Χωρισμός: όταν αυτό που «ακουμπάς» διαλύεται

Χωρισμός
Πηγή εικόνας: therapia.gr

Χωρισμός, η στιγμή που ένας κοινός κόσμος δύο ανθρώπων, χωρίζει, διαλύεται, σπάει στα δύο. Ένας κόσμος που έχτιζες με τόσες ελπίδες, προσδοκίες και όνειρα. Που σε έκανε να υπομένεις και να περιμένεις. Που σε ωθούσε να παραμελείς πολλά για να είσαι απλά εκεί. Χτίζοντας αυτό το πολυπόθητο “εμείς”. Χάνοντας πολλά κομμάτια από τον εαυτό σου. Ελπίζοντας πως ο άλλος θα είναι εκεί και θα στα φυλά. Θα στα φροντίζει όσο εσύ θυσιαζόσουν για εσάς. Και γυρνώντας στο σήμερα βλέπεις πως σ’ αυτό το χωρισμό δεν έχασες μόνο αυτό που έχτιζες αλλά και αυτό που παραμελούσες… Ίσως να μην πονάς τόσο που έχασες εκείνον και τα όνειρα σας, αλλά που κάπου εκεί έχασες και εσένα…

Και ίσως να είναι από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής σου. Γιατί δεν ξέρεις πως να συμπεριφερθείς; Που να γυρίσεις να κοιτάξεις; Τι ψάχνεις; Ψάχνεις την αγάπη, τη φροντίδα, την ασφάλεια. Τη συνήθεια. Το καταφύγιο που είχες και γκρεμίστηκε. Και τώρα νιώθεις μόνος, απροστάτευτος και θες κάπου να κρυφτείς. Kάπου αλλού. Κάπου μακριά. Σα να μην υπάρχει ο εαυτός σου εκεί. Ή σα να υπάρχει και να μη ξέρεις τι να τον κάνεις; Πως να του φερθείς, τι να του προσφέρεις; Άραγε γνωρίζεστε ή απλά συνυπάρχετε; Ο χωρισμός είναι μια ευκαιρία να γνωριστείς με σένα. Με τον εαυτό σου, με το είναι σου. Θα την αδράξεις ή αγνοήσεις για ακόμα μία φορά;

Μπαίνοντας σε μία σχέση

Κάθε άνθρωπος μπαίνει σε μια σχέση κουβαλώντας μια ιστορία. Την ιστορία της ζωής του. Έχει βιώματα από προηγούμενες σχέσεις, οικογενειακές καταστάσεις, εμπειρίες που μπορεί να έχει θάψει αλλά κουβαλά και δε σταμάτησαν στιγμή να τον επηρεάζουν. Εικόνες, μνήμες που του δένουν τα πόδια και τον κρατούν αιχμάλωτο από το να προχωρήσει, να αφεθεί. Υπερπροστατευτικούς γονείς που τον έμαθαν πως ίσως δε μπορεί να καταφέρει κάτι μόνος. Κουβαλώντας την πεποίθηση πως πάντα πρέπει κάπου να ακουμπά γιατί αλλιώς θα πέσει. Σα να μην έχει πόδια να σταθεί ή φτερά για να πετάξει. Σα να κόπηκαν από νωρίς.

Άλλοι γονείς δε δίδαξαν πως το να «ακουμπάς» κάπου είναι επιλογή. Αυτά τα παιδιά έμαθαν πως για μια ζωή πρέπει να πορεύονται μόνοι. Κουβαλώντας σε κλειστά χαρτιά όσα νιώθουν και μη ξέροντας τι να τα κάνουν. Πώς να τα εκφράσουν. Δεν ξέρουν να «ακουμπούν» ούτε και να στηρίζουν. Δυσκολεύονται να μοιραστούν και στην ουσία ν’ αφεθούν και να ζήσουν.

Advertising

Advertisements
Διαβάστε επίσης  Παιδικές αναμνήσεις: Ένα δώρο ζωής
Ad 14

Μετέπειτα σχέσεις που μας πλήγωσαν μας δίδαξαν πως η εμπιστοσύνη χάνεται. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Και αυτό πονάει. Πονάει να μένεις μόνος. Ή αυτό που ουσιαστικά πονάει είναι να μένεις με κάποιον που δεν ξέρεις. Που δεν έχεις ασχοληθεί να μάθεις. Και σε αυτό μας φέρνει αντιμέτωπους ένας χωρισμός. Στο να γνωρίσουμε καλύτερα αυτόν που θα κουβαλάμε για πάντα μαζί. Τον εαυτό μας.

