Ένας μουσικός καλλιτέχνης με όνειρα, στόχους και προσδοκίες, ο νεαρός Theodore μιλάει στο MΑΧMΑG για την πορεία του στο χώρο της μουσικής και μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του για το παρελθόν, το παρόν και το αύριο!
- Αρχικά να σε ευχαριστήσουμε για τον χρόνο σου! Μίλησέ μας για τις σπουδές σου στο εξωτερικό. Πώς θα περιέγραφες εκείνη την περίοδο της ζωής σου;
Έφυγα στο Λονδίνο με την δικαιολογία των σπουδών, αλλά στην πραγματικότητα έφυγα για να ξεκινήσω να δουλεύω πάνω στη μουσική, θεωρώντας ότι το Λονδίνο είναι ο κατάλληλος τόπος για να ξεκινήσω. Καθόλη τη διάρκεια των σπουδών μου γνώρισα φοβερά ενδιαφέροντα πράγματα, φοβερό ανθρώπινο ενδιαφέρον από τους καθηγητές μου, ασχολήθηκα για πρώτη φορά με την ιστορία της μουσικής, κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ και μου φαίνεται ακόμα πάρα πολύ χρήσιμο, με την οργανογνωσία, κάτι που χρησιμοποιώ στη δουλειά μου πλέον και κυρίως στοιχεία, πράγματα και σκέψεις που ενδεχομένως αν δεν είχα σπουδάσει εκεί και δεν είχα συναναστραφεί με τους συγκεκριμένους ανθρώπους να μην τα γνώριζα. Παρόλα αυτά η αγωνία μου ήταν περισσότερο στο να δουλέψω και όχι να σπουδάσω. Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτό προσπαθούσα να κάνω.
Tώρα όσον αφορά την περίοδο των σπουδών που με ρωτάς, ήταν λίγο θωλή από ένα σημείο και μετά, λίγο σκοτεινή, γιατί είχα φοβερές αγωνίες υπαρξιακές, για το ποιος είμαι και τι κάνω σε αυτό τον τόπο. Το Λονδίνο ήταν τόσο σκοτεινό και δεν βοηθούσε ιδιαίτερα, οπότε ήμουν αρκετά απομονωμένος και προσπαθούσα να λύσω αυτά τα θέματα, να δω πώς μπορώ να δημιουργήσω, πώς μπορώ να υπάρξω στον μουσικό κόσμο.
- Κάθε καλλιτέχνης για να δημιουργήσει χρειάζεται από κάπου να εμπνευστεί. Ώρα λοιπόν να ανοίξεις τα χαρτιά σου και να μας αποκαλύψεις από πού πηγάζει η δική σου έμπνευση.
Από μικρός υπήρχαν ερεθίσματα, συζητήσεις, πράγματα που έβλεπα, που σκεφτόμουν, που διάβαζα, πράγματα που άκουγα και που με έκαναν να αισθάνομαι περίεργα. Είναι ένα ιδιαίτερο συναίσθημα που ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω… Αυτό δεν έχει να κάνει με τις τέχνες απόλυτα, έχει να κάνει με ό,τι κάνει το μυαλό μου και την ψυχή μου να αισθάνεται έντονα. Οπότε μεγαλώνοντας προσπαθούσα να δημιουργήσω, με βάση αυτά τα πράγματα που μου προκαλούν αυτά τα ανεξήγητα συναισθήματα και να φτιάξω μουσική που θα με κάνει να αισθάνομαι αντίστοιχα.
Τώρα τελευταία αρχίζω να καταλαβαίνω ότι η διαδικασία της δημιουργίας έχει να κάνει με το υποσυνείδητο κομμάτι του εαυτού μου και όχι τόσο με το συνειδητό, έχει να κάνει με πράγματα που μαζεύονται μέσα μου και ξαφνικά βγαίνουν προς τα έξω.
Το συνειδητό κομμάτι παρόλα αυτά είναι κάτι που εξηγείται μέσα από τους 2 προσωπικούς δίσκους που έχω κάνει. Στον πρώτο δίσκο προσπαθούσα να εξηγήσω τον έρωτα όπως τον αντιλαμβανόμουν τότε που ήμουν 18 χρονών, ενώ στον δεύτερο It Is But It’s Not που κυκλοφόρησε πέρυσι τον Οκτώβρη προσπαθούσα να αναπτύξω την θεωρία ότι τα αντίθετα αλληλοεξουδετερώνονται και ότι ταυτόχρονα αναδεικνύει το ένα το άλλο, προσπαθώντας να καταλάβω πώς δουλεύουν τα πράγματα, αυτό με ενδιέφερε και αυτό με ενδιαφέρει ακόμα.
