Ένα θέμα το οποίο θα ήταν σωστό να σκεφτούμε κάποια στιγμή είναι πώς ο πολιτισμός θα μπορούσε να σταθεί σαν ένα μέσον καλύτερης διαβίωσης των αστέγων συνανθρώπων μας και να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, εφόσον φυσικά θέλουν και οι ίδιοι. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να σταθεί δύσκολο στην διαδικασία πραγμάτωσής του, ωστόσο όχι όμως και αδύνατον. Επίσης στο μέλλον τ’ αποτελέσματα από μια τέτοια προσπάθεια ενσωμάτωσης των αστέγων στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο μόνο ωφέλιμα θα μπορούσαν να είναι.
Ο πολιτισμός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν μέσο ευαισθητοποίησης του κόσμου πάνω σε αυτά τα κοινωνικά στρώμματα ώστε να υπάρξουν ομάδες, εθελοντικές ή μη, που θα μπορούσαν να τους προσφέρουν τροφή και στέγη, ιατρική περίθαλψη χωρίς να αισθάνονται, ίσως, οι ίδιοι βάρος. Μέσα από την παρακολούθηση παραστάσεων αστέγων θα μπορούσε κάποιος να ενδιαφερθεί λίγο περισσότερο για τις ανάγκες και τα προβλήματα βιοπορισμού πάνω απ’ όλα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι.
Επιπλέον ο πολιτισμός πάντα ήταν ένα είδος κουλτούρας, πνευματικού επιπέδου, εισάγοντας άστεγους ανθρώπους σε αυτόν τον τρόπο ζωής τους καλλιεργούμε ένα άλλο πνευματικό επίπεδο ανώτερο, οξύνεται η κριτική σκέψη, ευαισθητοποιούνται και οι ίδιοι πάνω σε κοινωνικά θέματα, διευρύνονται οι ορίζοντες αυτών των ανθρώπων. Και μετά, ίσως, μέσα από αυτόν τον τρόπο εκμάθησης της ζωής να ενδιαφερθούν και οι ίδιοι για τους εαυτούς τους και να θελήσουν να εξελιχθούν ως οντότητες.
Ένα άλλο μέτρο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει καλύτερο μέλλον εισάγοντας άστεγους και τροφοδοτώντας τους με την έννοια του πολιτισμού που είναι εξίσου σημαντικό είναι μια πιθανή φθίνουσα, ως ένα βαθμό, πορεία για την μορφή της εγκληματικότητας. Μπορεί η εγκληματικότητα να μην οφείλεται μόνο σ’ αυτές τις ομάδες που ζουν περιθωριακά αλλά ως ένα βαθμό θα μπορούσαμε να καταφέρουμε μια κάποια εξάλειψή της εγκληματικότητας μέσω της ενσωμάτωσής τους στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί η κοινωνική περιθωριοποίηση είναι κι ένας τρόπος παρέκκλισης από την κοινωνία στην οποία ζούμε που ωθεί σε μια αντικοινωνική συμπεριφορά χωρίς νόμους και κανόνες.
Ένας τέταρτος παράγοντας που επιδρά πάνω σε άστεγους συνανθρώπους μας, και συνδέεται με τον προηγούμενο, είναι η εμβάθυνση εννοιών, όπως: κοινωνικοποίηση, ενότητα, αλληλεγγύη, συνύπαρξη. Μαθαίνουν με τον τρόπο αυτό να εργάζονται σε ομάδες και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην νοιώθουν ξένοι μεταξύ ξένων αλλά να γνωρίζονται μεταξύ τους, να διευρύνεται ο φιλικός τους κύκλος, να μάθουν να έχουν ευγενής άμιλλα, ν’ αποκτούν δεσμούς μεταξύ τους, να μαθαίνουν να νοιάζονται για τους άλλους, να τροφοδοτούν ξανά την ζωή τους με συναίσθημα γενικότερα. Έτσι, αναπτύσσοντας ευγενή αισθήματα γίνονται και οι ζωές των ίδιων αλλά και του γενικότερου συνόλου ανώτερες πνευματικά και πρακτικά, αφού αυτοί αποκτούν ξανά ελπίδα, χαρά, αισιοδοξία για το μέλλον και την ζωή, αλλά κι εμείς, εξευγενίζοντάς τους, έχουμε μια πιο αρμονική συνύπαρξη μαζί τους κι ένα καλύτερο τρόπο ζωής ως ανθρώπινη κοινωνία.
Αν το σκεφτούμε και λίγο μακρύτερα, στην περίπτωση που οι παροχές αυτές που θα παρείχαν οι άστεγοι συνάνθρωποί μας στο ευρύ κοινό, είχαν και κάποιο αντίκρυσμα οικονομικό, ένα ποσό συμβολικό για να νοιώθουν έμπρακτα τις υπηρεσίες που προσφέρουν, θα μπορούσε να θεωρηθεί και σαν μια πρώτη προσπάθεια σύνδεσής τους με την αγορά εργασίας. Επιπροσθέτως, κάτι τελευταίο αλλά ζωτικής σημασίας είναι πως, όταν τα επίπεδα φτώχειας μειώνονται, μειώνεται και η εγκληματικότητα.
Καταλήγοντας, τα μάτια των κοινωνιών, ως ανθρώπινων συνόλων, θα πρέπει να είναι στραμμένα πρωτίστως στους ανθρώπους και στην βελτίωση του τρόπου διαβίωσης κι όχι περιθωριοποίησης κι εγκατάλειψης γιατί τότε υποβόσκουν συναισθήματα άγρια κι αντίθετα στην ανθρώπινη φύση που είναι ευγενική και κοινωνική. Μία πρώτη κίνηση ανάλογη έχει γίνει από την θεατρική ομάδα: “Walkabout”, η οποία ξεκίνησε την δράση της πριν δύο χρόνια περίπου και περιλαμβάνει άστεγους συνανθρώπους μας. Συνεχίζει και αποσπά πολύ καλές κριτικές για τις ερμηνείες ανθρώπων χωρίς τα απαιτούμενα προσόντα αλλά και για το μήνυμα ζωής που περνούν μέσα από αυτή την φιλότιμη προσπάθεια να συνεχίζουν και να σκορπούν ρίγη συγκίνησης παρουσιάζοντας την παράσταση: “Τα άπαντα του William Shakespeare”. «Την παράσταση τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι κορυφαίων ιδιωτικών εταιριών, κοινωφελών ιδρυμάτων καθώς και ο υποψήφιος δήμαρχος στο Δήμο Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης ο οποίος συνεχάρη τους ηθοποιούς. Ο κόσμος που κατέφτασε να τους παρακολουθήσει αντί για τιμή εισιτηρίου αρκούσε μόνο μία σακούλα με τρόφιμα τα οποία συγκεντρώθηκαν για το κοινωνικό συσσίτιο “Ανθρώπων Γεύματα” του οργανισμού». (Πηγή: news247.gr) Ας ευχηθούμε κι άλλες παρόμοιες κινήσεις να πραγματοποιηθούν στο μέλλον με σκοπό να τοποθετηθούν τα θεμέλια για ένα καλύτερο αύριο!
Πηγές
2) news247.gr
