Ο κολομβιανός Ciro Guerra, σκηνοθέτης των ‘Wind of Journeys’ και ‘Embrace of the Serpent’, κάνει το αγγλόφωνο ντεμπούτο του με το ‘Waiting for the Barbarians’, το οποίο είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του J.M. Cootzee που αφηγείται την σύγκρουση δύο αξιωματικών σε μία αυτοκρατορική αποικία. Η ταινία είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2019 και κυκλοφόρησε για το υπόλοιπο κοινό στις 7 Αυγούστου του 2020. Το σενάριο του ‘Waiting for the Barbarians’ υπογράφει ο ίδιος ο J.M. Cootzee και πρωταγωνιστούν οι Mark Rylance, Johnny Depp, Robert Pattinson και Gana Bayarsaikhan.
Η Πλοκή
Η ιστορία ξεκινάει σε ένα οχυρό που βρίσκεται στην έρημο, στα σύνορα μίας ανώνυμης αυτοκρατορίας. Διοικητής του οχυρού αυτού είναι ένας άνδρας ο οποίος είναι γνωστός μονάχα ως Επίτροπος (Rylance). Ο Επίτροπος λοιπόν φαίνεται πως διοικεί κατάλληλα το οχυρό, αφού έχει μείνει εκεί για χρόνια και γνωρίζει αρκετά καλά πλέον τον τρόπο ζωής των κατακτημένων κατοίκων. Το καλοκαίρι η αυτοκρατορία στέλνει μία διμοιρία εκεί για να επιθεωρήσει την περιοχή, καθώς πιστεύει πως οι βάρβαροι έχουν αρχίσει να ετοιμάζονται για ανοιχτό πόλεμο εναντίον τους. Επικεφαλής της διμοιρίας είναι ο Συνταγματάρχης Joll (Depp), ένας άντρας σκληρός, που χρησιμοποιεί τελείως διαφορετικές μεθόδους από αυτές του Επίτροπου και αρχίζει από την πρώτη κιόλας μέρα να βασανίζει άγρια τους κατακτημένους προς απόσπαση πληροφοριών. Ο Επίτροπος αντίθετος σε αυτή την προσέγγιση κάνει ότι μπορεί να τον σταματήσει αφού παράλληλα αναρωτιέται αν εκπροσωπεί το σωστό στρατόπεδο.
Η Κριτική
Ομολογώ πως από τη στιγμή που είδα το trailer του ‘Waiting for the Barbarians’, ανυπομονούσα για την κυκλοφορία της ταινίας, αφού η όλη ατμόσφαιρα μου θύμισε κλασσικές ταινίες όπως το ‘Bridge on the River Kwai’ του David Lean, όπου υπάρχει μία σύγκρουση ιδεολογιών με φόντο τον πόλεμο. Η ταινία έχει αυτό το στοιχείο αλλά δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά εκεί, μα επιλέγει να είναι ένα ταξίδι, ή καλύτερα μία προσωπική αναζήτηση που αφορά το σωστό και το λάθος και δείχνει τι συμβαίνει όταν αυτό που νομίζουμε για καιρό πως είναι το σωστό αποδεικνύεται τελικά το αντίθετο. Έτσι και ο Επίτροπος, ο οποίος είναι πιστός στην αυτοκρατορία, αρχίζει κατά τη διάρκεια του φιλμ να αμφιβάλλει για αυτά που πιστεύει ενώ αναρωτιέται όπως κι εμείς.. Ποιοί είναι τελικά οι βάρβαροι; Αυτοί που βρίσκονται έξω από τα τείχη; Ή εκείνοι που βρίσκονται μέσα;
Το ‘Waiting for the Barbarians’ όμως δεν είναι για όλους, καθώς έχει αργό ρυθμό και παίρνει το χρόνο του. Προσωπικά δεν βαρέθηκα καθόλου και πιστεύω πως αυτό το slow burn ευνοεί γενικά το φιλμ, αφού αφήνει τις σκηνές να αναπνεύσουν και τις ερμηνείες των ηθοποιών να εξελιχθούν περισσότερο, μιλώντας ειδικά για αυτή του Mark Rylance που είναι το επίκεντρο όλης της ταινίας. Ο χαρακτήρας του Επίτροπου είναι ο μόνος χαρακτήρας που αναπτύσσεται και έχει υποστεί αλλαγή μέχρι το τέλος του φιλμ, όπου βλέπει μέσα από την προσωπική του εμπειρία τι παθαίνει αυτός που θεωρείται εχθρός της αυτοκρατορίας. Ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός, (Bridge of Spies), είναι εξαιρετικός στο ρόλο. Είναι μία ήρεμη δύναμη που σπάνια εκρήγνυται και εκφράζεται περισσότερο με τη σιωπή του και το χαμένο βλέμμα του που μαρτυρά τα ταξίδια που κάνει στις σκέψεις του, στις συγκρούσεις και στους ανεκπλήρωτους έρωτες.