- Έχουν επηρεάσει τις δημιουργίες σου αγαπημένοι σου καλλιτέχνες/αγαπημένα σου μουσικά σχήματα;
Σίγουρα οι δουλειές μου έχουν επηρεαστεί σε έναν βαθμό από καλλιτέχνες του οποίους αγαπώ και θαυμάζω. Από όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ ο Χατζιδάκις και θα έλεγα ότι με έχει επηρεάσε όχι μόνο μουσικά αλλά και γενικότερα το σύνολο της προσωπικότητάς του. Αγαπούσα πολύ τους Pink Floyd και τους Doors, ενώ μεγαλώνοντας λάτρεψα τους Sigur Rós και τους Radiohead. Επίσης, νομίζω ότι και η κλασική μουσική ήταν κάτι που πάντα με έκανε να σκέφτομαι τη μουσική με άλλο τρόπο, γι’ αυτό και οι σπουδές μου βασίστηκαν σε αυτή. Προσπαθώ λοιπόν να τα χρησιμοποιήσω όλα αυτά τα ακούσματα για να κάνω κάτι δικό μου.
- Σε επηρεάζουν και κατ’ επέκταση τη μουσική σου τα γεγονότα που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, όχι μόνο στην πατρίδα σου αλλά και γενικότερα στον κόσμο;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος, ο οποίος πατάει στη Γη και δεν τον επηρεάζουν τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Ζούμε καιρούς τεράστιων αλλαγών παγκοσμίως και σε όλα τα επίπεδα, κάτι το οποίο για τον κόσμο είναι αρκετά δύσκολο. Οι αλλαγές γενικότερα είναι δύσκολες και κυρίως η περίοδος πριν αυτές συμβούν. Αυτό ζούμε αυτή τη στιγμή και γι’ αυτό ο κόσμος ζει δύσκολες στιγμές. Παρόλα αυτά, η μουσική πιστεύω πρέπει να είναι κάτι που δρα στην ουσία των πραγμάτων, στις αρχέτυπες αξίες και όχι καιροσκοπικά, οπότε ενώ μεν είναι αναπόφευκτη η επιρροή της μουσικής από τα διάφορα γεγονότα, από την άλλη προσπαθώ να ασχολούμαι με τις βασικές αρχές του ανθρώπου, της φύσης και όχι τόσο με βάση αυτά που συμβαίνουν τώρα.
- Στα 18 σου γράφεις το κομμάτι Love is a Dog from Hell. Ο τίτλος που έδωσες στο κομμάτι σου είναι η ερμηνεία που έδινες, όπως μου είπες, σαν Τheodore στον έρωτα όταν ήσουν 18 χρονών. Έχεις ακόμα την ίδια αντίληψη για τον ερώτα;
Προφανώς ο άνθρωπος αλλάζει, όταν περνάνε τα χρόνια. Σίγουρα από τα 18 μέχρι τα 24 που είμαι τώρα, παρόλο που δεν έχουν περάσει και πάρα πολλά χρόνια, θα σου πω ότι δεν νιώθω το ίδιο όπως ένιωθα τότε.
Στα 17-18 μου άρχισα να νιώθω περίεργα σε σχέση με τον έρωτα, γι’ αυτό αποφάσισα να χρησιμοποιήσω αυτό το θέμα για τον δίσκο που ήθελα να γράψω τότε, προσπαθώντας να εξηγήσω τις διάφορες πτυχές του έτσι όπως τον αντιλαμβανόμουν τότε. Το Love is a Dog from Hell ήταν ένα κομμάτι το οποίο είχε να κάνει με την δύσκολη και χειριστική πλευρά του έρωτα, αυτά που έκαναν τότε ένα 18χρονο παιδί να νιώθει ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από κάτι που δεν ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστο. Πλέον μου φαίνεται αφελές, όχι το κομμάτι ή το θέμα, αλλά οι σκέψεις μου τότε.
