Το σήμερα: μια εποχή που νοσταλγεί το χθες

πηγή εικόνας: pinterset.gr

 

Κάθε εποχή έχει τα δικά της. Κάθε γενιά περνάει τα δικά της. Πόσες φορές δεν έχουμε πει κάθε πέρσι και καλύτερα. Και κάθε φέτος απλά το επιβεβαιώνει. Πόσες φόρες δεν έχεις ακούσει ιστορίες εποχής που δεν έχεις ζήσει. Εποχές που το μόνο που γνωρίζεις γι’ αυτές είναι οι αμέτρητες ελληνικές ταινίες που σε μεταφέρουν σε άλλα χρόνια. Σε πλακόστρωτα σοκάκια, σε αυλές με «πρόσωπο», σε γειτονίες που ακούς να ανταλλάσσουν το καλημέρα, το καλησπέρα. Στην ανθρωπιά και το φιλότιμο του Έλληνα που τόσο υπερήφανα μιλούσαν κάποτε  γι΄αυτό. Τώρα το αναζητάς μα δεν το βρίσκεις. Οι εποχές αλλάξαν ο κόσμος εξελίχθηκε, η επιστήμη έκανε θαύματα, η τεχνολογία εκτινάχθηκε και ο άνθρωπος με  την πάροδο των χρόνων και τις αλλαγές των εποχών  καταστρέφει τον άνθρωπο. Η νοσταλγία κάθε εποχής για την προηγούμενη.

Η εποχή του τότε VS η εποχή του τώρα:

Οι άνθρωποι του τότε και οι άνθρωποι του τώρα σου δίνουν την εντύπωση πως δε θα μπορέσουν να συνυπάρξουν. Δεν είναι αλήθεια όμως αν το σκεφτείς λογικά απλά φταίνε τα χρόνια. Τα χρόνια που μεσολαβούν. Δεν μπορείς να αλλάξεις τις ιδέες του παππού σου, των γωνιών σου, των μεγαλύτερων σου. Είναι που έχουν μεγαλώσει και έχουν δει πολλά τα μάτια τους και η αλήθεια είναι πως σε σχέση με μας έχουν δει χειρότερα. Κι εμείς για τους ανθρώπους της επόμενης εποχής θα έχουμε ζήσει πολλά.

Εκεί που είσαι ήμουν και δω που είμαι θα έρθεις:

Πόσες φορές δε βρέθηκες σε τραπέζι με συγγενείς, φίλους ή απλά γνωστούς και άκουσες για χιλιοστή φορά γνωστές ατάκες. Δεν είναι  μουσική αυτή που ακούτε, δεν είναι τραγούδια αυτά, δεν είναι έργα αυτά άλλες οι εποχές οι δικές μας. Κι εσύ ακούγοντάς τα νευριάζεις. Αν το σκεφτείς λογικά όμως είναι χαριτωμένο και κάπως καταθλιπτικό. Χαριτωμένο όταν θα αρχίσεις να τα λες και σύ. Λίγο καταθλιπτικό γιατί κάπως έτσι καταλαβαίνεις πως μεγαλώνεις και βρίσκεσαι στην απέναντι μεριά. Εκεί που βρισκόταν αυτοί που σε νευριάζουν. Αυτό φυσικά το καταλαβαίνεις περνώντας τα χρόνια. Όταν ένα πρωί θα ακούσεις τον πιτσιρικά στο λεωφορείο να σε προσφωνεί «κυρία», το πρώτο σοκ. Και μετά αρχίζουν αυτά που κάποτε κορόιδευες. Ατάκες και εκφράσεις που σου τις έλεγαν και δεν έδινες πολύ σημασία τώρα τις λες εσύ, δεύτερο σοκ. Πόσο περίεργο αντηχεί στα αυτιά το «στην ηλικία σου εγώ…», και συνειδητοποιείς πως είσαι εσύ στη θέση αυτού που σε δίδασκε τους τρόπους της ζωής.

Διαβάστε επίσης  Η ψευδαίσθηση της αγάπης: Η δημιουργία της μέσα από τη συναισθηματική ανάγκη
εποχή
πηγή: paidorama

 

Το να νευριάζεις ή να σε εκνευρίζουν αυτά που ακούς μάλλον είναι της εποχής. Και αφού δεν μπορούν να αλλάξουν μυαλά οι μεγαλύτεροι εκείνης της εποχής. Ας είμαστε πιο ελαστικοί εμείς. Ναι δεν θα καταλάβουν πως αυτά που θεωρούν αυτοί σαχλά για εμάς είναι αναμνήσεις. Το ανιαρό για αυτούς τραγούδι που μας λένε για εμάς μπορεί να είναι εκείνη η εκδρομή στο γυμνάσιο. Η δυνατή μουσική με τα μπιτ και εκνευριστική για εκείνους για εμάς είναι ο χορός της Γ΄ Λυκείου.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Η κάθε εποχή με τις αναμνήσεις τις:

Το κακό δεν είναι να σου πουν τη γνώμη τους. Ούτε να σου δώσουν μια συμβουλή.  Το κακό, μάλλον το στενάχωρο, είναι να θέλουν να καταργήσουν τις δικές σου αναμνήσεις.

 

Γεννημένη στην Θεσσαλονίκη. Η ανάγκη μου για να εκφράζομαι στην παιδική μου ηλικία με έσπρωξε στο γράψιμο και το διάβασμα. Ταξιδεύω και ονειρεύομαι με τα βιβλία. Δημιουργώ με την γραφή.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Αγίου Βαλεντίνου: 4+1 ξεχωριστές προτάσεις

Η γιορτή των ερωτευμένων ήρθε και μας βρίσκει να αναζητάμε

Η ιστορία της βιομηχανίας στη Θεσσαλονίκη

Η ιστορία της βιομηχανίας στη Θεσσαλονίκη είναι μια περίοδος ανάπτυξης