Το Reality αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Tina Satter. Πρόκειται για ένα βιογραφικό δράμα, με αρκετά στοιχεία ντοκιμαντέρ. Είναι βασισμένο στο θεατρικό της ίδιας της Satter, με τίτλο «Is Τhis a Room» του 2019.
Η ταινία αφορά την αληθινή ιστορία πίσω από τη διαρροή απόρρητων εγγράφων από την Reality Winner, βετεράνο της πολεμικής αεροπορίας, σχετικά με την ανάμειξη της Ρωσίας στις αμερικανικές εκλογές του 2016.
Στον ρόλο της Reality Winner συναντάμε την Sydney Sweeney, γνωστή σε όλους από την πολύ επιτυχημένη σειρά του HBO, «Euphoria». Τους δύο πράκτορες του FBI, που βλέπουμε να ανακρίνουν την Reality, ενσαρκώνουν οι Josh Hamilton (Οι επιζήσαντες, 1993) και Marchánt Davis (The Day Shall Come, 2019).
Υπόθεση
Στις 3 Ιουνίου του 2017, καθώς η Reality Winner επιστρέφει στο σπίτι της μετά από εξωτερικές δουλειές, έρχεται αντιμέτωπη με μία ομάδα του FBI να την περιμένει στην αυλή της. Το μόνο στοιχείο το οποίο έχει είναι η ανακοίνωση πως υπάρχει ένα ένταλμα έρευνας και τίποτα άλλο. Ενώ η ομάδα ξεκινάει την έρευνα στο εσωτερικό του σπιτιού της, η Reality, βρίσκεται στην αυλή μαζί με τους δύο πράκτορες. Η φαινομενικά χαλαρή κουβέντα που θα ξεκινήσουν έχει έναν απώτερο σκοπό, και αυτός δεν είναι άλλος από το να οδηγήσουν τη Reality σε ομολογία.
Κριτική
To Reality έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές αλλά η αλήθεια είναι πως εμένα με δίχασε. Όταν διάβασα την πλοκή, μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα. Κατά τη διάρκεια της ταινίας όμως κάπου με έχασε. Μου άρεσε πολύ που το θέμα συζήτησης είναι κάτι που ο θεατής αγνοεί. Σου δημιουργεί ένα άγχος , δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς γίνεται και πού θέλει να καταλήξει. Όμως άργησε αρκετά να μπει στο κυρίως θέμα και θεωρώ πως έκανε μια κάποια κοιλιά. Τώρα θα μου πεις, το σενάριο ήταν ακριβές αντίγραφο της δίωρης ανάκρισης. Τη βάση των διαλόγων αποτελεί η απομαγνητοφωνημένη συζήτηση η οποία καταγράφηκε από ένα δημοσιογραφικό μαγνητόφωνο. Το καταλαβαίνω. Αλλά αυτό ίσως λειτούργησε καλύτερα στο θεατρικό και όχι στην ταινία. Ενώ η διάρκεια της είναι σχετικά μικρή, μόλις 83′, εμένα μου φάνηκε ατελείωτο.
Στα θετικά ωστόσο της ταινίας θα βάλω την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που δημιουργείται στο τελευταίο μισάωρο, μέσα στο δωμάτιο όπου λαμβάνει χώρα η ανάκριση. Όπως επίσης και την σκηνοθεσία. Βρήκα πανέξυπνο το εφέ της εξαφάνισης των ηθοποιών όταν υπάρχει σημείο το οποίο έχει διαγραφεί στην απομαγνητοφώνηση. Καθώς και τα εμβόλιμα αυθεντικά ηχητικά αρχεία κατά τη διάρκεια των διαλόγων των ηθοποιών. Τέλος, βρήκα υπέροχη τη Sydney Sweeney ως Reality, που γενικά δεν της έτρεφα και καμιά εκτίμηση.
Παρόλα αυτά, αφού τελείωσε η ταινία εγώ μία κούραση την ένιωθα! Δεν ξέρω εάν αυτός ήταν ο απώτερος σκοπός της σκηνοθέτιδας, αλλά από εμένα είναι 2,5/5.
Δείτε το trailer της ταινίας εδώ.
