Έτος: 2017
Τόπος: Γη
Κατάσταση: Το χειρότερο σενάριο που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, μοιάζει λίγο μπροστά σ’ αυτό που επικρατεί.
Αγαπητέ αναγνώστη, δε θέλω να σε τρομάξω. Αλλά θα το κάνω, επειδή κι εγώ κι εσύ φταίμε για την τωρινή κατάσταση. Φταίει ο κάθε άνθρωπος που βολεύτηκε, ο καθένας που προσποιήθηκε ότι δεν είδε, ο καθένας που δεν αντιστάθηκε και ο καθένας που δε θα αντισταθεί.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Γιατί λέω ότι απέτυχε η ανθρωπότητα;
Καταρχάς, κοίτα γύρω σου. Γρήγορα αυτοκίνητα, ακριβά μεγάλα σπίτια, ακριβές μάρκες ρούχων. Η αγάπη που έχεις εσύ, εγώ κι ο καθένας προς αυτά τα αγαθά είναι μια από τις αιτίες. Επικρατεί ο υλισμός, αγάπησε ο κόσμος τα υλικά αγαθά, θεοποίησε το χρήμα και το χειρότερο είναι ότι εκμεταλεύτηκε ο άνθρωπος τον άνθρωπο για ν’ αποκτήσει αυτά τα αγαθά. Τη ζακετούλα adidas, nike κ.λπ. που φοράς και καμαρώνεις επειδή είσαι μέσα στη μόδα, την έραψαν παιδάκια από τριτοκοσμικές χώρες για ένα κομμάτι ψωμί. Ίσως κάποια απ’ αυτά να μη ζουν τώρα που γράφω αυτό το άρθρο. Αλλά δε σε νοιάζει.
Το μονόπετρο που θα κάνεις δώρο στην αρραβωνιαστικιά σου, το βρήκε ένα παιδάκι-σκλάβος μέσα σ’ ένα ποτάμι-βούρκο. Κι αυτό ίσως να μη σε νοιάζει. Δεν υπάρχει άλλωστε μεγαλύτερη ένδειξη αγάπης από το μονόπετρο σου, σωστά; Θυσιάσαμε τα πάντα στον βωμό του χρήματος. Ο καθένας προσπαθεί να καλύψει τα ψυχολογικά του κενά με ακριβά αγαθά. Πες μου, νιώθεις ικανοποιημένος μες στο μεγάλο σου σπίτι; Νιώθεις χαρά στο ακριβό σου αυτοκίνητο;
Υποβαθμίσαμε, ίσως και να εξαφανίσαμε, την έννοια άνθρωπος. Όπως είπα, χρησιμοποίησε ο άνθρωπος τον άνθρωπο για άψυχα αντικείμενα. Κλείσαμε τη ζωή, κλείσαμε τους ανθρώπους σε ασφυκτικά ωράρια σαν αγρίμια μέσα σε κλουβιά-γραφεία που περιμένουν μια Κυριακή να ξεφύγουν από τη ζωή τους. Αν είναι δυνατόν, να προσπαθεί ο άνθρωπος να ξεφύγει από τη ζωή του! Ο κόσμος τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ, γρήγοροι ρυθμοί ζωής στις μεγαλουπόλεις. Γιατί; Μα φυσικά για το χρήμα. Ο ελεύθερος χρόνος κατάντησε άγνωστη λέξη, κανένας δεν αφιερώνει χρόνο πλέον στον εαυτό του, άρα ο άνθρωπος δεν εξελίσσεται και μένει πνευματικά στάσιμος.
Σκοτώσαμε και σκοτώνουμε τη ζωή. Κάνουμε συνεχώς πολέμους,στο όνομα της δόξας, στο όνομα του χρήματος, στο όνομα των θρησκειών. Σκοτώνονται οι άνθρωποι για το ποιος έχει τον καλύτερο φανταστικό φίλο, σκοτώνονται για ένα κομμάτι γης, για μερικά νομίσματα, για λίγη δόξα στα βιβλία της ιστορίας. Μικρή η περίοδος χωρίς πόλεμο πάνω στη Γη από τότε που εξελίχθηκε ο άνθρωπος. Απορώ, οι εικόνες με τα νεκρά παιδάκια δε σου σπαράζουν την καρδιά, ρε σιδερένιε άνθρωπε;
Καταστρέψαμε το περιβάλλον. Το θυσιάσαμε κι αυτό για λίγο περισσότερο χρήμα. Μολύναμε τα ποτάμια με απόβλητα, κόψαμε τα δέντρα, οποιοδήποτε σπάνιο είδος ζώου το σκοτώσαμε για να στολίζει το τζάκι μας. Εξαντλήσαμε τους φυσικούς πόρους και σκάψαμε σαν τρελοί για πετρέλαιο. Η Γη σταμάτησε ν’ αναπνέει. Καταστρέψαμε και καταστρέφουμε το σπίτι μας. Μονό όταν και το τελευταίο δέντρο κοπεί, όταν και το τελευταίο ποτάμι μολυνθεί, μόνο τότε θα καταλάβει ο άνθρωπος ότι τα χρήματα δεν τρώγονται.
