Πηγή φωτογραφίας xiakanea.gr
Η Αγγελική Συρρή – Στεφανίδου είναι μια φωτεινή προσωπικότητα που αγαπά τη λογοτεχνία,το βιβλίο αλλά και τους αναγνώστες που θέλει να τους προσφέρει το καλύτερο .
Με αφορμή το νέο βιβλίο της Αγγελικής Συρρή-Στεφανίδου “ομολογίες αθώων ενόχων” μιλήσαμε μαζί της για τα βιβλία της και όλα όσα αγαπά.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Η Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου γεννήθηκε στη Χίο, όπου και μεγάλωσε. Κατοικεί στον Πειραιά και έχει δύο κόρες. Από τα παιδικά της χρόνια, ασχολείται με τη συγγραφή ποιημάτων και πεζών, πολλά από τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή της Αγγελικής Συρρή-Στεφανίδου στην “Ανθολογία των διηγηματογράφων της Χίου” (1988) που επιμελήθηκε ο Γιώργης Δηλμπόης.
Η δεύτερη ποιητική της συλλογή, “Κορμοράνοι ΙΙ” (1991) τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης. Τα μυθιστορήματά της Αγγελικής Συρρή-Στεφανίδου “Εκείνη που έπρεπε να φύγει” (2001), το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, και “Της στεριάς τα κύματα” (2002) που βραβεύτηκε από την Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών και το “Και… μην ορκίζεσαι” (2004) κυκλοφορούν από την Εμπειρία
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευάγγελου-Παπαθανασίου
Ποιο είναι το επάγγελμά σας
Προ δεκαετίας συνταξιοδοτήθηκα από τον ιδιωτικό τομέα. Ξαναγύρισα λοιπόν στο παλιό μου επάγγελμα της νοικοκυράς και της γιαγιάς
Πώς περνάτε τη μέρα σας;
Να σας ομολογήσω πως, αν και συνταξιούχος, οι ώρες της μέρας δεν με φτάνουν. Το καλό είναι πως υπάρχει ποικιλία στις ασχολίες μου και το σπουδαιότερο πως έχω το προνόμιο να επιλέγω το τι θα κάνω, πότε, πόσο και με πια σειρά και μόνο στις οικονομικές μου συναλαγγές αναγκάζομαι να υπακούω σε dead lines. Απολαμβάνω να διαβάζω, να βλέπω, τηλεόραση, να σερφάρω στο διαδίκτυο,να μιλώ με φίλους και συγγενείς και όταν τα όσα μαζεύονται μέσα μου απ’ όλο αυτή την συγκέντρωση, ιδεών, εκπλήξεων, προκλήσεων, συμπερασμάτων, αγανάχτισης τις πιο πολλές φορές αλλά και σφοδρής επιθυμίας να εκτονωθώ, να διασκεδάσω και να αφήσω την εσωστρέφιά μου , στρώνομαι και γράφω. Όσο έχω κάτι να πω. Ποτέ δεν γράφω επειδή πρέπει κι αυτό είναι το δικαίωμα για το οποίο νιώθω να είμαι πολύ τυχερή.
Δυο λόγια για το μυθιστόρημά σας «Ομολογίες αθώων ενόχων”
Δυο λόγια; Μα τί είναι ένα βιβλίο που γράφεται και ξαναγράφεται σε ατέλειωτες ώρες ξοδέματος φαιάς ουσίας, με ξεγύμνωμα των συναισθημάτων στη κοινή θέα, που, μόνο να τα γράψεις μπορείς κι όχι να τα ομολογήσεις ούτε και στους πιο δικούς σου προφορικα
Έστω..