Χωρισμός και φόβος μοναξιάς

Ένας χωρισμός σε μπροστά σ’ έναν μεγάλο φόβο. Τον φόβο πως κάποιος σε άφησε. Σε παράτησε, σε εγκατέλειψε. Και τώρα δεν έχεις κανέναν. Μπορεί να το έχεις ξαναβιώσει αλλά τώρα ήλπιζες πως θα ήταν διαφορετικά. Πως δε θα ξανασυνέβαινε. Πως αυτή η σχέση ήταν αλλιώς. Γι’ αυτό κ έδωσες τόσα πολλά για να την κρατήσεις. Γι’ αυτό ίσως άλλαξες τόσα. Υπέμεινες τόσα. Γιατί δεν άντεχες να μείνεις ξανά όπως τότε. Απροστάτευτος και αβοήθητος. Ο χωρισμός κρύβει μέσα του έντομο πόνο και θλίψη. Καθώς και έναν φόβο για το άγνωστο. Η ζωή σου πια δεν είναι έτσι όπως τη σχεδίαζες. Η καθημερινότητα σου αλλάζει. Νιώθεις κενός. Ένα μεγάλο της κομμάτι χάνεται και εσύ πιστεύεις πως δεν έχεις τα εφόδια όλο αυτό να το αντιμετωπίσεις. Χρόνος πολύς και όμως τόσο άδειος. Ανούσιος. Βασανιστικός. Όλο αυτό μοιάζει τόσο μεγάλο και σκοτεινό και εσύ τόσο μικρός μπροστά του.

Και κάπου εκεί παρατηρείς πως αυτή η σχέση ήταν ένα μεγάλο κομμάτι σου. Ίσως όλη σου η ζωή. Τι είχες κρατήσει για σένα; Γιατί άλλο προσπαθούσες πέρα από αυτή; Πόσο πίσω άφησες τα άλλα κομμάτια της καθημερινότητας σου για να είσαι εκεί; Γαντζωμένος και τώρα που όλο αυτό τελείωσε, τόσο μόνος. Περιτριγυριζόμαστε και ανήκουμε σε πολλούς κύκλους. Οικογενειακούς, κοινωνικούς, επαγγελματικούς, φιλικούς, ερωτικούς. Αυτοί οι κύκλοι είναι κομμάτια της ζωής μας και μας γεμίζουν καθημερινά. Όταν ένας δεν πάει καλά έρχεται ο άλλος και μας δίνει μια ισορροπία. Όταν όμως έχουμε παραμελήσει όλους τους υπόλοιπους κύκλους για να αφοσιωθούμε και να κλειστούμε σε έναν κάνοντας τον αυτόν το επίκεντρο, μόλις αυτός  χαθεί νιώθουμε πως χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Ακουμπώντας το 100 τοις εκατό μας κάπου, όταν αυτό γκρεμίζεται νιώθουμε μετέωροι. Χωρίς στην πραγματικότητα να είμαστε.

Ζώντας μέσα από τη σχέση

Μπαίνουμε σε σχέσεις ως ξεχωριστές οντότητες και πασχίζουμε να γίνουμε ένα. Θυσιάζουμε το “εγώ” στο βωμό του “εμείς”. Χάνοντας τον εαυτό μας και περιμένοντας ο άλλος να μας επουλώσει τις πληγές του παρελθόντος. Ακουμπάμε τα κομμάτια μας και ελπίζουμε ο άλλος να τα αγαπήσει και να τα ενώσει. Ακόμα και αυτά που εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε αποδεχτεί. Είμαστε εκεί να φροντίζουμε το «εμείς» με την ελπίδα πως εκείνος θα αποδεχτεί και θα φροντίσει τα κενά μας. Αυτά που κουβαλάμε από σχέση σε σχέση. Αυτά τα κομμάτια που δε μας αφήνουν να ζήσουμε έστω και για λίγο αυτόνομοι. Εκείνα που αιμορραγούν σε κάθε χωρισμό γιατί μένουν εκτεθειμένα και απροστάτευτα.