Καταπατήσαμε όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα ένα προς ένα. Μισήσαμε ό, τι είναι διαφορετικό από τα πρότυπα της κοινωνίας. Φοβηθήκαμε τους πρόσφυγες και γιουχάραμε τους ομοφυλόφιλους, χωρίς να σκεφτούμε καν ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι.
Η επιβεβαίωση ότι αποτύχαμε είναι η εξής: «Μείναμε, μένουμε και θα μείνουμε (ευελπιστώ πως όχι) άπραγοι απέναντι στην αδικία, απέναντι στην καταστροφή. Μάθαμε να λέμε ότι δε γίνεται τίποτα, είμαστε μικροί και έτσι είναι, δεν μπορείς να τ’ αλλάξεις».
ΟΧΙ ΡΕ ΦΙΛΕ! Δεν έπρεπε να είναι έτσι. Όλα αυτά τα λες επειδή είσαι έξω απ’ το παιχνίδι. Επειδή το δικό σου παιδί δε δουλεύει μέσα στη βρώμα για ένα κομμάτι ψωμί, επειδή κοιμάσαι τα βράδια χωρίς να ηχούν βόμβες γύρω σου, επειδή ίσως να μην έχεις αντιληφθεί ακόμα τι γίνεται.
Οφείλεις, οφείλω, οφείλουμε ν’ αντιδράσουμε. Επειδή οι κυβερνήσεις δεν αντιδρούν, δε σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε και εμείς άπραγοι μπροστά στη καταστροφή. Είμαστε 7.000.000.οοο και οι άνθρωποι στην εξουσία είναι μόνο μερικές χιλιάδες. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτοί σε ορίζουν; Ας ξεκινήσουμε την αλλαγή με μικρά βήματα, με μια πράξη καλοσύνης κάθε φορά. Τώρα φαντάσου μικρές πράξεις καλοσύνης, μια από κάθε άνθρωπο καθημερινώς.
Βοήθησε τον άστεγο που θα δεις στον δρόμο σου, μη στρέψεις το βλέμμα σου αλλού. Δώσε του φαγητό, μίλησέ του, είναι άνθρωπος σαν εσένα απλώς δεν έτυχε να έχει την ίδια μεταχείριση, την ίδια τύχη. Κανε φιλανθρωπίες, κανε δωρεές αν σου περισσεύουν. Βοήθησε κι εσύ τις ακτιβιστικές οργανώσεις. Βοήθα ακόμα και τον γείτονά σου ή τον θείο σου και να φέρεσαι σε όλους με καλοσύνη.
Σταμάτα ν’ αγοράζεις από βιομηχανίες που εκμεταλλεύονται τον άνθρωπο και κυρίως τα παιδάκια. Μόνο έτσι θα βάλουν μυαλό οι εταιρείες, μόνο έτσι θα δουν «άσπρη μέρα» και τα παιδάκια.
Βοήθησε το έργο της ανακύκλωσης, προστάτεψε τον πλανήτη σου. Δεν υπάρχει άλλος ίδιος. Σεβάσου τη φύση, μην πετάς σκουπίδια, βοήθησέ τη να αναπνεύσει.
Η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενεργείας αντί για τις περιορισμένες όπως πετρέλαιο θα περιόριζαν τις μολύνσεις.
Πολύ σημαντικό είναι ν’ αλλάξει ριζικά το εκπαιδευτικό σύστημα. Η εκπαίδευση πρέπει να αποκτήσει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Να μάθουν οι νέες γενιές ν’ αγαπούν τον άνθρωπο, τη φύση και τον πλανήτη.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι ώστε να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Από το χέρι σου περνάει!
Μην γκρινιάζεις που δεν έρχεται η αλλαγή.
Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο.
Σύνταξη κειμένου: Θανάσης Τσιώλης
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