Και για την ιστορία, ο τίτλος αυτού του κομματιού πάρθηκε όταν είχα πάει σε ένα βιβλιοπωλείο και είχα πάρει ένα βιβλίο με τα ποιήματα του Μπουκόφσκι που είχαν τον ίδιο τίτλο. Έγραψα τους στίχους σε ένα χαρτάκι και το άφησα μέσα στο βιβλίο για να μην το χάσω. Μετά από ένα μήνα όταν ξανάνοιξα το βιβλίο ψάχνοντας να το βρω, έπεσε το χαρτάκι από μέσα και είπα ότι ο τίτλος πρέπει να είναι απαραίτητα ο ίδιος με αυτόν του βιβλίου.
- Μένω στο συγκεκριμένο κομμάτι και στην πρόσφατη κυκλοφορία μιας διαφορετικής επανεκτέλεσης και επαναδημιουργίας του κομματιού. Μάλιστα όπως ανακοίνωσες από τη σελίδα σου στο facebook πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσουν και δύο άκομη διαφορετικές προσεγγίσεις των κομματιών του πρώτου δίσκου σου Androgino και Instant. Γιατί επιλέγεις να επανεκτελέσεις κομμάτια από τον πρώτο σου δίσκο; Θεωρείς ότι τώρα είσαι πιο ώριμος μουσικά;
Σίγουρα, στον πρώτο μου δίσκο ήμουν ανώριμος μουσικά, αν μπορούμε να το θέσουμε κάπως έτσι. Όταν έγραψα τον καινούριο δίσκο υπήρχαν κομμάτια από τον πρώτο δίσκο που ήθελα να τα χρησιμοποιήσω και αυτά στις συναυλίες που έκανα για την παρουσίαση του νέου δίσκου. Ήταν το Love is a Dog from Hell, το Androgino και το Instant, όπως ανέφερες, για τα οποία αυτά κομμάτια στην πορεία κατάλαβα ότι δεν έχει ολοκληρωθεί στην πραγματικότητα η γραφή τους και αποφάσισα να τα πάρω μαζί μου αυτό χρονικό διάστημα έτσι ώστε να δω έχοντας πλέον διαμορφώσει έναν χαρακτήρα, ο οποίος βέβαια ακόμα είναι υπό διαμόρφωση, πώς αυτά τα κομμάτια θα σταθούν στο σήμερα, στη δική μου μουσική προσωπικότητα όπως είναι σήμερα. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν αποφάσισα εφόσον αυτό συνέβαινε έτσι κι αλλιώς στις ζωντανές εμφανίσεις να μοιραστώ αυτά τα κομμάτια με τον κόσμο και ηχογραφημένα.
- Από πολύ νωρίς κατάφερες να ξεχωρίσεις.Πώς επετεύχθησαν οι στόχοι σου και σε τι πιστεύεις πως οφείλεται η καλλιτεχνική σου άνοδος;
Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα όλη μου η ζωή, η καθημερινότητα είχαν να κάνουν με δύο διαφορετικά πράγματα τα οποία όμως είχαν τον ίδιο σκοπό και στόχο. Ο στόχος ήταν τις στιγμές που ζούσα από μικρός, που αισθανόμουν υπέροχα είτε όταν ήμουν μόνος μου καθισμένος σε ένα πιάνο και έπαιζα ή έγραφα, είτε όταν έρχονταν κάποιοι άνθρωποι, δεν έχει σημασία πόσοι ήταν αυτοί, για να με παρακολουθήσουν το συναίσθημα ήταν ιδιαίτερο, σχεδόν εθιστικό θα έλεγα. Όταν λοιπόν αποφάσισα ότι αυτό θέλω να νιώθω σε όλη μου τη ζωή έπρεπε να κάνω δύο πράγματα.
Η καθημερινότητά μου έχει να κάνει με το πώς μουσικά και καλλιτεχνικά μπορώ εξελίσσομαι, να μαθαίνω να δημιουργώ, το οποίο έχει να κάνει με το τι γράφω, τι παρουσιάζω ζωντανά, έχει να κάνει με την τεχνική επάρκεια τη δική μου αλλά και του συνόλου των συνεργατών μου που δουλεύουμε μαζί, έχει να κάνει με τη δυνατότητα να εξυπηρετήσω το στυλ που επιλέγω κάθε φορά, αλλά κυρίως έχει να κάνει με την ποιητική διάσταση που χρειάζεται οποιοδήποτε καλλιτεχνικό έργο.