Στο “ομολογίες αθώων ενόχων” κατέγραψα εκείνα που χρόνια μαζεύονταν και ύπουλα έπιαναν έναν σκοτεινό χώρο μέσα μου, δηλαδή όσα ανομολόγητα ήθελα κι εγώ να ομολογήσω και δεν ήξερα πώς και σε ποιόν, αλλά κι όσα κατά καιρούς μου είχαν ομολογήσει όσοι -γιναίκες στο μεγαλύτερο ποσοστό-μπορούν και θέλουν να μοιραστούν τα πάθη τους και τα εξιστορούν σε κάθε ευκαιρία. Άρα το βιβλίο απαρτίζεται από πραγματικά γεγονότα και ομολογίες που τα πήρα με σεβασμό και συμπάσχοντας ώσπου να είναι έτοιμα να παρουσιαστούν ευρέως
Ομολογίες λοιπόν αθώων που έπαθαν δεινά και μάλιστα από τους πιο δικούς τους και τους πιο αγαπημένους τους, τα ανέχτηκαν, θυσιάστηκαν τοις κείνων ρήμασι, εξευτελίστηκαν, αδικήθηκαν, χρησιμοποιήθηκαν και τις πιο πολλές φορές καταδικάστηκαν σε μια δια βίου κατάντια και μια μόνιμη κι αθεράπευτη περιφρόνηση για τον ίδιο τους τον εαυτό
Κι απ’ αυτούς λίγοι ήταν,σας διαβεβαιώνω, που δεν έριξαν τα λάθη στους άλλους και παραδέχτηκαν την ενοχή τους για την παθητική αποδοχή τους βροντοφωνάζοντας: Εγώ φταίω. Δηλώνω ένοχος.Δεν τίμησα τον εαυτό μου…Τον παράδωσα και τον ξεπούλησα.
Σκέψεις για το επόμενο μυθιστόρημα
Ένα ολοκληρωμένο μου έργο ήταν ήδη έτοιμο ν’ ανέβει στο πιεστήριο στην αρχή του 2020, με τίτλο “Δέκα χρόνια μόνο λόγια”, με επιλεγμένα άρθρα και χρονογραφήματα-κατά το πλείστον αντιδραστικά και αγαναχτισμένα- που έγραψα και δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και sites τα δέκα χρόνια της ύφεσης και της δυσπραγίας που αντιμετωπήσαμε στην Ελλάδα, αλλά, μέρες πριν τυπωθεί, ο ολέθριος ιός ανέστειλε την έκδοση αφού το κλείσιμο της αγοράς δεν άφηνε αισιοδοξία για την κυκλοφορία του
Όσο για τα επόμενα…Ποτέ δεν είμαι σίγουρη για το τί θα είναι έτοιμο να βγει και να πάει στην έκδοση. Κατά καιρούς γράφω διάφορα που με ικανοποιούν τη δεδομένη ώρα. Μακάρι να είμαι καλά και να φτάσω να ολοκληρώσω κάτι σύντομα.
Αισθάνεσθε συγγραφέας;
Ωωωω! Τί μεγάλα λόγια και τίτλοι
Η διαδρομή, η αγάπη του αναγνώστη που δεν θα με ξεχάσει μόλις κλείσει την τελευταία σελίδα του βιβλίου μου και τελικά η υστεροφημία, ίσως μου απονείμουν τον τίτλο
Τι σκέπτεστε όταν σας ασκούν κριτική για κάποιο έργο σας με την οποία δεν συμφωνείτε;
Η αλήθεια είναι-κι ας μην θεωρηθώ ξυπασμένη-οι περισσότερες κριτικές που παίρνω ήταν και είναι επαινετικές και υποστηρικτικές, γι αυτό άλλωστε συνεχίζω να γράφω, να εκδίδω και να εκτίθεμαι στην κρίση των αναγνωστών. Αλλά, πιστεύω πως το κοινό μου είναι ευγενές και καλοπροαίρετο και ποτέ δεν θα με πίκραινε. Άλλωστε όσοι δεν ικανοποιούνται από μένα, πανεύκολα πάνε αλλού- και μπράβο τους- χωρίς να γίνονται πικρόχολοι.
“Κουβαλάτε” για καιρό τους ήρωες των μυθιστορημάτων σας;
Όχι, απλώς τους αγαπώ και πιο πολύ τους σέβομαι όλους, γιατί όσα κάνουν και λένε είναι όσα πήραν από μένα και καλά και στραβά. Όλοι είναι δημιουργήματά μου και κατ’ εικόνα μου σαν τα παιδιά μου.
Πείτε μου κάτι που δε θα λέγατε ποτέ δημόσια
Πως πολλές φορές βαριέμαι πολύ κι απομονώνομαι για να βρίσκω την ησυχία μου.