Εκτός από τον Mark Rylance, ερμηνευτικό highlight είναι επίσης ο Johnny Depp, ο οποίος μετά από τις περιπέτειες με την Amber Heard δείχνει να επιστρέφει δυναμικά στο παιχνίδι και να επιλέγει ξανά τους ρόλους του με προσοχή. Μπορεί ο ρόλος του Συνταγματάρχη Joll να είναι σχετικά μικρός, αλλά έχει τόση βαρύτητα που μπορείς να νιώσεις την παρουσία του σε όλη τη διάρκεια, χωρίς να βρίσκεται στη σκηνή. Ο ρόλος ταιριάζει γάντι στον Depp. Από τη στιγμή που τον βλέπεις καταλαβαίνεις πως πρόκειται για απειλή, πράγμα που ενισχύεται από τα κοστούμια και ειδικά από τα στρογγυλά μαύρα γυαλιά που φοράει, τα οποία τον μετατρέπουν σε ένα πλάσμα σκληρό, ανίκανο για οποιοδήποτε συναίσθημα. Στην απόδοση των διαλόγων είναι επίσης φοβερός, αφού όπως ο Rylance, δεν εκρήγνυται σχεδόν ποτέ και ερμηνεύει την κάθε ατάκα με το απαραίτητο βάρος.
Συνολικά όλο το cast κάνει καλά τη δουλειά του εκτός από τον Robert Pattinson, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αποδείξει πως είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός με ταινίες όπως τα ‘Good Time’, ‘Lost City of Z’ και ‘Lighthouse’. Όχι ότι εδώ δίνει μία κακή ερμηνεία, αλλά ο συγκεκριμένος ρόλος δεν του ταιριάζει και ο ίδιος φαίνεται να νιώθει κάπως άβολα μέσα σε αυτόν. Σε άλλους τομείς, η σκηνοθεσία του Ciro Guerra είναι φανταστική, με το στήσιμο των πλάνων του να θυμίζει άλλα κλασσικά έπη. Επίσης η απίστευτη φωτογραφία του βετεράνου Chris Menges και η ατμοσφαιρική μουσική του Giampiero Ambrosi καταφέρνουν να δώσουν στο φιλμ την αίσθηση του έπους.
Το ‘Waiting for the Barbarians’ μπορεί λόγω του ρυθμού του να μην είναι για όλους, αλλά δεν παύει να είναι μία ταινία που ξεχειλίζει από αρετές. Με υπέροχη σκηνοθεσία και φωτογραφία, επική μουσική και εξαιρετικές ερμηνείες από τους Mark Rylance και Johnny Depp, πρόκειται για ένα φιλμ που θας σας κάνει να περάσετε δύο ποιοτικές ώρες και ίσως στο τέλος να αποτελέσει θέμα προς συζήτηση.
