May December: Αφέλεια και αυταπάτες

H Natalie Portman (Elizabeth) και η Julianne Moore (Gracie) στην ταινία May December
Πηγή εικόνας: netflix.com

Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του The Velvet Underground ο Todd Haynes επιστρέφει με μία πλήρως καθηλωτική ταινία. Βασισμένο σε σενάριο της Samy Burch, το May December αποτελεί την ανεπίσημη κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας της Mary Kay Letourneau. Η Letourneau ήταν μία δασκάλα στην Ουάσινγκτον που είχε σεξουαλικές σχέσεις με έναν από τους μαθητές της, τον οποίο παντρεύτηκε αφού αποφυλακίστηκε. Όπως είναι αναμενόμενο, το σκάνδαλο αυτό συγκλόνισε την παγκόσμια επικαιρότητα.

Αντλώντας στοιχεία από την ιστορία αυτή, το May December ακολουθεί την Elizabeth (Natalie Portman), μία ηθοποιό, που επιθυμεί να μελετήσει τη ζωή της Gracie (Julianne Moore), την οποία πρόκειται να υποδυθεί σε μία επερχόμενη ταινία. Η Gracie είχε αποκτήσει μεγάλη δημοσιότητα εξαιτίας της σχέσης με τον άνδρα της, Joe (Charles Melton), η οποία ξεκίνησε όταν η ίδια ήταν τριάντα έξι ετών και εκείνος δεκατριών. Ο Joe και η Gracie είναι παντρεμένοι αρκετά χρόνια και έχουν τρία παιδιά. Το ζευγάρι συναινεί στο να παρέχει στην Elizabeth τις πληροφορίες που χρειάζεται ώστε να προετοιμαστεί για τον ρόλο.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις όπου παρακολουθούμε τον Joe ή την Gracie, το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας το βλέπουμε μέσα από τα μάτια της Elizabeth. Κάθε φορά που παρουσιάζονται νέα πρόσωπα, τα γνωρίζουμε μέσα από τις κοινές τους αλληλεπιδράσεις. Όλοι οι χαρακτήρες αποτελούν κατά μία έννοια κομμάτια ενός μεγάλου παζλ τα οποία η Elizabeth πρέπει να τοποθετήσει στα σωστά σημεία, προκειμένου να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα. Το παζλ φυσικά είναι η ζωή της Gracie, για την οποία θέλει να μάθει τα πάντα. Για την Elizabeth, η άλλη γυναίκα αποτελεί ένα ‘γρίφο’ που πρέπει να λύσει, ώστε να κατανοήσει και ίσως να βιώσει τα βαθύτερα συναισθήματα και κίνητρά της.

H Natalie Portman και η Julianne Moore στην ταινία May December
Πηγή εικόνας: imdb.com

Τα κίνητρα της Elizabeth στο May December

Η Elizabeth, έχοντας τη συναίνεση του Joe και της Gracie, κάνει τα πάντα για να τους γνωρίσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Σκοπός της είναι η πλήρης χαρτογράφηση της ψυχοσύνθεσής τους και η κατανόηση της μεταξύ τους δυναμικής. Δε διστάζει λοιπόν να είναι διαρκώς παρούσα στη ζωή τους, εξετάζοντας κάθε πλευρά. Αυτό ωστόσο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παρεμβατικό, εφόσον υπάρχουν στιγμές όπου η συμπεριφορά της ξεπερνάει τα όρια. Αδιαφορεί όμως για τις συνέπειες των πράξεών της, καθώς η μελλοντική ενσάρκωση του ρόλου την έχει αιχμαλωτίσει πλήρως. Σε ορισμένες μάλιστα σκηνές, μας δίνει την εντύπωση ότι ο χαρακτήρας της Gracie την έχει σχεδόν σαγηνεύσει. Κάτι τέτοιο μας σοκάρει και μας φαίνεται αποτρόπαιο, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε τι ακριβώς έκανε αυτή η γυναίκα.

Διαβάστε επίσης  Katharine Hepburn: Η μεγάλη πρωταγωνίστρια του Hollywood
Advertising

Advertisements
Ad 14

Είναι σχεδόν σα να έχει χαθεί το όριο ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην εικόνα που έχει πλάσει η Elizabeth στο νου της. Το μόνο που μένει, το μόνο που έχει σημασία, είναι η ‘τέχνη’. Αυτό ακριβώς είναι και το κίνητρο της. Η επιθυμία να προσεγγίσει τον ρόλο της όσο πιο ρεαλιστικά μπορεί. Ενδεχομένως, από ένα σημείο και μετά παύει να βλέπει την Gracie σαν ένα πραγματικό πρόσωπο που αποπλάνησε ένα ανήλικο αγόρι. Την αντιμετωπίζει πλέον σαν ένα ‘project’, σαν ένα πρότυπο το οποίο πρέπει να μιμηθεί πλήρως, προκειμένου να εξασφαλίσει την επιτυχία της.

