Μου λείπεις, θέλω να το ξέρεις…
Δε μου λείπεις με τον τρόπο που θα ήθελες. Καταλαβαίνω, στο ορκίζομαι. Ξέρω πως μ την εξομολόγησή μου κάνω τα πράγματα πιο δύσκολα για σένα αλλά και για μένα. Δεν αντέχω άλλο να προσποιούμαι πως όλα θα πάνε καλά, γιατί τίποτα δεν είναι καλά μέσα μου χωρίς εσένα. Ήσουν μέρος της ζωής μου, κομμάτι του εαυτού μου που δε μπορώ με τίποτα και με κανέναν να αντικαταστήσω. Εσύ και εγώ ήμασταν διαφορετικοί, συνδεμασταν εγκεφαλικά.
Όλα για κάποιον λόγο γίνονται… Για κάποιον λόγο δεν είσαι πια τα πάντα στη ζωή μου. Είχαμε την ευκαιρία να το προσπαθήσουμε μαζί, αλλά τελικά ναυαγήσαμε. Δεν αντέξαμε μωρό μου την τρικυμία. Λένε πως μετά την μπόρα έρχεται η ηρεμία. Εγώ δυστυχώς ήμουν ναυαγός και έψαχνα τη στεριά μου για πολύ καιρό. Εσύ ήσουν η στεριά μου, το καταφύγιο μου. Σε δικαιολογούσα, σε συγχωρούσα και επιβράβευα κάθε κακή σου συμπεριφορά κατηγορώντας εμένα.
Είχες άλλες προτεραιότητες ενώ για μένα ήσουν ο ένας και μοναδικός. Και για να μιλήσουμε ειλικρινά, αφού πέρασε καιρός, είχες κάποια άλλη πρώτη σου προτεραιότητα. Δεν καταστράφηκαν όλα σε μια μέρα, αν και κάποιες φορές έτσι αισθάνομαι.
Τη μια μέρα ήσουν το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν όταν ξυπνούσε και ο τελευταίο πριν κοιμηθω. Το χαμόγελο σου και το άγγιγμά σου συντρόφευε τα όνειρά μου. Πόσα βράδια μιλούσαμε κοιτώντας τα αστέρια; Πόσα ξημερώματα μιλούσαμε για αυτά που φοβόμασταν ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό να παραδεχτούμε; Μη μου πεις πως τα ξέχασες, δε θα σε πιστέψω.
Κάποιες φορές σκέπτομαι πως έπρεπε να προσπαθήσω περισσότερο για εμάς. Και εσύ; Εσύ τι έκανες για να με κρατήσεις κοντά σου; Tα τελευταία σου λόγια με στοιχείωνουν μη αφήνοντάς με να αποκοιμηθώ. “Μη με ξεχάσεις ποτέ” μου ψυθίσες κοντά στα χείλη με δάκρυα στα μάτια σου ενώ απομάκρυνες τα χέρια σου από πάνω μου. Αχ αυτή η αγκαλιά σου! Κουμπώναμε σαν ένα, θυμάσαι; “Θα μαι για πάντα δικιά σου” σου φώναζα. Ίσως δεν το άκουσες ποτέ μα κάθε βράδυ σε φαντάζομαι δίπλα μου, σου κρατάω το χέρι και στο ψυθιριζω. Πονάει να βρίσκεται ο άλλος δίπλα σου μόνο στη σκέψη σου. Πονάει να μη μπορείς να τον αγκαλιάσεις παρά μόνο στα όνειρά σου.
Με τη φυγή σου πήρες και μένα μαζί, τν καλύτερη εκδοχή μου. Η ζωή δεν προχωρά χωρίς εσένα, δε θέλω να περνάνε οι μέρες και εσύ να μην είσαι εδώ! Πώς να προχωρήσω; Δε θυμάμαι τίποτα πριν από σένα μάτια μου.
Όταν συμβαίνει κάτι καλό εσύ είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θέλω να τα πω. Μονάχα εσύ με καταλάβαινες, ήξερες όλα τα μυστικά μου και έλεγες πως αγαπάς κάθε κομμάτι μου. Και τώρα πού είσαι; Περνάς καλά με τις σχέσεις που σου προσφέρουν. Σε κατηγορώ που δε μου δίνεις περιθώριο να σου στείλω ένα μήνυμα, να σου εκμυστηρευτώ αυτά που κρύβω μέσα μου και δεν αντέχω άλλο να τα κρατάω, με πνίγουν. Δεν είσαι πια στη ζωή μου και ίσως μου βγει σε καλό, πού ξέρεις; Πρέπει να εμπιστεύεσαι τη ζωή, τη μοίρα και την τύχη.
Θα είναι δύσκολο να προχωρήσω και να ξαναφτιάξω τη ζωή μου κάποιον άλλον, ακόμη και αν αυτός με κάνει πιο χαρούμενη από ότι με έκανες εσύ. Σου εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις, γιατί σίγουρα δεν ήμουν εγώ. Έπρεπε να ρίξω εμένα για να σώσω εμένα αλλά αυτή είναι και η δύναμη της αγάπης.
Στο τέλος δεν έχει σημασία ο λόγος που συμβαίνουν κάποια πράγματα αλλά το αποτέλεσμα. Ας είσαι χαρούμενος με κάποια που να σε αγαπάει πραγματικά. Κάποτε μια φίλη μου είχε πει: Οι σχέσεις πρέπει να είναι χτισμένες με γερά θεμέλια ώστε να μη μπορεί κανέις να τα διαλύσει. Η εμπιστοσύνη και η αγάπη είναι κάτι που κερδίζεται πρέπει να αφήσετε τα πάντα πίσω σας αν θέλετε να πάτε μπροστά μαζί. Είναι δύσκολο να είσαι με κάποιον και εύκολο να είσαι μόνος σου, γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις μονάχα τις δικές σου και όχι και ενός άλλου ανθρώπου που έχει και εκείνος τα θέματα του. Η νίκη της αγάπης είναι στο χέρι σου και μόνο αν οι δύο άνθρωποι είναι σαν δύο κρίκοι περασμένοι ο ένας στον άλλον. Έτσι τίποτα δε θα μπορέσει να τους χωρίσει…
Και εμείς αγάπη μου; Εμείς δεν πληρούσαμε τίποτα από τα παραπάνω. Η σχέση ήταν τρύπια από παντού και γεμάτη σκοτεινά σημεία και ξένους ανθρώπους… Πίστεψέ με όταν σου πω πως καταλαβαίνω γιατί δε μιλάμε πια.
Αλλά μην ξεχνάς, αυτό δε με κάνει να μου λείπεις λιγότερο…
