Κάποτε θα θυμηθείς ότι την αγαπάς, αλλά τότε θα είναι αργά. Και θα είναι αργά γιατί η ζωή είναι δίκαιη. Και σε αυτόν τον κόσμο, αργά ή γρήγορα ό, τι δίνεις παίρνεις. Και πίστεψε με, θα το θυμηθείς εκεί που δε θα το περιμένεις.
Κάποια μέρα θα μπεις σ’ ένα μπαράκι με τους φίλους σου και θα τη δεις να στέκεται λίγο πιο πέρα, και ξαφνικά όλα θα χαθούν. Θα είναι εκείνη. Εκείνη που ούτε που θυμάσαι πόσους μήνες έχεις να τη δεις. Θα τη δεις και θα σκεφτείς το πόσο έχει ομορφύνει. Αλλά πάντα όμορφη ήταν έτσι και αλλιώς θα πεις. Οι φίλοι σου θα σε ρωτήσουν αν είσαι καλά, αλλά εσύ θα είσαι χαμένος στο χαμόγελό της. Μην ανησυχείς, κι εκείνη σ’ έχει δει. Χιλιάδες αναμνήσεις αναβλήθηκαν αλλά πιο πολύ συναισθήματα. Εσύ θα νιώσεις ένοχες και μαλάκας, γιατί τότε θα καταλάβεις ότι άφησες ό, τι πιο όμορφο είχες ποτέ να σου φύγει από τα χέρια. Κι εκείνη το μόνο που θα νιώσει είναι ο πόνος και η απογοήτευση που της είχες προκαλέσει.
Θα τη δεις μ’ έναν άλλον. Θα τη δεις να είναι όμορφη για κάποιον άλλον. Θα δεις κάποιον άλλον να της χαϊδεύει τον λαιμό και τότε το μόνο που θα θες να κάνεις είναι να πας και να του σπάσεις τα μούτρα. Γιατί, θα πεις, ότι δεν έχει δικαίωμα να την αγγίζει. Κανένας δε θα έχει δικαίωμα ν’ αγγίζει το σώμα που λάτρεψες ούτε να φιλάει τα χείλη που σ’ έκαναν να ξεχνάς την ύπαρξή σου. Θα φωνάζεις από μέσα σου ότι είναι δικιά σου αλλά κανείς δε θα σ’ ακούει.
Και τότε θα θυμηθείς ότι την αγαπάς αλλά θα είναι αργά. Γιατί τότε θα καταλάβεις ότι είναι υπέροχο να βρεις κάποιον να κατακτήσει το κορμί σου. Αλλά είναι ακόμα πιο συναρπαστικό να βρεις αυτόν που θα κυριέψει την ψυχή σου. Κι εσύ αυτόν τον κάποιον τον έδιωξες. Και ο Ρέμος το είπε πρώτος: «Πίστευα σε είχα ξεπεράσει, πρώτος πως εγώ σε είχα ξεχάσει. Ποσό λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή».
Τόσο καιρό την έψαχνες σε άλλα βλέμματα, σε διαφορετικά κορμιά αλλά δεν τη βρήκες σε κανένα. Τώρα καταλαβαίνεις πως μόνο εσύ την πρόδωσες. Την έδιωξες χίλιες φορές κι αυτή έμενε κοιτώντας σε να κάνεις το ένα λάθος μετά το άλλο. Έμενε να σου εξηγεί αλλά μάτια μου, όταν χρειάζεσαι να εξηγείς τα αυτονόητα, τότε μιλάς σε λάθος άνθρωπο. Και τώρα τη βλέπεις να κάθεται απέναντί σου και καταλαβαίνεις πως τόσο καιρό δεν είχες τίποτα. Αφού δεν είχες εκείνη, δεν είχες τίποτα. Εκείνη που έδιωξες. Εκείνη τη μία που έδιωξες για ν’ αποκτήσεις περισσότερες εμπειρίες.
Και τώρα καταλαβαίνεις ότι τον άντρα δεν τον χαρακτηρίζουν οι εμπειρίες του αλλά η μπέσα, ο λόγος και το φιλότιμο. Το πώς θα φερθεί σ’ αυτή τη μία που άλλαξε τον κόσμο του. Όμως τα λάθη μας δεν τα καταλαβαίνουμε όταν τα κάνουμε αλλά όταν έρχεται η ώρα να τα πληρώσουμε. Και τώρα ήρθε η σειρά σου.