Υπάρχουν στιγμές όπου πιστεύουμε, ή μάλλον ελπίζουμε, ότι η Elizabeth έχει κάποιον κρυφό σκοπό. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι επιθυμεί να ανακαλύψει τι πραγματικά έγινε, να γίνει κατά κάποιο τρόπο ο ‘ήρωας’ της ιστορίας, -αν μπορεί ποτέ να υπάρξει ένα τέτοιο πρόσωπο-, για χάρη του Joe. Δυστυχώς όμως, η πραγματικότητα έρχεται για ακόμα μία φορά να μας προσγειώσει. Η προσήλωσή της στον ρόλο επισκιάζει οποιαδήποτε ανησυχία ή συμπάθεια αισθάνεται για εκείνον. Για την Elizabeth, η τέχνη προηγείται της ανθρώπινης ζωής.

Η Natalie Portman ως Elizabeth στο May December
Πηγή εικόνας: imdb.com

Ανθρώπινη ζωή vs επιθυμία για κέρδος

Κατά τη διάρκεια μίας συναισθηματικά φορτισμένης συζήτησης ανάμεσα στην Elizabeth και στον Joe, τον βλέπουμε να φωνάζει αγανακτισμένα, “This isn’t a story, this is my fucking life!”. Η αντιμετώπιση της ζωής του ως μία ακόμα ιστορία που πρόκειται να ειπωθεί, του δημιουργεί θυμό και μία αίσθηση αδικίας. Ξαφνικά, είναι λες και η ζωή του παύει να του ανήκει. Από τη στιγμή που έγινε η επιλογή να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, αποτελεί πλέον κτήμα της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ο Joe έχει χάσει κάθε αξίωση πάνω στην ίδια του τη ζωή. Έχοντας υποβιβαστεί σε έναν απλό θεατή, είναι αναγκασμένος να κάθεται στα παρασκήνια, παρακολουθώντας αμέτοχος την εκτύλιξη της ιστορίας. Ταυτόχρονα, περιβάλλεται από ανθρώπους που θέλουν να τον εκμεταλλευτούν για την επίτευξη των δικών τους σκοπών, όπως είναι η Elizabeth.

Διαβάστε επίσης  Lightyear και Haute Couture: Νέες Ταινίες 16/6

Η ιστορία του ζευγαριού, και ιδιαίτερα η τραυματική εμπειρία του Joe, θυσιάζονται στο βωμό της διασκέδασης και του κέρδους. Η βιομηχανία του κινηματογράφου δε νοιάζεται πραγματικά για την κακοποίηση και εκμετάλλευση που υπέστη ο Joe, ούτε έχει ως σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πώς θα κεφαλαιοποιήσει αυτό το τραύμα. Εξάλλου, όσο πιο αμφιλεγόμενο είναι το περιεχόμενο μίας ταινίας, τόσο περισσότερο κόσμο θα καταφέρει να προσελκύσει. Δυστυχώς, η ανθρώπινη οδύνη ανέκαθεν εξασφάλιζε τη ‘διασκέδαση’ της ευρύτερης κοινωνίας. Αυτό δε συμβαίνει απαραίτητα για σαδιστικούς λόγους, αλλά εξαιτίας του γενικότερου ‘κανιβαλισμού’ που επικρατεί όταν μιλάμε για τέτοιου είδους ιστορίες.

Advertising

Για τους λόγους αυτούς, το May December αποτελεί ίσως το καλύτερο παράδειγμα του τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Πολύ συχνά, βλέπουμε ιστορίες ανθρώπων -θυμάτων ή θυτών- να μετατρέπονται σε προϊόντα προς κατανάλωση από τη βιομηχανία της διασκέδασης. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, αυτό γίνεται χωρίς τη συναίνεση των ίδιων των ατόμων ή των οικογενειών τους. Σε μία καπιταλιστική κοινωνία, όπου τα όρια δεν υφίστανται, ο ανθρώπινος πόνος μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Μπροστά στην προοπτική του κέρδους, η ζωή ενός πραγματικού ανθρώπου φαίνεται ανάξια λόγου.