Επιπλέον, από την πρώτη μέρα πίστεψα ότι το να κάνω μουσική απλά, όσο καλή και να είναι αυτή, δεν αρκεί για να εξυπηρετήσω το στόχο μου, γιατί ο στόχος μου δεν ήταν να είμαι κάπου κλεισμένος και να γράφω μουσική που εγώ να τη θεωρώ υπέροχη και να αισθάνομαι μόνος μου πολύ καλά, αλλά στόχος ήταν να τη μοιράζομαι με τον κόσμο, το οποίο απαιτεί σκληρή δουλειά. Δεν πίστεψα ότι μου χρωστάει κανείς και ότι πρέπει να ακούει τη μουσική μου. Δεν θα έρθει κανείς μόνος του να την ακούσει. Έγω πρέπει να πάω να τον βρω. Οπότε η καθημερινότητά μου από τότε έχει να κάνει με αυτό. Μόνος μου διαχειρίζομαι όλη μου τη δουλειά, την επικοινωνιακή, ακόμα και την επιχειρηματική αναγκαστικά καθώς είναι κομμάτι της δουλειάς και αυτό. Όλα αυτά απαιτούν θυσίες και ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός…
- Είναι δύσκολη λοιπόν για έναν καλλιτέχνη της ηλικίας σου η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις που φέρει μαζί της η δουλειά σου…
Η ζωή ενός μουσικού, είτε κάνει τη δουλειά του με το δικό του τρόπο είτε όχι, είναι δύσκολη. Η διαδικασία της δημιουργίας είναι δύσκολη, γιατί είναι ψυχικά επίπονη. Όσον αφορά την προσωπική μου ζωή, δεν την ξεχωρίζω από τη δουλειά μου και αυτό με κάνει να νιώθω ευτυχής. Θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέγει μια δουλειά ή δραστηριότητα που την αγαπάει τόσο, ώστε να μην την ξεχωρίζει από την προσωπική του ζωή. Δεν κατάλαβα ποτέ τη φράση: Θέλω τη δουλειά μου και θέλω και τη ζωή μου.
- Ποιο είναι το μήνυμα σου στους νέους καλλιτέχνες που σε θαυμάζουν και παλεύουν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους;
Να ψάξουν να βρουν τον πραγματικό λόγο για τον οποίο θέλουν να δημιουργούν. Να μην το κάνουν απλώς γιατί ακούγεται ωραίο, αλλά γιατί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτό. Ο πραγματικός λόγος είναι καθαρά εσωτερικός. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν στη ζωή τους γενικά, αλλά όταν δε γράφουν μουσική υποφέρουν ακόμα περισσότερο.
Να στοχεύουν ψηλά και να μη σκέφτονται μικρά.
- Πώς νιώθεις για το μεγάλο ανταγωνισμό που υπάρχει στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας;
Ο ανταγωνισμός είναι ωραίο πράγμα. Το δύσκολο είναι όταν μια δουλειά δεν εξαρτάται μόνο από σένα, αλλά και από άλλους. Εάν ήταν μόνο οι καλλιτέχνες απέναντι στο κοινό θα ήταν πανέμορφο, γιατί ο κόσμος έχει απεριόριστο χώρο για να ακούσει διάφορες μουσικές. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν εμπλέκονται και άλλοι παράγοντες και φιλτράρουν τις πληροφορίες που διαχέονται στο χώρο. Αυτός είναι ο καθημερινός μου αγώνας στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Όσον αφορά την Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια είναι πολύ όμορφο. Νέοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα εμφανίζονται και συστήνουν στον κόσμο κομμάτια που μπορούν να σταθούν αντάξια δίπλα σε αυτά του εξωτερικού. Ο κόσμος ανταποκρίνεται και τους ακολουθεί.
Στην Ελλάδα, που είναι η χώρα μου και το σπίτι μου, αν εμείς οι μουσικοί πορευτούμε μαζί τα πράγματα θα είναι καλύτερα για όλους. Να μαθαίνει ο καθένας από τα λάθη και τα σωστά των άλλων είναι κάτι σπουδαίο.