Αλλά διάολε, ξέρω ότι την αγάπησες κι ότι ακόμα την αγαπάς. Ξέρω ότι τη λάτρεψες όσο τίποτα άλλο στη ζωή σου. Ξέρω ότι θα έκανες τα πάντα για να είναι εκείνη καλά. Πρώτη φορά ήσουν πραγματικά ευτυχισμένος, αφού κάθε φορά που την κοίταζες, το χαμόγελό σου ξεπερνούσε τα χείλη και έφτανε στα ματιά. Σ’ έβλεπα κάθε φορά πώς την κοιτούσες. Όμως, την έδιωξες στην πρώτη δυσκολία. Είχες πείσει τον εαυτό σου ότι ήταν για το καλό σας. Απαρνήθηκες με τις πιο φθηνές δικαιολογίες τα πιο ακριβά σου συναισθήματα. Την έδιωξες γιατί πνιγόσουν από την πολλή αγάπη της. Βλέπεις, δε σε είχε αγαπήσει και ποτέ κάποιος τόσο πολύ ώστε να ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Είχες μάθει μόνος μια ζωή, να νοιάζεσαι μόνο εσύ για τον εαυτό σου. Και να που βρέθηκε ένας άνθρωπος που αγάπησε πιο πολύ εσένα από τον ίδιο του τον εαυτό. Αλλά εσύ ήσουν μαθημένος στα λίγα.
Αυτός όμως που δικαιούται να λέει ότι πραγματικά αγάπησε κάποιον, είναι εκείνος που αποφάσισε ότι ο άλλος είναι πιο σημαντικός και ξεπέρασε όλα τα εμπόδια για να είναι μαζί του. Εξάλλου, το μεγαλείο μιας σχέσης δύο ανθρώπων δε φαίνεται στα πόσα σ’ αγαπώ θα ανταλλάξουν αλλά στα πόσα εμπόδια θα περάσουν μαζί. Γιατί όταν έρχεσαι και λες ότι αγαπάς κάποιον πετάγεται η αγάπη και η ζωή και σου λένε «Κάτσε ρε φίλε, τι σημαίνει ότι αγαπάς κάποιον; Εύκολο να το λες αλλά θα πρέπει και να το αποδείξεις». Γιατί η αγάπη θα σε δοκιμάσει. Η ζωή θα σε δοκιμάσει. Θα δοκιμάσει το πόσο αληθινά είναι αυτά που λες. Θα δοκιμάσει τις αντοχές και τα συναισθήματά σου. Γιατί αν ο άλλος δε σε έχει τις μέρες που θα βρέχει στη ζωή του, τι να σε κάνει μόνο όταν έχει ήλιο.
Κι εσύ την έδιωξες. Αυτή τη μία την εγκατέλειψες. Αυτή που έδινε και τη ζωή της για να είσαι εσύ καλά. Και τώρα τη βλέπεις απέναντί σου και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Νιώθεις ντροπή και σε καταλαβαίνω. Γιατί αν έκανα κι εγώ έναν τέτοιο έρωτα κομμάτια, το ίδιο θα ένιωθα. Δείλιασες και τα παράτησες στην πρώτη δυσκολία κι αυτή έμεινε πίσω ν’ αναρωτιέται γιατί. Δεν άντεξες να μάθεις στα αληθινά μαζί της. Δεν άντεξες τα δυνατά. Γιατί τα λίγα είναι πιο σίγουρα για σένα, λιγότερο επίφοβα. Αλλά για εκεί είσαι… Ως εκεί μπορούσες…
Και τώρα μη σκεφτείς να της μιλήσεις, γιατί αυτή ήταν επιλογή σου και τώρα η τιμωρία σου. Γιατί δεν της αξίζεις. Γιατί αυτή πάντα θα σου δίνει τα πολλά αλλά εσύ είσαι για τα λίγα. Και τότε θα θυμηθείς πόσο την αγαπάς. Αλλά πλέον είναι αργά!
Σύνταξη κειμένου: Έφη Λάιου
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
