Ο Akira Kurosawa είναι hands down ο σημαντικότερος Ιάπωνας σκηνοθέτης. Το εξωφρενικό είναι πως ενώ όλος ο κόσμος τον αποθέωνε λόγω του ‘Rashomon’ του 1950, το οποίο ήταν το φιλμ που τον έκανε γνωστό στον δυτικό κόσμο, οι ίδιοι οι συμπατριώτες του τον μισούσαν επειδή ενσωμάτωνε αρκετά στοιχεία από τη δύση στις ταινίες του. Μεγάλη επιρροή του σκηνοθέτη ήταν τα έργα του William Shakespeare, έργα που μετέφερε στον κινηματογράφο προσθέτοντας πάντα τις δικές του πινελιές προσαρμόζοντάς τα στην Ιαπωνική κουλτούρα. Εκτός του ‘Ran’ του 1985, του τελευταίου αριστουργήματός του που βασίζεται στο ‘King Lear’ υπάρχει φυσικά το ‘Throne of Blood’ του 1957, η πρώτη σεξπιρική μεταφορά του Kurosawa που βασίζεται στο ‘Macbeth’, με πρωταγωνιστή τον στενό συνεργάτη και φίλο του δημιουργού, τον τιτάνα του ιαπωνικού κινηματογράφου, Toshiro Mifune.
Βρισκόμαστε στην φεουδαρχική Ιαπωνία. Μετά από τη νίκη ενάντια στους εχθρούς του Άρχοντα Tsuzuki, ο στρατηγός Washizu επιστρέφει από τη μάχη μαζί με τον φίλο του, τον στρατηγό Miki. Στη διαδρομή μπαίνουν σε ένα δάσος και συναντούν ένα πνεύμα που τους μιλάει για το μέλλον τους. Η προφητεία λέει πως ο Washizu σύντομα θα πάρει τη θέση του Άρχοντα Tzuzuki, ενώ ο διάδοχος του Miki θα κυβερνήσει μετά τον Washizu. Εκείνοι αρχικά δεν μπορούν να πιστέψουν ότι έχουν ακούσει και γελάνε με τα λόγια του. Όπως όταν φτάνουν στο κάστρο, βλέπουν κάποια σημάδια που επαληθεύουν την προφητεία. Λίγο αργότερα ο Tsuzuki έρχεται στο κάστρο. Βλέποντάς το γεγονός σαν ευκαιρία, η Asaji, η σύζυγος του Washizu τον προτρέπει να σκοτώσει τον Άρχοντα και να πάρει τη θέση του εκπληρώνοντας έτσι την προφητεία.
Έχοντας πρώτα δει και λατρέψει μεταγενέστερες κινηματογραφικές μεταφορές του έργου του Shakespeare, όπως την ταινία του Roman Polanski με τον Jon Finch στον πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτή του Justin Kurzel με τον Michael Fassbender, είδα το ‘Throne of Blood’ πρόσφατα και τελικά ανακάλυψα την τρίτη μεταφορά του φημισμένου “Scotish Play” που θα θαυμάζω στο εξής.
Κατ’ αρχάς είναι πολύ ενδιαφέρουσα η μεταφορά του σκηνικού από τη μεσαιωνική Σκωτία στη φεουδαρχική Ιαπωνία γιατί μας δίνεται ξανά η ευκαιρία να μεταφερθούμε σε εκείνη την εποχή που είναι ικανή να μας δώσει αρκετό eye candy μέσω της αρχιτεκτονικής και των κοστουμιών των σαμουράι, συν ότι με αυτή την επιλογή η ταινία καταφέρνει να διαφοροποιηθεί από τις υπόλοιπες μεταφορές τόσο οπτικά όσο και ακουστικά λόγω της αλλαγής της ομιλούμενης γλώσσας. Ο Kurosawa καταφέρνει να δημιουργήσει μία εξαιρετικά spooky ατμόσφαιρα με λίγα εργαλεία, χρησιμοποιώντας μόνο δέντρα, άνεμο και ομίχλη και αφηγείται περισσότερο οπτικά την ιστορία, τοποθετώντας διάλογο όπου χρειάζεται χωρίς να γεμίζουμε exposition, πράγμα που θα μπορούσε να κάνει άνετα λόγω του budget. H ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι επική και προσθέτει παραπάνω στην ατμόσφαιρα και το cast είναι εξαιρετικό, με τον Toshiro Mifune να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και να βγάζει προς τα έξω πληθώρα συναισθημάτων καθώς βυθίζεται σταδιακά στην παράνοια. Η Isuzu Yamada ως Asaji aka Lady Macbeth μπορεί να σταθεί άνετα δίπλα στον Mifune, αποδίδοντας τον ρόλο με μία ηρεμία, κάνοντας τον χαρακτήρα περισσότερο αδίστακτο, μία σιωπηλή δύναμη που χειραγωγεί τον σύζυγό της με ευκολία. Τέλος, ο σκηνοθέτης έχει πάρει αρκετές ελευθερίες σχετικά με την πλοκή χωρίς αυτό να σημαίνει πως ξεφεύγει από την πλοκή που ήδη γνωρίζουμε και τελικά καταφέρνει να κρατήσει το πνεύμα του έργου του Shakespeare άθικτο.
Το ‘Throne of Blood’ του Akira Kurosawa είναι μία ακόμη αριστουργηματική μεταφορά του ‘Macbeth’ και ανήκει στις καλύτερες ταινίες που έχουν ως έμπνευση έργα του William Shakespeare. Δεν χρειάζεται να πούμε παραπάνω πράγματα μιας που το έργο είναι αρκετά γνωστό παρά μόνο ότι η συγκεκριμένη ταινία έχει γράψει τη δική της ιστορία στον ιαπωνικό κινηματογράφο και στον παγκόσμιο επίσης. Θαυμαστές του Kurosawa, της ιαπωνικής κουλτούρας και φυσικά του Shakespeare πρέπει οπωσδήποτε να τη δείτε! Καλή προβολή!
