Αναφερόμαστε όλοι στην Ανάσταση μετά τη σταύρωση και τα πάθη, αλλά στην ουσία δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι εστί αυτή στη δική μας ζωή, στην καθημερινότητά μας. Σκέψου την τελευταία δύσκολη περίοδο που βίωσες. «Χτυπήθηκες», «μαστιγώθηκες», αποφάσισες να «θαφτείς» μέσα στο πρόβλημα. αλλά από κάπου εμφανίστηκε ένας φως που σε οδήγησε στη δική σου Ανάσταση. Κι αυτό το φως δεν είναι άλλο από την ελπίδα που ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Και το φως μην το ψάξεις γύρω σου, βρίσκεται μέσα σου κρυμμένο.
Τη στιγμή, λοιπόν, που έχεις κατεβάσει ρολά, επιθυμείς και αναζητάς την απομόνωση. Τότε, ένα σημάδι, ένας άνθρωπος ή μια κατάσταση -για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό- σου δείχνει τον δρόμο προς την έξοδο. Σου υπενθυμίζει πως οτιδήποτε κι αν έχει συμβεί, αφού υπάρχει ζωή -η ζωή σου- όλα μπορούν να ξεπεραστούν. Είσαι κι εσύ ένας μικρός Ιησούς που μπορείς να νικήσεις το κακό και τον θάνατο με την αγάπη και τη ζωή. Συνειδητοποιείς πως τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα κι αν έτσι ήθελες να πιστεύεις, μαζεύεις τα κομμάτια σου, σηκώνεσαι και ανασκουμπώνεσαι. Ακόμα και το αδιέξοδο που είχες δημιουργήσει στο μυαλό σου, τώρα μοιάζει με έναν δρόμο απέραντο και φωτεινό που ανοίγεται μπροστά σου, έτοιμο να τον κατακτήσεις.
Είναι αυτό που λένε κάποιοι, πως ο άνθρωπος μπορεί να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του, γι’ αυτό πριν αναφέρθηκα στη δική σου, προσωπική Ανάσταση. Είναι τότε που κάθε κύτταρο σου πια, αποκτά ξανά ζωή και κάθε βήμα σου έχει λόγο ύπαρξης. Για την ακρίβεια, εσύ ο ίδιος έχεις πια λόγο ύπαρξης για τα επόμενα που θα έρθουν, για τα επόμενα που σε περιμένουν στη γωνία και για τη ζωή που σε θέλει να ζεις και όχι να επιβιώνεις. Σε αυτό το σημείο να σου τονίσω πως διαφέρει εκείνος που επιλέγει απλώς να επιβιώνει με εκείνον που ζει. Εσύ τώρα μεταπηδάς από το ένα στάδιο στο άλλο. Όλα πλέον αρχίζουν να λειτουργούν όπως πριν. Οι πνεύμονές σου έτοιμοι να αναπνεύσουν ξανά και τα πόδια σου όρθια και έτοιμα να ακολουθήσουν τον δρόμο που επέλεξαν.
Αντιλαμβάνεσαι ξανά την ύπαρξη κάποιων πραγμάτων. Βλέπεις τον ήλιο και χαίρεσαι να τον κοιτάζεις καταμάτα, δεν σκύβεις πια. Τώρα κοιτάζεις μόνο ψηλά και ευθεία, όχι κάτω. Εκτιμάς τη νέα μέρα που ξημέρωσε γιατί ξέρεις ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Παίρνεις ρίσκα και ζεις τη ζωή σου στα άκρα, γιατί είσαι στη θέση του πρωταγωνιστή και όχι σε εκείνη του θεατή. Γι’ αυτόν τον λόγο παίρνεις φόρα και διψάς να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις σε νέους και άγνωστους τόπους. Αυτή τη φορά, όμως, όχι για να ξεφύγεις από το πρόβλημα σου, αλλά όντας πιο ώριμος και δυνατός πια, νομίζεις ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο και από εκεί που τώρα βρίσκεσαι, περιορίζεσαι. Θες να νιώσεις παιδί που έχει το δικαίωμα να ονειρευτεί από την αρχή, ακόμα και ό, τι είναι άπιαστο. Αρχίζεις σιγά σιγά να πιστεύεις στους ανθρώπους ξανά, αλλά και στη δύναμη της αγάπης και της απογοήτευσης. Κοιτάζεις τους ανθρώπους στα μάτια, όχι καχύποπτα, αλλά με την ελπίδα πως κρύβουν το καλό μέσα τους. Άλλωστε το κακό ξέρεις πια να το διακρίνεις καλά.
Είσαι έτοιμος να ορμήξεις σε οτιδήποτε σου φέρει η ζωή σαν θηρίο, για να υπερασπιστείς αυτά που με τόσο κόπο κατέκτησες από το μηδέν. Εσύ τα γκρέμισες όλα και τώρα τα χτίζεις με το φως της ελπίδας και όλα εκείνα τα διδάγματα που σου έμαθαν τα παθήματά σου. Ο άνθρωπος που βλέπεις στον καθρέφτη σου δε μοιάζει με τον προηγούμενο, είναι πιο έμπειρος από ποτέ και έτοιμος για όλα. Τα παθήματά σου πια δεν είναι εμπόδια, αλλά οι βάσεις μιας καινούριας ζωής και στηρίγματα για τις επόμενες κακοτοπιές που μπορεί να έρθουν.
Σύνταξη κειμένου: Γιώτα Γιαννακοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