Πηγή εικόνας: imdb.com

Μέσα στο μυαλό της Gracie

Η Gracie είναι μία γυναίκα που κρατάει κρυφά τα πραγματικά της συναισθήματα με μεγάλη επιδεξιότητα. Με κάποιες εξαιρέσεις, όπου επιτρέπει στον εαυτό της να ξεσπάσει ή να δείξει ευαλωτότητα, ως επί το πλείστον μας δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται στο δικό της κόσμο. Κρυμμένη πίσω από την εικόνα της χαρούμενης συζύγου και μητέρας από την οποία δε λείπει τίποτα, της είναι πολύ εύκολο να προσποιείται ότι τα πάντα είναι τέλεια. Παρόλο που ο ερχομός της Elizabeth προκαλεί ρωγμές στην ήρεμη, αν και εύθραυστη πραγματικότητά της, αυτές παραμένουν ανεπαίσθητες. Η Gracie εξακολουθεί να κρατιέται με ζήλο από την άρνηση που ανέκαθεν διατηρούσε τη συνοχή στη ζωή της.

Διαβάστε επίσης  The Truman Show: Η ζωή ως reality show

Αυτό καθίσταται εμφανές και μέσα από μία συζήτηση της με την Elizabeth, όπου της λέει, “I am naive. I always have been. In a way it’s been a gift.” Περιγράφοντας τον εαυτό της ως ‘αφελή’, είναι σα να αφαιρεί από πάνω της την ευθύνη, υπονοώντας ότι δεν έχει τον έλεγχο των πράξεών της. Ούσα αφελής, δεν αντιλαμβάνεται πλήρως όσα της συμβαίνουν, οπότε απλά τα αποδέχεται. Είναι απίστευτο το πώς ένα άτομο είναι ικανό να δημιουργήσει τη δική του κοσμοθεωρία, προκειμένου να εξασφαλίσει μία διαρκή ηρεμία στη ζωή του.

Αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που καθιστά το May December μία τόσο πετυχημένη ταινία. Ο ρεαλισμός με τον οποίο απεικονίζει τις αυταπάτες που εξακολουθεί να τρέφει η Gracie όσον αφορά το πώς και γιατί προσέγγισε τον Joe όταν ήταν παιδί. Ο τρόπος σκέψης και η προσπάθειά της να εκλογικεύσει τις πράξεις της μας σοκάρει, αλλά ταιριάζει απόλυτα με τον τρόπο δράσης ενός παιδόφιλου. Παράλληλα, η ταινία μας υπενθυμίζει, ότι το φύλο του δράστη είναι επουσιώδες. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για άνδρα ή για γυναίκα, διότι στο τέλος της ημέρας ο τρόπος σκέψης ενός παιδόφιλου είναι ακριβώς ο ίδιoς.

Advertising

Πηγή εικόνας: imdb.com

Το May December δείχνει με εξαιρετικό τρόπο το πώς μία τέτοια τραυματική εμπειρία επιδρά στον ψυχισμό του θύματος. Το ίδιο το άτομο αναγκάζεται να επιστρατεύσει κάθε είδους άμυνα, προκειμένου να μη βιώσει την κατάρρευση που θα φέρει η συνειδητοποίηση του τι πραγματικά συνέβη. Επιπλέον, εγείρεται το ερώτημα αναφορικά με το πού τραβάμε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην επιθυμία μας για κέρδος και στο σεβασμό της ανθρώπινης οδύνης. Για τους λόγους αυτούς, το May December αποτελεί αναμφίβολα μία δύσκολη ταινία, αλλά αξίζει μέχρι το τελευταίο λεπτό.

 

Ονομάζομαι Γεωργία και είμαι φοιτήτρια ψυχολογίας. Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να διαβάζω βιβλία και να βλέπω ταινίες. Από πάντα μου άρεσε να γράφω, αλλά δεν είχα καταφέρει ποτέ να ασχοληθώ πιο εντατικά με αυτό. Οπότε σκέφτηκα, ποιο είναι το καλύτερο σημείο να αρχίσει κανείς, από το να γράφει για τα πράγματα που αγαπά;

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

πώς να παραιτηθείς από τη δουλειά σου και να ακολουθήσεις τα όνειρα σου

Πώς να παραιτηθείς από τη δουλειά σου και να ακολουθήσεις τα όνειρα σου

Όλοι έχουμε κληθεί να κάνουμε δουλειές που δεν είναι ιδανικές,

Ταινιοπροτάσεις για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου!

Ταινιοπροτάσεις για την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου Η Ημέρα του