Εσύ. Σου έχω πει τόσα πολλά και συνάμα τόσα λίγα. Έχω ακόμα να σου πω τόσα πολλά αλλά τίποτα δε θα σε κάνει να καταλάβεις τι πραγματικά ισχύει. Εσύ, μου έχεις πει τόσα πολλά και κράτησα τόσα λίγα. Μην ανησυχείς έχω κρατήσει αυτό που πρέπει. Το πιο μεγάλο, το πιο σημαντικό και πιο αληθινό. Εσύ που γυρίζεις σπίτι σου τα βράδια και θέλεις σε κάποιον να μιλήσεις και δεν έχεις κανέναν, η σκέψη μου είναι συνεχώς μαζί σου για να μη νιώθεις μοναξιά. Δεν είσαι μόνος σου. Εγώ, τα βράδια δεν κοιμάμαι. Περιμένω να εκτελέσεις το γνωστό σου πρόγραμμα μετά τη δουλειά και μόλις πας σπίτι το καταλαβαίνω. Τότε θα ηρεμήσω και θα κοιμηθώ.
Το πρόγραμμά μου τόσο ίδιο και τόσο διαφορετικό. Το πρόγραμμά σου τόσο ίδιο και τόσο διαφορετικό. Κάτι λείπει. Ποτέ δε σου είπα οτι το μόνο που σκεφτόμουν ανοίγοντας τα μάτια μου το πρωί ήσουν εσύ. Τι κάνεις εσύ, που είσαι εσύ, τι έφαγες εσύ, πως πήγες στη δουλειά εσύ. Μόνο μια λέξη στο μυαλό μου. Εσύ. Σε όλα αυτά τα εσύ κανένα «εγώ» και δεν το μετανιώνω ούτε στιγμή. Για πρώτη φορά κάτι άλλο είχε προτεραιότητα και το κράτησα καλά. Ο άνθρωπος είναι τόσο μεγάλος σε μερικές καταστάσεις και τόσο μικρός σε κάποιες άλλες.
Έχω τόσα πολλά να σου πω, που δεν ξέρω που να αρχίσω και που να τελειώσω. Η σκέψη μου, ένα κουβάρι. Είσαι τόσο κοντά και τόσο μακριά, περίεργο. Όλες εκείνες τις φορές που τσακωθήκαμε και δε με έπαιρνες τηλέφωνο και έπαιρνα εγώ, δεν ήταν επειδή πίστευα πως είχα άδικο αλλά ήταν πιο σημαντικό να ακούσω τη φωνή σου παρά να πάρω αγκαλιά τον εγωισμό μου. Όσες φορές σου έκανα παράπονα, άλλες τόσες τα κρατούσα μέσα μου και χαμογελούσα για να μη χαλάσω τις στιγμές μας.
Όσα δε σου είπα, τα σκεφτόμουν κάθε φορά που κανονίζαμε να βρεθούμε και μετρούσα τα λεπτά μέχρι να σε δω. Μα όταν ερχόσουν δε υπήρχε τίποτα που να θέλω να πω, που να πρέπει να πω. Και όταν δεν ερχόσουν πάλι το ίδιο συνέβαινε. Ένα σωρό σκέψεις και νεύρα και αποφάσεις «οριστικές» που δεν τηρήθηκε ποτέ καμιά τους. Ακόμα και τώρα όμως τίποτα δε θα άλλαζα, τίποτα δε μετανιώνω. Γυρίζοντας το χρόνο πίσω και γνωρίζοντας τι θα επακολουθούσε, θα το ξαναζούσα όλο από την αρχή με την ίδια ένταση, τα ίδια λάθη και σωστά.
Όμως δε σου τα είπα όλα. Ήθελα να τα κρατήσω μόνο για εμένα. Πόσο εγωιστικό;
Θα ήθελα μια ακόμα βόλτα αργά το βράδυ, όσες βόλτες και να κάνουμε πάντα θα θέλω μια ακόμη. Δε θα τις βαρεθώ ποτέ. Θέλω να χτυπάει το κινητό μου αργά το βράδυ και να βλέπω τη φωτογραφία σου και να χάνω τον ύπνο μου και να χαίρομαι για αυτό. Θέλω να περιμένω να ξυπνήσεις για να μιλήσω μαζί σου ή ακόμα καλύτερα να σε ξυπνάω εγώ.
Όλα αυτά για τα οποία γκρίνιαζα, είναι όλα όσα δε σου είπα. Είναι όλα όσα θα ξαναζούσα σίγουρα. Είναι όλα όσα θέλω. Είναι όλα είσαι εσύ και δε σου τα είπα.