Διαβάστε επίσης  Αποκατάσταση της ψυχικής ασθένειας: Φροντίδα στην κοινότητα
Advertising

Φροντίζουμε τους άλλους πιο πολύ απ’ ότι εμάς. Προσφέρουμε, θυσιαζόμαστε, αλλάζουμε, και αποκοβόμαστε από τους γύρω. Με την ελπίδα πως η σχέση αυτή θα είναι εκεί να μας θαυμάζει. Να μας προστατεύει. Να μας πει τον καλό λόγο που δεν έχουμε καταφέρει να ακούσουμε τόσα χρόνια από κανέναν. Να αναγνωρίσει την αξία μας. Να μας πει το πολυπόθητο μπράβο. Που νιώσαμε μεγαλώνοντας πως δεν είναι για εμάς. Και όταν έρθει ο χωρισμός και όλο αυτό χαθεί, μείνουμε μισοί. Κενοί. Άδειοι. Γιατί ακουμπήσαμε τον εαυτό μας στα χέρια κάποιου άλλου περιμένοντας να μας φροντίσει, να μας αγαπήσει, να μας ενώσει και να επουλώσει τις πληγές μας.

Ζούσαμε μέσα από τη σχέση και καταφέραμε η ζωή έξω από αυτή να μην έχει αξία. Ο χωρισμός μοιάζει οδυνηρός και εμείς τόσο μόνοι. Μια μοναξιά που φαίνεται να μας επέβαλαν αλλά αν κοιτάξουμε καλά θα δούμε πως εμείς την επιλέξαμε αποκόβοντας σταδιακά τα άλλα κομμάτια της ζωής μας. Και ακουμπώντας όλο μας το είναι με τυφλή εμπιστοσύνη στα χέρια κάποιου άλλου που πιστέψαμε περισσότερο από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Χωρισμός- παράθυρο προς το φως

Και είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς πως εκεί που ακουμπούσες τόσο καιρό απλά δεν άντεξε και διαλύθηκε. Και μαζί με αυτό ξανάσπασες και εσύ στα δύο. Και τώρα πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να τα φροντίσεις για πρώτη φορά χωρίς κάποια βοήθεια. Ο χωρισμός είναι μια ευκαιρία να δεις καθαρά γύρω σου και να συνειδητοποιήσεις αν νιώθεις μόνος ή αν είσαι στην πραγματικότητα. Είναι η στιγμή να έρθεις σε επαφή με σένα, εσένα που απλά αφήνεις στους άλλους με τόση ευκολία. Να συνδεθείς με τον εαυτό σου, να τον φροντίσεις όπως φρόντιζες τους άλλους. Να τον ρωτήσεις, τι νιώθει, τι του λείπει, τι έχει ανάγκη; Να επουλώσεις εσύ τις πληγές σου γιατί οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν. Και όσο ακουμπάς αλλού θα φοβάσαι μήπως πάλι αυτό χαθεί. Και εσύ απλά ξανασπάσεις.

Διαβάστε επίσης  Λακάν: Το Στάδιο του Καθρέφτη Στην Σύγχρονη Εποχή

Ο χωρισμός είναι μια ευκαιρία να γνωρίσεις από την αρχή τον εαυτό σου. Μέσα από μια δύσκολη κατάσταση να επαναπροσδιορίσεις την ταυτότητα σου. Τι σου λείπει, τι ζητάς και να σου το προσφέρεις. Να μεγαλώσεις, και να γίνεις αυτό που θα ήθελες. Να σταθείς στα πόδια σου και να περπατήσεις το δρόμο της αληθινής ελευθερίας. Αυτής που πηγάζει από μέσα σου. Να πετάξεις όσο ψηλά μπορείς να ονειρευτείς. Γιατί εσύ ξέρεις τα όρια σου. Να πιστέψεις εσύ σε σένα χωρίς να πρέπει να το κάνει κάποιος άλλος για σένα.  Να αγαπήσεις τα κενά σου γιατί από εκεί ξεπροβάλει το φως από μέσα σου. Η ζωή συνεχίζει να εξελίσσεται και εμείς καλούμαστε να την ακολουθήσουμε. Αντί να επικεντρώνεσαι σε ότι γκρεμίστηκε προσπάθησε και δες σε αυτό το κενό τι θες να ξαναχτίσεις. Κάτι που θα είναι δικό σου και θα σου ανήκει.

