όπως όλες οι εισαγωγές που γίνονται δεν εξελληνίζονται καν, φαίνεται πως θα ταλαιπωρούν για πολύ καιρό την ελληνική πραγματικότητα. Ένας ντόρος για ανθρώπους που ανήκουν σε αυτήν την μερίδα ανθρώπων. Σε μια μερίδα ανθρώπων που κάποιοι νομίζουν πως μας ξεβλάψεχαν παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως δεύτερο Μοντεσκιέ(;), κάποιοι που πέρασαν κορονοϊό και έκαναν δηλώσεις για το πόσο δύσκολο είναι να περνάς αυτή την αρρώστια και άλλοι πολλοί τους οποίους δεν χρειάζεται να στοχοποιήσουμε παραπάνω.
Το ζήτημα όμως που εγείρεται από αυτήν την στάση είναι μήπως ήρθε η ώρα ο Έλληνας να μπορέσει να εκτιμήσει κάποια πράγματα. Το ότι άνθρωποι που έχουν κάποια ιδιότητα , θα έχουν περισσότερη δημοσιότητα από ανθρώπους με άλλη ιδιότητα είναι δεδομένο και αποτελεί τον αντικατοπτρισμό της κοινωνικής αξιολογικής κλίμακας. Όταν η προσωπική ζωή ανθρώπων αποτελεί ένα (αν όχι ΤΟ) θέμα συζήτησης σε παρέες διάφορων ηλικιών, όταν τηλεοπτικές σειρές που βασίζονται στη φιλοσοφία της καταπάτησης της ιδιωτικότητας κάνουν τηλεθέαση και όταν μέσα από αυτά ξεπροβάλλουν άνθρωποι αμφίβολης ποιότητας και προσωπικότητας, η κλίμακα ιεράρχησης είναι ξεκάθαρη. Μέσα από αυτήν την κλίμακα εμφανίζεται όλο το μεγαλείο της κυρίαρχης νοοτροπίας και της φιλοσοφίας του Έλληνα.
Πώς μπορείς να εκτιμάς έναν άνθρωπο που δεν έχει σεβαστεί, όχι συναισθανθεί, την κρισιμότητα της κατάστασης; Το ότι συνάνθρωποί του πεθαίνουν τέτοιες μέρες, το ότι ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό βρίσκεται εδώ και σχεδόν ένα χρόνο αντιμέτωπο με μια πανδημία και προσπαθεί με πενιχρά μέσα και λίγο ανθρώπινο δυναμικό να σώσει ανθρώπινες ζωές; Ποιός είσαι που καταπατάς την καραντίνα που έχει επιβληθεί σε όλους (εκτός και αν είσαι ιερέας, οπότε εκεί δεν σε κατακρίνουμε ) και πας “για να ξεσκάσεις” στο Dubai? Για πόσο ακόμα το ενδιαφέρον θα επικεντρώνεται σε αυτά τα πρόσωπα και την προσωπική τους ζωή τη στιγμή που επιστήμονες αμφισβητούνται ή αγνοούνται; Για πόσο καιρό αυτοί οι άνθρωποι θα λειτουργούν ως ένα σύστημα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από φλέγοντα ζητήματα της κοινωνικής πραγματικότητας;
Τα προβλήματα που συνεπάγεται αυτή η στάση της κοινωνίας, διαρθρώνονται σε κάποιους βασικούς πυλώνες με αρκετά παρακλάδια. Αρχικά, όταν το podium των σπουδαίων ανθρώπων κατακλύζεται από ανθρώπους που έχουν αναδειχθεί από τα κοινωνικά δίκτυα, με αμφίβολο έργο για την κοινωνική πρόοδο, βρίσκονται “εκτός” άνθρωποι που δεν έχουν το χρόνο αλλά και τη διάθεση να ασχοληθούν με αυτά, είτε επειδή δεν συμφωνούν ιδεολογικά με τη λειτουργία των μέσων είτε επειδή βρίσκονται όλη μέρα σε μια αίθουσα διδασκαλίας, σε ένα εργαστήριο πειραμάτων ή είναι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο και παράγουν τέχνη. Ως συνέπεια αυτού έχουμε αρχικά ότι οι άνθρωποι που πασχίζουν να αφήσουν κάτι στο κοινωνικό σύνολο να περιφρονούνται (βλ. επιστήμονες κατά την πανδημία) και επομένως να αποσύρονται από όποια προσπάθεια να τοποθετηθούν για καταστάσεις που εντέλει τους έχουμε ανάγκη. Από την άλλη, όταν ένας έφηβος έχει ως πρότυπο ανθρώπους που έχουν καταφέρει να βγάλουν χρήματα μέσω των κοινωνικών δικτύων και να επαγγέλονται επαγγέλματα όπως influencer προφανώς αυτό θα λειτουργήσει ως παράδειγμα. Που είναι το κακό σε αυτο; Το κακό έγκειται στο ότι όταν είσαι έφηβος θα προσπαθήσεις να αντιγράψεις τον τρόπο ζωής ανθρώπων με λάθος κινήσεις. Με κινήσεις υπερβολικής έκθεσης του εαυτού σου, ενός εαυτού που ακόμα διαμορφώνεις και δεν είσαι σίγουρος αν σε 5, 10 ή 20 χρόνια θα συμπαθείς ακόμα. Με κινήσεις που θα σου στερήσουν έμμεσα την προσωπική σου ελευθερία, καθώς προκειμένου να διατηρηθείς στην “επικαιρότητα” πρέπει να καλύπτεις το αδηφάγο κοινωνικό ενδιαφέρον των ακολούθων σου και ας ευτελίζεις προσωπικές στιγμές με αυτόν τον τρόπο.
Συμπερασματικά, μιλάμε για ένα σύνολο πολιτών που τα ενδιαφέροντα και οι ανησυχίες του κυμαίνονται από το που ταξίδεψε ο τάδε, τι φόρεσε ο δείνα σε μια έξοδο και αν το ζευγάρι που προέκυψε από το Bachelor(!) είναι ακόμα μαζί. Η έλλειψη ενδιαφέροντος για κοινωνικά ζητήματα, η απολιτικοποίηση, η έλλειψη φιλοσοφικών ανησυχιών, έστω και απλών, καθημερινών ή ακόμα και ο σχολιασμός πραγμάτων όχι από ενδιαφέρον σχετικά με την πορεία της κοινωνίας αλλά από κακεντρέχεια, συνιστά τον καλύτερο συνδοιασμό για το λήθαργο του ανθρώπου. Και αναρωτιέμαι, άραγε, ποιος δεν θα ήθελε να κυβερνά μαριονέτες;
