Ο Robert Eggers είναι ένας δημιουργός που έχει εντυπωσιάσει τους σινεφίλ από την αρχή της καριέρας του που ξεκίνησε το 2015 με το ‘The VVitch’, μία folktale ταινία τρόμου που είχε ως πρωταγωνίστρια την Anya Taylor-Joy στον πρώτο της κινηματογραφικό ρόλο. Η επιτυχία συνεχίστηκε με το αριστουργηματικό ‘The Lighthouse’, όπου είδαμε τους Willem Dafoe και Robert Pattinson ως δύο φαροφύλακες που προσπαθούν να μην χάσουν το μυαλό τους. Φέτος ο Eggers αφήνει την A24 για λίγο και τολμά να κάνει ένα βήμα παραπάνω στην καριέρα του. Συνεργάζεται με τη Universal δίνοντάς μας το ‘The Northman’, μία ιστορία εκδίκησης με πρωταγωνιστή έναν Βίκινγκ πρίγκιπα, τοποθετημένη στο 895 Μ.Χ. Το σενάριο υπογράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης μαζί με τον Sjon των Dancer in the Dark και Lamb, ενώ στρατολογεί ένα ταλαντούχο cast που αποτελείται από τους Alexander Skarsgard, Nicole Kidman, Anya Taylor-Joy, Claes Bang, Ethan Hawke, Bjork και Willem Dafoe.
Ο Amleth είναι ο μικρός πρίγκιπας του Hrafnsey, γιος του Βασιλιά Aurvandill. Όταν ο πατέρας του γυρίζει από μία επιδρομή, ο Amleth αρχίζει να μαθαίνει τους τρόπους ζωής των Βίκινγκ και τα καθήκοντα του ενός βασιλιά, ώστε να μπορέσει να διαδεχθεί τον πατέρα του όταν χρειαστεί. Τα σχέδια χαλάνε όταν ο Aurvandill δολοφονείται από τον Fjolnir, τον ίδιο του τον αδελφό, που έχει σκοπό να πάρει το θρόνο, το βασίλειο και τη βασίλισσα Gudrun για γυναίκα του. Ο Amleth τσακισμένος από το γεγονός, καταφέρνει να σωθεί και παίρνει όρκο να γυρίσει πίσω για να εκδικηθεί για τον πατέρα του, να σώσει τη μητέρα του και να σκοτώσει τον Fjolnir.
Είναι προφανές πως με το ‘Northman’ ο Eggers προσπαθεί να εισχωρήσει στο blockbuster filmmaking, προσελκύοντας περισσότερους θεατές από όσους μπορούσαν τα ‘VVitch’ και ‘Lighthouse’ να φέρουν στις αίθουσες, χωρίς όμως να χάσει στην πορεία το προσωπικό του στιλ, όπως συνήθως συμβαίνει με άλλους σκηνοθέτες που κάνουν αυτή τη μετάβαση. Με το ‘Northman’ ο σκηνοθέτης αναμφίβολα καταφέρνει να πετύχει το στόχο του, προσφέροντάς στο κοινό του μία αιματηρή ταινία εποχής, γεμάτη με συμβολισμούς, αναφορές στη νορβιγική μυθολογία και στοιχεία τρόμου.
Ομολογουμένως η πλοκή της ταινίας δεν είναι κάτι καινούργιο, πράγμα που έχει γίνει σκόπιμα από τον Eggers, καθώς ο ίδιος ήθελε το κοινό να έρθει στις αίθουσες προϊδεασμένο για την ιστορία χωρίς να ψάχνεται όπως με τις προηγούμενες προσπάθειές του. Όπως το ‘Lion King’ πριν από αυτό, το έπος του Eggers φαινομενικά αποτελεί μεταφορά του έργου του William Shakespeare, ‘Hamlet’. Fun fact: Αρκετός κόσμος δεν ξέρει πως ο χαρακτήρας του Amleth όντως υπήρξε, με τον συγγραφέα να αντλεί έμπνευση από τη δική του ιστορία για τη δημιουργία του έργου του, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε πως ένας κύκλος έχει κλείσει. Τέλος πάντων, οι ομοιότητες μεταξύ ‘Hamlet’ και ‘Northman’ σταματούν στη βασική πλοκή, γιατί εσύ μπορεί να νομίζεις ότι θα δεις ένα blockbuster δια χειρός Eggers αλλά στην ουσία πρόκειται για άλλη μία arthouse ταινία που απλά έχει στοιχεία blockbuster. Ευτυχώς δηλαδή γιατί χωρίς τον συγκεκριμμένο σκηνοθέτη η ταινία θα γινόταν άλλη μία βαρετή mainstream χολιγουντιανή παραγωγή που έχουμε δει χιλιάδες φορές στο παρελθόν.