- Eκτός από τις προσωπικές μουσικές σου δημιουργίες, έχεις συνθέσει μουσική για το θέατρο αλλά και για τον κινηματογράφο. Ήταν διαφορετική η διαδικασία σύνθεσης των συγκεκριμένων κομματιών, απ’ ό,τι συνήθως; Υπάρχουν περισσότερες δυσκολίες σε τέτοιου είδους μουσικές συνθέσεις;
Είναι διαφορετική διαδικασία. Σε μια προσωπική δουλειά, είσαι ο απόλυτος δημιουργός. Όταν η δουλειά σου πρέπει να εξυπηρετήσει το έργο κάποιου άλλου, προσπαθείς να ανταποκριθείς στο έργο και το όραμα του δημιουργού του. Να αποδώσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που πρεσβεύει το έργο, βάζοντας πάντα και την προσωπική σου σφραγίδα.
- Πώς ήταν η εμπειρία αυτή για σένα;
Ήταν μεγάλη πρόκληση και δύσκολη διαδικασία Ανήκει όμως στα πράγματα που αγαπώ πολύ να κάνω και θέλω να το συνεχίσω και να το εξελίξω.
- Βλέποντας βίντεο σου από live εμφανίσεις παρατήρησα ότι η ένταση που έχεις την ώρα που βρίσκεσαι επάνω στη σκηνή είναι πραγματικά καθηλωτική. Εσύ πώς νιώθεις εκείνη τη στιγμή;
Οι στιγμές αυτές δεν είναι συνειδητές. Μπαίνω σε έναν άλλο κόσμο, στον οποίο δε μετράει ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος. Είναι μια διαδικασία που έχει να κάνει με τον κόσμο που βρίσκεται στο χώρο, μουσικούς και κοινό. Όσοι καταφέρουν να γίνουν κομμάτι αυτής της διαδικασίας, βιώνουν ένα υπέροχο ταξίδι. Είναι ένα μοναδικό και εθιστικό συναίσθημα που με κάνει να θέλω συνέχεια να δημιουργώ και να μοιράζομαι νέες μουσικές.
- Λίγο πριν φύγει το 2016 θα έχουμε τη χαρά να σε απολαύσουμε στην Αθήνα και στο SIX D.O.G.S για ένα μοναδικό live στις 10 Δεκεμβρίου. Τι πρόκειται να παρακολουθήσουν όσοι θα έρθουν; Δώσε μας μια ιδέα…
Αυτή η συναυλία για μένα είναι αρκετά σημαντική. Με αυτήν αρχίζει να κλείνει σιγά σιγά ένας κύκλος, καθώς μετά από αυτήν ξεκινά η παραγωγή του καινούριου μου δίσκου. Έχουμε δημιουργήσει μια παράσταση με μεγάλη ένταση, συνοχή και πολλά συναισθήματα και χρώματα. Περιμένω πως και πώς να το ζήσουμε!
- Σε αγχώνουν τα live; Οι μέρες της προετοιμασίας;
Οι μέρες της προετοιμασίας δε με αγχώνουν πια. Αγχώνομαι δημιουργικά λίγο πριν ανέβω στη σκηνή. Αγχώνομαι όμως ακόμα περισσότερο αν δεν αγχωθώ. Από τη στιγμή που θα καθίσω όμως στο πιάνο, το άγχος μου εξαφανίζεται.
- Εκτός από τις εντός Ελλάδας εμφανίσεις σου σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο και τις εμφανίσεις στο εξωτερικό (Ιταλία, Γερμανία) θα υπάρξουν κι άλλες εντός του νέου έτους;
Θα υπάρξουν σίγουρα. Ήδη ετοιμάζουμε μια ιδιαίτερη σειρά συναυλιών για το καλοκαίρι που έχουν να κάνουν και με την καινούρια δουλειά που ετοιμάζουμε.
- Ποιος είναι ο στόχος σου για το 2017; Τι νέο θα δούμε από εσένα;
Ο στόχος μου για το 2017 είναι ο νέος μου δίσκος, η κυκλοφορία και η παρουσίασή του.
[punica-divider]
Τα προγραμματισμένα lives του Theodore σε Ελλάδα και εξωτερικό!
