Απομυθοποίηση, κοινώς σε είχα ψηλά και έπεσες. Μιλώντας, όμως, με ορισμούς, η απομυθοποίηση είναι η διαδικασία μέσα από την οποία αναδεικνύεται η πραγματική διάσταση, αφαιρώντας τη μυθική διάσταση που περιβάλλει κάτι. Ίσως σκεφτόταν κάποιος πως γίνεται κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, κατάσταση ή συνήθως πρόσωπο, να αποκτά μυθική διάσταση. Τη φέρει από μόνο του; Φυσικά και όχι. Την ιδιότητα αυτή του την προσθέτουν οι γύρω του κι αν μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για έναν άνθρωπο, εκείνοι που τον αγαπούν και τον εκθειάζουν μπροστά στα μάτια των υπολοίπων, αλλά ακόμα και στα δικά τους. Γι’ αυτό τον λόγο αυτή η αγάπη και ο απέραντος θαυμασμός τους οδηγεί να τον τοποθετούν ψηλά σε ένα βάθρο που δεν τον αγγίζει κανείς, ώστε να μην μπορεί να πέσει. Αλλά μήπως τελικά μπορεί να πέσει;
Άνθρωποι αγαπημένοι, άνθρωποι λατρεμένοι, άνθρωποι που τους είδαμε στα μάτια μας σαν κάτι το ξεχωριστό και ορισμένες φορές, αν δεν ήταν δικό μας, σαν κάτι το άπιαστο. Άλλωστε τους είχαμε τοποθετήσει τόσο ψηλά που ήταν δύσκολο να τους πλησιάσουμε. Ήταν τέλειοι σε όλα τους, ακόμα και τα ελαττώματά τους έμοιαζαν μικρά και αθώα, χαριτωμένα και ανούσια. Ούτε κι αυτά δεν μπορούσαν να κλονίσουν την εικόνα τους. Πάντα υπήρχε από μέρους μας μια έτοιμη δικαιολογία για όλα ώστε να τους προστατέψουμε, να προστατέψουμε την εικόνα που είχαμε πλάσει για εκείνους. Οι πράξεις τους πάντα γίνονταν καλοπροαίρετα, χωρίς σκοπό να πληγώσουν ή να αδικήσουν και ακόμα κι αν το έκαναν κάποιες φορές, φυσικά και δεν έφταιγαν αυτοί. Ίσως να έφταιγες εσύ, ο καιρός, η ζωή που είναι μικρή αλλά σίγουρα όχι αυτοί. Σε αυτό το σημείο να σου πω ότι αυτά δεν τα υποστηρίζουν εκείνοι, αλλά εσύ ο δημιουργός αυτού του μυθικού και τέλειου πλάσματος. Εσύ που κοντεύεις να πείσεις και τους γύρω σου ότι όντως αυτό το άτομο είναι κάτι το διαφορετικό, αντιμετωπίζοντάς το κι εκείνοι όπως εσύ. Άλλωστε τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τον υποβαθμίσει στα μάτια σου ή μήπως μπορεί;
Βέβαια και μπορεί κάποιος να τον ρίξει από τον θρόνο του κι αυτός δεν είναι άλλος από τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι εκείνη η στιγμή που αυτός ο super άνθρωπος βγάζει το προσωπείο, για την ακρίβεια το προσωπείο που δεν υπήρχε ποτέ και εσύ του είχες φορέσει. Μερικές φορές αρκεί μία και μόνο πράξη για να τα καταρρίψει όλα. Να μετατρέψει την άμαξα σε κολοκύθα και να βρεθείτε όλοι προ εκπλήξεων και κυρίως εσύ δημιουργέ μου, άναυδος μπροστά στην αλλαγή. Πάνω από όλα, όμως, απογοητευμένος που ο δικός σου αυτός άνθρωπος που με τόσο κόπο ανέβασες τόσο ψηλά, έπεσε και μάλιστα μόνος του χωρίς να κουνήσεις καν το μικρό σου δαχτυλάκι. Προσπαθείς να τον δικαιολογήσεις και τώρα ώστε να καθυστερήσεις την πτώση, αλλά μάταια. Η αλήθεια πλέον είναι μπροστά σου και είναι πέρα για πέρα γυμνή.
Έρχεται, λοιπόν, η στιγμή ονειροπόλε μου που πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου, την απογοήτευση σου που έχει πιάσει ταβάνι και να σηκωθείς. Να κοιτάξεις ξανά τους ανθρώπους στα μάτια και να μάθεις πως κανείς δεν είναι τέλειος και δε χρειάζεται να τον κάνεις στα μάτια σου. Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν διάβολο και έναν άγγελο και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για την εμφάνιση και των δυο προσώπων ώστε να μη μαζεύουμε απογοητεύσεις. Να μάθεις να αγαπάς τα ελαττώματα των άλλων χωρίς να τα εξαφανίζεις. Αντίθετα, ο δρόμος προς την ανακάλυψη των ατελειών κρύβει περισσότερο ενδιαφέρον. Τέλος, να αγαπάς τους ανθρώπους της ζωής σου χωρίς να τους μυθοποιείς, γιατί κάποια στιγμή ίσως έρθει η πτώση και το πλήγμα θα είναι διπλό.
Αν, όμως, διαβάζοντας τα παραπάνω ταυτίστηκες περισσότερο με τον κάτοχο του θρόνου, σου αξίζουν συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια γιατί κατ’ εμέ είναι τέχνη το να ανέβεις ψηλά χωρίς ιδιαίτερο κόπο και μετά με μία σου μόνο κίνηση να τα καταστρέψεις όλα και να φτάσεις στον πάτο. Οι πραγματικοί έπαινοι, όμως, θα σου αποδίδονταν αν κατάφερνες όχι μόνο να φτάσεις εκεί πάνω αλλά και να αποδείξεις ότι πραγματικά άξιζες τον θρόνο σου και τον έκανες κτήμα σου. Άλλωστε είναι εύκολο να δεχτείς κάτι που σου χάρισαν, αλλά θέλει κόπο να το κρατήσεις.
Σύνταξη κειμένου: Γιώτα Γιαννακοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