Advertising

Χωρισμός: ελευθερία ή μοναξιά

Ο χωρισμός σου δίνει την επιλογή να σε γνωρίσεις. Να σε φροντίσεις, να γίνεις όπως θες να είσαι. Και όταν ξαναμπείς σε μια σχέση πιο ώριμος, να μη βαραίνεις κανέναν γιατί πια τα κομμάτια σου θα είναι στη θέση τους. Τότε θα μπορείς να περπατάς ανάλαφρος και ήρεμος πια στο δρόμο που θα έχεις χαράξει όχι από φόβο μοναξιάς αλλά από επιλογή. Άκου τη σιωπή του χωρισμού, κρύβει έναν γλυκό πόνο που έχει να σε διδάξει πολλά πράγματα. Πράγματα που ίσως δε θες να δεις για σένα αλλά πρέπει αν θες να μάθεις να ζεις αυθεντικά με σένα.

Ο εύκολος δρόμος είναι απλά να κουβαλάς και ν’ ακουμπάς τα κομμάτια σου στους άλλους. Αδιαφορώντας για το πόσες φορές θα γίνουν θρύψαλα και ελπίζοντας κάθε φορά πως τώρα θα είναι διαφορετικά. Ο δύσκολος είναι να τα κρατήσεις σφιχτά και να δώσεις νόημα σε αυτό που δημιουργείται ενώνοντας τα.

Σε σένα…

Πηγές:

  • Μοναξιά: «είμαι μόνος» ή «νιώθω μόνος»; ανακτήθηκε από https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/sxeseis/monaksia/9048-monaksia-eimai-monos-i-niotho-monos.html (τελευταία πρόσβαση 04/11/20 στις 20:00)
  • Ο χωρισμός είναι σαν μια απώλεια ανακτήθηκε από https://sciencearchives.wordpress.com/2012/09/28/ (τελευταία πρόσβαση 04/11/20 στις 20:00)
  • Όταν μια σχέση τελειώνει.. ανακτήθηκε από https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/sxeseis/xorismos/9263-otan-mia-sxesi-teleionei.html (τελευταία πρόσβαση 04/11/20 στις 20:00)
  • Που πάει η αγάπη όταν χωρίζουμε; ανακτήθηκε από https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/sxeseis/xorismos/8158-otan-xorizoume-i-agapi-pou-paei.html (τελευταία πρόσβαση 04/11/20 στις 20:00)

 

 

Είμαι απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος- Deree College καθώς επίσης και του Οpen University της Αγγλίας, με υποειδίκευση στον τομέα της Βιολογίας. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου με μεταπτυχιακό τίτλο, στη Συμβουλευτική Ψυχολογία και Ψυχοθεραπεία στο Deree College. Στα πλαίσια της πρακτικής μου άσκησης, εργάστηκα ως Ψυχοθεραπεύτρια σε διάφορους φορείς όπως στο συμβουλευτικό κέντρο του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος και στα Δημοτικά Ιατρεία του Δήμου Αθηναίων, δουλεύοντάς με ευπαθείς ομάδες. Έχω παρακολουθήσει κύκλους σεμιναρίων σχετικά με την Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς καθώς επίσης και με τη Θεραπεία Ζεύγους και Οικογένειας (EFT). Σήμερα εργάζομαι ιδιωτικά ως ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια και συνεργάζομαι με ένα κέντρο που ασχολείται με παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Σημασιολογική ευχέρεια στη διάγνωση ψυχιατρικών διαταραχών

Ήξερες ότι η σημασιολογική ευχέρεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διάγνωση
“Oh, Canada” , Rusell Banks

“Oh, Canada” του Rusell Banks: Ζωή και θάνατος σε ζωντανή μετάδοση

Λίγο πριν την έλευση του 2025, κυκλοφόρησε στα ελληνικά από