Τι σας φοβίζει;
Η αρρώστια. Πολύ. Πάρα πολύ. Κι ύστερα των παιδιών μου οι αγώνες σ’ αυτό το ασταθές περιβάλλον που δεν τους εξασφαλίζει δικαίωση .
Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας τους αναγνώστες;
Προσπαθώ να τους παραδίδω ήρωες κατ’ εικόνα και ομοίωσιν τους, έστω και ήρωες με τους οποίους θα ταυτιστούν γιατί έτσι ονειρεύονται πως είναι.
Άρα, σαφώς τους υπολογίζω και τους σκέφτομαι, αν και πάνω απ’ όλα -ομολογώ- βάζω την δική μου διασκέδαση και ικανοποίηση.
Κάθε μήνα εκδίδονται καινούργια μυθιστορήματα. Πώς θα ξεχωρίσει ο αναγνώστης το λογοτεχνικό από το λιγότερο λογοτεχνικό;
Εξαρτάται από τον αναγνώστη και τα γούστα του. Άλλωστε και η επιλογή είναι ελευθερία και ευχάριστη απασχόληση.
Ποιους συγγραφείς θεωρείτε πετυχημένους;
Πιστεύω πως, όποιος γράφει και τολμά να εκτεθεί, είναι ένας άνιδιοτελής εργάτης που προσθέτει ένα λιθαράκι ακόμη στο οικοδόμημα του πολιτισμού.Άλλοι λένε πως, όλη αυτή η παραγωγή βιβλίων παραπλανεί τους αναγνώστες με αποτέλεσμα να διασκορπίζεται η προτίμησή τους σε ανάξια έργα εις βάρος των αξιόλογων
Όμως, όπως διάβασα κάπου, στη Φιλανδία τουλάχιστον ένα βιβλίο αναλογεί σε καθέναν πολίτη ο οποίος το έγραψε με τη βεβαιότητα πως θα διαβαστεί όπως και των συμπολιτών του.
Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες συγγραφείς, που τιμούν τον τίτλο τους. Αλλά δεν θα τολμήσω να ξεχωρίσω κάποιους και ν’ αδικήσω άλλους. Άλλωστε ο καθείς έχει τους αναγνώστες τους.
Στην εποχη μαςπμας μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους,ένας συγγραφέας;
Ναι. Σαφώς ναι. Γι αυτό βλέπουμε άλλωστε το πως συμπεριφέρονται τα παιδιά κι οι έφηβοί μας σήμερα που η ευκολία να μπουν στο διαδίκτυο και να διαβάσουν ό,τι πιο ανόμαλο και διεστραμμένο γράφεται, λέγεται, τραγουδιέται, προβάλλεται και προωθείται από κέντρα που το να αλλοτριώσουν τους ανθρώπους για να γίνονται εύκολα διαχειρήμοι είναι ο σκοπός του
Μια φράση που να σας αντιπροσωπεύει σήμερα
Έκαστος κατά διάνοιαν έχει..
Μια φράση που σας αντιπροσώπευε κατά το παρελθόν και πλέον δε σας αντιπροσωπεύει;
Σαν άνθρωπος που με το πέρασμα των χρόνων εξελίσεται, αναθεωρεί, πάει παρακάτω, μετανοιώνει και ανασκευάζει απόψεις και συμπεράσματα, πολλά αναθεώρησα κι εγώ. Αλλά ξέρω πως, αν με αξιώσει ο Θεός να ζήσω κι άλλο θα μάθω και θα αναθεωρήσω περισσότερα. Αλλά, τσιτάτα δεν διατυμπάνιζα ποτέ μου. Έτσι κι αλλιώς είμαι πια υποψιασμένη.
Ποσα βιβλία διαβάζετε κάθε μήνα;
Καλέ τί είναι τα βιβλία; Περιοδικά κι εφημερίδες; Τώρα επιλέγω να διαβάσω ό,τι θα με πάει παρακάτω και στη γνώση και στην εξέληξη. Δεν διαβάζω. Μελετώ για ν’ αποφύγω και τους κινδύνους του μυαλού που την ηλικία μου την επισκέπτονται συχνά.
Ένα βιβλίο ενός Έλληνα συγγραφέα που θα θέλατε να έχετε γράψει εσείς;
“Τον καπετάν Μιχάλη”του Καζαντζάκη. Κι αυτό γιατί μου ζητήσατε να πω ένα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