Θεματικά η ταινία προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή μιλώντας για την εκδίκηση, την κληρονομιά, το πεπρωμένο και την τοξική αρρενωπότητα που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις, οδηγώντας σε πιθανή καταστροφή. Οπτικά το ‘Northman’ ανταποκρίνεται στους εξίσου ενδιαφέροντες αφηγηματικούς πυρήνες, εντυπωσιάζοντας με την ομορφιά του που σε βάζει από το πρώτο κιόλας καρέ αβίαστα στην ατμόσφαιρα της εποχής. Η φωτογραφία του υποψήφιου για Όσκαρ Jarin Blaschke είναι εξίσου υπέροχη με αυτή του ‘Lighthouse’ και βοηθά πολύ την προσεγμένη σκηνοθεσία του Eggers. Τα κάδρα του είναι αυτό που λέμε “κάθε κάδρο και πίνακας”, με τις κινήσεις της κάμερας να ακολουθούν συνεχώς τη δράση που συνήθως ξεδιπλώνεται σε πανέμορφα, διαρκή μονοπλάνα με highlight την επιδρομή στο πρώτο μέρος.
Ίσως θα ήταν καλύτερα το ‘Northman’ να είναι μικρότερο κατά 10 λεπτά, ώστε να ήταν λίγο πιο σφιχτό κυρίως στη μέση όπου ο ρυθμός αλλάζει. Όχι πως πρόκειται για κάτι τραγικό αλλά πιστεύω πως ένα μικρό συμμάζεμα το ήθελε, μιας κι ο Eggers κάνει αξιοπρεπή δουλειά στο χτίσιμο της έντασης, αλλά είναι πολύ καλύτερος όταν στην ιστορία μπαίνουν πράγματα που έχουν να κάνουν με τη νορβιγική μυθολογία. Κοστούμια και production design αποδίδουν κατάλληλα τη συγκεκριμμένη εποχή, ενώ η μουσική των Robin Carolan και Sebastian Gainsborough γίνεται iconic από το ξεκίνημα και αφού μιλάμε για ήχο, το sound design είναι απλά εξαιρετικό και σε κάνει να ακούς την κάθε λεπτομέρεια ειδικά στις μάχες, όπου θα ακούσεις τους εντυπωσιακούς ήχους των σπαθιών και των ασπίδων που ραγίζουν.
Το ερμηνευτικό κομμάτι ήταν έτσι κι αλλιώς ήταν εγγύηση. Ο Alexander Skarsgard φαίνεται πως είναι αφοσιωμένος στο ρόλο, κάνει ότι καλύτερο μπορεί, μα οι σταρ εδώ είναι κυρίως οι δεύτεροι ρόλοι. Η Nicole Kidman δίνει μία διακριτική ερμηνεία αλλά τελικά λάμπει στα σωστά σημεία, η Anya Taylor Joy αν και σε μικρότερο ρόλο από το αναμενόμενο είναι τίμια όπως στις περισσότερες συμμετοχές της. Ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Claes Bang στον ρόλο του Fjolnir, ένας ηθοποιός που δεν έχω δει σε πολλές δουλειές πέρα από το ‘The Square’ και κάποια επεισόδια του ‘Dracula’ στο Netflix. Οι Ethan Hawke και Willem Dafoe εννοείται πως είναι αξιόλογες προσθήκες όπου κι αν παίξουν, ακόμα και σε δύο μόνο σκηνές να βρίσκονται. Επίσης ποιος θα περίμενε ποτέ ότι θα ξαναβλέπαμε την Bjork ξανά σε τανία. Μία ακόμη ευχάριστη παρουσία, σε έναν ρόλο που της ταιριάζει γάντι.
Με το ‘Northman’ ο Robert Eggers συνεχίζει το σερί της επιτυχίας του. Πέρα από το μικρό θέμα με τη διάρκεια, η ταινία είναι αψεγάδιαστη, με θεματολογία που είναι πάντα κλασική και ενδιαφέρουσα, άριστη σκηνοθεσία, ατμοσφαιρική φωτογραφία και αξιόλογες ερμηνείες, το ‘Northman’ είναι μία ιστορία εκδίκησης που δεν εξελίσσεται όπως θα περίμενες, μία ταινία που πρέπει οπωσδήποτε να δεις στη μεγάλη οθόνη. Διαφορετικά, το λάθος θα είναι δικό σου. Καλή προβολή!
