Παγκοσμίου φήμης χορευτής και πλέον δάσκαλος μπαλέτου ο Daniel Lommel. Γεννήθηκε στη Μονμάρτη το 1943 και μεγάλωσε στη Λιέγη. Αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Παρίσι ενώ παράλληλα γνώρισε μέσω των σπουδών του πολλούς καλλιτεχνικούς τομείς, όπως το θέατρο, τον χορό και τη μουσική. Όπως τόνισε και ο ίδιος παρόλα αυτά στην ομιλία του «Lifelong Learning Sessions», αυτό που τον ενδιέφερε είναι η νέα γενιά και όχι εκείνος και το παρελθόν του. Τα λόγια του θα σας ταξιδέψουν …
«Τώρα αρχίζουμε τον εικοστό αιώνα…
Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως περνάμε από τον ένα αιώνα στον άλλο και εσείς η νεολαία έχετε την χειρότερη περίοδο του αιώνα, που είναι τα δέκα προηγούμενα έτη του 20ου αιώνα και τα 20 πρώτα αυτού. Ο κάθε αιώνας σημαδεύεται με έναν μεγάλο πόλεμο, όπως τώρα στην Συρία είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να αγνοήσουμε καθώς είναι μέρος της καθημερινή μας ζωής, με πρόσφυγες, με διαφορετικά πράγματα να συμβαίνουν γύρω μας κλπ. Τελικά μπαίνουμε σε έναν αιώνα που όλοι λένε πως θέλουνε ειρήνη, μα ο τωρινός πόλεμος είναι ο χειρότερος όλων των εποχών.
Καλά οι σταυροφορίες είχανε σπαθιά τότε μπορεί να γυρίζανε με ένα πόδι κουτσό – αλλά σήμερα δεν γυρίζει κανείς… Τώρα με μια βόμβα τελειώνουμε μια περιοχή καταστρέφουν κουλτούρες και το χειρότερο απ όλα καταστρέφουν ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα πει αυτά που θέλουν να πουν. Αυτό είναι ένα πρόβλημα του καθένα από μας και ειδικά εσείς που η ζωή σας που ανθίζει, θέλετε να κάνετε πράγματα πολύ σημαντικά, έχετε ένα πάθος. Είσαστε η πρώτη δύναμη παγκόσμια. Εγώ είμαι πάππους, με τρέφεται… Αυτά θέλω να έχω σαν βάση στην συζήτησή μας.
Τι είσαστε εσείς, όχι τι ήμουνα εγώ, εγώ πεθαίνω… Μπορώ να σας απαντήσω μερικά πράγματα που έκανα εγώ, πως τα έκανα κλπ. Αλλά μην αφήνετε κανείς να σας πειράζει, είσαστε η δύναμη μας, είσαστε αυτοί που θα αποφασίσουν αύριο τι είναι αυτό που θα χαρακτηρίσει τον επόμενο αιώνα. Οι άνθρωποι τρώνε με τέχνη, με δημιουργία, με ταξίδια, με μια παράσταση ας ήταν καλή, κακή, αισχρή, θα μπει στην συζήτηση και η συζήτηση είναι που μας κάνει περισσότερο ανθρώπους κάθε μέρα. Και με βία, με πανό, με φωνές ότι έχετε στα χέρια σας. Μην ξεχνάτε πως ο καλύτερος τρόπος δράσης είναι να σπουδάζετε τον εαυτό σας. Μην χάνετε χρόνο στην κρητική. Απαντήστε με μια δράση που σας αντιπροσωπεύει.
Να βλέπετε την σύνθεση που έχουν όλες οι τέχνες μεταξύ τους. Τι μπορείτε να φτιάξετε; Μία παράσταση, μία ταινία, η σύνθεση ενός κομματιού χρειάζεται ορχήστρα, μηχανήματα, ο χορογράφος χρειάζεται χορευτές, ο σκηνοθέτης ηθοποιούς, φώτα, σκηνή, κουστούμια – ή όχι. Γιατί αυτά είναι τις μόδας. Η μόδα ξεκίνησε με τα ρούχα να είναι κάτω από τον αστράγαλο και τώρα έχουν εξαφανιστεί. Αλλά γιατί όχι; Μας δίνει καινούριο τρόπο σκέψης, καινούριο τρόπο κίνησης. Όλα αυτά όπως η εξέλιξη προς την tutu, απελευθερώθηκαν από την μόδα.
Υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο δυο όψεις, ο ένας που αρρωσταίνει με την φαντασία του και ο άλλος που βαραίνει με τις σκέψεις του, αυτές είναι προσωπικές αντιδράσεις. Δεν ξέρουμε αλλά πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί και να θέτουμε πάντοτε το ερώτημα: εγώ; Τι κάνω τώρα; Διότι τώρα είναι το πιο σημαντικό βήμα, γιατί μπορεί αύριο να έχουμε πεθάνει. Κάθε μέρα στην ζωή μας, έλεγε η μητέρα μου είναι η τελευταία και ξέρετε, έτσι θα δείτε τον κόσμο με άλλο μάτι. Δηλαδή θα βλέπετε και ότι μερικά πράγματα, άστα… Ο καθένας από μας δεν πρέπει να κάνει μια μπάλα με γενικά πράγματα με αυτά που συμβαίνουν, μην απορρίπτετε πράγματα. Είμαστε τριάντα προσωπικότητες εδώ μέσα, τριάντα άνθρωποι που έχουν κάτι να πούνε, αρκεί να ψάξετε μέσα σας. Το ξέρω είναι πάρα πολύ δύσκολο… Πολλές φορές πρέπει να τα κρύβουμε, να λέμε «Πάλι ο εαυτός λέει το ίδιο;» όλα είναι μες το πρόγραμμα. Ανάμεσα σ’ αυτά έχετε μία μικρή φωνή μέσα σας που ξέρει να σας καθοδηγήσει.
Η άνθηση της τέχνης αρχίζει στο πάτωμα, στο πάτωμα βλέπουμε το φως. Εγώ βλέπω να γίνονται φοβερά πράγματα, δεν έχει σημασία αν είναι καλά ή κακά. Είναι ο καθένας και ειδικά εδώ στην Ελλάδα προσπαθεί να βρει ένα τρόπο να πει κάτι και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό…».
Επέλεξε να είναι στη Θεσσαλονίκη για το παρελθόν της, γιατί πρεσβεύει τον Νότο με τον Βορρά, γιατί οι άνθρωποι έχουν άλλο τρόπο σκέψης, γιατί έχει μία ειδική αγάπη για αυτήν. «Οι άνθρωποι της έχουν μία εσωτερική ομορφιά», είπε. Είναι μία πόλη που μπορούμε να απομονώνουμε τον εαυτό μας και να δημιουργούμε. «Είσαστε τυχεροί».
Η ομιλία σε σεμινάριο στη Θεσσαλονίκη κράτησε περίπου δύο ώρες. Είναι σχεδόν αδύνατο να σας μεταφέρω την συναισθηματική φόρτιση που όλοι μας νιώσαμε σ’ εκείνο το δωμάτιο. Συγκινήθηκα με τα λόγια του, που κατάφεραν να με κάνουν να νιώσω πραγματικά, τη «δύναμη» της χώρας, της τέχνης και του 21ου αιώνα. Ο κ.Lommel είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, με χιούμορ που μιλάει από την καρδιά του και απευθύνεται άμεσα στη ψυχή των ανθρώπων γύρω του.
Until next time…
